Γκιγκ Α΄ του Αλμπόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκιγκ Α΄ του Αλμπόν
Γενικές πληροφορίες
Παρατσούκλιle Vieux[1] και Veteris[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςAdelais (de Turin)[2]
Agnes of Barcelona
ΤέκναΓκιγκ Β΄ του Αλμπόν[2]
Humbert of Albon[3][2]
ΓονείςGuigues[4] και Gotelena[4]
ΑδέλφιαHumbert d'Albon[5][6]
Οικογένειαd'Albon
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Γκιγκ Α΄ o Γηραιός, γαλλ.: Guigues I d'Albon, (π. 1000 - 1070 στο Kλυνύ) από τον Οίκο του Αλμπόν, ήταν κόμης των Ουαζάν, Γκρεζιβωντάν και Μπριανσοναί.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ήταν γιος του Γκιγκ του Αλμπόν και της Γκοτελάνα ντε Κλεριέ (Clérieux).

Η επίσημη ιστορία που έγραψε ο Ζωρζ ντε Μαντεγιέ τον έκανε γνωστό ως τον πρώτο δελφίνο (κόμη) του Βιενουά, παρά το γεγονός ότι αυτός ο χαρακτηρισμός εμφανίστηκε έναν αιώνα αργότερα. Ο Γκιγκ Α΄ ήταν ένας φιλόδοξος μικρός ευγενής, που επέκτεινε την κυριαρχία του μεταξύ του Ροδανού και των Άλπεων. Το 1016 αποκαλείται «κόμης» σε ένα καταστατικό, που αφορούσε τα υπάρχοντά του στα Μουαράν. Στη συνέχεια εμφανίζεται ως γαιοκτήμονας στο Σαμσώρ (Champsaur) (1027), στο Ουαζάν (Oisans) με τον τίτλο του κόμη (1035), στο Γκρεζιβωντάν (Grésivaudan) (γύρω στο 1050), στο Μπριανσοναί (Briançonnais) (γύρω στο 1053) και στην κοιλάδα του Ουλξ (Oulx) (1070).

Από το 1035 ήταν πάντα με τον τίτλο του «κόμη». Δεν είναι γνωστό πώς ο Γκιγκ Α΄ κατέλαβε τα εδάφη, αλλά η δύναμή του τού επέτρεψε να τοποθετήσει μέλη της οικογένειας ως επισκόπους. Ο θείος του ο Γκυ ήταν επίσκοπος της Γκρενόμπλ και είχε διαδεχθεί τον Ιζάρν. Η επισκοπή στη συνέχεια πέρασε σε έναν εξάδελφό του, τον Mαλέν. Ο αδελφός του έγινε επίσκοπος τού Βαλάνς (Valens) και το αρχιεπισκοπικό ανάκτορο στο Βιέν, που ήταν δίπλα στην πιο διάσημη εκκλησία της επαρχίας, βρισκόταν στα χέρια ενός εξαδέλφου από γάμο.

Στο τέλος της ζωής του ο Γκιγκ Α΄ αποσύρθηκε στο Κλυνύ της Βουργουνδίας, όπου απεβίωσε το 1070.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νυμφεύτηκε την Αδελαΐδα, η οποία φαίνεται να ανήκε στην οικογένεια των κομήτων του Τορίνο, και απέκτησε έναν γιο, τον:

  • Γκιγκ Β΄ ο Παχύς (1025–1079), που τον διαδέχθηκε. Ο μεγαλύτερος γιος του:
  • Ουμβέρτος, ήταν προορισμένος στο να γίνει επίσκοπος.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές σε πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]