Βιτάλιος Μεδιολάνων
| Βιτάλιος Μεδιολάνων | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία[1] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Λατίνος καθολικός ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αρχιεπίσκοπος Μιλάνου (από 552)[2] |
Ο Βιτάλιος (ιταλικά : Vitale ) (... - Μιλάνο, 555) ήταν αρχιεπίσκοπος Μεδιολάνων από το 552 μέχρι το θάνατό του. Τιμάτε από την Ρωμαιοκαθολική εκκλησία ως άγιος επίσκοπος.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Υπάρχουν λίγες και αποσπασματικές πληροφορίες για τον επίσκοπο Βιτάλιο. Σύμφωνα με το Catalogus archiepiscoporum Mediolanensium'[3], η επισκοπική του θητεία τοποθετείται μεταξύ εκείνων του Δάκιου, ο οποίος πέθανε μεταξύ Φεβρουαρίου και Ιουλίου 552[4], και του Αουσάνο. Ο ίδιος κατάλογος του αναθέτει 4 χρόνια θητείας και λέει ότι είναι τάφηκε στη βασιλική του Αγίου Βιταλίου. Παραδοσιακά η επισκοπική του θητεία ανατίθεται στα έτη 552-555[5]
Σύμφωνα με την τάξη των επισκόπων που αναφέρεται σε αυτόν τον κατάλογο, ο Βιτάλιος ταυτίζεται με τον ανώνυμο Μιλανέζο επίσκοπο που αναφέρει ο Πάπας Πελάγιος Α΄ σε μια επιστολή που γράφτηκε τον Μάρτιο του 559 προς τον πατρίκιο Βαλεριανό της Ραβέννας[6], στην οποία ο ποντίφικας υπενθυμίζει τις συνθήκες του διορισμού και εκλογής του Μιλανέζου επισκόπου, που έλαβε χώρα όταν η Βενετία με την Ίστρια βρισκόταν ακόμη στα χέρια του βασιλιά των Οστρογότθων Τωτίλα. Αυτή η χρονολογική ένδειξη μας επιτρέπει να αποδείξουμε ότι ο Βιτάλιος έγινε επίσκοπος του Μιλάνου μεταξύ Φεβρουαρίου 502, εποχή κατά την οποία ο επίσκοπος Δάκιος τεκμηριώνεται για τελευταία φορά, και στις αρχές Ιουλίου του ίδιου έτους, όταν ο Τωτίλας πέθανε στο πεδίο της μάχης, νικημένος από τα βυζαντινά στρατεύματα. του Ναρσή[4].
Στην επιστολή του, ο ποντίφικας θυμάται πώς ήταν ο ίδιος ο Βαλεριανός που εμπόδισε τον διορισμό του νέου επισκόπου του Μιλάνου πριν λάβει τη συγκατάθεση του βυζαντινού αυτοκράτορα. και ότι πάλι μέσω του έργου του ευγενούς πατρικίου ο εκλεκτός και ο ιεροθέτης του, ο επίσκοπος της Ακουειλίας Μακεδόνιος, μεταφέρθηκε στη Ραβέννα για την τελετή διορισμού[7].
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Catholic-Hierarchy.org» (Αγγλικά) Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. vitalis. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2020.
- ↑ vitalis.
- ↑ Catalogus Archiepiscoporum Mediolanensium Αρχειοθετήθηκε 2017-09-25 στο Wayback Machine., Monumenta Germaniae Historica, Scriptores, vol. VIII, Hannover 1848, p. 103.
- ↑ 4,0 4,1 Pietri, Prosopographie de l'Italie chrétienne, vol. I, p. 533.
- ↑ Pius Bonifacius Gams, Series episcoporum Ecclesiae Catholicae, Leipzig 1931, pp. 795. Baldassare Oltrocchi, Archiepiscoporum Mediolanensium series historico-chronologica, vol. I, p. 176.
- ↑ Lanzoni, Le diocesi d'Italia dalle origini al principio del secolo VII, p. 1025.
- ↑ Pio Paschini, Le vicende politiche e religiose del territorio friulano da Costantino a Carlo Magno, p. 181.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- (Λατινικά) Giuseppe Antonio Sassi, Baldassarre Oltrocchi, Archiepiscoporum Mediolanensium series historico-chronologica, vol. I, Milano 1755, pp. 176-180
- Pio Paschini, Le vicende politiche e religiose del territorio friulano da Costantino a Carlo Magno (secc. IV-VIII), in «Memorie Storiche Forogiuliesi», anno VIII (1912), pp. 178-182
- Francesco Lanzoni, Le diocesi d'Italia dalle origini al principio del secolo VII (an. 604), vol. II, Faenza 1927, p. 1025
- (Γαλλικά) Ernest Stein, Chronologie des métropolitains schismatiques de Milan et d'Aquilée-Grado, in «Zeitschrift für schweizerische Kirchengeschichte = Revue d'histoire ecclésiastique suisse» 39 (1945), pp. 126-136
- (Γαλλικά) Charles Pietri, Luce Pietri (ed.), Prosopographie chrétienne du Bas-Empire. 2. Prosopographie de l'Italie chrétienne (313-604), École française de Rome, vol. II, Roma 2000, pp. 2330-2331