Βερικό Αντζαπαρίτζε
Η Βερικό (Βέρα) Ιβλιάνοβνα Αντζαπαρίτζε (γεωργ. ვერიკო ანჯაფარიძე 1897-1987, ) ήταν Σοβιετική και Γεωργιανή ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.[1]
Βίος και σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αντζαπαρίτζε γεννήθηκε στο Κουτάισι στις 23 Σεπτεμβρίου (με το παλαιό ημερολόγιο) ή 6 Οκτωβρίου (με το νέο ημερολόγιο) του 1897 (η Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση» και η IMDb δίνουν ως έτος γεννήσεως το 1900). Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Αϊντάροφ στη Μόσχα το 1916-1917 και στη Σχολή Αλεξάντρε Ντζαμπαντάρι στην Τιφλίδα το 1918-1921. Από το 1920 ήταν ηθοποιός του Κρατικού Θεάτρου «Σότα Ρουσταβελί» στην Τιφλίδα, ενώ από το 1927 έπαιζε στο Θέατρο Μαρτζανισβίλι, επίσης στην Τιφλίδα[1], στο οποίο αργότερα έγινε η καλλιτεχνική διευθύντρια.[2] Επίσης δίδασκε στο Θεατρικό Ινστιτούτο Τιφλίδας «Σ. Ρουσταβελί».[3]
Η πρώτη κινηματογραφική ταινία στην οποία έπαιξε η Αντζαπαρίτζε ήταν το Τρόμοι του παρελθόντος (1925) του Βλαντίμιρ Μπάρσκυ. Κατόπιν εμφανίσθηκε σε δεύτερους ρόλους στο Ντίνα Ντζα-Ντζου (1926) του Γιούρι Ζελιαμπουζσκι και στο 26 Κομισάριοι (1932) του Νικόλοζ Σενγκελάια. Το 1929 η ηθοποιός πρωταγωνίστησε στο ηθικοπλαστικό έργο βωβού κινηματογράφου του Μιχαήλ Τσιαουρέλι Saba, με θέμα τον αλκοολισμό. Σύντομα έγινε μία από τις κορυφαίες γυναίκες ηθοποιούς του γεωργιανού κινηματογράφου, η οποία τιμήθηκε από όλους τους Σοβιετικούς πολιτικούς ηγέτες, από τον Στάλιν μέχρι τον Γκορμπατσόφ. Πρωταγωνίστησε στον ρόλο της Ρουσουντάν στο επικό δράμα εποχής του Τσιαουρέλι Γκιόργκι Σαακάτζε (1942-1946), στον ρόλο της διευθύντριας κολχόζ Νίνο στην κωμωδία του Νικόλοζ Σανισβίλι Χαρούμενη συνάντηση (1949) και στον κύριο ρόλο στο δημοφιλές αγροτικό δράμα του Σίκο Ντολίτζε Συνάντηση με το παρελθόν (1966). Τέλος ο Τενγκίζ Αμπουλάτζε της έδωσε έναν μικρό αλλά ουσιαστικό ρόλο στο Μεταμέλεια, μια ταινία-κατάθεση κατά του ολοκληρωτισμού (1984).
Αναγνώριση και τιμητικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι συνεισφορές της Βερικό Αντζαπαρίτζε στην τέχνη τής απέφεραν αρκετές βραβεύσεις και άλλες αναγνωρίσεις. Πήρε το Βραβείο Στάλιν το 1943, το 1946 και το 1952, δείχνοντας τη διάρκεια της αριστείας της στον τομέα της. Το 1950 έλαβε τον τίτλο του «Λαϊκού καλλιτέχνη» της ΕΣΣΔ. Επίσης είχε τιμηθεί με τα παράσημα του Τάγματος του Λένιν, του Τάγματος του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας και του Ήρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας.
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Βέρα Αντζαπαρίτζε ήταν σύζυγος του κινηματογραφικού σκηνοθέτη Μιχαήλ Τσιαουρέλι και μητέρα της ηθοποιού Σοφίκο Τσιαουρέλι. Η Βέρα πέθανε στην Τιφλίδα σε ηλικία 89 ετών και η σορός της βρίσκεται στο Πάνθεον του Μτατσμίντα.
Επιλεγμένη φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Saba (1929) στον ρόλο της Μάρως
- Γκιόργκι Σαακάτζε (1942) στον ρόλο της Ρουσουντάν
- Κέτο και Κότε (1948) στον ρόλο της πριγκίπισσας
- Η πτώση του Βερολίνου (1950) στον ρόλο της μητέρας του Γερμανού στρατιώτη Χανς
- Μην πενθείς! (1969) στον ρόλο της μητέρας του Καλαντάτζε
- Ο θρύλος του κάστρου του Σουράμ (1985) στον ρόλο της γριάς που έλεγε τη μοίρα
- Μεταμέλεια (1987) στον ρόλο της περιπλανώμενης
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Peter Rollberg (2016). Historical Dictionary of Russian and Soviet Cinema. ΗΠΑ: Rowman & Littlefield. σελ. 46. ISBN 978-1442268425.
- ↑ Veriko Anjaparidze (στα Ρωσικά). Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια. 1969.
- ↑ «Верико Ивлиановна Анджапаридзе». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2024.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το ομώνυμο λήμμα «Αντζαπαρίτζε» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 6, σελ. 21
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|