Δεκαέξι Βασίλεια

Τα Δεκαέξι Βασίλεια (απλοποιημένα κινεζικά: 十六国; παραδοσιακά κινεζικά: 十六國; πίνγιν: Shíliù Guó), σπανιότερα τα Δεκαέξι Κράτη, ήταν μια χαοτική περίοδος στην κινεζική ιστορία από το 304 έως το 439 μ.Χ., όταν η πολιτική τάξη της βόρειας Κίνας διασπάστηκε σε μια σειρά βραχύβιων δυναστεικών κρατών, τα περισσότερα από τα οποία ιδρύθηκαν από τους «πέντε βαρβάρους», μη κινέζικους λαούς που είχαν εγκατασταθεί στη βόρεια και δυτική Κίνα κατά τους προηγούμενους αιώνες και συμμετείχαν στην ανατροπή της Δυτικής Τζιν δυναστείας στις αρχές του 4ου αιώνα. Τα βασίλεια που ιδρύθηκαν από τους εθνοτικούς Σιόνγκνου, Σιάνμπεϊ, Ντι, Τζιε, Τσιανγκ, καθώς και Κινέζους και άλλες εθνικότητες, πήραν κινεζικά δυναστικά ονόματα, και πολέμησαν μεταξύ τους και την ανατολική δυναστεία Τζιν, η οποία διαδέχθηκε το Δυτικό Τζιν και κυβέρνησε τη νότια Κίνα . Η περίοδος έληξε με την ενοποίηση της βόρειας Κίνας στις αρχές του 5ου αιώνα από το Βόρειο Γουέι, μια δυναστεία που ιδρύθηκε από τη φυλή Σιάνμπεϊ Τουόμπα, και η ιστορία της αρχαίας Κίνας εισήλθε στην περίοδο της Βόρειας και Νότιας δυναστείας .

Ο όρος «Δεκαέξι βασίλεια» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον ιστορικό του 6ο αιώνα Τσούι Χονγκ στο Ανοιξιάτικα και Φθινοπωρινά Χρονικά των Δεκαέξι Βασιλείων και αναφέρεται στις πέντε δυναστείες Λιανγκ(Πρώην, Μετέπειτα, Βόρεια, Νότια και Δυτική), τέσσερις Γιαν (Πρώην, Μετέπειτα, Βόρεια και Νότια), τρεις Τσιν(Πρώην, Μετέπειτα και Δυτική), δύο Τζάο (Πρώην και Μετέπειτα), Τσενγκ Χαν και Σιά . Ο Τσούι Χονγκ δεν μέτρησε αρκετά άλλα βασίλεια που εμφανίστηκαν εκείνη την περίοδο, συμπεριλαμβανομένων των Ραν Γουέι, Τζάι Γουέι, Τσόουτσι, Ντουάν Τσι, Τσιάο Σου, Χουάν Τσου, Τουγιουχιούν και Δυτικού Γιαν . Ούτε συμπεριέλαβε το Βόρειο Γουέι και τον προκάτοχό του Ντάι, επειδή το Βόρειο Wei θεωρείται η πρώτη από τις Βόρειες Δυναστείες την περίοδο που ακολούθησε τα δεκαέξι βασίλεια.

Οι κλασικοί Κινέζοι ιστορικοί ονόμασαν την περίοδο τα Δεκαέξι Βασίλεια των Πέντε Βαρβάρων (απλοποιημένα κινεζικά: 五胡十六国; παραδοσιακά κινεζικά: 五胡十六國; πίνγιν: Wǔhú Shíliù Guó) λόγω των ενεργών ρόλων που διαδραματίζουν μη κινέζικες εθνικότητες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Μεταξύ των χούφτας των κρατών που ιδρύθηκαν από τους Κινέζους (πρώην Λιανγκ, Δυτικό Λιανγκ, Ραν Γουέι και Βόρειο Γιαν), αρκετοί ιδρυτές είχαν στενές σχέσεις με τις εθνοτικές μειονότητες. Ο πατέρας του Ραν Μιν, ιδρυτή του Ran Wei, υιοθετήθηκε σε μια κυβερνώντα οικογένεια Jie. Ο Φενγκ Μπα, που θεωρείται από ορισμένους ιστορικούς ως ιδρυτής του Βόρειου Γιαν, είχε εξομοιωθεί με τον πολιτισμό του Xianbei. Ο Γκάο Γιουν, που θεωρείται από άλλους ιστορικούς ως ιδρυτής του Βόρειου Γιαν, ήταν μέλος της βασιλικής οικογένειας Γκογκουριέο (Goguryeo: 고구려; 高句麗; [ko.ɡu.ɾjʌ], 37 BC–668 AD) που είχε υιοθετηθεί από τους ευγενείς του Σιάνμπεϊ.

Λόγω του σκληρού ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών και της εσωτερικής πολιτικής αστάθειας, τα βασίλεια αυτής της εποχής ήταν κυρίως βραχύβια. Για επτά χρόνια από το 376 έως το 383, το πρώην Τσιν ενοποίησε για λίγο τη βόρεια Κίνα, αλλά η κατάρρευσή του μετά τη Μάχη του ποταμού Φέι το 383 οδήγησε σε ακόμη μεγαλύτερο πολιτικό κατακερματισμό με επτά κράτη που να αγωνίζονται ταυτόχρονα για υπεροχή και επιβίωση στη βόρεια Κίνα. Η κατάρρευση της δυναστείας του Δυτικού Τζιν και η άνοδος των βαρβαρικών καθεστώτων στην Κίνα κατά τη διάρκεια των Δεκαέξι Βασιλείων μοιάζει με την παρακμή και την πτώση της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας εν μέσω εισβολών από τους Ούνους και τις γερμανικές φυλές στην Ευρώπη, οι οποίες σημειώθηκαν επίσης τον 4ο έως τον 5ο αιώνα.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Sixteen Kingdoms (304-439) στο Wikimedia Commons