Βαλεριανός Β΄
| Βαλεριανός Β΄ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 250 |
| Θάνατος | 257 Ιλλυρία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Γαλλιηνός και Κορνηλία Σαλονίνα |
| Αδέλφια | Σαλόνινος Πόπλιος Λικίνιος Εγνάτιος Μαρινιανός |
| Οικογένεια | Valerian dynasty |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος αυτοκράτορας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Πόπλιος Λικίνιος Κορνήλιος Βαλεριανός, λατιν.: Publius Licinius Cornelius Valerianus γνωστός και ως Βαλεριανός Β΄, (απεβ. 258) από το γένος των Λικινίων, ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Γαλλιηνού και της Aυγούστας Κορνηλίας Σαλωνίνας, που ήταν ελληνικής καταγωγής [1][2] και εγγονός του αυτοκράτορα Βαλεριανού Α΄, που ήταν από ευγενή και παραδοσιακά συγκλητική οικογένεια.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Λίγο μετά την ανακήρυξή του ως Αυτοκράτορα (Αύγουστου), ο Βαλεριανός Α΄ έκανε τον Γαλλιηνό συναυτοκράτορά του και τον εγγονό του, Βαλεριανό Β΄, καίσαρα, το 256. (Για μία συζήτηση της δυναστικής πολιτικής που υποκίνησε αυτή τη διαδικασία, δείτε το σχετικό άρθρο για τον Σαλονίνο).
Ο νεαρός Καίσαρας εγκαταστάθηκε στη συνέχεια στο Σίρμιον για να εκπροσωπήσει το γένος των Λικινίων στη διακυβέρνηση των ταραγμένων επαρχιών της Ιλλυρίας, ενώ ο Γαλλιηνός έστρεψε την προσοχή του στη Γερμανία, για να αντιμετωπίσει τις επιδρομές των βαρβάρων στη Γαλατία. Λόγω της νεότητός του (πιθανότατα δεν ήταν πάνω από δεκαπέντε τότε), ο Βαλεριανός Β¨ τέθηκε υπό την κηδεμονία του Iνγένιου, ο οποίος φαίνεται να είχε μία εξαιρετική διοίκηση ως κυβερνήτης των Ιλλυρικών επαρχιών, δηλ. Άνω και Κάτω Παννονίας και Άνω και Κάτω Μοισίας.
Αναφέρεται, ότι η Σαλονίνα δεν ήταν ευχαριστημένη με αυτή τη ρύθμιση.[3] Αν και δεν μπορούσε να αμφισβητήσει δημόσια τις αποφάσεις του Βαλεριανού Α΄, του πατέρα της πατρίδος (pater patriae) που είχαν επισήμως συμφωνηθεί από τον σύζυγό της, Γαλλιηνό, υποψιάστηκε τα κίνητρα του Iνγένιου και ζήτησε από έναν αξιωματικό, που ονομαζόταν Βαλεντίνος, κατά τα άλλα άγνωστο, να τον παρακολουθεί. Παρά την προφύλαξη αυτή, ο Βαλεριανός Β΄ απεβίωσε στις αρχές του 258 σε συνθήκες αρκετά ύποπτες, ώστε ο Γαλλιηνός να προσπαθήσει να υποβιβάσει τον Ινγένιο. Ήταν αυτή η ενέργεια, που πυροδότησε την απόπειρα σφετερισμού της Αυτοκρατορίας από τον Iνγένιο, ο οποίος είχε ευρεία υποστήριξη μεταξύ των Ιλλυρικών φρουρών και του επαρχιακού κατεστημένου.
Όπως και στην περίπτωση του αδελφού του, Σαλονίνου, που αργότερα έγινε καίσαρας στη Γαλατία, τα λίγα που γνωρίζουμε για τη σύντομη βασιλεία του Βαλεριανού Β΄ στην Ιλλυρία είναι ενδεικτικά της χαοτικής κατάστασης, που επικρατούσε στα βόρεια σύνορα της Αυτοκρατορίας υπό τον Βαλεριανό Α΄ και τον Γαλλιηνό. Φαίνεται, ότι η απλή παρουσία ενός μέλους τού Αυτοκρατορικού Γένους σε μία ταραγμένη περιοχή, δεν ήταν αρκετή για να κατευνάσει τους ντόπιους φόβους, ότι θα παραμεληθεί από τον μακρινό Αυτοκράτορα. Ο τοπικός καίσαρας έπρεπε να ασκήσει αδιαμφισβήτητη εξουσία στην περιοχή του και να διοικήσει τους πόρους και να έχει την εμπειρία για να αντιμετωπίσει τις εσωτερικές και εξωτερικές απειλές για την ασφάλειά της. Ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός φαίνεται ότι το κατάλαβαν αυτό, όταν τοποθέτησαν τον Κωνστάντιο Α΄ Χλωρό και τον Γαλέριο ως καίσαρες στη Γαλατία και στην Ιλλυρία, αντίστοιχα, περίπου 35 χρόνια αργότερα.
Νόμισμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε ένα νόμισμα της Αλεξάνδρειας Τρωάδος, εμφανίζεται το κεφάλι του Βαλεριανού Β΄ προς τα δεξιά και στην πίσω όψη άλογο που βόσκει προς τα δεξιά. Επιγρ.: IMP. LICI. COR. VALERIA[NVS] / COL. AVG. TROA. Xαλκός 21 χλστ.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Lissner, Ivar (1958). The Caesars: might and madness. Putnam. σελ. 291.
Gallienus' wife was a remarkably sensitive and cultured Greek woman named Cornelia Salonina who came from Bithynia
- ↑ Bengtson, Hermann – Bloedow, Edmund Frederick (1988). History of Greece: from the beginnings to the Byzantine era. University of Ottawa Press. σελ. 344. ISBN 0-7766-0210-1.
The Empress Salonina, a Greek from Bithynia, took an avid part in the philhellenic efforts of the Emperor.
- ↑ ed. L. Dindorf (1870). Zonaras, 'Epitome Historiarum', XXXII, 2-3. Leipzig: Teubner.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Vagi, David L. (2000). Coinage and History of the Roman Empire, c. 82 B.C.– A.D. 480. Chicago: Fitzroy Dearborn. ISBN 9781579583163.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Valerianus II στο Wikimedia Commons