Γαλοπούλα (φαγητό)
Η γαλοπούλα ως φαγητό είναι το κρέας από οικόσιτη ή και άγρια γαλοπούλα. Αποτελεί ένα δημοφιλές «πιάτο» πουλερικών, ιδίως στη Βόρεια Αμερική, όπου είναι παραδοσιακά συνδεδεμένο με σημαντικές εορτές, όπως η Ημέρα των Ευχαριστιών και τα Χριστούγεννα. Από εκεί εξαπλώθηκε η συνήθεια να τρώγεται γαλοπούλα τα Χριστούγεννα στην Ευρώπη και γενικότερα στον Δυτικό πολιτισμό.
Το κρέας της γαλοπούλας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα κρεοπωλεία και τα σούπερ μάρκετ πωλούνται ολόκληρες σφαγμένες γαλοπούλες, ή πόδια γαλοπούλας και φέτες κρέατος γαλοπούλας από άλλα τμήματα, ή ακόμα και κιμάς γαλοπούλας. Η ολόκληρη γαλοπούλα (αν και πάντα της έχει αφαιρεθεί το κεφάλι) παραμένει δημοφιλής, ακόμα και κατεψυγμένη, ωστόσο, ως πολύ μεγαλύτερη και βαρύτερη από το κοτόπουλο, είναι υπερβολικά μεγάλη για πολλές σύγχρονες οικογένειες του Δυτικού κόσμου, όντας καταλληλότερη για εορταστικά τραπέζια με καλεσμένους. Φέτες γαλοπούλας τρώγονται συχνά σε σάντουιτς ή σερβίρονται ως αλλαντικό. Σε κάποιες συνταγές για κοτόπουλο, η γαλοπούλα μπορεί να το αντικαταστήσει. Ο κιμάς γαλοπούλας πωλείται ως «υγιεινή» εναλλακτική λύση αντί του μοσχαρίσιου κιμά. Χωρίς προσεκτική προετοιμασία και μαγείρεμα, η γαλοπούλα θεωρείται συνήθως ότι καταλήγει να είναι πιο ξηρή από όσο άλλα κρέατα πουλερικών, όπως το κοτόπουλο και η πάπια.
Οι άγριες γαλοπούλες, ενώ ανήκουν στο ίδιο είδος με τις οικόσιτες, έχουν διαφορετική γεύση από αυτές: σχεδόν όλο το κρέας τους είναι σκουρόχρωμο, ακόμα και το στήθος, με εντονότερη γεύση. Η γεύση τους μπορεί επίσης να ποικίλλει επίσης από εποχή σε εποχή, εξαιτίας των μεταβολών στη διαθέσιμη τροφή της στην άγρια φύση.[1]
Μεγάλο μέρος της παραγωγής κρέατος γαλοπούλας υφίσταται επεξεργασία και πωλείται ως καπνιστό ζαμπόν ή μπέικον, που θεωρούνται ωστόσο πολύ πιο υγιεινά από ό,τι το χοιρινό μπέικον.
Πολιτιστικές παραδόσεις και ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η γαλοπούλα τρώγεται παραδοσιακά τα Χριστούγεννα στον Δυτικό και γενικότερα στον χριστιανικό κόσμο, συχνά με γέμιση, είτε ως το κυρίως πιάτο, είτε ως ένα από δύο κύρια πιάτα. Ειδικότερα στις ΗΠΑ και στον Καναδά, αποτελεί επιπλέον το κυρίως πιάτο στο δείπνο της Ημέρας των Ευχαριστιών.[2]
Το κρέας της γαλοπούλας τρώγεται από την αρχαιότητα από τους Ινδιάνους του Μεξικού, της Κεντρικής Αμερικής και του νότιου μέρους των ΗΠΑ. Τον 15ο αιώνα, Ισπανοί κονκισταδόρες μετέφεραν γαλοπούλες των Αζτέκων στην Ευρώπη[3], από όπου και η ελληνική ονομασία «Ινδιάνος» ή «Διάνος» για το πτηνό. Στην Αγγλία άρχισαν να τρώνε γαλοπούλες ήδη από τον 16ο αιώνα.[4] Παρά το ότι η παράδοση της χριστουγεννιάτικης γαλοπούλας εξαπλώθηκε σε όλη τη Βρετανία τον 17ο αιώνα,[4] στις οικογένειες της εργατικής τάξης έγινε συνήθεια να σερβίρεται χήνα αυτή την ημέρα, συνήθεια που κράτησε μέχρι τη Βικτωριανή εποχή.[5]
Η γαλοπούλα με παραδοσιακή σάλτσα μόλε θεωρείται ως το «εθνικό πιάτο» του Μεξικού.[6][7]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Why do turkeys have dark and white meat?». loc.gov. Library of Congress. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουνίου 2015.
- ↑ History of Thanksgiving, A+E Networks, 2009, http://www.history.com/topics/thanksgiving/history-of-thanksgiving, ανακτήθηκε στις 2017-11-12
- ↑ Keim, Brandon (2010-02-01). «The Lost Turkeys of the New World». Wired. ISSN 1059-1028. https://www.wired.com/2010/02/lost-turkeys/. Ανακτήθηκε στις 2020-09-29.
- ↑ 4,0 4,1 Davis, Karen (2001). More than a meal: the turkey in history, myth, ritual, and reality. Lantern Books.
- ↑ «A Victorian Christmas». Historic UK.com. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2010.
- ↑ Karen Hursh Graber (1 Ιανουαρίου 2003). «Demystifying Mole, México's National Dish». exConnect. Ανακτήθηκε στις 20 Αυγούστου 2010.
- ↑ Travel Food and Drink: Explore Mexico