Ααρών Σικανόβερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ααρών Σικανόβερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Aaron Ciechanower (Πολωνικά)
Προφορά
Γέννηση1 Οκτωβρίου 1947
Χάιφα[1][2]
Χώρα πολιτογράφησηςΙσραήλ
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΕβραϊκά
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[3]
Εβραϊκά[3]
Εκπαίδευσηδιδάκτωρ φιλοσοφίας
καθηγητής πανεπιστημίου
ΣπουδέςΕβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ
Hadassah Medical Center
Ινστιτούτο Τεχνολογίας Ισραήλ[4]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταβιοχημικός
χημικός
ιατρός
παιδαγωγός
διδάσκων πανεπιστημίου
ΕργοδότηςΙνστιτούτο Τεχνολογίας Ισραήλ
Οικογένεια
ΑδέλφιαJoseph Ciechanover
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Ισραήλ (2003)[5]
βραβείο Άλμπερτ Λάσκερ για βασική ιατρική έρευνα (2000)[6]
βραβείο Νόμπελ Χημείας (2004)[7][8]
Αργυρό αναμνηστικό μετάλλιο της Τσεχικής Βουλής (2012)
μετάλλιο Χανς Άντολφ Κρεμπς (2006)
Επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ (2001)
επίτιμος διδάκτωρ του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ (2007)
honorary doctor of the Bar-Ilan University (2007)
honorary doctor of Ben-Gurion University (2004)
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας (2011)
επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Χάιφα (2010)[9]
Βραβείο εκατονταετηρίδας της Βασιλικής Εταιρείας Χημείας (2009)
επίτιμος διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
honorary doctor of the Huazhong University of Science and Technology (2010)[10]
The EMET Prize for Art, Science and Culture (2002)[11]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ααρών Σικανόβερ[12] (Εβραϊκά: אהרן צ'חנובר- γεννήθηκε την 1η Οκτωβρίου 1947) είναι Ισραηλινός βιολόγος που κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Χημείας για τον χαρακτηρισμό της μεθόδου που χρησιμοποιούν τα κύτταρα για την αποσύνθεση και την ανακύκλωση των πρωτεϊνών με τη χρήση της Ουβικουιτίνης.[13]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νεαρή ηλικία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σιτσανόβερ γεννήθηκε στη Χάιφα της Παλαιστίνης υπό Βρετανική Εντολή την 1η Οκτωβρίου 1947[14] σε εβραϊκή οικογένεια[15] και είναι γιος της Μπλούμα (Λουμπασέφσκι), καθηγήτριας Αγγλικών, και του Γιτζάκ Τσιτσανόβερ, υπαλλήλου γραφείου. Η μητέρα του και ο πατέρας του υποστήριζαν το σιωνιστικό κίνημα και μετανάστευσαν στο Ισραήλ από την Πολωνία τη δεκαετία του 1920.

Εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα στις θετικές επιστήμες το 1971 και αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή Χαντάσα στην Ιερουσαλήμ το 1974. Πήρε το διδακτορικό του στη βιοχημεία το 1981 από το Technion - Ισραηλινό Ινστιτούτο Τεχνολογίας στη Χάιφα και στη συνέχεια διεξήγαγε μεταδιδακτορική έρευνα στο εργαστήριο του Χάρβεϊ Λόντις στο Ινστιτούτο Γουάιτχεντ του ΜΙΤ από το 1981 έως το 1984.

Πρόσφατα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σιτσανόβερ είναι σήμερα διακεκριμένος καθηγητής έρευνας στην Ιατρική Σχολή και το Ερευνητικό Ινστιτούτο Ρούθ και Μπρους Ράπαπορτ του Technion. Είναι μέλος της Ισραηλινής Ακαδημίας Επιστημών και Ανθρωπιστικών Επιστημών, της Ποντιφικής Ακαδημίας Επιστημών, της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Ουκρανίας, της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και είναι ξένος συνεργάτης της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 2008 ήταν επισκέπτης διακεκριμένος καθηγητής στην έδρα NCKU της Ταϊβάν. Στο πλαίσιο του 13ου πενταετούς σχεδίου της Σενζέν που χρηματοδοτεί την έρευνα σε αναδυόμενες τεχνολογίες και το άνοιγμα "ερευνητικών εργαστηρίων νομπελίστας", το 2018 άνοιξε το Ινστιτούτο Ακριβείας και Αναγεννητικής Ιατρικής του Τσιτσανόβερ στο Κινεζικό Πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ, πανεπιστημιούπολη της Σενζέν[16].

