Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αλέν Ντελόν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλέν Ντελόν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Alain Delon (Γαλλικά)
Προφορά
Γέννηση8  Νοεμβρίου 1935[1][2][3]
Σω[4][5]
ΚατοικίαΣω
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[6]
Ελβετία (από 1999)
ΣπουδέςÉcole Jeannine Manuel
Ιδιότηταηθοποιός, σεναριογράφος, σκηνοθέτης κινηματογράφου[7], στρατιωτικός, ηθοποιός θεάτρου, ηθοποιός ταινιών, παραγωγός ταινιών, ηθοποιός τηλεόρασης, παραγωγός[8], τραγουδιστής και επιχειρηματίας
ΣύζυγοςΝαταλί Ντελόν (1964–1969)
ΤέκναΑντονί Ντελόν, Ανούσκα Ντελόν και Αλέν-Φαμπιάν Ντελόν
Είδος τέχνηςδράμα, μυθιστόρημα με ντετέκτιβ και θρίλερ
Σημαντικά έργαΓυμνοί στον Ήλιο, Ο Ρόκο και τ' Αδέλφια του, Ο Γατόπαρδος, Ο Δολοφόνος με το Αγγελικό Πρόσωπο, Μπορσαλίνο, Η Πισίνα (ταινία) και Κύριος Κλάιν (ταινία)
ΒραβεύσειςΑξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής, Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων, βραβείο Σεζάρ καλύτερου άνδρα ηθοποιού (1985)[9], Τιμητική Χρυσή Άρκτος (1995), Ταξιάρχης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής, Αξιωματούχος του Εθνικού Τάγματος της Αξίας (10  Μαΐου 1995)[10], Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής και Τάγμα Τιμής (Ουκρανία), 3η τάξη (4  Σεπτεμβρίου 2023)[11]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Αλέν Φαμπιάν Μορίς Μαρσέλ Ντελόν (γαλλικά: Alain Fabien Maurice Marcel Delon‎‎, γεν. 8 Νοεμβρίου 1935), γνωστός κυρίως απλά ως Αλέν Ντελόν (γαλλική προφορά: Αλάν Ντελόν), είναι Γάλλος ηθοποιός. Είναι γνωστός ως ένας από τους πιο εξέχοντες ηθοποιούς και σύμβολα του σεξ της Ευρώπης από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970.

Κέρδισε την κριτική έπαινο για τους ρόλους του σε ταινίες όπως: Γυμνοί στον ήλιο (1960), Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του (1960), Η έκλειψη (1962), Ο γατόπαρδος (1963), Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο (1967), Η πισίνα (1969), Ο κόκκινος κύκλος (1970), Ο μπάτσος (1972) και ο Κύριος Κλάιν (1976). Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Ντελόν συνεργάστηκε με πολλούς γνωστούς σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Λουκίνο Βισκόντι, Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Ζαν-Πιέρ Μελβίλ, Μικελάντζελο Αντονιόνι και Λουί Μαλ.

Το 1985 κέρδισε το Βραβείο Σεζάρ Α' Ανδρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στο Η ιστορία μας (1984). Το 1991, έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλίας. Στο 45ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου του απονεμήθηκε η τιμητική Χρυσή Άρκτος. Επίσης το 2019 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών, έλαβε τον τιμητικό Χρυσό Φοίνικα για την συνολική προσφορά του στην έβδομη τέχνη.

Το 1997 ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ηθοποιία, σε ηλικία 62 ετών.

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντελόν γεννήθηκε στο Σω (σημερινό Ω-ντε-Σεν), του Ιλ-ντε-Φρανς, ένα πλούσιο προάστιο του Παρισιού. Οι γονείς του, Εντίτ (το γένος Αρνόλντ, 1911–1995) και Φαμπιάν Ντελόν (1904–1977), χώρισαν όταν ο Ντελόν ήταν τεσσάρων ετών.[12] Και οι δύο ξαναπαντρεύτηκαν και, ως αποτέλεσμα, ο Ντελόν έχει μια ετεροθαλή αδερφή και δύο ετεροθαλείς αδελφούς. Η γιαγιά του από τον πατέρα του ήταν Κορσικανή, από το Προυνέλι-ντι-Φιουμόρμπο.[13] Όταν οι γονείς του χώρισαν, ο Ντελόν στάλθηκε να ζήσει με ανάδοχους γονείς. Μετά τον θάνατο των ανάδοχων γονέων, οι γονείς του Ντελόν ανέλαβαν από κοινού την επιμέλειά του, αλλά η συμφωνία δεν αποδείχθηκε ικανοποιητική. Φοίτησε σε καθολικό[14] οικοτροφείο, το πρώτο από τα πολλά σχολεία από τα οποία αποβλήθηκε λόγω απείθαρχης συμπεριφοράς. Ο Ντελόν άφησε το σχολείο στα 14 του και εργάστηκε για λίγο στο κρεοπωλείο του πατριού του. Κατατάχθηκε στο Γαλλικό Ναυτικό τρία χρόνια αργότερα, σε ηλικία 17 ετών, και κατά τη διάρκεια του 1953-1954 υπηρέτησε ως πεζοναύτης στον Πρώτο Πόλεμο της Ινδοκίνας.

