Γκαμπριέλ Ατάλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γκαμπριέλ Ατάλ
Gabriel Attal
Πρωθυπουργός της Γαλλίας
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
9 Ιανουαρίου 2024
ΠρόεδροςΕμανουέλ Μακρόν
ΠροκάτοχοςΕλιζαμπέτ Μπορν
Υπουργός Εθνικής Παιδείας
και Νεολαίας της Γαλλίας
Περίοδος
20 Ιουλίου 2023 – 9Ιανουαρίου 2024
ΠρωθυπουργόςΕλιζαμπέτ Μπορν
ΠροκάτοχοςΠαπ Ντιάγε
ΔιάδοχοςΑμελί Ουντέα-Κουστέρα
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση16 Μαρτίου 1989 (1989-03-16) (35 ετών), Κλαμάρ, Ιλ-ντε-Φρανς, Γαλλία
ΥπηκοότηταΓαλλία
Πολιτικό κόμμαΑναγέννηση
ΣύντροφοςΣτεφάν Σεζουρνέ (2017–2022)[1]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Παρισιού (LLB)
Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού (MPA)
Επάγγελμαπολιτικός[2][3]
ΘρήσκευμαΧριστιανός Ορθόδοξος
Υπογραφή
Ιστοσελίδαhttps://www.info.gouv.fr/personnalite/gabriel-attal
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Γκαμπριέλ Ατάλ (γαλλικά: Gabriel Attal, γενν. 16 Μαρτίου 1989) είναι Γάλλος πολιτικός που υπηρετεί ως πρωθυπουργός της Γαλλίας, από τον Ιανουάριο του 2024.[4] Είναι μέλος του κόμματος Αναγέννηση του Εμανουέλ Μακρόν.

Υπό την πρωθυπουργό Ελιζαμπέτ Μπορν, υπηρέτησε ως υπουργός Εθνικής Παιδείας και Νεολαίας από το 2023, θέση στην οποία παραμένει μέχρι τον σχηματισμό της κυβέρνησής του, καθώς και ως υπουργός Δημοσίων Δράσεων και Προϋπολογισμού, από το 2022 έως το 2023. Επιπλέον, διετέλεσε κυβερνητικός εκπρόσωπος της Γαλλικής Κυβέρνησης από το 2020 έως το 2022.

Στις Γαλλικές βουλευτικές εκλογές του 2017, εξελέγη βουλευτής για την 10η περιφέρεια του Ω-ντε-Σεν. Υπηρέτησε ως μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης έως την παραίτησή του (λόγω του ασυμβίβαστου) τον Νοέμβριο του 2018.

Στις 9 Ιανουαρίου 2024, ο Ατάλ διορίστηκε πρωθυπουργός από τον Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, σε αντικατάσταση της παραιτηθείσης Ελιζαμπέτ Μπορν. Σε ηλικία 34 ετών, έγινε ο νεότερος σε ηλικία και ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος πρωθυπουργός στη Γαλλία και ο νεότερος επί του παρόντος αρχηγός κυβέρνησης στον κόσμο.

Είναι πολιτικός σύμμαχος του προέδρου Μακρόν, και έχει αναφερθεί ως πιθανός υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές του 2027.

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκαμπριέλ Ατάλ γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1989 στο Κλαμάρ, Ιλ-ντε-Φρανςτης Γαλλίας. Μεγάλωσε στο 13ο και στο 14ο Διαμέρισμα του Παρισιού μαζί με τις τρεις αδερφές του. Ο πατέρας του, Υβ (1948–2015), ήταν δικηγόρος και παραγωγός ταινιών, τυνησιο-εβραϊκής και αλσατο-εβραϊκής καταγωγής. Η μητέρα του Ατάλ, Μαρία Κουρή (1964–), είναι γαλλίδα από την Οδησσό, με ελληνική καταγωγή.[5][6]. Ο Ατάλ ανατράφηκε και μεγάλωσε ως Χριστιανός Ορθόδοξος, το δόγμα της μητέρας του.[7]

