Αστερίξ ο Γαλάτης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Αστερίξ ο Γαλάτης | |
|---|---|
 Ελληνικό εξώφυλλο | |
| Πληροφορίες graphic novel | |
| Ημερομηνία έκδοσης | 29 Οκτωβρίου 1959 – 14 Ιουλίου 1960 |
| Αριθμός τευχών | 38 |
| Κύριοι χαρακτήρες | Αστερίξ, Οβελιξ |
| Σειρά | Αστερίξ |
| Εκδότης | Dargaud |
| Εκδόθηκε σε | Περιοδικό Pilote |
| Αυθεντική γλώσσα | Γαλλικά |
| Δημιουργική ομάδα | |
| Συγγραφέας/εις | Ρενέ Γκοσινί |
| Καλλιτέχνης/ες | Αλμπέρ Ουντερζό |
| Μετάφραση | |
| Εκδότης | Στα Αγγλικά: Brockhampton Press Στα Ελληνικά[1]: Σπανός (μέχρι 1978) AΝGLO-HELLENIC AGENCY (1978-1989) Μαμούθ Comix (1989-) |
| Ημερομηνία μετάφρασης | 1969 |
| Μεταφραστής | Στα Αγγλικά: Άνθια Μπελ Ντέρεκ Χόκριντζ Στα Ελληνικά: Αργύρης Χιόνης[1] |
| Χρονολόγιο | |
| Έπεται | Το χρυσό δρεπάνι (1960-1961) |
Το Αστερίξ ο Γαλάτης είναι το πρώτο τεύχος του Αστερίξ, από τους Ρενέ Γκοσινί (σενάριο) και Αλμπέρ Ουντερζό (σχέδιο).
Περίληψη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ρωμαίος εκατόνταρχος θέλοντας να ανακαλύψει ποιο είναι το μυστικό της δύναμης των Γαλατών στέλνει έναν κατάσκοπο στο γαλατικό χωριό. Η ταυτότητα του κατασκόπου αποκαλύπτεται όταν αυτός χάνει το ψεύτικο μουστάκι του, αφού όμως έχει ανακαλύψει ότι η δύναμη των Γαλατών οφείλεται σε ένα μαγικό ζωμό που φτιάχνει ο δρυΐδης Πανοραμίξ. Με το φίλτρο, ο εκατόνταρχος θεωρεί ότι θα μπορούσε να νικήσει τον Ιούλιο Καίσαρα και να γίνει αυτοκράτορας ο ίδιος. Έτσι, οργανώνει την απαγωγή του Πανοραμίξ για να πάρει τη συνταγή.
Όταν ο Αστερίξ παραδίδεται στους Ρωμαίους και συναντά τον δρυΐδη, ο οποίος απαιτεί έναν κατάλογο συστατικών - που είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν - για να φτιάξει το μαγικό φίλτρο. Αν και μαγικό, αποδεικνύεται ότι είναι ένα πολύ διαφορετικό παρασκεύασμα - ένα εξαιρετικά ισχυρό φίλτρο που κάνει τα μαλλιά και τη γενειάδα αυτού που θα το πιει να ξεκινήσουν να μεγαλώνουν με τρομερά γρήγορο ρυθμό.
Οι Ρωμαίοι πείθουν τελικά τον Πανοραμίξ να παρασκευάσει ένα αντίδοτο. Συγχρόνως, προετοιμάζει και μια μικρή ποσότητα πραγματικού μαγικού ζωμού για να πιει ο Αστερίξ. Οι δυο τους προσπαθούν να δραπετεύσουν από το ρωμαϊκό στρατόπεδο αλλά ένας τεράστιος ρωμαϊκός στρατός, που είχε σταλεί για ενισχύσεις, τους σταματά και συλλαμβάνονται πάλι.
