Απαγκίστρωση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η λέξη απαγκίστρωση σημαίνει απελευθέρωση, απεμπλοκή, κοινώς "ξαγκίστρωμα". Χρησιμοποιείται εκτενώς στην στρατιωτική ορολογία.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη στρατιωτική τακτική, ο όρος απαγκίστρωση σημαίνει απαλλαγή μιας στρατιωτικής μονάδας από μια εμπλοκή. Έτσι η απαγκίστρωση είναι το αντίθετο της αγκίστρωσης. Και οι δύο αυτοί όροι θα πρέπει να εκλαμβάνονται ως έννοιες τακτικής αντίπαλων τμημάτων (μονάδων) που βρίσκονται εγγύτατα μεταξύ τους.

Από τη στιγμή που μια στρατιωτική μονάδα βρίσκεται αγκιστρωμένη σ΄ ένα τόπο για διάφορους λόγους πλην όμως καθίσταται αναγκαία στη συνέχεια, κατά την εξέλιξη των επιχειρήσεων η απαγκίστρωσή της, (συνηθέστερα προ του κινδύνου περικύκλωσης), αυτή μπορεί να γίνει είτε με το φως της ημέρας, είτε κατά της διάρκειας της νύκτας. Ειδικότερα όμως κατά τη διάρκεια της ημέρας απαραίτητη προϋπόθεση είναι η προσέγγιση φίλιας δύναμης η οποία θα πρέπει να εκτελέσει "πλευρική αντεπίθεση" κατά της αντιπάλου δύναμης.

Καθίσταται σαφές πως όταν αγκιστρωμένη στρατιωτική δύναμη ήδη βάλλεται υπό του εχθρού αυτό την εξαναγκάζει σε καθήλωση, όπου οποιαδήποτε αντεπίθεσή της (δηλαδή μετωπική προώθηση) κάτω απ΄ αυτή τη συνθήκη κρίνεται λίαν επικίνδυνη έως παράλογη. Συνεπώς άνευ συνδρομής φίλιας δύναμης και χωρίς αντεπίθεση η απαγκίστρωση είναι δυνατή μόνο κατά τη διάρκεια της νύκτας.

Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 σπουδαίες απαγκιστρώσεις επιχειρούσαν οι Έλληνες στη διάρκεια της νύκτας από υψώματα πλησίον στενών περασμάτων προκειμένου έτσι περισσότερο να οδηγήσουν παρά να διευκολύνουν τη διέλευση των εχθρικών στρατευμάτων δια μέσου αυτών, ενώ το επόμενο πρωί ήταν ήδη αγκιστρωμένοι σε υψώματα περί της εξόδου των στενών (κλεισούρες). Στις περιπτώσεις εκείνες η απαγκίστρωση αποτελούσε πράγματι πολεμικό τέχνασμα.

Η απαγκίστρωση δεν σημαίνει ούτε υποχώρηση, ούτε φυγή, αλλά ένα επιβεβλημένο μέτρο στρατιωτικής τακτικής οσάκις παρίσταται ανάγκη τάχυστης εφαρμογής της.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη" τομ.Ε΄, σελ.66