Φοίτησε στην École alsacienne, ένα ιδιωτικό σχολείο στο 6ο διαμέρισμα του Παρισιού. Σπούδασε Νομική στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού (Παντεόν-Ασσάς), λαμβάνοντας πτυχίο (L.Legum Baccalaureus) το 2011. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στη Δημόσια Πολιτική και Διοίκηση στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού (Science Po), λαμβάνοντας μεταπτυχιακό δίπλωμα (MPA) το 2012.[8]

Η πολιτική του δραστηριότητα ξεκίνησε για πρώτη φορά όταν συμμετείχε στις διαδηλώσεις των νέων το 2006 στη Γαλλία.[9]. Αφού μπήκε στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών το 2007, δημιούργησε μια επιτροπή για την υποστήριξη της Ίνγκριντ Μπετανκούρ, της Γαλλο-Κολομβιανής ομήρου που κρατούσαν οι FARC[10].

Πολιτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σύμβουλος υπουργού και δημοτικός σύμβουλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά από πρακτική άσκηση στη Γαλλική Εθνοσυνέλευση με τη Μαρισόλ Τουρέν κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας του 2012, ο Ατάλ εργάστηκε για πέντε χρόνια ως σύμβουλος του Υπουργού Υγείας, ρόλος που περιλάμβανε επαφή με κοινοβουλευτικούς και συγγραφή λόγων[11].

Στις δημοτικές εκλογές του 2014, ο Ατάλ τοποθετήθηκε πέμπτος στη λίστα του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Εξελέγη ως ένας από τους τέσσερις συμβούλους του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην Βανβ και ανέλαβε την ηγεσία της αντιπολίτευσης μετά την παραίτηση του επικεφαλής της σοσιαλιστικής λίστας[12].

Μέλος της Εθνοσυνέλευσης (2017–2018)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ατάλ εξελέγη μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης στις 18 Ιουνίου 2017, εκπροσωπώντας τη 10η εκλογική περιφέρεια του Ω-ντε-Σεν (Hauts-de-Seine), κερδίζοντας τον André Santini.[11][13] Ως βουλευτής της Εθνοσυνέλευσης έγινε μέλος της Επιτροπής Πολιτιστικών και Εκπαιδευτικών Υποθέσεων, όπου υπηρέτησε ως συντονιστής της ομάδας του κόμματος Μακρόν[14].

Ο Ατάλ ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος της Αναγέννησης τον Ιανουάριο του 2018[15]. Τον Σεπτέμβριο του 2018, μετά την εκλογή του Ρισάρ Φεράν στην προεδρία της Εθνοσυνέλευσης, έθεσε υποψηφιότητα για να τον διαδεχθεί ως πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας, αλλά απέσυρε την υποψηφιότητά του μια μέρα πριν τις εκλογές, αν και θεωρούνταν ένα από τα τρία φαβορί[16].

Μέλος της κυβέρνησης (2018–2024)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 16 Οκτωβρίου 2018, ο Ατάλ διορίστηκε υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Νεολαίας υπό τον Υπουργό Jean-Michel Blanquer . Στα 29 του, ήταν το νεότερο μέλος μιας κυβέρνησης στην Πέμπτη Δημοκρατία, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ του François Baroin το 1995 για λίγους μήνες. Ήταν υπεύθυνος για θέματα νεολαίας και για τη δημιουργία καθολικής εθνικής υπηρεσίας.[17]

Υπήρξε κυβερνητικός εκπρόσωπος υπό τον πρωθυπουργό Ζαν Καστέξ από το 2020 έως το 2022.[18] Ανέλαβε Υπουργός Δημοσίων Δράσεων και Προϋπολογισμού στην κυβέρνηση της πρωθυπουργού Ελιζαμπέτ Μπορν τον Μάιο του 2022.[19]

