Επιτέλους Λίγη Σοβαρότητα, Κύριε Χολμς
| Επιτέλους Λίγη Σοβαρότητα, Κύριε Χολμς (Without a Clue) | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Τομ Έμπερχαρντ |
| Παραγωγή | Μαρκ Στίρντιβαντ |
| Σενάριο | Λάρι Στρότερ Γκάρι Μέρφι |
| Βασισμένο σε | Εργογραφία του Σέρλοκ Χολμς |
| Πρωταγωνιστές | Μάικλ Κέιν Μπεν Κίνγκσλεϊ Τζέφρεϊ Τζόουνς Λισέτ Άντονι Πολ Φρίμαν |
| Μουσική | Χένρυ Μαντσίνι |
| Φωτογραφία | Άλαν Χιουμ |
| Μοντάζ | Πίτερ Τάνερ |
| Εταιρεία παραγωγής | ITC Entertainment Group |
| Διανομή | Orion Pictures |
| Πρώτη προβολή | 1988, 7 Ιουνίου 1990 (Γερμανία)[1], 21 Οκτωβρίου 1988 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής)[2], 28 Απριλίου 1989 (Λονδίνο)[2] και 5 Μαΐου 1989 (Ηνωμένο Βασίλειο)[2] |
| Κυκλοφορία | 21 Οκτωβρίου 1988 |
| Διάρκεια | 107 λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένο Βασίλειο |
| Γλώσσα | Αγγλικά |
| Ακαθάριστα έσοδα | $8,5 εκατομμύρια |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Το Επιτέλους Λίγη Σοβαρότητα, Κύριε Χολμς (αγγλικά: Without a Clue) είναι μια βρετανική κωμωδία του 1988 σε σκηνοθεσία του Τομ Έμπερχαρντ και με πρωταγωνιστές τους Μάικλ Κέιν και Μπεν Κίνγκσλεϊ. Βασίζεται στους χαρακτήρες του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόυλ από τις ιστορίες του με τον Σέρλοκ Χολμς, αλλά, σε αυτή την εκδοχή, οι ρόλοι αντιστρέφονται: ο Δρ. Τζον Γουάτσον είναι ο λαμπρός ντετέκτιβ, ενώ ο «Σέρλοκ Χολμς» είναι ένας ηθοποιός που προσλαμβάνει για να υποδυθεί τον ντετέκτιβ, ώστε ο Γουάτσον να προστατεύσει τη φήμη του ως γιατρού.
Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Σέρλοκ Χολμς είναι μια φανταστική δημιουργία του Δρ. Τζον Γουάτσον, ο οποίος αποτελεί τον κεντρικό χαρακτήρα μιας σειράς διηγημάτων που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Strand Magazine. Ο Γουάτσον επινοεί τον Χολμς ως έναν τρόπο για τον ίδιο να λύνει εγκλήματα ινκόγκνιτο. Αυτό γιατί την εργασία του ντετέκτιβ την βλέπει ως απλώς ένα χόμπι και δεν θέλει την προσοχή που θα έφερνε στην ιατρική του καριέρα. Ωστόσο, όταν το αναγνωστικό κοινό απαιτεί να δει τον πραγματικό «Χολμς», ο Γουάτσον προσλαμβάνει έναν ξοφλημένο ηθοποιό, τον Ρέτζιναλντ Κινκέιντ, για να παίξει τον ρόλο του ντετέκτιβ. Ο Κινκέιντ μαθαίνει σιγά σιγά να απομνημονεύει τις αυστηρές, λεπτομερείς οδηγίες του γιατρού σε κάθε βήμα και καταφέρνει να πείσει το κοινό ότι είναι όντως ο «Χολμς».
