Αλεξέι Βενετσιάνοφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλεξέι Βενετσιάνοφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Алексей Венецианов (Ρωσικά)
Γέννηση7ιουλ. / 18  Φεβρουαρίου 1780γρηγ.[1][2][3]
Μόσχα[4][5]
Θάνατος4ιουλ. / 16  Δεκεμβρίου 1847γρηγ.[1][2][3]
Poddubye
Αιτία θανάτουτροχαίο ατύχημα
Συνθήκες θανάτουθανατηφόρο δυστύχημα
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταζωγράφος[6]
Αξιοσημείωτο έργοThreshing Barn
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααυλικός ζωγράφος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αλεξέι Γκαβρίλοβιτς Βενετσιάνοφ (ρωσ. Алексей Гаврилович Венецианов, 18 Φεβρουαρίου 1780 – 4 Ιανουαρίου 1847) ήταν Ρώσος ζωγράφος ελληνικής καταγωγής, περίφημος για τους πίνακές του με θέμα την αγροτική ζωή και τους συνηθισμένους ανθρώπους. Δημιούργησε τη δική του ομάδα μαθητών και ακολούθων, που υιοθετούσαν τη θεματική και τις τάσεις του, τη «σχολή Βενετσιάνοφ».[7]

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

«Το ατελιέ του Βενετσιάνοφ», πίνακας του Φιόντορ Σλαβιάνσκι

Ο Βενετσιάνοφ γεννήθηκε σε εμπορική οικογένεια στη Μόσχα. Εισήλθε στον δημόσιο τομέα στις αρχές του 19ου αιώνα και εγκαταστάθηκε στην Αγία Πετρούπολη, όπου και άρχισε να σπουδάζει καλές τέχνες. Στο ξεκίνημά του πειραματίσθηκε με αντιγραφή έργων του Μουσείου Ερμιτάζ και με προσωπογραφίες φίλων του. Αργότερα γνώρισε τον Βλαντίμιρ Μποροβικόφσκι και μετακόμισε στο σπίτι του ως μαθητευόμενος. Δοκίμασε να εργασθεί ως προσωπογράφος, αλλά είχε λιγοστές παραγγελίες. Το 1811 το Δ.Σ. της Αυτοκρατορικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών του απένειμε τον τίτλο του Ακαδημαϊκού για δύο από τα έργα του: την αυτοπροσωπογραφία του και το «Πορτρέτο του K.I. Γκολοβατσέφσκυ και των νεότερων μαθητών της Ακαδημίας».

Το 1819, αφιερώνοντας τον εαυτό του αποκλειστικά στην τέχνη, ο Βενετσιάνοφ παραιτήθηκε από τη θέση του στο δημόσιο, αγόρασε ιδιοκτησία στο χωριό Σαφόνκοβο και εγκαταστάθηκε εκεί. Εκείνη την περίοδο ζωγράφισε σκηνές από τη φύση που παρατηρούσε γύρω του. Αυτά τα έργα θα αναδεικνύονταν ως τα σημαντικότερα στη σταδιοδρομία του. Ζωγράφισε πορτρέτα αγροτών και σκηνές από την αγροτική ζωή. Υπήρξε ο πρώτος που ζωγράφισε την αγροτική ζωή στη ρωσική τέχνη. Τα έργα του γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στην έκθεση του 1824, όπου δέχθηκε τους επαίνους των κριτικών τέχνης.

Ο Βενετσιάνοφ ήθελε να γίνει καθηγητής στην Αυτοκρατορική Ακαδημία Καλών Τεχνών, αλλά οι ακαδημαϊκοί δεν τον ενέκριναν επειδή δεν είχε ολοκληρώσει μια ακαδημαϊκή εκπαίδευση. Κατά τα έτη πριν το 1820 άρχισε να προσελκύει νέους φτωχικής καταγωγής με κλίση προς τη ζωγραφική, ακόμα και δουλοπάροικους όπως τον Γκριγκόρι Σορόκα, στους οποίους δίδασκε ζωγραφική. Περί το 1825 είχε ήδη μια ομάδα ακολούθων και δημιούργησε τη δική του σχολή ζωγραφικής. Ο Τσάρος Νικόλαος Α΄ της Ρωσίας, που επιθυμούσε την προαγωγή των «εθνικών τάσεων», εξέφρασε δημοσίως την επιδοκιμασία του για τον καλλιτέχνη και τον διόρισε ως ζωγράφο της Αυλής του. Αυτός ο τίτλος τού έδωσε την οικονομική στήριξη που του ήταν απαραίτητη, καθώς δίδασκε για ελάχιστα ή καθόλου δίδακτρα. Δύο άλλοι μαθητές του ήταν ο Έβγκραφ Φ. Κρεντόφσκι και ο Καπιτόν Α. Ζελεντσόφ (Капитон Алексеевич Зеленцов, 1790-1845).

Ο Αλεξέι Βενετσιάνοφ σκοτώθηκε σε δυστύχημα, σε ηλικία 67 ετών, στο Κυβερνείο του Τβερ, όταν τα άλογά του αφηνίασαν και αποσπάσθηκαν από την άμαξά του, η οποία κατρακύλησε σε μια απότομη πλαγιά.

Επιλεγμένα έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. wenezianow-alexei-gawrilowitsch. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 16259671q.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Venetsianov, Aleksey» 12  Ιανουαρίου 2018.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2014.
  5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/34438. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  7. Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 8, σελ. 256

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]