Βραβείο Νόμπελ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σιτσανόβερ είναι ένας από τους πρώτους Ισραηλινούς που βραβεύθηκε με το Νόμπελ Επιστήμης. Του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Χημείας το 2004 για το έργο του στην ουβικουιτινίωση. Τιμάται επειδή διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην ιστορία του Ισραήλ και στην ιστορία του Technion, του Ισραηλινού Ινστιτούτου Τεχνολογίας[17].

Βραβεία και τιμές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το 2000, ο Σιτσανόβερ έλαβε το βραβείο Άλμπερτ Λάσκερ για τη βασική ιατρική έρευνα.
  • Το 2003, του απονεμήθηκε το Βραβείο του Ισραήλ, για τη βιολογία[18][19].
  • Το 2004, του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Χημείας για την ανακάλυψη, μαζί με τον Αβραάμ Χέρσκο και τον Ίργουιν Ρόουζ, της αποικοδόμησης πρωτεϊνών με τη μεσολάβηση της ουβικουιτίνης[20][21]. Το μονοπάτι της ουβικουιτίνης-πρωτεασώματος έχει κρίσιμο ρόλο στη διατήρηση της ομοιόστασης των κυττάρων και πιστεύεται ότι εμπλέκεται στην ανάπτυξη και εξέλιξη του καρκίνου, των μυϊκών και νευρολογικών ασθενειών, καθώς και των ανοσοποιητικών και φλεγμονωδών αντιδράσεων.
  • Το 2005, έλαβε το βραβείο Χρυσή πλάκα της Αμερικανικής Ακαδημίας Επιτευγμάτων[22].
  • Το 2006, του απονεμήθηκε το μετάλλιο Σερ Χανς Κρεμπς[23]
  • Το 2008. του απονεμήθηκε Hon. DSc από το NCKU Ταϊβάν[24].
  • Το 2008, του απονεμήθηκε τιμητικό διδακτορικό δίπλωμα από το NCKU της Ταϊβάν[25].
  • Το 2009, του απονεμήθηκε τιμητικός διδακτορικός τίτλος από το Πανεπιστήμιο της Καμπότζης[26].
  • Το 2011, του απονεμήθηκε το βραβείο Χάμπολντ του Ιδρύματος Αλεξάντερ φον Χάμπολντ[27].
  • Το 2016, έγινε μέλος της Γερμανικής Ακαδημίας Επιστημών Λεοπολντίνα[28].

Συμμετοχή στον βιομηχανικό τομέα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Σιτσανόβερ υπήρξε μέλος των Επιστημονικών Συμβουλευτικών Συμβουλίων των ακόλουθων εταιρειών: Rosetta Genomics (πρόεδρος), BioLineRx, Ltd, StemRad, Ltd, Allosterix Ltd, Proteologics, Inc, MultiGene Vascular Systems, Ltd, Protalix BioTherapeutics, BioTheryX, Inc. και Haplogen, GmbH[5].

Ο ίδιος είναι επίσης μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Οργανισμού "Καινοτομία για τους ασθενείς" (Patient Innovation), ενός μη κερδοσκοπικού, διεθνούς, πολύγλωσσου, δωρεάν χώρου όπου ασθενείς και θεραπόντες οποιασδήποτε ασθένειας μπορούν να μοιραστούν τις καινοτομίες τους.

