Άκρως... Τρελό και Απόρρητο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άκρως... Τρελό και Απόρρητο
(Top Secret!)
ΣκηνοθεσίαΤζιμ Έιμπραχαμς
Ντέιβιντ Ζάκερ
Τζέρι Ζάκερ
ΠαραγωγήΤζον Ντέιβισον
Χαντ Λόουρι
ΣενάριοΤζιμ Έιμπραχαμς
Ντέιβιντ Ζάκερ
Τζέρι Ζάκερ
Μάρτιν Μπερκ
ΠρωταγωνιστέςΒαλ Κίλμερ
Λούσι Γκάτεριτζ
ΜουσικήΜωρίς Ζαρ
ΦωτογραφίαΚρίστοφερ Χάλις
Μπερνάρντ Γκριμπλ
ΜοντάζΦρανσουά Μπονότ
Εταιρεία παραγωγήςKingsmere Properties
ΔιανομήParamount Pictures (Βόρεια Αμερική)
United International Pictures (Διεθνώς)
Πρώτη προβολή1984 και 21  Δεκεμβρίου 1984 (Γερμανία)[1]
Κυκλοφορία22 Ιουνίου 1984 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)
5 Οκτωβρίου 1984 (Ηνωμένο Βασίλειο)
Διάρκεια90 λεπτά[2]
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Ηνωμένο Βασίλειο
ΓλώσσαΑγγλικά
Γερμανικά
Εβραϊκά
Λατινικά
Γαλλικά
Προϋπολογισμός$8,5 εκατομμύρια[3]–9 εκατομμύρια[4]
Ακαθάριστα έσοδα$20,5 εκατομμύρια[5]
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Άκρως… Τρελό και Απόρρητο (αγγλικά: Top Secret!) είναι μια κωμωδία δράσης του 1984 σε σενάριο και σκηνοθεσία των Τζιμ Έιμπραχαμς, Ντέιβιντ Ζάκερμαν και Τζέρι Ζάκερ (ΖΕΖ). Πρωταγωνιστούν ο Βαλ Κίλμερ (στον πρώτο του κινηματογραφικό ρόλο) και η Λούσι Γκάτεριτζ μαζί με τους Ομάρ Σαρίφ, Πίτερ Κούσινγκ, Μάιλ Γκοφ και Τζέρεμι Κεμπ.

Η ταινία παρωδεί ποικίλα στυλ ταινιών, όπως τα μιούζικαλ που πρωταγωνιστεί ο Έλβις Πρίσλεϊ, ταινίες κατασκοπείας της εποχής του Ψυχρού Πολέμου και ταινίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η αρχική μουσική συντέθηκε από τον Μωρίς Ζαρ.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Νικ Ρίβερς είναι ένας Αμερικανός ροκ σταρ, ο οποίος ταξιδεύει στην Ανατολική Γερμανία (η οποία αντιπροσωπεύεται σαν το καθεστώς του Χίτλερ) για να εμφανιστεί σε ένα πολιτιστικό φεστιβάλ, το οποίο εξυπηρετεί κρυφά την κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας ως αντιπερισπασμό για μια στρατιωτική επιχείρηση με σκοπό την επανένωση της Γερμανίας υπό την κυριαρχία τους. Σε ένα δείπνο, ο Νικ συναντά τη Χίλαρι Φλάμοντ, ένα μέλος του τοπικού κινήματος αντίστασης που προσπαθεί να αποφύγει τις αρχές. Προσποιείται ότι είναι το ραντεβού της για να τη γνωρίσει, ερμηνεύει ένα αυτοσχέδιο τραγούδι και χορό ("Tutti Frutti"), νομίζοντας λανθασμένα ότι του το ζήτησαν, προς χαρά της Χίλαρι και των υπολοίπων πελατών αλλά προς ενόχληση του στρατηγού Στρελ, του εγκεφάλου της συνωμοσίας της «επανένωσης».

