Ακρατική κοινωνία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χάρτης του κόσμου το 1000 π.Χ. με χρωματική κωδικοποίηση ανά τύπο κοινωνίας. Εκείνη την εποχή, οι κοινωνίες χωρίς κράτος ήταν ο κανόνας.

Ακρατική κοινωνία είναι μια κοινωνία που δεν κυβερνάται από κράτος . [1] Στις ακρατικές κοινωνίες, υπάρχει μικρή συγκέντρωση εξουσίας . Οι περισσότερες θέσεις εξουσίας που υπάρχουν είναι πολύ περιορισμένες σε ισχύ και γενικά δεν κατέχουν μόνιμα θέσεις. και τα κοινωνικά όργανα που επιλύουν διαφορές μέσω προκαθορισμένων κανόνων τείνουν να είναι μικρά. [2] Οι ακρατικές κοινωνίες παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία ως προς την οικονομική οργάνωση και τις πολιτιστικές πρακτικές. [3]

Ενώ οι ακρατικές κοινωνίες ήταν ο κανόνας στην ανθρώπινη προϊστορία, λίγες κοινωνίες χωρίς κράτος υπάρχουν σήμερα. σχεδόν ολόκληρος ο παγκόσμιος πληθυσμός βρίσκεται στη δικαιοδοσία ενός κυρίαρχου κράτους, αν και σε ορισμένες περιοχές οι ονομαστικές κρατικές αρχές μπορεί να είναι πολύ αδύναμες και να διαθέτουν μικρή ή καθόλου πραγματική εξουσία . Κατά τη διάρκεια της ιστορίας οι περισσότεροι άκρατοι λαοί έχουν ενσωματωθεί στις κοινωνίες που βασίζονται στο κράτος γύρω τους . [4]

Ορισμένες πολιτικές φιλοσοφίες, ιδιαίτερα ο αναρχισμός, θεωρούν το κράτος έναν ανεπιθύμητο θεσμό και τις κοινωνίες χωρίς κράτος το ιδανικό, ενώ ο μαρξισμός θεωρεί ότι σε μια μετακαπιταλιστική κοινωνία το κράτος θα ήταν περιττό και θα μαραζώσει .

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Anarchism». The Shorter Routledge Encyclopedia of Philosophy. 2005. σελ. 14. Anarchism is the view that a society without the state, or government, is both possible and desirable. 
  2. Ellis, Stephen (2001). The Mask of Anarchy: The Destruction of Liberia and the Religious Dimension of an African Civil War. NYU Press. σελ. 198. ISBN 978-0-8147-2219-0. 
  3. Béteille, André (2002). «Inequality and Equality». Στο: Ingold, Tim. Companion Encyclopedia of Anthropology. Taylor & Francis. σελίδες 1042–1043. ISBN 978-0-415-28604-6. 
  4. Faulks, Keith (2000). Political Sociology: A Critical Introduction. NYU Press. σελ. 23. ISBN 978-0-8147-2709-6.