Αρνούλφος της Καμπανίας
| Αρνούλφος της Καμπανίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Arnulf (Γαλλικά) |
| Θάνατος | 723 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης[1] |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ντρόγκο της Καμπανίας[1] και Adaltruda[1] |
| Αδέλφια | Gottfried[1] Pepin[1] Ούγος της Καμπανίας, αρχιεπίσκοπος της Ρουέν[1] |
| Οικογένεια | Αρνουλφίδες[1] |
Ο Αρνούλφος της Καμπανίας, Δούκας της Καμπανίας (708 - 723) ήταν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Ντρόγκο της Καμπανίας και της συζύγου του Άνστρουντε, οι γονείς του παντρεύτηκαν γύρω στο 690.[2][3] Το όνομα του το πήρε από τον προ-προπάππου του επίσκοπο Αρνούλφο του Μετς, ήταν το πρώτο μέλος από τους Πεπινίδες με το όνομα "Αρνούλφος" μετά τον επίσκοπο και γενάρχη της οικογένειας.[4] Τον Ιούνιο του 715 ο Αρνούλφος καταγράφεται σε ένα διάταγμα ως Δουξ, ο ίδιος και οι αδελφοί του Ούγος Καμπανίας, Γοδεφρείδος και Πεπίνος κάνουν δωρεά γης στην εκκλησία του Αγίου Αρνούλφου στο Μετς στην μνήμη του πατέρα τους που τάφηκε εκεί.[5] Ο μικρός ξάδελφος του Πεπίνος ο Βραχύς βαπτίστηκε το Πάσχα του 716, για να τιμήσει το γεγονός ο Αρνούλφος παραχώρησε κληρονομιά στο "αβαείο του Έχτερναχ". Το διάταγμα δείχνει ότι συμφιλιώθηκαν οι δυο κλάδοι της οικογένειας των Πεπινιδών. Ο πρεσβύτερος είχε εκπρόσωπο τον Αρνούλφο, μεγαλύτερο γιο του μεγαλύτερου γιου του Πεπίνου του Χέρσταλ με την Πλεκτρούδη, εκπρόσωπος του νεώτερου κλάδου ήταν ο Κάρολος Μαρτέλος γιος του Πεπίνου με την Αλπαΐδα και πατέρας του Πεπίνου του Βραχέως.[6] Η συμφιλίωση δεν κράτησε πολύ, σε δυο χρόνια ο Κάρολος Μαρτέλος παραχώρησε επίσης δώρο στο "αβαείο του Έχτερναχ" για να το ελέγξει.[7] Τα Χρονικά καταγράφουν ότι με εντολή του Καρόλου Μαρτέλου "δύο γιοι του Ντρόγκο συνελήφθησαν, ο Αρνούλφος και άλλος ένας που πέθανε" (723), ο Γοδεφρείδος ή ο Πεπίνος, η τύχη του Αρνούλφου μετά το γεγονός αυτό είναι άγνωστη.[8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 162. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
- ↑ Bouchard 2015, σ. 111
- ↑ Gerberding 1987, σ. 94
- ↑ Bouchard 2015, p. 114
- ↑ Fouracre 2013, σ. 59
- ↑ Fouracre 2013, σ. 64
- ↑ Fouracre 2013, σ. 70
- ↑ Fouracre 2013, σσ. 74-75
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Bouchard, Constance B. (2015). Rewriting Saints and Ancestors: Memory and Forgetting in France, 500–1200. University of Pennsylvania Press.
- Fouracre, Paul J. (2013). The Age of Charles Martel. Routledge.
- Gerberding, Richard A. (1987). The Rise of the Carolingians and the Liber Historiae Francorum. Oxford: Oxford University Press.
- Heidrich, Ingrid (1965–66). "Titular und Urkunden der arnulfingischen Hausmeier". Archiv fur Diplomatik. 11/12: 17–279, at 239–40 and 251–52.