Ο Νικ βλέπει αργότερα τη Χίλαρι σε ένα μπαλέτο, όπου περιμένει να συναντήσει τον αρχηγό της αντίστασης, αλλά, τελικά, συναντά την αστυνομία. Ο Νικ τη σώζει και προσπαθούν να ξεφύγουν, αλλά ο Νικ παραδίδεται για να μπορέσει η Χίλαρι να διαφύγει. Τον οδηγούν σε μια φυλακή όπου τον ανακρίνουν και τον βασανίζουν, αλλά δεν ξέρει και δεν μαρτυρά τίποτα. Σε μια απόπειρα απόδρασης, καταλήγει στο μυστικό εργαστήριο φυλακής του Δρ. Πολ Φλάμοντ, ενός λαμπρού επιστήμονα που αναπτύσσει την «ναυτική νάρκη Πολάρις», μια συσκευή που μπορεί να καταστρέψει ολόκληρο τον στόλο των υποβρυχίων του ΝΑΤΟ ως μέρος της κυβερνητικής συνωμοσίας. Οι Ανατολικογερμανοί τον αναγκάζουν να δουλέψει απειλώντας τον ότι θα σκοτώσουν την Χίλαρι, η οποία είναι η κόρη του. Ο Νικ συλλαμβάνεται ξανά και προγραμματίζεται να εκτελεστεί.

Οι Ανατολικογερμανοί αποφασίζουν ότι ο Νικ πρέπει να παίξει για να αποφευχθεί ένα διεθνές επεισόδιο, και το κάνει για την ενθουσιώδη χαρά των ντόπιων κοριτσιών (τα τραγούδια: "How Silly Can You Get"/"Spend This Night with Me"). Ο Νικ σώζεται από τη Χίλαρι στο τέλος της παράστασής του, μετά από την οποία περνούν τη νύχτα στο πατάρι ενός σουηδικού βιβλιοπωλείου. Στη συνέχεια, ο Νικ παίζει για εκείνη (το τραγούδι: "Are You Lonesome Tonight?") και κάνουν έρωτα. Το επόμενο πρωί, μεταφέρονται στη «Φάρμα Πατάτας» όπου συναντούν μέλη της Γαλλικής Αντίστασης, επικεφαλής της οποίας είναι ο Νάιτζελ «The Torch» (μετάφραση: Ο Πυρσός), ο οποίος αποτέλεσε τον εραστή της Χίλαρι όταν οι δυο τους είχαν αποκλειστεί σε ένα νησί όταν ήταν νεότεροι. Ο Νικ είναι στενοχωρημένος από την αγάπη της Χίλαρι για τον Νάιτζελ, αλλά δέχεται ότι πρέπει να συνεργαστούν για τον σκοπό. Αφού καταπολεμούν μια επίθεση από τους Ανατολικογερμανούς (τους οποίους πληροφόρησε ένας μυστηριώδης προδότης) μετακομίζουν σε μια πιτσαρία, όπου ο Νικ αποδεικνύει την ταυτότητά του παίζοντας για τους ντόπιους (το τραγούδι: "Straighten Out the Rug").

Η ομάδα της αντίστασης οργανώνει μια διάσωση του Δρ. Φλαμόντ, όπου ο Νάιτζελ και ο Ντου Κουά, ένας ηγέτης της αντίστασης, ντύνονται με μια ψεύτικη στολή αγελάδας για να απενεργοποιήσουν την άμυνα της φυλακής. Ενώ τα άλλα μέλη διεισδύουν με επιτυχία στη φυλακή, ο Νάιτζελ αποκαλύπτει ότι είναι ο προδότης, αλλά τα σχέδιά του καταστρέφονται από έναν ερωτικό ταύρο. Ο Δρ. Φλάμοντ διασώζεται, αλλά ο Νάιτζελ διαφεύγει και παίρνει μαζί του τη Χίλαρι, ενώ ο Νικ αναγκάζεται να τη σώσει σε μια μάχη σε ένα υποβρύχιο μπαρ. Με την πτήση τους έτοιμη να αναχωρήσει, η Χίλαρι επιλέγει να πάει με τον Νικ και τον πατέρα της στην Αμερική.

Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

 

  • Βαλ Κίλμερ ως Νικ Ρίβερς
  • Λούσι Γκάτεριτζ ως Χίλαρι Φλάμοντ
  • Κρίστοφερ Βιλιέρ ως Νάιτζελ «The Torch», ο Επικεφαλής της Αντίστασης
  • Μπίλι Τζ. Μίτσελ ως Μάρτιν, ο ατζέντης του Νικ Ρίβερς
  • Τζέρεμι Κεμπ ως Στρατηγός Στρεκ
  • Ομάρ Σαρίφ ως Πράκτορας Σέντρικ
  • Πίτερ Κούσινγκ ως Ιδιοκτήτης Βιβλιοπωλείου
  • Μάικλ Γκοφ ως Δρ. Πολ Φλάμοντ
  • Γουάρεν Κλαρκ ως Συνταγματάρχης βον Χορστ
  • Χάρι Ντίτσον ως Ντου Κουά, μέλος της Αντίστασης
  • Τζιμ Κάρτερ ως Ντέζα Βου, μέλος της Αντίστασης
  • Έντι Ταγκό ως Τσόκολεϊτ Μους, μέλος της Αντίστασης
  • Τζον Σαρπ ως Μετρ
  • Ίαν ΜακΝις ως Τυφλός Πωλητής Σουβενίρ
  • Γκερτάν Κλόμπερ ως Πρόεδρος του Βερολίνου
  • Ρίτσαρντ Μέις ως Βλαντιμίρ Μπιλέτνικοφ
  • Τρίστραμ Γιέλινεκ ως Ταγματάρχης Κράμπλερ
  • Τζον Τζ. Κάρνεϊ ως Κλάους
  • Ντιμίτρι Αντρέας ως Λατρίν, μέλος της Αντίστασης
  • Βίβιαν Λορέιν ως Κυρία Μπέργκερον
  • Ντογκ Ρόμπινσον ως Λοχίας Κρούγκερ (δεν πιστώθηκε)
  • Μαξ Φόλκνερ ως Ανατολικογερμανός Αξιωματικός (δεν πιστώθηκε)

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά την επιτυχία της ταινίας Μια Απίθανη… Απίθανη Πτήση η ομάδα των ZΕZ δεν ήταν σίγουρη για το τι να κάνει στη συνέχεια. Έφτιαξαν την τηλεοπτική σειρά Police Squad! αλλά ακυρώθηκε μετά από έξι επεισόδια. [6] [7] Ο Ντέιβιντ Ζάκερ εξήγησε:

Απλώς χρειαζόμασταν ένα θέμα για το οποίο θα είμαστε ενθουσιασμένοι. Όταν ξεκινήσαμε δεν είχαμε ένα ολόκληρο είδος ταινιών όπως οι ταινίες αεροπορικών καταστροφών. Ήμασταν απλώς θαυμαστές εκείνων των ασπρόμαυρων ταινιών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που γυρίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτού. Κάπως, πιστεύαμε ότι αυτό δεν θα ήταν αρκετό διότι δεν θέλαμε να κάνουμε ένα κομμάτι εποχής, θέλαμε να το κάνουμε σύγχρονο. Αυτή ήταν όλη η ιδέα του «Άκρως… Τρελό και Απόρρητο!» δηλαδή ότι δεν βασιζόταν απαραιτήτως στην πραγματικότητα, αλλά θα είχε μια τέτοια αυξημένη αίσθηση τρέλας – ακόμα και για αυτά τα είδη που επιλέγαμε, που ήταν ένα μοιρασμένο υβρίδιο μεταξύ των ταινιών Έλβις και των ταινιών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. [6]

