Αγροτική Περιοχή Αρούσα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα παρουσιάζει το θέμα από ελληνική οπτική γωνία ή δίνει δυσανάλογο βάρος στην ελληνική πτυχή ενός παγκόσμιου θέματος.
Προσπαθήστε να το ανασκευάσετε ή και να προσθέσετε πληροφορίες έτσι ώστε να καλύπτει πληρέστερα και περισσότερο ουδέτερα το θέμα.
Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος.
Αυτό το λήμμα αφορά την Αγροτική Περιοχή Αρούσα. Για την Αστική Περιοχή, δείτε: Αστική Περιοχή Αρούσα.

Συντεταγμένες: 03°15′38″S 36°38′28″E / 3.26056°S 36.64111°E / -3.26056; 36.64111

Αγροτική Περιοχή Αρούσα ή
Αγροτική Επαρχία Αρούσα
(Arusha Rural District)
Τοπική ονομασία Wilaya ya Arusha Vijijini
Χάρτης της Τανζανίας (σε ανοικτό γκρι) όπου φαίνεται η Περιφέρεια Αρούσα (σε σκούρο πράσινο).
Χάρτης της Περιφέρειας Αρούσα και σε κόκκινο η Αγροτική Περιοχή Αρούσα.
Χώρα Τανζανία
Ζώνη Βόρεια
Περιφέρεια Αρούσα
(Arusha Region)
Επαρχιακός Επίτροπος Mrisho Mashaka Gambo[1]
Πρωτεύουσα Αρούσα
(Arusha)
Επιφάνεια 1.238,75 km²[2]
478,28 mi²
Πληθυσμός 323.198(2012)[2]
Πυκνότητα Πληθυσμού 260,9 / km² (2012)
675,8 / mi² (2012)
Ζώνη Ώρας Ανατολικής Αφρικής +3
Ταχυδρομικός Κώδικας 23xxx
Κωδικός κλήσης 027
Δικτυακός Ιστότοπος Περιφέρειας arusha.go.tz

Η Αγροτική Περιοχή Αρούσα (Αγγλικά: Arusha Rural District, Σουαχίλι Wilaya ya Arusha Vijijini), είναι μία από τις επτά περιοχές στην Περιφέρεια Αρούσα (Arusha Region) της Τανζανίας. Στα βόρεια συνορεύει με την Περιοχή Λονγκίντο (Longido District), ανατολικά με την Περιοχή Μέρου (Meru District), νότια με την Περιφέρεια Κιλιμαντζάρο (Kilimanjaro Region), δυτικά με την Περιοχή Μοντούλι (Monduli District) και περιβάλλει την Αστική Περιοχή Αρούσα (Arusha Urban District).

Η Αγροτική Επαρχία Αρούσα (Arusha Rural District) καθώς και η Περιοχή Μέρου (Meru District), προήλθαν μετά την Κυβερνητική απόφαση, σύμφωνα με το ΦΕΚ 353 του 2007 και μετά από το διαχωρισμό της Περιοχής Αρουμέρου.[3]

Σύμφωνα με την Εθνική Απογραφή της Τανζανίας του 2012, ο πληθυσμός στην Αγροτική Επαρχία Αρούσα (Arusha Rural District), ήταν 323.198 άτομα.[4]

Μεταφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ασφαλτοστρωμένος οδικός Κορμός T2 από την Καμάνγκα (Kamanga) στα σύνορα της Κένυα, προς το Μόσι (Moshi) και ο ασφαλτοστρωμένος οδικός Κορμός T5 από το Μπαμπάτι (Babati) προς την Αρούσα, διέρχονται μέσα από την Αγροτική Επαρχία Αρούσα (Arusha Rural District).[5]

Διοικητικές υποδιαιρέσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Από το 2012, η Αστική Επαρχία Αρούσα (Arusha Urban District) διαιρείται διοικητικά σε 21 Τμήματα.[4][Σημ. 1]

Τμήματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Bangata
  • Bwawani
  • Ilkiding'a
  • Kimnyaki
  • Kiranyi
  • Kisongo
  • Mateves
  • Mlangarini
  • Moivo
  • Mussa
  • Mwandeti
  • Nduruma
  • Oldonyosambu
  • Oljoro
  • Olkokola
  • Olmotonyi
  • Olorieni
  • Oltoroto
  • Oltrumet
  • Sambasha
  • Sokon II

