Αρζανηνή
Η Αρζανηνή (αρμενικά: Աղձնիք Αγτζνίκ) ήταν ιστορική περιοχή στα νοτιοδυτικά του αρχαίου βασιλείου της Αρμενίας. Κυβερνήθηκε από έναν από τους τέσσερις μπιντάχς (τοπάρχες) της Αρμενίας, τους υψηλότερους ευγενείς υπό του βασιλέως που κυβερνούσαν τις παραμεθόριες περιοχές του βασιλείου.[1] Πιθανή πρωτεύουσά της ήταν η πόλη-φρούριο Αρζήν.[2] Η περιοχή βραχυπρόθεσμα κατέστη πρωτεύουσα της Αρμενίας κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μεγάλου Τιγράνη, ο οποίος έκτισε εκεί την ομώνυμη πόλη Τιγρανόκερτα.[3] Η Αρζανηνή τέθηκε υπό την άμεση φεουδαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μετά την Ειρήνη της Νισίβιδος το 298. Επανήλθε για λίγο υπό τον έλεγχο των Αρμενίων περί το 371 αλλά σύντομα χάθηκε ξανά μετά τη διχοτόμηση της Αρμενίας το 387.[3]
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αρζανηνή βρισκόταν μεταξύ του δυτικού Τίγρη και των ανατολικών Ορέων του Ταύρου, καλύπτοντας έκταση περίπου 15.102 τετραγωνικών χιλιομέτρων.[1][2] Βρισκόταν στα ανατολικά του Νυμφαίου ποταμού και στα δυτικά του Κεντρίτη ποταμού (αμφότεροι παραπόταμοι του Τίγρη).[2][4] Η περιοχή ήταν φυσικά χωρισμένη μεταξύ του ορεινού τμήματος πιο κοντά στον Ταύρο στα βόρεια, το οποίο είχε εξαιρετικά ψυχρό κλίμα, και του πεδινού τμήματος στον νότο, το οποίο είχε θερμό και ξηρό κλίμα.[5] Η Αρζανηνή ήταν φημισμένη για τα ποτάμια και τις πηγές της, καθώς και τα ορυχεία σιδήρου και μολύβδου. Η κτηνοτροφία, η αμπελοκαλλιέργεια και η οινοποίηση ήταν καλά ανεπτυγμένες στην επαρχία. Η επαρχία είχε περίπου επτά φρούρια.[2]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Eremyan, S. (1975). «Aghdznikʻ». Armenian Soviet Encyclopedia. 1. Yerevan.
- Hakobyan, T. Kh.· Melik-Bakhshyan, St. T.· Barseghyan, H. Kh. (1986). «Aghdznikʻ». Hayastani ev harakitsʻ shrjanneri teghanunneri baṛaran [Dictionary of toponymy of Armenia and adjacent territories] (στα Αρμενικά). 1. Yerevan State University. σελίδες 180–181.
- Hewsen, Robert H. (1992). The Geography of Ananias of Širak (Ašxarhacʻoycʻ): The Long and the Short Recensions. Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag. ISBN 3-88226-485-3.