Μετά από μια μεγάλη υπόθεση, ο Κινκέιντ ξεπερνά τα όριά του με τον Γουάτσον, πράγμα που οδηγεί στην απόλυσή του από αυτόν. Συνειδητοποιώντας ότι έπρεπε να ήταν ειλικρινής μαζί του από την αρχή, ο Γουάτσον αποφασίζει να αφαιρέσει τον Χολμς από τις ιστορίες του εξ ολοκλήρου και να τον αντικαταστήσει με έναν νέο χαρακτήρα, τον «Γιατρό του Εγκλήματος», ο οποίος βασίζεται στον εαυτό του. Δυστυχώς, η ιδέα ενός γιατρού και όχι ενός ντετέκτιβ που λύνει εγκλήματα απορρίπτεται από το κοινό, και όταν ο Γουάτσον επιχειρεί να ερευνήσει ένα έγκλημα εμπρησμού σε μια αποθήκη χαρτιού, γρήγορα διαπιστώνει ότι κανείς δεν είναι πρόθυμος να μοιραστεί πληροφορίες ή να συνεργαστεί με τις έρευνες του.
Αμέσως μετά, η βρετανική κυβέρνηση επικοινωνεί με τον Γουάτσον, ζητώντας από τον «Χολμς» να λύσει μια μεγάλη κλοπή. Ένα κυβερνητικό νομισματοκοπείο ανέφερε πρόσφατα την εξαφάνιση τυπογραφικών πινακίδων για χαρτονομίσματα των 5 λιρών, με τον επόπτη εκτύπωσης, Πίτερ Γκάιλς, να έχει εξαφανιστεί κατά τη διάρκεια της νύχτα που έγινε η ληστεία. Η παραχάραξη αυτών των χαρτονομισμάτων θα προκαλούσε την αναπόφευκτη κατάρρευση της οικονομίας εάν επιτρεπόταν να κυκλοφορήσουν. Ο Γουάτσον αναγκάζεται λοιπόν να αναζητήσει έναν μεθυσμένο Κινκέιντ και να τον συμμαζέψει πριν αποδεχθεί την υπόθεση.
Ο επιθεωρητής της Σκότλαντ Γιαρντ, Λεστράντ ζηλεύει τον «Χολμς» και αρνείται να αφήσει τόσο αυτόν όσο και τον Γουάτσον να συμμετάσχουν στην επίσημη έρευνα. Επομένως, αντί να βασίζεται στην κανονική αστυνομία, ο Γουάτσον στρέφεται στο δωδεκάχρονο αλητάκι, τονΓουίγκινς, αρχηγό μιας συμμορίας του δρόμου που αποκαλεί "Baker Street Irregulars", πληρώνοντάς τους για να παρακολουθούν ανθρώπους και να εντοπίζουν στοιχεία. Μια γραμμή έρευνας οδηγεί τον Γουάτσον στην κόρη του τυπογράφου, Λέσλι, την οποία ο ίδιος και ο γυναικάς «Χολμς» προσκαλούν πίσω στο σπίτι τους για να συνέλθει από το σοκ των ψευδών στοιχείων που αφορούν τον θάνατο του πατέρα της.
Ο Γουάτσον και ο «Χολμς» ανακαλύπτουν ότι ο κύριος εγκληματίας, ο καθηγητής Τζέιμς Μοριάρτι βρίσκεται πίσω από την κλοπή και τον βρίσκουν στις αποβάθρες ενώ λαμβάνει μια αποστολή μελανιού εκτύπωσης. Ο Γουάτσον φαίνεται πως εχει σκοτωθεί και ο «Χολμς» αναγκάζεται να βασιστεί στον εαυτό του, χρησιμοποιώντας όλα όσα έχει μάθει μέχρι τώρα για να λύσει την υπόθεση. Τα ίχνη τον οδηγούν σε ένα εγκαταλελειμμένο θέατρο όπου τυπώνονται τα πλαστά χαρτονομίσματα. Εκεί, ανακαλύπτει ότι ο Γουάτσον είναι ακόμα ζωντανός τελικά και οι δύο τους συνεργάζονται για να νικήσουν οριστικά τον Μοριάρτι και να ανακτήσουν τις πλάκες που λείπουν. Στην πορεία, η Λέσλι αποδεικνύεται ότι είναι απατεώνας η οποία εργάζεται για τον Μοριάρτι.