Οι ασχολίες κλπ. των πρώτων ξένων - Ελλήνων αποίκων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ενδιαφέρον είναι ότι σε άλλα μέρη του κόσμου οι περισσότεροι Έλληνες στη διασπορά, δημιούργησαν την καριέρα τους στο εμπόριο και στις επιχειρήσεις εστίασης (ξενοδοχεία και εστιατόρια).[6] Στην Τανγκανίκα όμως, η πλειοψηφία των Ελλήνων έγιναν κατασκευαστές σιδηροδρόμων και αργότερα διευθυντές φυτειών, ιδιοκτήτες φυτειών σε σχοινοκτήματα στην Τάνγκα (Tanga) και στο Μορογκόρο (Morogoro), ξεκίνησαν τις φυτείες του καφέ και τις μικτές φυτείες πέριξ του Μόσι (Moshi) και της Αρούσα (Arusha) ή την καλλιέργεια του καπνού στην Ιρίνγκα (Iringa).[6] Αυτοί οι Έλληνες διεκδικούν τη δική τους θέση στην αποικιακή κοινωνία, εκμεταλλευόμενοι τη ρευστότητα και την ασάφεια των αποικιακών ιεραρχιών, οι οποίες διαδραματίζουν διαφορετικές αξιώσεις ότι είναι είτε Ευρωπαίοι, είτε Έλληνες είτε άνθρωποι που είναι ικανότεροι να κατανοήσουν και να συνεργαστούν με τους Αφρικανούς[Σημ. 2][Παρ. Σημ. 1] απ' ότι οι Γερμανοί, οι Άγγλοι και οι Ινδοί, λόγω της έλλειψης των φυλετικών διακρίσεων και της κατανόησής των στην εκτεταμένη οικογενειακή ζωή.[6]

Η Περιφέρεια της Αρούσα έχει εδάφη πλούσια και παραγωγικά. Εκτός του καφέ, παράγει επίσης και σε μεγάλες ποσότητες: δημητριακά, (σιτάρι, αραβόσιτο, φασόλια, μπιζέλια) καθώς επίσης και ηλιοτρόπιο και λίγο πύρεθρο. Μέχρι το 1948, ήταν η πρώτη σε παραγωγή παπαΐνης περιοχή, σε ολόκληρη τη Χώρα, στη συνέχεια όμως, επειδή έπεσε η τιμή της, οι κτηματίες στράφηκαν προς άλλες καλλιέργειες και παρόλο που στη συνέχεια η τιμή της επανήλθε σε ικανοποιητικά επίπεδα, οι γεωργοί δίσταζαν, φοβούμενοι επανάληψη της πτώσης στη τιμή της. Θεωρείται δε και όχι αδίκως, ως η ωραιότερη πόλης της Χώρας. Η περιβάλλουσα την Αρούσα φύση, με τα πυκνόφυτα, αιωνόβια, αειθαλή της δέντρα, τα κεφεδοκτήματα, τις πολλές και πυκνές μπανανοφυτείες, το εντυπωσιακό Όρος Μέρου και τους ποιητικούς γηλόφους, δίνουν στην όλη περιοχή μια αίσθηση ρομαντική και συνάμα ποιητική.[7]

Η περιοχή εκτός των Γερμανών και όταν αυτοί εκδιώχθηκαν το 1916 από τους Άγγλους, άρχισε να εποικίζεται σταδιακά από Ευρωπαίους όλων των εθνικοτήτων.[8]:σελίδα 114

Σημαντικός άποικος ήταν ένας Αγγλοεβραίος ονόματι Bloom, του οποίου η φυτεία, αριθμούσε πάνω από 1,000,000 δέντρα καφέ, άλλος σημαντικότατος άποικος της περιοχής, ήταν ο "Βασιλεύς" των διαμαντιών Williamson.[9]Στην περιοχή, εισέρρευσε πέραν των Ευρωπαίων και πλήθος Ινδών· και οι οποίοι ασχολήθηκαν κυρίως με το εμπόριο.

