Αλεξάντρου Μιρόνοφ

Αλεξάντρου Μιρόνοφ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	27  Ιανουαρίου 1942 Vertiujeni
Χώρα πολιτογράφησης	Ρουμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ρουμανικά
Σπουδές	Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου Carol I National College
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μαθηματικός συγγραφέας έργων επιστημονικής φαντασίας
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Ρουμανίας και Κόμμα Σοσιαλιστικής Συμμαχίας
Σχετικά πολυμέσα

Ο Αλεξάντρου Μιρόνοφ (γεννημένος στις 27 Ιανουαρίου 1942) είναι Ρουμάνος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας, δημοσιογράφος και αριστερός πολιτικός. Πρώην μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (PSD) και σύμβουλος του Προέδρου Ιόν Ιλιέσκου, ο Μιρόνοφ ήταν υπουργός Νεολαίας και Αθλητισμού το 1993-1996. Από το 2008, είναι μέλος του μικρού Ρουμανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSR). Είναι επίσης γνωστός ως παρουσιαστής ραδιοφώνου και τηλεόρασης και δημιουργός ντοκιμαντέρ.

Βιογραφία

Έχει γεννηθεί στη Βεσσαραβία στο Βερτιουτζένι, τώρα μέρος της Μολδαβίας. Ο Μιρόνοφ ήταν από μια οικογένεια, που κατέφυγε στη νότια Ρουμανία μετά τη δεύτερη κατοχή της περιοχής από τη Σοβιετική Ένωση πριν από το τέλος του Β ' Παγκοσμίου Πολέμου. Παρακολούθησε το γυμνάσιο Νικολάε Μπαλτσέσκου στην Κραϊόβα (γνωστό πριν και μετά ως Γυμνάσιο Καρόλου Α) και στη συνέχεια σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου.

Το ντεμπούτο του ήταν το 1971 στον αριθμό 387 του περιοδικού Συλλογή Επιστημονικών-Φανταστικών Ιστοριών (Colecția de Povestiri Științifico-Fantastice)), έχοντας δημοσιεύσει δύο ιστορίες επιστημονικής φαντασίας Performanță ciudata και Prea târziu (Πολύ αργά). Για τις επόμενες δεκαετίες, δημοσίευσε δεκάδες ιστορίες, οι περισσότερες από τις οποίες παρουσιάστηκαν στις ανθολογίες Întâmplări din Veacul XXI (Γεγονότα του 21ου αιώνα) (1974) και Alte întâmplări din Veacul XXI (Άλλα γεγονότα στον 21ο αιώνα) (1977). Μεταξύ 1969 και 1976, ταξίδεψε σε διάφορες τοποθεσίες «παλαιοαστροναυτικής» μελετώντας την υπόθεση ότι ευφυείς εξωγήινοι έχουν επισκεφθεί τη Γη στο παρελθόν, με αποτέλεσμα το βιβλίο Enigmatic, pămîntul, (Αινιγματικά, η γη), που δημοσιεύτηκε το 1977.

Το 1979, ο Μιρόνοφ εντάχθηκε στην κρατική Ρουμανική Τηλεόραση και στο ρουμανικό ραδιόφωνο, τα οποία ήταν τότε υπό μια ενιαία διοίκηση. Εργάστηκε εκεί μέχρι το 1991 και ξανά μεταξύ 1996 και 2001 (όταν εργαζόταν στον κεντρικό τηλεοπτικό σταθμό TVR 1). Σύμφωνα με τη δήλωση του ίδιου του Μιρόνοφ, το κομμουνιστικό καθεστώς τον έβαλε στο περιθώριο και τον έστειλε να εργαστεί στη ραδιοφωνική εταιρεία μετά τη ρητή άρνησή του να μεταδώσει επαίνους του Προέδρου Νικολάε Τσαουσέσκου.

Σκηνοθέτησε και παρήγαγε αρκετές ταινίες ντοκιμαντέρ, μεταξύ των οποίων το 1984 Din soare, gheață și căldură (για το οποίο έλαβε βραβείο από το ιταλικό περιοδικό "Italia sul Mare") και το Universul cunoașterii το 1992 (βραβευμένο με το Ετήσιο Βραβείο της Ένωσης Επαγγελματιών Ρουμανικής Τηλεόρασης). Συνολικά, ο Μιρόνοφ παρήγαγε περίπου 2.000 εκπομπές για τους εθνικούς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Του απονεμήθηκαν επίσης βραβεία από διάφορους πολιτιστικούς φορείς για τα διαδοχικά του προγράμματα.

