Γιώργος Θεοδοσόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιώργος Θεοδοσόπουλος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση16 Δεκεμβρίου 1938
Αθήνα
Θάνατος2 Φεβρουαρίου 1988
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
ΣπουδέςΕθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΑρχιτέκτονας
Αξιοσημείωτο έργοΠολυκατοικία στο Μετς, Αθήνα

Ο Γιώργος Θεοδοσόπουλος (16 Δεκεμβρίου 1938 – 2 Φεβρουαρίου 1988) ήταν αρχιτέκτονας, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών, μέλος σε επιτροπές Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος για θέματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης και σύμβουλος Υπουργείου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος για το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας και τον νέο Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό.

Βιογραφικά Στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γιώργος Θεοδοσόπουλος γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα και σπούδασε στην Αρχιτεκτονική σχολή του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου από το 1957 έως το 1962. Από τότε και ως το τέλος εργάσθηκε ως ελεύθερος επαγγελματίας. Το 1974, μετά την μεταπολίτευση ίδρυσε το γραφείο μελετών «Γ. Θεοδοσόπουλος και Συνεργάτες».[εκκρεμεί παραπομπή]

Το 1960, στο Φεστιβάλ κινηματογράφου, γνώρισε τον Νίκο Κούνδουρο. Συμπωματικά στη συνέχεια επέλεξε για πολυτεχνειακή εργασία  «Τα μοναστήρια της Κρήτης» και ως εκ τούτου έμεινε στην Κρήτη για πολλούς μήνες. Μέσω της φιλίας του με τον Νίκο Κούνδουρο γνωρίστηκε με τους κοινωνικούς κύκλους της διανόησης των αρχών της δεκαετίας του ’60 και μάλιστα το φοιτητικό «στέκι διπλωματικής» έγινε και «στέκι» αυτής της διανόησης. Οι προβληματισμοί που αναπτύσσονταν σε αυτό το κοινωνικό περιβάλλον τον επηρέασαν σημαντικά και συνέβαλαν στις αναζητήσεις του σχετικά με την «Ελληνικότητα» στην αρχιτεκτονική σύνθεση και την τέχνη.

Το 1967 απέκτησε το δικό του γραφείο στην οδό Ζαΐμη 1 στα Εξάρχεια, που κράτησε μέχρι τον θάνατο του και το οποίο, μετά την μεταπολίτευση έγινε πάλι «στέκι», πολιτικών ομάδων κεντροαριστερής ιδεολογίας.

Η επαγγελματική του δραστηριότητα κινείται κυρίως γύρω από την πρώιμη  ακόμα τουριστική αγορά του Αγίου Νικολάου Κρήτης. Εκεί κατασκευάστηκε το πρώτο του έργο, το 1966, η βίλλα Lambert  και συγχρόνως ανακαίνισε έναν εγκαταλελειμμένο μύλο μετατρέποντας τον στην κατοικία του στην Κρήτη.

Το 1971 συνελήφθη από την Χούντα και καταδικάστηκε σε 14μηνη φυλάκιση.[1] Αποφυλακίστηκε τον Οκτώβριο 1972. Κατά την διάρκεια του εγκλεισμού του ζωγράφησε τα «σκίτσα της φυλακής». Η εμπειρία αυτή οριστικοποίησε την απόφαση του να αναμειχθεί ενεργά με τα κοινά, που για τον Γιώργο Θεοδοσόπουλο ήταν το ίδιο σημαντικά όσο και η αρχιτεκτονική.