Τον Ιούλιο του 2023 διορίστηκε υπουργός Εθνικής Παιδείας και Νεολαίας στον ανασχηματισμό της γαλλικής κυβέρνησης το 2023.[20] Σε ηλικία 34 ετών, έγινε το νεότερο άτομο που κατείχε αυτό το αξίωμα στην Πέμπτη Δημοκρατία.[21] Σε αυτή τη θέση, ανακοίνωσε την απαγόρευση ισλαμικών φορεμάτων σύμφωνα με την «αρχή της κοσμικότητας», επεκτείνοντας την απαγόρευση των θρησκευτικών συμβόλων στα γαλλικά δημόσια σχολεία που περιλάμβαναν ήδη χριστιανικούς σταυρούς, εβραϊκούς κιπά και ισλαμικά πέπλα.[22] [23]

Πρωθυπουργός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κύριο λήμμα: Πρωθυπουργός της Γαλλίας

Μετά την παραίτηση της Μπορν από την πρωθυπουργία στις 8 Ιανουαρίου 2024, πηγές μέσων ενημέρωσης έφεραν τον Ατάλ ως φαβορί για τη διαδοχή της[24]. Ο διορισμός του ως πρωθυπουργού ανακοινώθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2024. Σε ηλικία 34 ετών, έγινε ο νεότερος και ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος που κατείχε το αξίωμα αυτό στη Γαλλία.[25]

Υπήρξαν εικασίες στα γαλλικά μέσα ενημέρωσης ότι ο Ατάλ θα μπορούσε να είναι υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2027.[26]

Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ατάλ, βαφτίστηκε στον ρωσικό Καθεδρικό Ναό Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι στο Παρίσι, επηρεασμένος από την ορθόδοξη χριστιανική πίστη της μητέρας του. Λόγω του επώνυμού του, ο πατέρας του που είχε εβραϊκή καταγωγή, του είχε είπε: «Θα νιώθεις αλληλεγγύη με τους Εβραίους όλη σου τη ζωή γιατί θα υποφέρεις από αντισημιτισμό όπως αυτοί». Ο ίδιος, εντούτοις, αυτοπροσδιορίζεται ως άπιστος (γαλλικά: non-croyant).[27][28][29][30]

Είναι ανοιχτά ομοφυλόφιλος. Ο Ατάλ έχει πει σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι είχε υποστεί ομοφοβικό εκφοβισμό στο σχολείο.[7] Το 2018, καταδείχτηκε ως ομοφυλόφιλος στο Twitter από τον πρώην συμμαθητή του, Χουάν Μπράνκο.[31][32] Έχει επίσης περιγράψει ότι ως πολιτικός έγινε στόχος ομοφοβικής και αντισημιτικής ρητορικής μίσους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.[33]

