Αικατερίνη του Χέλρε
| Αικατερίνη του Χέλρε | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1439[1][2] ή 1439[3] Grave |
| Θάνατος | 25 Ιανουαρίου 1497[1][4] ή 25 Ιανουαρίου 1497[3] Γκέλντερν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Pietro di Borbone-Busset[5] |
| Γονείς | Άρνολντ του Χέλρε[6] και Αικατερίνη της Κλέβης, δούκισσα του Χέλρε[6] |
| Αδέλφια | Αδόλφος του Χέλρε Μαρία του Χέλρε Μαργαρίτα του Χέλρε, δούκισσα του Ζίμμερν |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Αντιβασιλέας |
Η Αικατερίνη, ολλανδ.: Catherine van Gelre, γερμ.: von Gueldern (π. 1440 - Χέλρε, 25 Ιανουαρίου 1497) από τον Οίκο του Έχμοντ, ήταν κόρη του δούκα του Χέλρε. Έγινε επίτροπος του δουκάτου του Χέλρε μεταξύ 1477 και 1492, πρώτα κατά την απουσία του αδελφού της και μετά για τον όμηρο ανιψιό της.[7].
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν η τρίτη κόρη του Άρνολντ δούκα του Χέλρε (1410-1473) και της Αικατερίνης των Λα Μαρκ (1417–1479), κόρης του Αδόλφου Α΄ δούκα της Κλέβης. Μέχρι το 1477 ζούσε μία αφανή ζωή, στη σκιά του αδελφού της Aδόλφου, ο οποίος ήταν σε πόλεμο με τον πατέρα του. Από τις αδελφές της η Μαρία παντρεύτηκε τον Ιάκωβο Β΄ της Σκωτίας και η Mαργαρίτα παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Α΄ κόμη του Παλατινάτου-Ζίμμερν.
Παρά τις προσπάθειες του πατέρα της, δεν βρέθηκε κατάλληλος σύζυγος για την Αικατερίνη. Οι θεωρίες του 17ου αιώνα ότι παντρεύτηκε κρυφά με τον Λουδοβίκο των Βουρβόνων επίσκοπο της Λιέγης, πιστεύεται ότι είναι ψευδείς.
Επιτροπεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όλα άλλαξαν για την Αικατερίνη το 1477, όταν ο Κάρολος ο Τολμηρός, δούκας της Βουργουνδίας σκοτώθηκε στη μάχη του Νανσί. Το Χέλρε ήταν υπό τον έλεγχο του Καρόλου από το 1473 και τώρα είδε την ευκαιρία να ανακτήσει την ανεξαρτησία του. Καθώς ο αδελφός της Aδόλφος ήταν στη Φλάνδρα, η Συνέλευση των ευγενών τον έπεισαν να διορίσει την αδελφή του Αικατερίνη ως επίτροπο, εν αναμονή της επιστροφής του. [8] Η Αικατερίνη συμφώνησε απρόθυμα.
Η επιτροπεία της διήρκεσε πολύ περισσότερο από το αναμενόμενο, επειδή ο Aδόλφος σκοτώθηκε σε μάχη στις 27 Ιουνίου 1477. Η Αικατερίνη συνέχισε να κυβερνά ως επίτροπος για τον γιο του Κάρολο Β΄, που εκρατείτο με την αδελφή του Φίλιππα από τους Βουργουνδούς. [9]
Η Αικατερίνη συμμετείχε στον Πόλεμο για την ανεξαρτησία του Χέλρε από τον Μαξιμιλιανό Α΄ αρχιδούκα της Αυστρίας.
Το 1482 αναγκάστηκε να συνάψει ειρήνη με τον Μαξιμιλιανό Α΄ και να αποσυρθεί από την πολιτική.
Το 1492 είδε την ανεξαρτησία του Χέλρε, που ανακτήθηκε από τον ανιψιό της Κάρολο Β΄ δούκα του Χέλρε]].
Η Αικατερίνη απεβίωσε το 1497 και τάφηκε στην εκκλησία του Χέλρε, όπου μπορεί να δει κανείς το επιτύμβιο μνημείο της.
Υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 Leo van de Pas: «Catharina van Gelre». (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00002094.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 p62803.htm#i628025.
- ↑ «Catharina van Gelre». Biografisch Portaal. 12248162.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2021.
- ↑ Jan Kuys, Catharina van Gelre, in: Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland. URL: http://resources.huygens.knaw.nl/bwn1880-2000/DVN/lemmata/data/catharinavangelre Αρχειοθετήθηκε 2021-06-11 στο Wayback Machine. [13/01/2014]
- ↑ Kloek, Els (2013). 1001 Vrouwen uit de Nederlandse Geschiedenis. Vantilt. σελ. 79.
|