Γκούσταφ Άντλερφελτ
| Γκούσταφ Άντλερφελτ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1671[1][2][3] Στοκχόλμη |
| Θάνατος | 8 Ιουλίου 1709 ή 28 Ιουνίου 1709[4][1] Πολτάβα |
| Αιτία θανάτου | πεσών σε μάχη |
| Τόπος ταφής | Πολτάβα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Σουηδία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο της Ουψάλα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιστορικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Anna Kristina Steb[5] |
| Τέκνα | Carl Maximilian Emanuel Johan Adlerfelt |
| Αδέλφια | Pehr Adlerfelt |
| Οικογένεια | Adlerfelt family[5] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | courtier[6] |
Ο Γκούσταφ Άντλερφελτ (Gustaf Adlerfelt, 1671 – 28 Ιουνίου 1709)[7] ήταν Σουηδός ιστορικός, που γεννήθηκε κοντά στη Στοκχόλμη και διακρίθηκε στη στρατιωτική ιστορία. Αδελφός του ήταν ο συνταγματάρχης Περ Άντλερφελτ (1680-1743).
Ο Γκούσταφ Άντλερφελτ διορίσθηκε από τον βασιλέα Κάρολο ΙΒ΄ «κύριος της αυλής» και στη συνέχεια συνόδευσε τον Κάρολο σε όλες τις στρατιωτικές εκστρατείες του, γράφοντας ένα στρατιωτικό ημερολόγιο κατά τη διάρκειά τους. Εξαιτίας αυτής της συμμετοχής του σε πολεμικές εκστρατείες, ο Άντλερφελτ σκοτώθηκε σε ηλικία 38 ετών από βλήμα κανονιού στη Μάχη της Πολτάβας.
Οι συγγραφές του Άντλερφελτ εκδόθηκαν σε βιβλίο από τον γιο του το 1740 με τον τίτλο Στρατιωτική ιστορία του Καρόλου του ΙΒ΄. Ο ίδιος γιος μετέφρασε αυτό το έργο στη γαλλική γλώσσα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Gustaf Adlerfelt». (Σουηδικά) Dictionary of Swedish National Biography. 5556.
- ↑ 2,0 2,1 Άαρον Σβαρτς: (Αγγλικά, Ισπανικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Τσεχικά, Κροατικά, Τελούγκου) Open Library. OL5584139A. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 «Nationalencyklopedin» (Σουηδικά) gustaf-adlerfelt. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 5556. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2017.
- ↑ 5,0 5,1 Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2019.
- ↑ 5556.
- ↑ Svenskt biografiskt handlexikon (στη σουηδική γλώσσα)
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το λήμμα «Άντλερφελτ Γουσταύος» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 6, σελ. 132
|