Το 2017 σύναψε σύμφωνο συμβίωσης με τον Στεφάν Σεζουρνέ, νυν υπουργό Ευρώπης και Εξωτερικών στην κυβέρνηση που συγκρότησε στις 11 Ιανουαρίου 2024 και πρώην ευρωβουλευτή και πρόεδρο της πολιτικής ομάδας του Ευρωκοινοβουλίου Ανανεώστε την Ευρώπη.[34][35]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 9  Ιανουαρίου 2024. www.mariefrance.fr/news-people/gabriel-attal-couple-qui-est-compagnon-stephane-sejourne-proche-emmanuel-macron-906806.html.
  2. ↑ www.hatvp.fr/open-data/. Ανακτήθηκε στις 3  Φεβρουαρίου 2021.
  3. ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 1296823032. Ανακτήθηκε στις 10  Ιανουαρίου 2024.
  4. ↑ «Gabriel Attal». gouvernement.fr (στα Γαλλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2024. 
  5. ↑ Mathilde Siraud (1 Μαρτίου 2023). «Gabriel Attal, sur les traces de Macron ?». lepoint.fr (στα Γαλλικά). .
  6. ↑ Bancaud, Delphine (16 Οκτωβρίου 2018). «Qui est Gabriel Attal, le plus jeune membre d'un gouvernement de la Ve République?» [Who is Gabriel Attal, the youngest member of a government of the Fifth Republic?] (στα Γαλλικά). 20 Minutes. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2018. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Goury-Laffont, Victor (9 Ιανουαρίου 2024). «Who is Gabriel Attal, France's new prime minister?». Politico Europe. 
  8. ↑ Baudais, Pierrick (20 Δεκεμβρίου 2017). «Qui est Gabriel Attal, le futur porte-parole de la République en marche?» [Who is Gabriel Attal, the future spokesperson for the Republic on the move?] (στα Γαλλικά). Ouest-France. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2018. 
  9. ↑ Laurent Telo (13 April 2018). «Du Parti socialiste à La République en marche, la mue fulgurante de Gabriel Attal» (στα γαλλικά). Le Monde.fr (Le Monde). https://www.lemonde.fr/m-gens-portrait/article/2018/04/13/du-parti-socialiste-a-la-republique-en-marche-la-mue-fulgurante-de-gabriel-attal_5285146_4497229.html. Ανακτήθηκε στις 26 October 2018. 
  10. ↑ Jeudy, Bruno (20 Αυγούστου 2018). «Gabriel Attal : "Le jour où je rencontre Ingrid Betancourt"» [Gabriel Attal: "The day I meet Ingrid Betancourt"] (στα Γαλλικά). Paris Match. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2018. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Qui est Gabriel Attal, votre député (LREM) d'Issy-Vanves» [Who is Gabriel Attal, your deputy (LREM) of Issy-Vanves] (στα Γαλλικά). Le Parisien. 19 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2018. 
  12. ↑ Petitdemange, Amélie (16 Οκτωβρίου 2018). «Gabriel Attal: un vingtenaire débarque dans le gouvernement» [Gabriel Attal: a twenty-something arrives in the government] (στα Γαλλικά). Les Échos. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2018. 
  13. ↑ «Elections législatives 2017» (στα Γαλλικά). Ministry of the Interior. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2017. 
  14. ↑ Vigoureux, Caroline· Bertolus, Jean-Jérôme (13 Σεπτεμβρίου 2017). «Les whips, ces députés LREM de l'ombre au rôle stratégique» [The whips, these LREM deputies from the shadow to the strategic role] (στα Γαλλικά). L'Opinion. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2018. 
  15. ↑ «"Un honneur": le député Gabriel Attal sera le porte-parole de LREM en janvier» ["An honor": the MP Gabriel Attal will be the spokesperson of LREM in January] (στα Γαλλικά). France Info. 20 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2018. 
  16. ↑ Siraud, Mathilde (18 Σεπτεμβρίου 2018). «Présidence du groupe LaREM à l'Assemblée : Attal et Bonnell jettent l'éponge» [Presidency of the LREM Group in the Assembly: Attal and Bonnell throw in the towel] (στα Γαλλικά). Le Figaro. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2018. 