Αμέσως μετά την αποφυλάκιση του δραστηριοποιήθηκε στον Σύλλογο Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών (ΣΑΔΑΣ). Τον Φεβρουάριο 1974, μετά από Γενική Συνέλευση εκλέχθηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου, που όμως υποχρεώθηκε σε παραίτηση. Στην πρώτη Γ.Σ. μετά τη Μεταπολίτευση επανεκλέχθηκε στο Δ.Σ. του Συλλόγου. Όμως η πρόκληση της εποχής ήταν η ενασχόληση με το ΤΕΕ. Συμμετέχει σε επιτροπές που διαμορφώνουν τις απόψεις του ΤΕΕ κυρίως σε θέματα τοπικής αυτοδιοίκησης και «συμμετοχικών διαδικασιών» των άμεσα ενδιαφερομένων, σε θέματα δόμησης και πολεοδόμησης. Το διάστημα 1982-84, επί υπουργίας Αντώνη Τρίτση, συνεργάστηκε με το Υπουργείο Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος στην επιτροπή για το Ρυθμιστικό Αθήνας, στην εκστρατεία ενημέρωσης για την καταγραφή αυθαιρέτων και στην επιτροπή για τον νέο Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό.[εκκρεμεί παραπομπή] Παράλληλα σαν επαγγελματίας συμμετέχει στην Επιχείρηση Πολεοδομικής Ανασυγκρότησης, αναλαμβάνοντας τις μελέτες των πόλεων Σητείας και Αγίου Νικολάου, όπου εφαρμόζει τις απόψεις του «περί συμμετοχικών διαδικασιών».

Το 1986 αρρώστησε και απεβίωσε περίπου ενάμιση χρόνο αργότερα.

Αρχιτεκτονικό Ύφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Ελλάδα των χρόνων 1963-1988, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η αρχιτεκτονική κινείται μεταξύ του Μοντέρνου Κινήματος και της «επιστροφής στις ρίζες», της ανασημασιοδότησης των ιδιαιτεροτήτων της Ελληνικής παράδοσης και «ταυτότητας», υπό το πρίσμα αυτού που έχει ονομαστεί «κριτικός τοπικισμός». Σε αυτό το περιβάλλον ο Γιώργος Θεοδοσόπουλος ξεκίνησε την επαγγελματική του δραστηριότητα, αφενός εξερευνώντας τον «ελληνικό χαρακτήρα» στη σύγχρονη αρχιτεκτονική κι αφετέρου εφαρμόζοντας τις αρχές του Μοντέρνου Κινήματος, απλότητα και καθαρότητα κάτοψης και μορφών, σε συνθέσεις μεγάλων τουριστικών έργων.[εκκρεμεί παραπομπή]

Αν και οι μελέτες για τουριστικές εγκαταστάσεις αποτέλεσαν το σημαντικότερο κομμάτι της αρχιτεκτονικής παραγωγής του, ποτέ δεν κατάφεραν να ανταγωνιστούν την γοητεία που του ασκούσε ο τομέας κατοικία. Αντιμετωπίζει την κατοικία ως σύνθετο αρχιτεκτονικό και πολεοδομικό φαινόμενο. Μορφολογικά ανάγει το «παιχνίδι με τους όγκους» σε συνθετική αρχή, ακόμη και στην μορφολογικά κοινότοπη ελληνική  πολυκατοικία, λειτουργικά αφορμάται από την κυκλοφορία, με τον περίφημο «διάδρομο» να αποκτά σημαίνοντα ρόλο στην σύνθεση και τέλος με τον συνδυασμό κλειστών και υπαιθρίων χώρων, δίνει μορφή πόλεων σε μικρή κλίμακα, με κορυφαίο παράδειγμα την πολυκατοικία στο Μετς.[2][3]

Συνοπτικά, ο Γιώργος Θεοδοδόπουλος με το έργο του προσπαθούσε να απαντά στα καίρια προβλήματα της εποχής του και ταυτόχρονα εξέλισσε ορισμένες συνθετικές και μορφολογικές αρχές, οι οποίες εμφανίζονται ώριμες στις τελευταίες του μελέτες, διαμορφώνοντας έτσι μια σαφή αρχιτεκτονική γλώσσα.

