Μετάβαση στο περιεχόμενο

Μπερτράντα του Λον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μπερτράντα του Λον
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Bertrade de Laon (Γαλλικά)
Γέννηση8ος αιώνας
Λαν
Θάνατος12  Ιουλίου 783[1] ή 12  Ιουνίου 783[2]
Choisy-au-Bac[1][3]
Αιτία θανάτουνόσος
Τόπος ταφήςΒασιλική Σαιν-Ντενί
Eορτασμός αγίου24 Μαρτίου
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΠιπίνος ο Βραχύς (από 740)[4][5]
ΤέκναΚαρλομάγνος[6]
Καρλομάνος Α΄[7]
Γκιζέλα των Φράγκων[8]
Pepin[9]
Chrothais[9]
Adelais[9]
ΓονείςΧαριβέρτος του Λον[1] και Gisela de Laon[1]
ΟικογένειαΔυναστεία των Καρολιδών
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Μπερτράντα του Λον ή Μπερτράντα η Νεότερη ή Μπερτράντα η Πλατύπους, (Γαλλική γλώσσα : Bertrada, γεν. μεταξύ 710 - 727 - 12 Ιουλίου 783) από τον Οίκο του Λον ήταν κόρη του κόμη του Λον και με τον γάμο της έγινε βασίλισσα των Φράγκων και μητέρα του Καρλομάγνου. Αναφέρεται ως Μπερτράντα/Μπέρτα η Νεότερη ή Πλατύπους για να διακρίνεται από τη γιαγιά της Μπερτράντα/Μπέρτα του Προύμ. Με τον γάμο της με τον πρώτο Βασιλιά των Φράγκων από την Δυναστεία των Καρολιδών Πεπίνο τον Βραχύ έγινε η μητέρα του κορυφαίου αυτοκράτορα Καρλομάγνου. Το προσωνύμιο Πλατύπους παραπέμπει τον 13ο αιώνα αιώνα στον τροβαδούρο ποιητή Αντενέ Λε Ρουά. [10] Ο ακριβής λόγος που της δόθηκε αυτό το προσωνύμιο είναι ασαφής, πιθανότατα γεννήθηκε με ενωμένα πόδια αν και δεν το αναφέρει ο Αντενέ στο ποίημα του. [11][12] Το προσωνύμιο παραπέμπει στην αρχαία Γερμανίδα θεά Πέρχτα, το όνομα της ως Μπέρθα εμφανίζεται σε πολλές χριστιανές βασίλισσες.[13] Πολλοί μύθοι στην Ευρώπη και την Ασία περιγράφουν την γέννηση με ενωμένα πόδια σαν σύνδεση ανάμεσα στην ζωή και τον κόσμο του πνεύματος.[14]

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τάφος της Μπερτράντας του Λον στην Βασιλική Σαιν-Ντενί.

Η Μπερτράντα του Λον γεννήθηκε την περίοδο 710-727 στην Αιν, πατέρας της ήταν ο Χαριβέρτος του Λον κόμη του Λον, ίσως από τον Οίκο των Ουγοβερτιδών.[15][16] Η μητέρα του Χαριβέρτου Μπερτράντα του Προύμ ίδρυσε το "αβαείο του Προύμ" μαζί με τον Χαριβέρτο, πιθανώς ήταν κόρη του Θευδέριχου Γ΄ των Μεροβιγγείων βασιλιά των Φράγκων. Η Μπερτράντα παντρεύτηκε τον Πεπίνο τον Βραχύ κόρη του Μαγιορδόμου των Ανακτόρων Καρόλου Μαρτέλου (741). Ο γάμος ήταν αντικανονικός επειδή ο Πεπίνος και η Μπερτράντα ήταν συγγενείς, νομιμοποιήθηκε μετά την γέννηση του Καρλομάγνου (749).[17] Πολλοί ιστορικοί αναφέρουν ότι η Μπερτράντα ήταν η μοναδική σύζυγος του Πεπίνου του Βραχύ, άλλες πηγές ότι είχε άλλη μια σύζυγο την "Λευτμπέργκα" με την οποία είχε αποκτήσει πέντε παιδιά.[18][19][20][21] Ο Πεπίνος ο Βραχύς και η Μπερτράντα έκαναν επτά παιδιά από τα οποία μόνο τρία επέζησαν στην ενηλικίωση : ο Καρλομάγνος, ο Καρλομάνος Α΄ και η Γκιζέλα, ο Πεπίνος γεννήθηκε (756) και πέθανε σε νηπιακή ηλικία (762).[22][23] Η Γκιζέλα έγινε μοναχή στο "Αβαείο του Τσελ".[24]