Όταν επιστρέφουν στην οδό Μπέικερ 221B, ο «Χολμς» ανακοινώνει σε μια επιτροπή δημοσιογράφων ότι σκοπεύει να συνταξιοδοτηθεί και δίνει πλήρως εύσημα στις ιδιότητες του «συντρόφου» του, Γουάτσον. Από την πλευρά του, ο Γουάτσον διαβεβαιώνει το κοινό ότι, αυτό δεν θα είναι το τέλος και ότι η ομάδα του Σέρλοκ Χολμς και του Δρ. Τζον Γουάτσον θα συνεχίσει το αστυνομικό τους έργο από εδώ και στο εξής ως φίλοι.
Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Μάικλ Κέιν ως Σέρλοκ Χολμς/Ρέτζιναλντ Κινκέιντ
- Μπεν Κίνγκσλεϊ ως Δρ. Τζον Γουάτσον
- Τζέφρεϊ Τζόουνς ως Επιθεωρητής Τζορτζ Λεστράντ
- Λισέτ Άντονι ως ψεύτικη Λέσλι Γκάιλς
- Πολ Φρίμαν ως Καθηγητής Τζέιμς Μοριάρτι
- Πατ Κιν ως Κυρία Χάντσον
- Μάθιου Σάβατζ ως Γουίγκινς
- Νάιτζελ Ντάβενπορτ ως Λόρδος Σμίθγουικ
- Τιμ Κίλικ ως Σεμπάστιαν Μοράν
- Πίτερ Κουκ ως Νόρμαν Γκρίνχοφ
- Τζον Γουόρνερ ως Πίτερ Γκάιλς
- Μάθιου Σιμ ως αληθινή Λέσλι Γκάιλς
- Γκρέγκορ Φίσερ ως Μπόμπι στην Αποθήκη
- Φρέντρικ Φοξ ως Ιερέας
- Χάρολντ Ίνοσεντ ως Λόρδος Δήμαρχος Τζέραλντ Φιτζγουόλτερ Τζόνσον
- Τζορτζ Σουίνι ως Τζον Κλέι
- Μάρεϊ Έβαν ως Άρτσι
- Τζένιφερ Γκάι ως κόρη του Λόρδου Δήμαρχου
Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η ταινία γράφτηκε από τους Γκάρι Μέρφι και Λάρι Στρότερ, δύο αφοσιωμένους Sherlockians (θαυμαστές του Σέρλοκ Χολμς), [3] η ταινία είχε αρχικά τους τίτλους εργασίας The Imposter of Baker Street (Ο Απατεώνας της Μπέικερ Στριτ) [4] και Sherlock and Me (Σέρλοκ και Εγώ). [3] Το σενάριο ήταν γεμάτο με πολλές αναφορές στον Ντόυλ, μερικές από τις οποίες αφαιρέθηκαν από την τελική ταινία για να γίνει πιο προσιτή. [4] Μια αναφορά από τον πραγματικό κόσμο που επέζησε ήταν ο χαρακτήρας του Νόρμαν Γκρίνχοφ, βασισμένος στον Χέρμπερτ Γκρίνχοφ Σμιθ, συντάκτη του The Strand Magazine, του οποίου η πίστη στους χαρακτήρες Χολμς/Γουάτσον έφερε φήμη και περιουσία τόσο στον συγγραφέα όσο και στο περιοδικό. [4]
Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Όταν κυκλοφόρησε, η ταινία είχε κακές κριτικές. [4] Στο Rotten Tomatoes, η ταινία έχει βαθμολογία αποδοχής 62% με βάση 13 κριτικές, με μέση βαθμολογία 5,6/10. [5] Το κοινό που ερωτήθηκε από το CinemaScore έδωσε στην ταινία βαθμό Β+ σε κλίμακα από το Α έως το F. [6]
Ο Ρότζερ Ίμπερτ έδωσε στην ταινία δύο στα τέσσερα αστέρια με το σκεπτικό ότι η «διασκεδαστική υπόθεση» του Χολμς, πως είναι στην πραγματικότητα ένας ηθοποιός τρίτης διαλογής που προσέλαβε ο Γουάτσον για να παίξει τον ρόλο δεν αρκεί για να κουβαλήσει την ταινία. [7] Αυτό επαναλήφθηκε από την κριτική του The Monthly Film Bulletin, η οποία ανέφερε ότι: «Εάν αυτή η υπόθεση ήταν εφικτή, θα απαιτούσε την επιλογή ενός ηθοποιού που θα μπορούσε στην πραγματικότητα να περάσει ως ο γνήσιος Χολμς. Όπως και να έχει, μας δίνουν απλά έναν μπουφούνα.» [4] Ο Ντέιβ Κερ, γράφοντας για το Chicago Tribune, συμφώνησε ότι «μια ταινία του Σέρλοκ Χολμς μπορεί να είναι πολλά πράγματα, αλλά η ηλίθια δεν είναι ένα από αυτά. Παρόλα αυτά, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να θεωρηθεί το Επιτέλους Λίγη Σοβαρότητα, Κύριε Χολμς, μια κωμωδία μυστηρίου τόσο άγαρμπα ότι αποτελεί μια από τις λίγες εκπλήξεις της στη λίστα πιστώσεων». [8]