Σημαντικότερα αρχιτεκτονικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Οικία Lambert, Αλυκές Ελούντας, Κρήτη,1966
  • Τροποποίηση παλαιού μύλου σε θερινή κατοικία, Αλυκές Ελούντας, Κρήτη,1966
  • Πολυκατοικία, οδός Κύπρου Φιλοθέη, 1969
  • Πολυκατοικία, οδός Ευρυδίκης, Βάρκιζα, 1970
  • Οικία Καπετανάκη, Λασθένους 26, Άγιος Νικόλαος, Κρήτη,1971
  • Ναός Αγίας Ειρήνης, ιδιοκτησίας Ε. Φαφούτη, Άγιος Νικόλαος, Κρήτη, 1971
  • Πολυκατοικία, οδός Τυρταίου, Γλυφάδα, 1972
  • Αποκατάσταση οικίας Κωνσταντινίδη, Μακρυνίτσα, Πήλιο, 1973
  • Οικία Χριστοπούλου, θέση Προάστιο Πατρών, 1974
  • Πολυκατοικία, Μιλτιάδου 36, Γλυφάδα, 1974
  • Συγκρότημα κατοικιών, Κηφισσιά, 1974
  • Ξενοδοχείο Νεφέλη, Κέκροπος και Υπερείδου, Πλάκα, 1974
  • Οικοδομή Κούνδουρου, Λιμάνι, Άγιος Νικόλαος, Κρήτη,1975
  • Οικοδομή, Άγιος Νικόλαος, Κρήτη,1975
  • Οικία Μαλασπίνα, Αγιόκαμπος, Εύβοια, 1975
  • Πολυκατοικία Λάμπρου, Κλεομένους 7, Αθήνα, 1977
  • Κτήριο γραφείων Καπαρουνάκη, Ηράκλειο, Κρήτη, 1977
  • Συγκρότημα επιπλωμένων διαμερισμάτων Κεραμουργικής Νεαπόλεως-Σπίθα, Άγιος Νικόλαος, Κρήτη,1977
  • Συγκρότημα επιπλωμένων διαμερισμάτων Δ. Καδιανάκη, Ελούντα, Κρήτη, 1977
  • Επιπλωμένα διαμερίσματα ΤΟΤΡΑΣ ΑΕ, Κιτροπλατεία, Άγιος Νικόλαος, 1977
  • Ξενοδοχείο Πολίτη, Βασιλική, Λευκάδα, 1977
  • Νηπιαγωγείο, οδός Απολλοδώρου, Παλαιό Φάληρο, 1977
  • Τριώροφη οικοδομή Κοτσώνη, Φιλοθέη, 1978
  • Πολυκατοικία Χρονόπουλου, οδός Κάλβου και Παπαρρηγοπούλου 40, 1978
  • Κατοικία Λαζάνη, θέση Plaisance, Παλαιά Πεντέλη, 1978
  • Οικία Καβουνίδη, Ανάβυσσος, Αττική, 1978
  • Συγκρότημα διαμερισμάτων Μουντράκη, Άγιος Νικόλαος, Κρήτη, 1978
  • Συγκρότημα κατοικιών Σταθοπούλου, οδός Σπάρτης, Μυστρά, Δαγκλή, Κηφισσιά, 1980
  • Πολυκατοικία Προχώρη, Αρχιμήδους 63 και Δόμπολη, Μετς, 1980
  • Συγκρότημα επιπλωμένων διαμερισμάτων Σπίθα, Σείσι Λασηθίου, Κρήτη, 1981
  • Συγκρότημα βιομηχανικών χώρων, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΕ, Άγιος Νικόλαος, Κρήτη, 1981
  • Αποκατάσταση οικίας Μαρκοπούλου, Πλάτανος Αιγιαλείας, 1982
  • Bungalows Δ. Καδιανάκη, Ελούντα, Κρήτη, 1983
  • Bungalows Γερογιάννη-Ανδρουλιδάκη, Ρόντζα, Ίος, 1983
  • Αποκατάσταση οικίας Φ. Μπιούμπι, Μπερδεμιάρο, Τήνος, 1983
  • Οικία Τριανταφυλλίδη, Καραϊσκάκη 36, Κηφισσιά, 1983
  • Πολυκατοικία Χαρίτση, Καλαμάτα, 1986

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Λεωνίδας Καλλιβρετάκης (9 Σεπτεμβρίου 2021). «Η Ασφάλεια της οδού Μεσογείων». Κυριακάτικη Αυγή - Αναγνώσεις. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2021. 
  2. «Culture 2000». www.culture2000.tee.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2021. 
  3. «Αστικό Τοπίο: Πολυκατοικία στο Μετς». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2021. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Αμαλία Κωτσάκη, Χριστίνα Αγρıαντώνη, Γ. Θεοδοσόπουλος: Ο αρχιτέκτονας καı το έργο του,1938-1988. Αθήνα: Εκδόσεις Μέλισσα, 1989.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]