Ο Πεπίνος ο Βραχύς και η Γκιζέλα έγιναν βασιλείς των Φράγκων όταν καθαιρέθηκε με πραξικόπημα ο τελευταίος Μεροβίγγειος βασιλιάς Χιλδέριχος Γ΄ (751).[25] Η στέψη του Πεπίνου, της Μπερτράντας και των γιων τους Καρλομάγνου και Καρλομάν έγινε τον Ιούνιο του 754 από τον πάπα Στέφανο Β΄.[26][27] Με τον θάνατο του συζύγου της (768) η Μπερτράντα έχασε τον τίτλο της βασίλισσας των Φράγκων, οι δύο γιοι της μοιράστηκαν το βασίλειο του πατέρα τους. Η Μπερτράντα παρέμεινε στα ανάκτορα και προσπάθησε να διακόψει τις συγκρούσεις ανάμεσα στους γιους της.[28] Μερικοί ιστορικοί γράφουν ότι ευνοούσε έντονα τον μεγαλύτερο γιο της Καρλομάγνο για να έχει τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες σε βάρος του Καρλομάνος Α΄. Ο βιογράφος Έινχαρντ περιγράφει ότι η σχέση της Μπερτράντας με τον γιο της Καρλομάγνο ήταν εξαιρετική. Η Μπερτράντα του ζήτησε να αποσύρει την Χιμιλτρούδη και να παντρευτεί την Δεζιδεράτα κόρη του βασιλιά των Λομβαρδών Δεσιδέριου, ο γάμος ήταν ωστόσο αποτυχημένος, ο Καρλομάγνος την επόμενη χρονιά την χώρισε. Ο Έινχαρντ υπογραμμίζει ότι το περιστατικό αυτό ήταν το μοναδικό που χάλασε προσωρινά τις σχέσεις με τον γιο της Καρλομάγνο.[29] Η Μπερτράντα αποσύρθηκε από την βασιλική αυλή μετά τον πρόωρο θάνατο του Καρλομάνος Α΄ (771), όταν πέθανε (12 Ιουλίου 783) τάφηκε στην Βασιλική Σαιν-Ντενί δίπλα από τον Πεπίνο τον Βραχύ.[30][31]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον σύζυγο της Πεπίνο τον Βραχύ απέκτησε:

  • Καρλομάγνος ο Μέγας 742-814, βασιλιάς των Φράγκων και των Λομβαρδών.
  • Καρλομάνος Α΄ 751-771, βασιλιάς των Φράγκων.
  • Γκιζέλα των Φράγκων 757-810, ηγουμένη του αβαείου του Σελ. Πιο πριν είχε μνηστευθεί τον Λέοντα Δ΄ τον Χάζαρο, αλλά ο αρραβώνας ματαιώθηκε.
  • Πεπίνος, πέθανε σε βρεφική ηλικία
  • Χροθαίς, πέθανε νέα, τάφηκε στο Μετς
  • Αδελαίδα, πέθανε νέα, τάφηκε στο Μετς