Ο Βίνσεντ Κάνμπι, γράφοντας για τους New York Times, δήλωσε ότι το Επιτέλους Λίγη Σοβαρότητα, Κύριε Χολμς ήταν «μια απαίσια άτσαλη παρωδία των ιστοριών των Σέρλοκ Χολμς και Δρ. Γουάτσον». [9] Το Variety παραδέχτηκε ότι η ταινία «δημιουργεί λίγα γέλια και χαμόγελα, αλλά με έντονα ήπιο χαρακτήρα και τα περισσότερα από αυτά προκαλούνται από τις έξυπνα κριθείσες γελοιότητες των δύο σταρ». [4] Ο Χάρβεϊ Ο' Μπράιαν σκέφτηκε ότι η ταινία έμοιαζε «περισσότερο σαν τηλεοπτική παραγωγή», αν και η επιλογή των ηθοποιών για τους κύριους χαρακτήρες αντιμετωπίζει πειστικά «την τεχνητικότητα του μύθου του Χολμς» και «παρουσιάζει μια μοναδική λύτρωση της φιγούρας Γουάτσον». [10]
Η ταινία απέσπασε το 1989 το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Festival du Film Policier de Cognac. [11]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ (Γερμανικά) Λεξικό παγκόσμιων κινηματογραφικών ταινιών. Zweitausendeins.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Internet Movie Database. www
.imdb .com /title /tt0096454 /releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2022. - ↑ 3,0 3,1 Mills, Nancy (3 Απριλίου 1988). «A Highly Irregular Turn on Baker Street». The Los Angeles Times. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Barnes, Alan (2011). Sherlock Holmes on Screen. Titan Books. σελίδες 298–301. ISBN 9780857687760.
- ↑ «Without A Clue (1988)». Rotten Tomatoes. Fandango Media. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ «WITHOUT A CLUE (1988) B+». CinemaScore. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ Roger Ebert (21 October 1988). «Without A Clue». Chicago Sun-Times. https://www.rogerebert.com/reviews/without-a-clue-1988. Ανακτήθηκε στις 17 May 2020.
- ↑ Kehr, Dave (21 Οκτωβρίου 1988). «'WITHOUT CLUE' MYSTERY WITH FEW SURPRISES, SILLY GAGS». Chicago Tribune. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2018.
- ↑ Vincent Canby (October 21, 1988). «Without A Clue (1988) Review/Film; The Case Of an Identity Crisis». The New York Times. http://movies.nytimes.com/movie/review?res=940DEFDC1E38F932A15753C1A96E948260. Ανακτήθηκε στις 17 March 2011.
- ↑ Harvey O'Brien, "The Curious Case of the Kingdom of Shadows: the transmogification of Sherlock Holmes in the cinematic imagination" in Sherlock Holmes and Conan Doyle: Multi-Media Afterlives, Palgrave Macmillan 2013, p. 77[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ The Arthur Conan Doyle Encyclopedia