Ο πρώτος Έλληνας που ξεκίνησε την καλλιέργεια του καφέ, ήταν κάποιος Μιχαήλ Μιχαλάκης (από την Κάτω Παναγιά, Μ. Ασίας),[10] ο οποίος εγκαταστάθηκε στην περιοχή Ντουρούμα (Nduruma) όπου έκτισε και την οικία του.[11]

Παρακάτω, αναφέρονται ορισμένοι από τους Έλληνες οι οποίοι κατοικούσαν στην περιοχή κατά το 1950+:

  • Γεώργιος Μηνιώτης (εκ Κάτω Παναγιάς),
  • Γεώργιος Κόμπος (εκ Κάτω Παναγιάς),
  • Δημήτριος Ι. Σαρίκας (εκ Κάτω Παναγιάς),
  • Αλέξανδρος Δ. Σαρίκας (εκ Κάτω Παναγιάς),
  • Νικόλαος Κ. Ζηκάκης (εκ Κάτω Παναγιάς),
  • Ιωάννης Κουτουβίδης (εκ Κάτω Παναγιάς),
  • Σταμάτιος Γ. Γιαννούλης (εκ Τσεσμέ, Μ. Ασίας),
  • Ευγένιος Στυλιανού (από το χωριό Κτήμα, Πάφου, Κύπρου),
  • Σωκράτης Ευσταθίου (από το χωριό Κτήμα, Πάφου)
  • Λέανδρος Ευσταθίου (από το χωριό Κτήμα, Πάφου),
  • Ζήνων Ευσταθίου (από το χωριό Κτήμα, Πάφου),
  • Χρήστος Γαλανός (εκ Βλάστης Μακεδονίας),
  • Αριστοτέλης Μάτσης (εκ Βασιλικού, Παγωνίου, Ηπείρου),
  • Λεωνίδας Δούκας (εκ Μ. Ασίας),
  • Λεωνίδας Πέτρου Χριστιανάκης (εκ Σμύρνης, Μ. Ασίας),
  • Κυπριανός Σάββα Φιερρός (εκ Καραβά Κύπρου),
  • Βλαδίμηρος Μιχαηλίδης (από το χωριό Καλέπεια, Πάφου, Κύπρου),
  • Βάσος Καλογέρης (εκ Κλήρου, Κύπρου),
  • Σωκράτης Ευσταθίου (εκ Κύπρου),
  • Ιωάννης Αναστ. Ιωαννίδης (από το χωριό Ζωοπηγή, Λεμεσού Κύπρου),
  • Κώστας Παναγ. Αποκίδης (από το χωριό Ζωοπηγή, Λεμεσού),
  • Μιχαήλ Κυρ. Κωνσταντινίδης (από το χωριό Ζωοπηγή, Λεμεσού),
  • Ανδρέας Γιαννάκη Χριστοφόρου (εκ Βαρωσίων, Κύπρου),
  • Κώστας Ν. Καρατζάς (εκ Κυρήνειας, Κύπρου),
  • Αντώνιος Κ. Παπαδόπουλος (από το χωριό Πέρα Πεδί, Κύπρου),
  • Νικόλαος Χριστοφ. Μιχαηλίδης (από το χωριό Μελίνη, Λάρνακος, Κύπρου),
  • Νικόλαος Εμμ. Μανθεάκης (εξ Ελιάς, Πεδιάδος, Κρήτης),
  • Δημήτριος Εμμ. Μανθεάκης (εξ Αγίου Βασιλείου, Πεδιάδος, Κρήτης),
  • Δημήτριος (Τάκης) Εμμ. Γιαννικάκης (εξ Ελιάς, Πεδιάδος, Κρήτης),
  • Δημήτριος Εμμ. Μαρινάκης (εκ Σελίνου, Κρήτης),
  • Γεώργιος Ανδρ. Ζαβάκος (από το χωριό Αιγαί (Βλοβοκά) Αχαΐας),
  • Τάκης Κ. Τσίκνος (εξ Αιγίου),
  • Κωνσταντίνος Λ. Μιχαλόπουλος (εκ Πύργου, Ηλείας),
  • Λάζαρος Χόρν (εξ Αθηνών),
  • Δημήτριος Τζαμτζής (εκ Πλάκας, Αθηνών),
  • Ιωάννης Χατζηστυλιάνης (εκ Μυτιλήνης),
  • Στράτης Μαλαματίνας (εκ Τενέδου),
  • Χρήστος Στυλ. Ευδαίμων (εκ Τενέδου),
  • Νάσος Περρής,
  • Μιχαήλ Πλατανιώτης κ.ά.[12]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Χάριν της μετάφρασης, προτιμήθηκε να διατηρηθούν τα τμήματα με την Αγγλική-Σουαχίλι γραφή έναντι της Ελληνικής τους γραφής. Ο λόγος που γίνεται αυτό, είναι διότι ορισμένες ονομασίες δεν μπορούν να αποδοθούν 100% με την Ελληνική γραφή, π.χ. τόσο η Αγγλική-Σουαχίλι ονομασία Sambasha όσο και η ονομασία Sabasha, στα Ελληνικά γράφονται ως «Σαμπάσα». Η αναγραφή λοιπόν της Αγγλικής-Σουαχίλι ονομασίας, μας βοηθά στη συγκεκριμένη περίπτωση, να δούμε ότι η Ελληνική ονομασία προφέρεται ως «Σα-μ-μπά-σα» και όχι ως «Σα-μπά-σα» (γιατί δεν είναι Sabasha αλλά Sambasha). Υπάρχουν αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, οπότε η παράλληλη παράθεση της Αγγλικής-Σουαχίλι ονομασίας, διευκολύνει στην Ελληνική ανάγνωση της ονομασίας. Επιπλέον, όπου υπάρχει ονομασία σε Ελληνική γραφή, παρατίθεται απαραιτήτως (εντός παρενθέσεως) και η Αγγλική-Σουαχίλι ονομασία, ώστε να διευκολυνθεί περαιτέρω, ο μη εξοικειωμένος (με τις Σουαχίλι ονομασίες) αναγνώστης.
