Αντίδωρος (φιλόσοφος)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αντίδωρος (φιλόσοφος)
Πληροφορίες ασχολίας

Ο Αντίδωρος ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος που έζησε κατά τα τέλη του 4ου και τις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ..

Ο Επίκουρος, που ήταν σύγχρονός του και αντίπαλος των φιλοσοφικών απόψεών του, του έδωσε το παρωνύμιο (παρατσούκλι) Σαινίδωρος, υπονοώντας ότι κολάκευε τους ανθρώπους με δώρα.[1] Επιπροσθέτως, ο Επίκουρος συνέγραψε εναντίον του Αντιδώρου δίτομο έργο με τον τίτλο Αντίδωρος.[2] Εναντίον των θεωριών του Αντιδώρου είχε εκφρασθεί και ο Κολώτης ο Λαμψακηνός[3], μαθητής του Επικούρου.

Υπάρχει και η άποψη ότι ο Αντίδωρος δεν είναι κάποιο ξεχωριστό πρόσωπο, αλλά ταυτίζεται με κάποιον φιλόσοφο που ονομαζόταν Αντόδωρος ή Αυτόδωρος και ήταν αντίπαλος του Έλληνα φιλοσόφου του 4ου αιώνα π.Χ. Ηρακλείδη του Ποντικού.


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Διογένους του Λαερτίου Βίοι φιλοσόφων, 10, 4
  2. Διογ. Λαερτ., όπ.π., 10, 26
  3. Πλουτάρχου Πρὸς Κολώτην, 32

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Γιάκος, Δημήτριος: το ομώνυμο λήμμα στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμ. 6, σελ. 49