Βιβλία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ciehanover, A., Hod, Y. and Hershko, A. (1978). A Heat-stable Polypeptide Component of an ATP-dependent Proteolytic System from Reticulocytes. Biochem. Biophys. Res. Commun. 81, 1100–1105. (His name was wrongly transliterated from Hebrew in this publication.)
  • Ciechanover, A., Heller, H., Elias, S., Haas, A.L. and Hershko, A. (1980). ATP-dependent Conjugation of Reticulocyte Proteins with the Polypeptide Required for Protein Degradation. Proc. Natl. Acad. Sci. USA 77, 1365–1368.
  • Hershko, A. and Ciechanover, A. (1982). Mechanisms of intracellular protein breakdown. Annu. Rev. Biochem. 51, 335–364.
  • Hershko, A. and Ciechanover, A. (1998). THE UBIQUITIN SYSTEM. Biochem. 1998 67:1, 425–479
  • Ciechanover was an invited guest lecturer at the Yerevan State Medical University in Armenia in 2010.
  • He lectured at the Pyongyang University of Science and Technology in North Korea in May 2016.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 150679635.
  2. ↑ (Γερμανικά) Κατάλογος της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γερμανίας. 172857384.
  3. ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb150679635. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  4. ↑ Ανακτήθηκε στις 10  Ιουλίου 2019.
  5. ↑ βραβείο Ισραήλ. cms.education.gov.il/EducationCMS/Units/PrasIsrael/Tashsag/Tzechanover/NimokyHsofitm.htm. Ανακτήθηκε στις 28  Μαΐου 2021.
  6. ↑ «2000 Lasker Awards». Lasker Foundation. Ανακτήθηκε στις 6  Ιανουαρίου 2019.
  7. ↑ «The Nobel Prize in Chemistry 2004». Ίδρυμα Νόμπελ. Ανακτήθηκε στις 6  Ιανουαρίου 2019.
  8. ↑ «The Nobel Prize amounts». Ίδρυμα Νόμπελ. Ανακτήθηκε στις 6  Ιανουαρίου 2019.
  9. ↑ web.archive.org/web/20111105034539/http://newmedia-eng.haifa.ac.il/?p=3109.
  10. ↑ (Κινεζικά) Ministry of Education of the People's Republic of China. www.moe.gov.cn/s78/A22/xwb_left/moe_829/201802/t20180228_328136.html. Ανακτήθηκε στις 11  Απριλίου 2019.
  11. ↑ The EMET Prize for Art, Science and Culture. emetprize.com/award-page/1/12. Ανακτήθηκε στις 28  Μαΐου 2021.
  12. ↑ «Nationale Akademie der Wissenschaften Leopoldina - Curriculum Vitae Prof. Dr. Aaron Ciechanover» (PDF). 
  13. ↑ «The Bruce Rappaport Faculty of Medicine». web.archive.org. 11 Δεκεμβρίου 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Δεκεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)
  14. ↑ «Irwin Rose | American biochemist». Encyclopædia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  15. ↑ JINFO. «Jewish Nobel Prize Winners in Chemistry». www.jinfo.org. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2023. 
  16. ↑ «Ciechanover Institute of Precision and Regenerative Medicine Established | CUHK-Shenzhen». www.cuhk.edu.cn. Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2021. 
  17. ↑ «The Nobel Prize in Chemistry 2004». NobelPrize.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2021. 
  18. ↑ «Israel Prize Official Site (in Hebrew) – Recipient's C.V.». 
  19. ↑ «Israel Prize Official Site (in Hebrew) – Judges' Rationale for Grant to Recipient». [νεκρός σύνδεσμος]
  20. ↑ «The Nobel Prize in Chemistry 2004». NobelPrize.org (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2023. 
  21. ↑ Aaron Ciechanover and Avram Hershko 2004 Nobel in Chemistry Αρχειοθετήθηκε 2005-12-19 στο Wayback Machine. – A web article
  22. ↑ «Golden Plate Awardees of the American Academy of Achievement». www.achievement.org. American Academy of Achievement. 
  23. ↑ «Sir Hans Krebs Medal to Harald Stenmark». Oslo University Hospital. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2014. 
  24. ↑ «NCKU honors world class scientists, 2008». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2020. 
  25. ↑ «NCKU honors world class scientists, 2008». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2020. 
  26. ↑ «Welcome to The University of Cambodia (UC)». uc.edu.kh. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2018. 
  27. ↑ «Humboldt-Forschungspreis für Nobelpreisträger Aaron Ciechanover». Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2023. 
  28. ↑ «Aaron Ciechanover». German Academy of Sciences Leopoldina. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Aaron Ciechanover στο Wikimedia Commons


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ααρών_Σικανόβερ&oldid=10312896"