Αρχαίες ελληνικές κλίμακες
Τα γένη της αρχαίας ελληνικής μουσικής (5ος-1ος αι. π.Χ.)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Έλληνες είχαν ένα μουσικό σύστημα που βασιζόταν στην ακουστική δική τους μουσική σημειογραφία και μια ιδιαίτερη μουσική αισθητική.
Το μουσικό τους σύστημα είχε τρία γένη:
- Διατονικό: Αντιστοιχεί πάνω κάτω με το δικό μας
- Χρωματικό: Κυριαρχούν τα ημιτόνια
- Εναρμόνιο: Ανατολικής προέλευσης, ολότελα διαφορετικό από το δικό μας
Κλίμακες-Τρόποι των αρχαίων Ελλήνων (5ος-1ος αι. π.Χ.)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αντίθετα με τις δικές μας, οι σκάλες αυτές ήταν κατιούσες. Οι κυριότερες ήταν:
- ο Δώριος (μι-φα-σολ-λα-σι-ντο-ρε-μι)
- ο Φρύγιος (ρε-μι-φα-σολ-λα-σι-ντο-ρε)
- ο Λύδιος (ντο-ρε-μι-φα-σολ-λα-σι-ντο)
- ο Μιξολύδιος ή Υπερδώριος (σι-ντο-ρε-μι-φα-σολ-λα-σι)
Οι τρόποι που είχαν αφετηρία τους φθόγγους λα, σολ και φα θεωρούνταν ότι παράγονται από τους πρώτους και ονομάζονταν:
- Υποδώριος ή Υπερφρύγιος (λα-σι-ντο-ρε-μι-φα-σολ-λα)
- Υποφρύγιος ή Υπερλύδιος (σολ-λα-σι-ντο-ρε-μι-φα-σολ)
- Υπολύδιος (φα-σολ-λα-σι-ντο-ρε-μι-φα)
Η έννοια της αρμονίας για τους Αρχαίους Έλληνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ελληνική Μουσική ήταν πολύ πιο πλούσια σε τρόπους από την δική μας. Οι αρχαίοι, όμως, τρόποι δεν αποτελούσαν μια βάση για την αρμονία, όπως οι σημερινοί. Καθόριζαν μόναχα την έκταση και τα πλαίσια όπου μπορούσε να κινείται η μελωδία. Η αρμονία, με τη σημερινή της έννοια, ήταν άγνωστη στους Έλληνες. Η λέξη αρμονία, που συχνά συναντάμε στους αρχαίους συγγραφείς, σημαίνει για αυτούς μελωδία, μια διαδοχή δηλαδή από φθόγγους με ρυθμική διάταξη.
Η έννοια της συμφωνίας για τους Αρχαίους Έλληνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν συμφωνία τη συνήχηση δύο φθόγγων. Η θεωρία τους, βασισμένη στη Φυσική, παραδεχόταν για συμφωνίες μόνον την όγδοη, την πέμπτη και την τέταρτη. Η τρίτη και η έκτη θεωρούνταν διαφωνίες.
Βασικά χαρακτηριστικά ελληνικής μουσικής (5ος-1ος αι. π.Χ.)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ελληνική μουσική είναι μονόφωνη και ουσιαστικά φωνητική.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Nef, K. (1960b) ‘Η Ελληνική Μουσική’, in Ιστορία της Μουσικής. 1st edn. Αθήνα, Ελλάδα: Εκδόσεις Απόλλων (1), pp. 39–44.