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 184-185. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  2. ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. Ανακτήθηκε στις 29  Αυγούστου 2019.
  3. ↑ jjw0.hol.es/parenteel/CLOD__FR.HTM.
  4. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 181-185. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  5. ↑ p10325.htm#i103249. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  6. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 191-197. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  7. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 185-186. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  8. ↑ Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 186-187. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Κριστιάν Σετιπανί: «La Préhistoire des Capétiens» (Γαλλικά) Βιλνέβ-ντ'Ασκ. 1993. σελ. 187. ISBN-13 978-2-9501509-3-6. ISBN-10 2-9501509-3-4.
  10. ↑ Scheler & Le Roi 1874
  11. ↑ Scheler & Le Roi 1874
  12. ↑ Pelletier 2014, σ. 52
  13. ↑ Grimm 1835, σ. 8
  14. ↑ Ginzburg & Aymard 1989, σσ. 206–251
  15. ↑ Keats-Rohan & Settipani 2000, σ. 18
  16. ↑ Pinoteau & de Vaulchier 2004, σ. 43
  17. ↑ Kurze 1895, σ. 8
  18. ↑ Tessier 1952
  19. ↑ Settipani & van Kerrebrouck 1993, σσ. 180–187
  20. ↑ Levillain 1944, σ. 55
  21. ↑ Ducret 2007
  22. ↑ Settipani & van Kerrebrouck 1993, σ. 188
  23. ↑ Settipani & van Kerrebrouck 1993, σ. 185
  24. ↑ Settipani & van Kerrebrouck 1993, σσ. 185–187
  25. ↑ Mémoires couronnés et autres mémoires publiés par l'Académie royale des sciences, des lettres et des beaux-arts de Belgique 1861, σ. 97
  26. ↑ Settipani & van Kerrebrouck 1993, σ. 184
  27. ↑ Bernard 2004, σ. 91
  28. ↑ Settipani & van Kerrebrouck 1993, σ. 185
  29. ↑ Settipani & van Kerrebrouck 1993, σ. 185
  30. ↑ Settipani & van Kerrebrouck 1993, σ. 185
  31. ↑ Les gisants de la basilique de Saint-Denis 2014.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Les gisants de la basilique de Saint-Denis [The Recumbent Statues of the Saint Denis Basilica] (Map). 1 : 10 m (in French). Saint-Denis, France. 2014. Retrieved 29 April 2014.
  • Mémoires couronnés et autres mémoires publiés par l'Académie royale des sciences, des lettres et des beaux-arts de Belgique [Crown Memoirs and Other Memoirs Published by the Royal Academy for the Sciences and the Arts of Belgium] (in French). 11. Belgium: Royal Academies for Science and the Arts of Belgium. 1861.
  • "Bibliothèque de l'École des chartes" [Library of the School of Charters] (in French). 104. Paris, France: Librairie Droz. 1943.
  • Bernard, Guillaume (2004). Introduction à l'histoire du droit et des institutions [Introduction to the History of Law and Institutions]. Panorama du droit. Premier cycle. (in French). Levallois-Perret: Studyrama.
  • Ducret, Alix (2007). Les femmes et le pouvoir dans l'histoire de France [Women and Power in French History]. Perspectives (in French). Levallois-Perret: Studyrama.
  • Ginzburg, Carl; Aymard, Monique (1989). Mythes, emblèmes, traces ; morphologie et histoire [Myths, Symbols, Tracks; Morphology and History] (in French). Paris, France: Flammarion.
  • Grimm, Jacob (1835). "Deutsche Mythologie" [German Mythology]. New Northvegr Center (in German). Transcribed by Aaron Myer. Northvegr. ch. 13. Archived from the original on 2013-11-26. Retrieved 2014-04-30.
  • Keats-Rohan, Katharine Stephanie Benedicta; Settipani, Christian (2000). Onomastique et Parenté dans l'Occident médiéval [Onomastic and Kinship in the Medieval West]. Prosopographica et Genealogica (in French). Oxford, UK: Linacre College.
  • Kurze, Friedrich (1895). Scriptores rerum Germanicarum in usum scholarum separatim editi 6: Annales regni Francorum inde ab a. 741 usque ad a. 829, qui dicuntur Annales Laurissenses maiores et Einhardi [Published separately for the use of the schools of the German writers on 6: Annals of the kingdom of the Franks, from 741 to 829 and the authority had departed; major Laurissenses years and Einhard] (in Latin). Hannover: Hannoverian Library.
  • Levillain, Léon (1944). "La charte de Clotilde (10 mars 673)" [Clotilda's Charter (10 March 673)]. Études mérovingiennes (in French). Bibliothèque de l'école des chartes. 105 (105): 5–63.
  • Lewis, David Levering (2008). God's Crucible: Islam and the Making of Europe, 570 to 1215. New York: W.W. Norton.
  • Pelletier, Michel (2014). Quelques femmes remarquables dans l'histoire du département de l'Aisne [Some Remarkable Women in the History of the Department of Aisne] (PDF) (in French).
  • Pinoteau, Hervé; de Vaulchier, Jean (2004). La symbolique royale française, Ve – XVIIIe siècles [Symbolic French Royals, 5th – 18th Centuries] (in French). La Roche-Rigault, France: PSR.
  • Scheler, Auguste; Le Roi, Adenet (1874). Li roumans de Berte aus grans piés par Adenés li Rois; poëme publié, d'après le manuscrit de la bibliothèque de l'Arsenal, avec notes et variantes [The Romance of Bertrada Broadfoot by Adenes le Roi; Poem Published at the End of the Arsenal Library Manuscript, with Notes and Variations] (in French). Brussels, Belgium: Académie royale de Belgique.
  • Settipani, Christian (1989). Les Ancêtres de Charlemagne [Charlemagne's Ancestors] (in French). Paris, France.
  • Settipani, Christian; van Kerrebrouck, Patrick (1993). "Première partie : Mérovingiens, Carolingiens et Robertiens" [First part: Merovingians, Carolingians, and Robertians]. La préhistoire des Capétiens (481–987) [The Prehistory of the Capetians (481–987)]. Nouvelle histoire généalogique de l'auguste maison de France (in French). 1.
  • Tessier, Georges (1952). "Léon Levillain". Chronique: Nécrologie. Bibliothèque de l'École des Chartes (in French). 110: 306–313.
  • Villon, François (c. 1460). Ballade des dames du temps jadis (in French). France.
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μπερτράντα_του_Λον&oldid=10531982"