Ο Όμηρος ο Βυζάντιος (4ος-3ος αιώνας π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας λόγιος και τραγωδός με καταγωγή από την πόλη του Βυζαντίου. Σύμφωνα με το λεξικό Σούδα η μητέρα του ήταν η επίσης ποιήτρια Μοιρώ η Βυζαντία, και ο ίδιος ονομάζονταν και ως ο Νεότερος ώστε να διακρίνεται από τον παλαιό και διάσημο επικό ποιητή του 9ου αιώνα π.Χ. Όμηρο.
Διακρίθηκε στις αρχές του 3ου αιώνα π.Χ., στην αυλή του Πτολεμαίου Β´ Φιλάδελφου στην Αλεξάνδρεια, όπου μαζί με τον κύριο αντίπαλο του τον Σωσίθεο, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους 7 σπουδαίους τραγικούς ποιητές του Αλεξανδρινού κανόνα.[1] Του αποδίδονται πάνω από 40 έργα (ανάλογα με την πηγή, 45, 47 ή 57) από τα οποία δεν διασώζεται κανένα. Το μόνο που διασώζεται από ένα από τα έργα του είναι ο τίτλος με την ονομασία Ευρυπύλεια το οποίο πιθανώς αναφέρεται σε κάποιον Ευρύπυλο από τους πολλούς της ελληνικής μυθολογίας. Αναφέρεται επίσης πως το άγαλμα του κοσμούσε το γυμνάσιο του Ζεύξιππου στο Βυζάντιο.