  17. ↑ Lemarié, Alexandre (16 October 2018). «Gabriel Attal, Secretary of State at Blanquer» (στα γαλλικά). Le Monde. https://www.lemonde.fr/gouvernement-philippe/article/2018/10/16/gabriel-attal-secretaire-d-etat-aupres-de-blanquer_5369998_5129180.html. Ανακτήθηκε στις 26 October 2018. 
  18. ↑ «Gouvernement Castex en direct : Darmanin nommé ministre de l'intérieur, Dupond-Moretti garde des sceaux et Bachelot à la culture» (στα γαλλικά). Le Monde. 6 July 2020. https://www.lemonde.fr/politique/live/2020/07/06/en-direct-la-composition-du-gouvernement-de-jean-castex-annoncee-a-19-heures_6045386_823448.html. 
  19. ↑ Boiteau, Victor (20 May 2022). «Changement dans la continuité: Darmanin, Le Maire, Attal… Ces ministres qui remettent ça dans le gouvernement Borne» (στα γαλλικά). Libération. https://www.liberation.fr/politique/darmanin-le-maire-attal-ces-ministres-qui-remettent-ca-dans-le-gouvernement-borne-20220520_652B4HABJBA2LMUNH4X4UQL5TU/. Ανακτήθηκε στις 23 May 2022. 
  20. ↑ «Macron sacks education, health ministers in mini-reshuffle». Politico. 20 July 2023. https://www.politico.eu/article/prewrite-macron-sacks-education-health-ministers-in-small-reshuffle/. 
  21. ↑ de Villaines, Astrid; Garcia, Émilie; Toussay, Jade (20 July 2023). «Gabriel Attal ministre de l'Éducation nationale, itinéraire d'un surdoué de la politique» (στα γαλλικά). HuffPost. https://www.huffingtonpost.fr/politique/video/remaniement-ministeriel-gabriel-attal-ministre-de-l-education-nationale-itineraire-d-un-surdoue-de-la-politique_220877.html. 
  22. ↑ Chrisafis, Angelique (2023-08-28). «France to ban girls from wearing abayas in state schools» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/world/2023/aug/28/france-to-ban-girls-from-wearing-abayas-in-state-schools. Ανακτήθηκε στις 2023-09-06. 
  23. ↑ «French education minister announces ban on religious symbols and clothes in schools». POLITICO (στα Αγγλικά). 27 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2024. 
  24. ↑ «French PM resigns as Macron seeks to relaunch presidency». France 24 (στα Αγγλικά). 8 Ιανουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2024. 
  25. ↑ Willsher, Kim (9 Ιανουαρίου 2024). «Who is Gabriel Attal, the French PM who climbed the ranks in record time?». The Guardian. 
  26. ↑ «Attal: the 'new Macron' at helm of French government». France 24. 9 Ιανουαρίου 2024. 
  27. ↑ (Γαλλικά) D'Oléon, Alice (10 Ιανουαρίου 2024). «Gabriel Attal, un premier ministre aux racines orthodoxes». La Croix. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  28. ↑ (Γαλλικά) Margueritte, Antoine (10 Ιανουαρίου 2024). «Homosexualité, Bilderberg, judéité supposée : Gabriel Attal, cible des fantasmes de la complosphère». Marianne. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  29. ↑ (Γαλλικά) Siraud, Mathilde (1 Μαρτίου 2023). «Gabriel Attal, sur les traces de Macron ?». Le Point. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  30. ↑ (Γαλλικά) Girard, Quentin (23 Απριλίου 2019). «Gabriel Attal, de ses propres zèles». Libération. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2024. 
  31. ↑ Girard, Quentin (23 Απριλίου 2019). «Gabriel Attal, de ses propres zèles». Libération (στα Γαλλικά). 
  32. ↑ «Juan Branco a-t-il une "haine quasi-obsessionnelle" à l'endroit de Benjamin Griveaux?». Radio France Internationale (στα Γαλλικά). 18 Φεβρουαρίου 2020. 
  33. ↑ Sitbon, Shirli (31 Ιουλίου 2023). «Gabriel Attal: Barrage of antisemitic abuse for rising star of French politics». The Jewish Chronicle. 
  34. ↑ «Gabriel Attal, un présidentiable propulsé à Matignon». Le Point (στα Γαλλικά). 9 Ιανουαρίου 2024. 
  35. ↑ «Who is Gabriel Attal, France's new prime minister?». POLITICO (στα Αγγλικά). 9 Ιανουαρίου 2024. 


π • σ • ε Πρωθυπουργοί της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας (1958-)
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκαμπριέλ_Ατάλ&oldid=10498633"