Ο Ντέιβιντ Ζάκερ είπε ότι δουλεύαν στο σενάριο από τον καιρό που γυρνούσαν το Μια Απίθανη... Απίθανη Πτήση «αλλά δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε πώς να το κάνουμε. Κάναμε επανειλημμένες προσπάθειες να συνδυάσουμε μια ταινία rock 'n' roll με μια ταινία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αλλά ήταν πολύ δύσκολο να το κάνουμε... Είχαμε ήδη ιδέες για σκηνές που θέλαμε να κάνουμε και προσπαθήσαμε να ταιριάξουμε την υπόθεση γύρω από αυτές τις σκηνές».  Ένας τέταρτος συγγραφέας, ο Μαρτίν Μπερκ, προσλήφθηκε για να δουλέψει στην πλοκή. «Αν δεν ήταν ο Μαρτίν θα καθόμασταν ακόμα σε αυτό το δωμάτιο», είπε ο Τζέρι Ζάκερ.[3]

Η ταινία γράφτηκε κυρίως στα γραφεία των δικηγόρων των ZΕΖ. Ο προϋπολογισμός της ταινίας ήταν 8,5 εκατομμύρια δολάρια, ενώ το Μια Απίθανη... Απίθανη Πτήση έγινε για 3,2 εκατομμύρια δολάρια. [3] Βασικά μέρη του Άκρως... Τρελό και Απόρρητο είναι παρωδίες του The Conspirators, συμπεριλαμβανομένης της σκηνής του δρόμου με τον πωλητή νεωτερισμών. [8]

Επιλογή ηθοποιών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Κίλμερ πήρε το ρόλο αφότου οι σκηνοθέτες τον είδαν σε ένα θεατρικό έργο που ονομάζεται Slab Boys με τον Σον Πεν και τον Κέβιν Μπέικον. [6] Στην οντισιόν εμφανίστηκε ντυμένος σαν τον Έλβις Πρίσλεϊ. [9] «Μου αρέσει να το σκέφτομαι ως τον ρόλο που ο Έλβις δεν πήρε ποτέ αλλά θα έπρεπε», είπε ο Έιμπραχαμς. Η Λούσι Γκάτεριτζ, η οποία υποδύεται την πρωταγωνίστρια, είχε μόλις εμφανιστεί στην παραγωγή της Royal Shakespeare Company του Nicholas Nickleby. [3]

Σε αντίθεση με το Μια Απίθανη... Απίθανη Πτήση, η ταινία δεν περιλαμβάνει μεγάλο αριθμό καμέο από διάσημους ηθοποιούς, γιατί, όπως εξήγησε ο Ζάκερ, «Αυτό ήταν ένα από τα αστεία στο Μια Απίθανη... Απίθανη Πτήση και το είχαμε κάνει και θέλαμε να προχωρήσουμε». [3] Δύο γνωστοί ηθοποιοί που συμμετείχαν στην ταινία ήταν ο Ομάρ Σαρίφ ως πράκτορας Σέντρικ και ο Πίτερ Κούσινγκ ως ένας Σουηδός ιδιοκτήτης βιβλιοπωλείου.

Μουσική υπόκρουση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρ. TίτλοςΤραγ. Διάρκεια
1. "Skeet Surfin" (Παρωδιακή διασκευή βασισμένη των Little Honda, Surfin' U.S.A., Fun, Fun, Fun, California Girls και Hawaii)Βαλ Κίλμερ 2:58
2. "Are You Lonesome Tonight?"  Βαλ Κίλμερ 1:32
3. "How Silly Can You Get"  Βαλ Κίλμερ 2:48
4. "Straighten Out the Rug"  Βαλ Κίλμερ 2:56
5. "Tutti Frutti"  Βαλ Κίλμερ 1:38
6. "Spend This Night With Me"  Βαλ Κίλμερ 3:26

Κυκλοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ταινία προβλήθηκε δοκιμαστικά σε διάφορα κολέγια και ως αποτέλεσμα των απαντήσεων που έδωσε το κοινό, η διάρκεια της μειώθηκε από περίπου δύο ώρες σε 90 λεπτά. [3]

Η ταινία ήταν προγραμματισμένη να κυκλοφορήσει στις 8 Ιουνίου 1984, αλλά η Paramount ανέβαλε την κυκλοφορία της για τις 22 Ιουνίου, εξοργίζοντας ορισμένους ιδιοκτήτες κινηματογράφων. Ο επίσημος λόγος ήταν ότι η Paramount ήθελε να αποφύγει τον ανταγωνισμό με τα Ghostbusters και Gremlins, αν και διαδόθηκαν φήμες ότι το στούντιο ήταν δυσαρεστημένο με την ποιότητα της ταινίας. Ο παραγωγός Τζον Ντέιβισον αρνήθηκε αυτές τις φήμες λέγοντας ότι: «Η Paramount έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στη ταινία, αλλιώς δεν θα τους ένοιαζε. Το γεγονός και μόνο ότι μπήκαν στον κόπο να προβληματίσουν κάποιες από τις σχέσεις τους με τους ιδιοκτήτες κινηματογράφων δείχνει την πίστη τους στην ταινία.» [10]

Η ταινία θεωρήθηκε εισπρακτική αποτυχία, αν και κέρδισε 20 εκατομμύρια δολάρια. [6] [11] Ένα άρθρο του 1991 εικάζε δύο πιθανούς λόγους – την επίδοση του Μια Απίθανη Πτήση Νο 2: Το Θεότρελο Ταξίδι (αν και είχε διαφορετικούς παραγωγούς από το πρωτότυπο), μαζί με «την έλλειψη οποιασδήποτε ξεκάθαρης αίσθησης εποχής, κάτι που μπορεί να ρίξει τους θεατές που επιμένουν σε κωμικά μη ουσιώδη όπως εσωτερική λογική. Είναι βασικά μια παρωδία ταινιών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου-της Γαλλικής Αντίστασης, αλλά στην πορεία σουβλίζει και ταινίες rock 'n' roll της δεκαετίας του '50 ... ταινίες "Beach Party" της δεκαετίας του '60 και το «Η Γαλάζια Λίμνη», μεταξύ άλλων υλικών που αξίζουν να διακωμωδηθούν.» [12]

«Το μάθημα που πήραμε από το Μια Απίθανη... Απίθανη Πτήση ήταν απλώς να γεμίσουμε 90 λεπτά με αστεία, και έχεις μια ταινία», εξέφρασε αργότερα ο Ντέιβιντ Ζάκερ. «Με το Άκρως... Τρελό και Απόρρητο, είναι πολύ αστείο, αλλά πραγματικά δεν είναι καλή ταινία. Πραγματικά δεν είχε πλοκή ή πραγματικούς χαρακτήρες ή πραγματική δομή.» [13]

Κριτική υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο συγκεντρωτικό κριτικών του Rotten Tomatoes, η ταινία έχει βαθμολογία έγκρισης 76% με βάση 50 κριτικές, με μέση βαθμολογία 6,5/10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου γράφει: «Το Άκρως... Τρελό και Απόρρητο βρίσκει την ομάδα των Ζάκερ-Έιμπραχαμς-Ζάκερ να διακωμωδεί τα πάντα, από κατασκοπευτικές ταινίες μέχρι μιούζικαλ του Έλβις με απερίσκεπτη, παλαβή εγκατάλειψη.» [14] Στο Metacritic, η ταινία έχει μέσο όρο βαθμολογίας 68 στα 100 με βάση 15 κριτικούς, υποδεικνύοντας «γενικά ευνοϊκές κριτικές». [15]