Όταν ο εκατόνταρχος επιστρέφει στη σκηνή του, βρίσκει τον Ιούλιο Καίσαρα εκεί ο οποίος πήγε για να ελέγξει την κατάσταση στην περιοχή. Στη συνάντησή τους Αστερίξ και Πανοραμίξ, μαθαίνει τις προθέσεις του εκατόνταρχου. Τους απελευθερώνει, ως χάρη για τις πληροφορίες, υπενθυμίζοντάς τους ότι είναι ακόμα εχθροί.
Χαρακτήρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εισαγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αστερίξ - Γαλάτης πολεμιστής
- Οβελίξ - Γαλάτης κατασκευαστής μενίρ
- Πανοραμίξ - Γαλάτης δρυΐδης
- Μαζεστίξ - αρχηγός του γαλατικού χωριού
- Κακοφωνίξ - Γαλάτης βάρδος
- Αυτοματίξ - Γαλάτης σιδηρουργός
- Ιούλιος Καίσαρας - Ρωμαίος αυτοκράτορας
Ανάπτυξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Επειδή αυτό είναι το πρώτο τεύχος, πολλά σημεία και χαρακτήρες της ιστορίας είναι ακόμα σε πρώιμο στάδιο. Στην πραγματικότητα, λόγω της αρχικής, τμηματικής δημοσίευσής του, μερικοί χαρακτήρες αναπτύσσονται και αλλάζουν ακόμη και καθώς η ιστορία προχωρεί:
- Ο Ρωμαίος υπασπιστής του εκατόνταρχου αλλάζει απότομα σε μερικές σελίδες κατά τη διάρκεια της ιστορίας.
- Ο Πανοραμίξ αρχικά στην ιστορία ζει σε μια σπηλιά στο δάσος και έχει τη χαρακτηριστική μορφή ανθρώπου των σπηλαίων. Χρησιμοποιεί επίσης ένα ραβδί ως βοήθεια για να περπατά.
- Ο Οβελίξ εμφανίζεται να έχει ένα τσεκούρι στην πρώτη εμφάνισή του. Δεν τον βλέπουμε άλλη φορά κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Ικανοποιείται να φάει μόνο ένα αγριογούρουνο μαζί με τον Αστερίξ.
- Ο Αστερίξ και οι άλλοι χωρικοί εμφανίζονται αρχικά να είναι υπό την επήρεια του φίλτρου συνεχώς, παρόλο που φαίνεται πως η παρασκευή του φίλτρου αντιμετωπίζεται ως σημαντικό γεγονός.
- Ο Αυτοματίξ φαίνεται να χτυπά το μέταλλο με γυμνά χέρια. Δεν έχει επίσης καμία ομοιότητα με το πιο πρόσφατο παρουσιαστικό του.
- Ο Κακοφωνίξ ο βάρδος παίζει σε έναν χορό και στο τέλος της ιστορίας κάθεται με τους άλλους στη γιορτή. Τα πιο πρόσφατα τεύχη καθιέρωσαν ένα συνεχόμενο αστείο, όπου αυτός δεν επιτρέπεται ποτέ να τραγουδήσει και είναι δεμένος και φιμωμένος στο τέλος κάθε ιστορίας, στο τσιμπούσι.
- Ένα από τα λίγα τεύχη όπου έχουμε την ευκαιρία να δούμε μερικά άλλα τεχνάσματα του Πανοραμίξ, συγκεκριμένα, το φίλτρο επιτάχυνσης της τριχοφυΐας και το αντίδοτό του.
Ιστορία έκδοσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ιστορία δημοσιεύθηκε, αρχικά, σε συνέχειες στο Pilote, ένα γαλλικό περιοδικό κόμικς που ιδρύθηκε από τον Γκοσινί και μερικούς άλλους καλλιτέχνες των κόμικς. Η πρώτη σελίδα εμφανίστηκε στο προωθητικό τεύχος #0, που κυκλοφόρησε την 1η Ιουνίου 1959, και η ιστορία δημοσιεύθηκε τμηματικά στο περιοδικό από το τεύχος #1 (29 Οκτωβρίου 1959) μέχρι το τεύχος #38 (14 Ιουλίου 1960). Ένα μικρό κεφάλι του Αστερίξ εμφανίστηκε αρχικά στο εξώφυλλο #9 (24 Δεκεμβρίου 1959), και ένα εξώφυλλο με τον Αστερίξ ολόκληρο χρησιμοποιήθηκε στο τεύχος #21 (17 Μαρτίου 1960).
