Βιοπεριφέρεια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η βιοπεριφέρεια είναι ταυτόχρονα μία οικολογική και γεωγραφική περιοχή, εντός της οποίας εξασφαλίζεται η αρμονική συνύπαρξη του φυσικού περιβάλλοντοςοικοσυστήματος της περιοχής, των κοινοτήτων των ανθρώπων που κατοικούν εντός της και του συνόλου των παραγωγικών δραστηριοτήτων που λαμβάνουν χώρα.

Δεν ταυτίζεται με τις διοικητικές περιφέρειες, όπως αυτές ορίζονται τόσο θεσμικά όσο και γεωγραφικά από το κράτος, ούτε απόλυτα με τις γεωγραφικές περιφέρειες σε μία περιοχή. Επίσης, η βιοπεριφέρεια είναι συνήθως μεγαλύτερη από μία οικοπεριοχή ή ένα οικοσύστημα και μικρότερη από μία οικοζώνη, όπως ορίζονται από την επιστήμη της οικολογίας. Επιπλέον, επειδή δεν αποτελεί μια μορφή κρατικής διαίρεσης, μπορεί να εκτείνεται και εκτός των συνόρων ενός κράτους και να ενώνει περιοχές και ανθρώπους[1] (Κολέμπας, 2015).

Η βιοπεριφέρεια είναι μία περιοχή με κοινές φυσικές και γεωγραφικές συνθήκες, ικανή να υποστηρίξει τη ζωή των ανθρώπινων και μη κοινοτήτων εντός της, αλλά και την ανανέωση των πόρων, της ενέργειας και των υλικών, όπως και τη διαχείριση των αποβλήτων, καθώς χαρακτηρίζεται από μεγάλο βαθμό αυτάρκειας.

Επίσης, χαρακτηρίζεται από μία ενιαία ταυτότητα λόγω των κοινών ιστορικών καταβολών και των ηθικών αξιών, των ανθρώπων που κατοικούν σε κοινότητες εντός της και οι οποίοι καθορίζουν την πορεία με την οποία αναπτύσσεται[1] (Κολέμπας, 2015).

Μία βιοπεριφέρεια αυξάνει τον βαθμό σταθερότητάς της μέσα από τη μείωση των εισαγωγών και εξαγωγών και την παράλληλη αύξηση της αυτάρκειας και της αυτοδυναμίας εντός της. Για τον λόγο αυτό, οι βιοπεριφέρειες χαρακτηρίζονται από τον τρόπο που ενσωματώνονται οι ανθρώπινες κοινωνίες εντός του φυσικού της περιβάλλοντος και αναπτύσσονται πάνω σε μία ανθρώπινη κλίμακα, εξασφαλίζοντας όχι μόνο την επιβίωση αλλά τη συλλογική ευημερία από κοινό με το ατομικό ευ ζειν[2] (Λυμπέρη, 2018).

Η οικονομία εντός της βιοπεριφέρειας χαρακτηρίζεται από δομές συνεργατικής αυτοδιαχείρισης στην εργασία, στην παραγωγή και γενικά στην κάλυψη των αναγκών και από αυξημένη συμμετοχή και συλλογική δράση των ατόμων εντός της, με θεσμούς άμεσης δημοκρατίας και κοινωνικής συνεργασίας[3] (enallaktikos.gr., 2018)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Κολέμπας, Γ. (2015). Βιοπεριφέρεια και αυτο-διοίκηση. Στο Ευημερία χωρίς ανάπτυξη. Προτάσεις για έναν άλλο κόσμο από κοινού. Αθήνα: Ελεύθερες Εκδόσεις Ηλιόσποροι, pp.76-84.
  2. Λυμπέρη, Τ. (2018). «Η αίσθηση του τόπου». Όμορφη Ζωή. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2018. 
  3. «Η Άμεση Δημοκρατία στα πλαίσια μιας αποαναπτυξιακής, τοπικοποιημένης και κοινοτικής κοινωνίας». enallaktikos.gr. 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2018.