Ο Ρότζερ Ίμπερτ βαθμολόγησε την ταινία με 3 1⁄2 στα 4 αστέρια και επιδοκίμασε το χιούμορ της, σημειώνοντας ότι «το να περιγράψεις την πλοκή θα ήταν μια άσκηση ματαιότητας» και «Αυτή η ταινία θα πάει με χαρά για ένα γέλιο οπουδήποτε είναι πιθανό αυτό να βρεθεί.» [16] Ο «Weird Αλ» Γιάνκοβιτς θεωρεί αυτή την αγαπημένη του ταινία όλων των εποχών. [17] [18] Ο Τζέι Μπάουμαν της Red Letter Media την περιέγραψε ως την καλύτερη ταινία των ZΕZ και «ίσως μια από τις καλύτερες κωμωδίες όλων των εποχών». [19] Η κριτική του ιστορικού κινηματογράφου Λέοναρντ Μάλτιν για την ταινία ήταν ανάμεικτη, της έδωσε βαθμολογία 2,5 στα 4 και την περιέγραψε ως εξής: «Ευχάριστα ανόητη, με πολλά γέλια αλλά όχι μεγάλη ορμή ... και πού είναι το τέλος;»

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ (Γερμανικά) Λεξικό παγκόσμιων κινηματογραφικών ταινιών. Zweitausendeins.
  2. ↑ «Top Secret (15)». British Board of Film Classification. 19 Ιουλίου 1984. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2023. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Bennetts, Leslie (June 24, 1984). «Top Secret Suggests That Three Heads May Be Funnier Than One: Three Behind 'Top Secret'». The New York Times: σελ. H19. 
  4. ↑ «Top Secret!». TheWrap. Ιουνίου 22, 1984. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις Ιουλίου 9, 2017. Ανακτήθηκε στις Ιανουαρίου 27, 2017. 
  5. ↑ «Top Secret! (1984)». Box Office Mojo. 31 Ιουλίου 1984. Ανακτήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 2017. 
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Ryan, Mike (June 18, 2014).
  7. ↑ Roush, Matt (June 3, 2013).
  8. ↑ Top Secret! (1984), https://www.imdb.com/title/tt0088286/movieconnections, ανακτήθηκε στις 2019-01-11 
  9. ↑ Maslin, Janet (June 22, 1984). «At the Movies: 'Top Secret!' rock star aims to be lovable». The New York Times: σελ. C10. 
  10. ↑ London, Michael (March 25, 1984). «FILM CLIPS: FIRST DAY FIGURES FOR 'DOOM' EXCEED 'RAIDERS,' TRAIL 'JEDI'». Los Angeles Times: σελ. oc_d6. 
  11. ↑ Easton, Nina (December 2, 1988). «Direct From the Files of the Play Squad». Los Angeles Times: σελ. E1. 
  12. ↑ Lewis, Randy (August 8, 1991). «'Top Secret' Has Lived Up to Name». Los Angeles Times. http://articles.latimes.com/1991-08-08/news/ol-276_1_top-secret. 
  13. ↑ Felty, Dana (November 3, 2006).
  14. ↑ «Top Secret! (1984)». Rotten Tomatoes. Fandango Media. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2022. 
  15. ↑ «Top Secret! Reviews». Metacritic. Fandom, Inc. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2023. 
  16. ↑ Ebert, Roger (1 Ιανουαρίου 1984). «Top Secret!». RogerEbert.com. Ebert Digital LLC. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2015. 
  17. ↑ Eakin, Marah (18 Ιουλίου 2014). «"Weird Al" Yankovic answers our 11 Questions». The A.V. Club. The Onion. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2015. 
  18. ↑ Abriss, Erik (26 Ιουνίου 2018). «'Weird Al' Yankovic Explains Why Top Secret! Is the Funniest Film Ever Made». Vulture. 
  19. ↑ RedLetterMedia – re:View "Top Secret"

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άκρως..._Τρελό_και_Απόρρητο&oldid=10529688"