  2. ↑ Εδώ θα πρέπει να τονισθεί και η εχθρική στάση των ιθαγενών προς τους Ευρωπαίους. Κατά τα πρώτα είκοσι χρόνια της αποικιακής ιστορίας της Γερμανίας ... οι ιθαγενείς είχαν υποστεί σκληρή μεταχείριση και άγρια εκμετάλλευση. Οι αποικιακοί τους τυχοδιώκτες, οι επίσημες ή εμπορικές εταιρείες, τους έκλεψαν τα εδάφη, τις οικίες, την ελευθερία και συχνά απρόσεκτα και σκληρά ακόμη και τη ζωή τους. Οι συνεχείς και έντονες εξεγέρσεις των, ήσαν οι μοναδικοί τραγικοί μάρτυρες της αθλιότητας και της αδυναμίας των.
Παραπομπές σημειώσεων
  1. ↑ John Iliffe (2008) [1969]. «Chapter I, THE ARGUMENT». Tanganyika Under German Rule 1905-1912. Cambridge CB2 8RU, UK: Cambridge University Press. σελίδες 2& 3 (Townsend, Rise and fall of Germany's colonial empire, p. 273.). ISBN 978-0-521-05371-6. 

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ http://allafrica.com/stories/201606270320.html, τελευταία επίσκεψη: 14 Οκτωβρίου 2016
  2. ↑ 2,0 2,1 Thomas Brinkhoff (20 Ιουλίου 2013). «Arusha (District)». City Population. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2016. 
  3. ↑ Designed by CEBA (2014). «Meru District Council». Powered by Arusha Region Office. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «Census 2012». National Bureau of Statistics. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2016. 
  5. ↑ «Arusha Roads Network» (PDF). Tanroads. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Νοεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2016. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 {{Greek identity/community in east africa, Introduction, ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2019}}
  7. ↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Αρούσα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 182–183. 
  8. ↑ "'A Town of Strangers' or a 'Model Modern East African Town'? Arusha & the Arusha", authored by Thomas Spear, in Africa's Urban Past, edited by David Anderson and Richard Rathbone, James Currey Publishers, 2000, accessed 31 October 2014
  9. ↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Αρούσα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 182 & 197. 
  10. ↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Αρούσα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελ. 182. 
  11. ↑ {{Greek identity/community in east africa, Greeks in East Africa; 1890’s-1916, ανακτήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 2019}}
  12. ↑ Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Αρούσα». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 183–199. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αγροτική_Περιοχή_Αρούσα&oldid=10094072"