Ο Αλεξάντρου Μιρόνοφ έπαιξε ενεργό ρόλο στην αντικομμουνιστική Ρουμανική Επανάσταση του 1989, όταν άνοιξε την πρώτη δωρεάν εκπομπή του Ρουμανικού Ραδιοφώνου (22 Δεκεμβρίου 1989). Σύμφωνα με τις δικές του δηλώσεις, έπεισε τους στρατιώτες του ρουμανικού στρατού να μην εισβάλουν στο κεντρικό κτήριο του Ραδιοφώνου στο Βουκουρέστι.

Μετά την πτώση του κομμουνισμού και μέχρι την παραίτησή του το 2005, ήταν μέλος του Μετώπου Εθνικής Σωτηρίας και του διαδόχου του κόμματος, του PSD (το οποίο άλλαξε διάφορα ονόματα). Εργάστηκε επίσης ως σύμβουλος του Ρουμάνου Προέδρου Ιόν Ιλιέσκου και ισχυρίζεται ότι έπαιξε ρόλο στη διασφάλιση της εκλογικής του νίκης κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας του 1992. Από τις 28 Αυγούστου 1993 έως τις 11 Δεκεμβρίου 1996, ήταν Υπουργός Νεολαίας και Αθλητισμού στο υπουργικό συμβούλιο του Νικολάε Βακαρόιου. Ενώ ήταν στην εξουσία, ο Μιρόνοφ εγκαινίασε ένα κρατικό πρόγραμμα, που επέτρεπε σε περίπου 13.000 τιμώμενους φοιτητές να επισκεφθούν ξένες χώρες. Από τον Δεκέμβριο του 2004, διορίστηκε επικεφαλής του Ινστιτούτου της Ρουμανικής Επανάστασης.

Ο Μιρόνοφ αποχώρησε από το PSD ταυτόχρονα με τον συνάδελφό του Πέτρε Λιφιτσίου και τον παρακίνησε λέγοντας ότι η Ρουμανία χρειαζόταν ένα πραγματικό αριστερό κόμμα. Ισχυριζόμενος ότι "σχεδόν όλοι οι ηγέτες του [PSD] είναι εκατομμυριούχοι σε δολάρια ", ο Μιρόνοφ δήλωσε ότι εξακολουθεί να υποστηρίζει τον πρώην ηγέτη του PSD Ιλιέσκου, δείχνοντας έτοιμος να ενταχθεί σε ένα πιθανό νέο αριστερό κόμμα, που ιδρύθηκε από τον τελευταίο.

Ο Μιρόνοφ εντάχθηκε στο σχετικά νέο PSR, που δημιούργησε και ηγήθηκε ο Βαλεντίν Άντεμ . Τον Φεβρουάριο του 2008, ο Άντεμ δήλωσε στον Τύπο ότι ο Μιρόνοφ είχε προταθεί ως νέος πρόεδρος του PSR, ο κύριος υποψήφιος του στις προγραμματισμένες βουλευτικές εκλογές, καθώς και υποψήφιος για το αξίωμα του δημάρχου του Βουκουρεστίου.

Δημοσιευμένα βιβλία

• Enigmatic, pămîntul (Scrisul Românesc, Βουκουρέστι, 1977· δεύτερη έκδοση, Editura InterContempPress, Βουκουρέστι, 1997)
• Proiecte planetare ( Editura Albatros, Βουκουρέστι, 1988; εκδ. a II-a, Editura pentru Știință SIT, Βουκουρέστι, 2006) - με τον Αλεξάντρου A. Μπόιου
• Întîmplări din mileniul III ( Editura Ion Creangă, Βουκουρέστι, 1989)
• Cronici metagalactice (Editura Tehnică, Βουκουρέστι, 1990) - με τον Στεφάν Γκιντοβεάνου
• Cronici microelectronice (Editura Tehnică, Βουκουρέστι, 1990) - με τους Στεφάν Γκιντοβεάνου και Μιχάι Μπαντέσκου
• Laboratoarele lumii de mîine (Editis, Βουκουρέστι, 1992)
• In direct cu NASA (Editura pentru Știință SIT, Βουκουρέστι, 2006)
• Lumea-după-Google (Editura Nemira, Βουκουρέστι, 2013)