Γιάκοπο Αμιγκόνι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιάκοπο Αμιγκόνι
Αυτοπροσωπογραφία του Αμιγκόνι (1730-1735), λάδι σε καμβά - Κρατικό Μουσείο της Έσσης στο Ντάρμσταντ - Ντάρμσταντ, Γερμανία
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1682[1][2]
Νάπολη[3] ή Βενετία[4]
Θάνατος21  Αυγούστου 1752[5][1][6]
Μαδρίτη[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία[7]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[8][9]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[4][2]
χαράκτης[2]
Αξιοσημείωτο έργοΠέτρος Α', Αυτοκράτορας της Ρωσίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαρία Αντονία Μαρκεζίνι
ΤέκναΚατερίνα Αμιγκόνι Καστελλίνι
ΑδέλφιαΚαρλόττα Αμιγκόνι
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααυλικός ζωγράφος
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Η Ινώ λαμβάνει την κεφαλή του Άργους (1730-32), Λάδι σε καμβά, 108 x 72 εκ., Μουρ Παρκ, Ρίκμανσγουορθ, Χέρτφορντσαϊρ.

Ο Γιάκοπο Αμιγκόνι (ιταλικά: Jacopo Amigoni‎‎, περ. 1685 – Σεπτέμβριος 1752),[10] επίσης Τζιάκομο Αμικόνι (Giacomo Amiconi), ήταν Ιταλός ζωγράφος της περιόδου του ύστερου μπαρόκ ή του ροκοκό, ο οποίος ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στη Βενετία, αλλά ταξίδεψε και ήταν παραγωγικός σε όλη την Ευρώπη, όπου οι πολυτελείς προσωπογραφίες του είχαν μεγάλη ζήτηση.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Βενετία.[11] Ο Αμιγκόνι ζωγράφισε αρχικά μυθολογικές και θρησκευτικές σκηνές, αλλά καθώς η γκάμα των πατρόνων του επεκτάθηκε προς το βορρά, άρχισε να παράγει πολλά έργα σαλονιού που απεικονίζουν θεούς σε αισθησιακή ατονία ή παιχνίδια. Το ύφος του επηρέασε τον Τζουζέππε Νογκάρι. Μεταξύ των μαθητών του ήταν οι Τσαρλς Τζόζεφ Φλίπαρτ, Μικελάντζελο Μορλάιτερ, Πιέτρο Αντόνιο Νοβέλι, Τζόζεφ Βάγκνερ και Αντόνιο Ζούκι.[12]

Από το 1717, καταγράφεται ότι εργάστηκε στη Βαυαρία, στο Παλάτι Νίμφενμπουργκ (1719), στο Ανάκτορο Σλάισχαϊμ (1725–1729) και στο αβαείο των Βενεδικτίνων του Οτομπόιρεν. Επέστρεψε στη Βενετία το 1726. Το έργο του Η απαγγελία του Παρισιού εκτίθεται στη Βίλλα Πιζάνι του Στρα. Από το 1730 έως το 1739 εργάστηκε στην Αγγλία, στο Παουν Χάουζ, στο Μουρ Παρκ Γούλτερτον Χολ και στο θέατρο του Κόβεντ Γκάρντεν. Από εκεί βοήθησε να πείσει τον Καναλέττο να ταξιδέψει στην Αγγλία, ενημερώνοντάς τον για την άφθονη πελατεία που υπήρχε.[13]

Στο Λονδίνο ή κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού στο Παρίσι το 1736, γνώρισε τον διάσημο καστράτο Φαρινέλλι, το πορτρέτο του οποίου ζωγράφισε δύο φορές το 1735 και ξανά το 1752. Ο Αμιγκόνι συνάντησε επίσης τη ζωγραφική του Φρανσουά Λεμουάν και του Φρανσουά Μπουσέ.[13]

Το 1739 επέστρεψε στην Ιταλία, ίσως στη Νάπολη και σίγουρα στο Μόντε Κασίνο, στο αβαείο του οποίου υπήρχαν δύο πίνακες (καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου). Ταξίδεψε στη Βενετία για να ζωγραφίσει για τον Ζίγκισμουντ Στρέιτ, για την Κάζα Σαβόια και άλλα κτίρια της πόλης.

Το 1747 έφυγε από την Ιταλία για τη Μαδρίτη, ενθαρρυμένος από τον Φαρινέλλι, ο οποίος είχε διοριστεί εκεί στην αυλή. Έγινε ζωγράφος της αυλής του Φερδινάνδου ΣΤ΄ της Ισπανίας και διευθυντής της Βασιλικής Ακαδημίας του Αγίου Φερδινάνδου. Ζωγράφισε μια ομαδική προσωπογραφία που περιλάμβανε τον ίδιο, τον Φαρινέλλι, τον Μεταστάζιο, την Τερέζα Καστελλίνι και έναν άγνωστο νεαρό άνδρα. [14] Ο νεαρός μπορεί να ήταν ο Αυστριακός Αρχιδούκας Ιωσήφ, ο διάδοχος του θρόνου των Αψβούργων.[15] Ο Αμιγκόνι πέθανε στη Μαδρίτη.

Ο Αμιγκόνι ήταν πατέρας της ζωγράφου Κατερίνα Αμιγκόνι Καστελλίνι και αδελφός της ζωγράφου Καρλόττα Αμιγκόνι.[16][17]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118812343. Ανακτήθηκε στις 17  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 BeWeB. 1428. Ανακτήθηκε στις 15  Φεβρουαρίου 2021.
  3. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2008459791. Ανακτήθηκε στις 23  Νοεμβρίου 2019.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Amigoni, Jakob» (Γερμανικά) σελ. 31.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12078454v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ (Δανικά, Αγγλικά) Kunstindeks Danmark. 1318. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  7. ↑ www.kulturarv.dk/kid/VisKunstner.do?kunstnerId=1318. Ανακτήθηκε στις 12  Φεβρουαρίου 2023.
  8. ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 2  Μαΐου 2020.
  9. ↑ CONOR.SI. 92760419.
  10. ↑ Thompson Cooper (1874). A New Biographical Dictionary: Containing Concise Notices of Eminent Persons of All Ages and Countries: and More Particularly of Distinguished Natives of Great Britain and Ireland. Macmillan. σελίδες 48–. 
  11. ↑ Leslie Griffin Hennessey, Jacopo Amigoni, διδακτορική διατριβή., Πανεπιστήμιο του Κάνσας, 1983. Τοποθετεί τη γέννησή του «πιθανότερα γύρω στο 1685».
  12. ↑ «ULAN Full Record Display (Getty Research)». www.getty.edu. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2023. 
  13. ↑ 13,0 13,1 «AMIGONI, Iacopo in "Dizionario Biografico"». www.treccani.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2023. 
  14. ↑ «Works | NGV | View Work». www.ngv.vic.gov.au (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2023. 
  15. ↑ Daniel Heartz, Artists and Musicians: Portrait Studies from the Rococo to the Revolution, Steglein Publishing, 2014, σσ. 35-42
  16. ↑ Profile of Caterina Amigoni Castellini in the Dictionary of Pastellists Before 1800.
  17. ↑ Jeffares, Neil. (2006). Dictionary of pastellists before 1800. Unicorn Press. ISBN 0906290864. 
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γιάκοπο_Αμιγκόνι&oldid=9963889"