Η επόμενη ιστορία, Το χρυσό δρεπάνι, άρχιζε στο τεύχος #42 (11 Αυγούστου 1960).
Το Αστερίξ ο Γαλάτης δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο 1961 από την Dargaud στην αποκαλούμενη «συλλογή Pilote» με μια τυπωμένη ύλη 6.000 αντιγράφων. Μια ολλανδική μετάφραση ακολούθησε το 1966 και άλλες γλώσσες λίγο αργότερα.
Στην Ελλάδα, το τεύχος κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1961. Κυκλοφορεί από τη Μαμούθ Comix σε μετάφραση της Ιρένε Μαραντέι.[2]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αυτό το τεύχος καθιερώνει τη συνήθεια όλα τα γαλατικά αρσενικά ονόματα να τελειώνουν σε -ιξ, και όλα τα ρωμαϊκά αρσενικά ονόματα να τελειώνουν σε -ους.
- Η μήτρα για τη σελίδα 35 σχεδιάστηκε ξανά από τον αδελφό του Αλμπέρ Ουντερζό, Μαρσέλ το 1970 επειδή η αρχική χάθηκε. Γι’ αυτό υπάρχουν μερικές διαφορές στο ύφος των σχεδίων.
- Σε ολόκληρη τη σειρά του Αστερίξ, οι λεγεωνάριοι χρησιμοποιούν λανθασμένο εξοπλισμό και πανοπλίες για την περίοδο στην οποία υποτίθεται ότι εξελίσσεται η ιστορία. Για παράδειγμα, η πανοπλία που φορούν ήταν η καθιερωμένη κατά την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ενώ την εποχή του Καίσαρα, η καθιερωμένη πανοπλία ήταν άλλη. Επίσης, λεγεωνάριοι χρησιμοποιούν ακόντιοα με λόγχες, ενώ στην πραγματικότητα χρησιμοποιούσαν ακόντια τύπου πίλουμ (λατινικά: pilum) και έφεραν συνήθως δύο από αυτά.
Κινηματογραφική εκδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το περιοδικό διασκευάστηκε σε ταινία κινουμένων σχεδίων με τίτλο Αστερίξ ο Γαλάτης (γαλλικά: Astérix le Gaulois), η οποία κυκλοφόρησε μέσα στο 1967. Οι Γκοσινί και Ουντερζό δεν ερωτήθηκαν κατά τη διάρκεια της παραγωγής της ταινίας, ενώ η πρώτη φορά που άκουσαν γι' αυτήν ήταν μερικούς μήνες προτού να κυκλοφορήσει, όταν τους παρουσίασαν μια πρόωρη έκδοσή της. Τον Αστερίξ στην ταινία αυτή μεταγλώττισε στα ελληνικά ο Αργύρης Παυλίδης.[3]
Γενικά, η ταινία δεν αντιμετώπισε θερμή υποδοχή και μια προγραμματισμένη μεταφορά της περιπέτειας Το χρυσό δρεπάνι, από την ίδια ομάδα που έφτιαξε την πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων, απορρίφθηκε.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Μαριέττα Λιέα (1 Δεκεμβρίου 2016). ««Αστερίξ ο Γαλάτης»: Το πρώτο τεύχος του Αστερίξ και στην Ελλάδα». Artic. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2020.
- ↑ Γκοσινί, Ρενέ· Ουντερζό, Αλμπέρ. Αστερίξ ο Γαλάτης. Αθήνα: Μαμούθ Comix.
- ↑ «Αστερίξ ο Γαλάτης (Astérix le Gaulois)». Greek Dub DB. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2023.