Άγιος Ότμαρ
| Άγιος Ότμαρ | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 689 Σαντ Γκάλλεν, Ελβετία |
| Κοίμηση | 759 (69-70)Βερντ, Ελβετία |
| Τιμάται από | Ορθόδοξη Εκκλησία Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Μείζον ιερό | Σεντ Γκάλλεν |
| Εορτασμός | 16 Νοεμβρίου |
| Σύμβολα | Βαρέλι κρασιού |
| δεδομένα () | |
Ο Άγιος Ότμαρ (ή αλλιώς Οντομάρ, 689 - 759) ήταν ιερομόναχος , ο οποίος υπηρέτησε ως ο πρώτος ηγούμενος του Αβαείου του Αγίου Γάλλου ,ένα μοναστήρι των Βενεδικτίνων κοντά στο οποίο αναπτύχθηκε η πόλη Σεντ Γκάλλεν, τώρα στην Ελβετία.[1]
Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ότμαρ ήταν Αλεμανικής καταγωγής, έλαβε τη μόρφωσή του στη Ραιτία, χειροτονήθηκε ιερέας και για ένα διάστημα προέστη σε εκκλησία του Αγίου Φλωρίνου στη Ραιτία. Αυτή η εκκλησία ήταν πιθανώς πανομοιότυπη με αυτή του Αγίου Πέτρου στον Ρέμο, όπου ο Φλωρίνος είχε εργαστεί ως ιερέας και είχε ταφεί.
Το 720 ο Βάλτραμ του Θουργκάου διόρισε τον Ότμαρ υπεύθυνο για την ασφάλεια του κελιού του Αγίου Γάλλου και φύλακα των λειψάνων του Γάλλου. Ένωσε σε μοναστήρι τους μοναχούς που ζούσαν γύρω από το κελί του Αγίου Γάλλου, σύμφωνα με τον Κανόνα του Αγίου Κολουμβάνου, και έγινε ο πρώτος τους ηγούμενος. Έκτισε ένα νοσοκομείο και ένα σχολείο, τα οποία αποτέλεσαν το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίστηκε η περίφημη Stiftsbibliothek (Βιβλιοθήκη της Μονής). Το 747, ως μέρος του μεταρρυθμιστικού κινήματος των εκκλησιαστικών θεσμών στην Αλαμαννία, εισήγαγε τον κανόνα των Βενεδικτίνων, ο οποίος θα παρέμενε σε ισχύ μέχρι την εκκοσμίκευση και το κλείσιμο του μοναστηριού το 1805. Ο Ότμαρ προμήθευσε επίσης τις ανάγκες της γύρω κοινότητας, χτίζοντας ένα αλιευτήριο καθώς και το πρώτο λεπροκομείο στην Ελβετία.
Όταν ο Καρλομάν αποκήρυξε τον θρόνο του το 747, επισκέφτηκε τον Ότμαρ στο Σεντ Γκαλλεν και του έδωσε μια επιστολή στον αδελφό του Πεπίνο, συνιστώντας τον Ότμαρ και το μοναστήρι του στην ελευθερία του βασιλιά. Ο Ότμαρ έφερε προσωπικά το γράμμα στον Πεπίνο και έγινε δεκτός με ευγένεια.
Το 759, οι κόμητες Warin και Ruodhart προσπάθησαν να αποκτήσουν στην κατοχή τους κάποια περιουσία που ανήκε στο μοναστήρι, ο Ότμαρ αντιστάθηκε άφοβα στις απαιτήσεις τους. Στη συνέχεια τον συνέλαβαν ενώ ήταν σε ένα ταξίδι στην Κωνσταντία και τον κράτησαν αιχμάλωτο, πρώτα στο κάστρο του Bodmann και μετά στο νησί Werd του Ρήνου. Στο τελευταίο μέρος πέθανε, μετά από φυλάκιση έξι μηνών, και ετάφη.
Τίμηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η λατρεία του Ότμαρ άρχισε να διαδίδεται αμέσως μετά το θάνατό του και δίπλα στον Μαυρίκιο και τον Γάλλο είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς αγίους στην Ελβετία. Το 769 η σορός του μεταφέρθηκε στο μοναστήρι του St. Gall. Καθώς ο καιρός ήταν πολύ ζεστός, όταν οι άντρες μετέφεραν το σώμα του πάνω από τη λίμνη, ήταν έτοιμοι να πεθάνουν από αφυδάτωση. Οι θρύλοι λένε ότι το μόνο βαρέλι κρασί που τους είχε απομείνει δεν άδειαζε, ανεξάρτητα από το πόσο έπιναν. Επομένως, το βαρέλι του κρασιού έγινε ένα από τα χαρακτηριστικά του.
Η λατρεία του αναγνωρίστηκε επίσημα το 864 από τον Σολομώντα Α' (επίσκοπο Κωνσταντίας). Το 867 ενταφιάστηκε πανηγυρικά στη νέα εκκλησία Αγίου Ότμαρ στο St. Gall. Η εορτή του εορτάζεται στις 16 Νοεμβρίου. Στην τέχνη παριστάνεται ως ηγούμενος των Βενεδικτίνων, κρατώντας γενικά ένα μικρό βαρέλι στο χέρι, μια νύξη στο υποτιθέμενο θαύμα, ότι ένα βαρέλι Ότμαρ δεν ήταν άδειο ποτέ, όσα κι αν έπαιρνε από αυτό για να δώσει στους φτωχούς.[2]
Κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο καθεδρικός ναός St. Gallen είναι αφιερωμένος στον Γάλλο και τον Ότμαρ. Το παρεκκλήσι του St. Othmar στο νησί Werd ανεγέρθηκε στη μνήμη του.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|