Πρώιμη καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1956, μετά τη ναυτική του θητεία, ο Ντελόν επέστρεψε στη Γαλλία[15] και ξεκίνησε να εργάζεται ως σερβιτόρος, αχθοφόρος, γραμματέας και βοηθός πωλήσεων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγινε φίλος με την ηθοποιό Μπριζίτ Ομπέρ, και ενώθηκε της σε ένα ταξίδι στο Φεστιβάλ των Καννών, απ' όπου θα ξεκινούσε η κινηματογραφική του καριέρα.

Πρώτοι κινηματογραφικοί ρόλοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις Κάννες, ο Ντελόν εθεάθη από έναν ανιχνευτή ταλέντων του Αμερικανού παραγωγού Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ. Μετά από μια οντισιόν, ο Σέλζνικ του πρόσφερε συμβόλαιο, υπό την προϋπόθεση ότι θα μάθει αγγλικά. Ο Ντελόν επέστρεψε στο Παρίσι για να μάθει την γλώσσα, αλλά εκεί γνώρισε τον Γάλλο σκηνοθέτη Υβ Αλεγκρέ, ο οποίος ήταν πεπεισμένος ότι έπρεπε να μείνει στη Γαλλία για να ξεκινήσει την καριέρα του. Ο Σέλζνικ επέτρεψε στον Ντελόν να ακυρώσει το συμβόλαιό του και ο Αλεγκρέ του έδωσε τον πρώτο κινηματογραφικό του ρόλο στην ταινία Send a Woman When the Devil Fails (γαλλ. Quand la femme s'en mêle, 1957). Ο Μαρκ Αλεγκρέ (αδελφός του Ιβ) έδωσε στον Ντελόν τον πρώτο του πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Sois belle et tais-toi (1958), στην οποία συμμετείχε και ο νεαρός ηθοποιός Ζαν Πολ Μπελμοντό. Στη συνέχεια, ο Ντελόν έπαιξε στη ρομαντική ταινία Κριστίν (1958), βασισμένη σε ένα μυθιστόρημα του Άρθουρ Σνίτσλερ, δίπλα στη Ρόμι Σνάιντερ. Ο Ντελόν και η Σνάιντερ ξεκίνησαν μια ερωτική σχέση, η οποία έλαβε μεγάλη δημοσιότητα εκείνη την εποχή.[16] Η ταινία ήταν η 17η πιο δημοφιλής ταινία στο γαλλικό box office εκείνη τη χρονιά.[17]

Άνοδος προς την επιτυχία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντελόν σε σκηνή της ταινίας του Λουκίνο Βισκόντι Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του (1960)

Ο Ντελόν πήρε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην κωμωδία Οι γυναίκες είναι αδύναμες (Faibles femmes, 1959), η οποία υπήρξε μια μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία[18] και ήταν η πρώτη από τις ταινίες του Ντελόν που προβλήθηκε στην Αμερική. Ο Ντελόν έκανε κάποιες προσωπικές εμφανίσεις στη Νέα Υόρκη για την προώθηση της ταινίας.

Διεθνής αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη συνέχεια ο Ντελόν έπαιξε σε δύο ταινίες που του εξασφάλισαν τη διεθνή φήμη. Το 1960, εμφανίστηκε στην ταινία Γυμνοί στον ήλιο (Plein Soleil) δίπλα στον Μορίς Ρονέ σε σκηνοθεσία Ρενέ Κλεμάν, που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, το οποίο βασίστηκε στο μυθιστόρημα Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ της Πατρίσια Χάισμιθ. Ο Ντελόν υποδύθηκε τον Τομ Ρίπλεϊ, λαμβάνοντας κριτικό έπαινο για την ερμηνεία του. Η Χάισμιθ δήλωσε θαυμάστρια της ερμηνείας του Ντελόν[19] Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία στη Γαλλία και στο κύκλωμα του art house στις αγγλόφωνες χώρες. Στη συνέχεια έπαιξε τον ομώνυμο ρόλο στην ταινία του Λουκίνο Βισκόντι, Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του (1960). Ο κριτικός κινηματογράφου Μπόσλεϊ Κράουδερ των New York Times έγραψε ότι η ερμηνεία του Ντελόν ήταν «συγκινητικά εύκαμπτη και εκφραστική».[20]

Με τη Μόνικα Βίτι στην ταινία του Μικελάντζελο Αντονιόνι Η έκλειψη (1962)

Ο Ντελόν έκανε το ντεμπούτο του στο θέατρο το 1961 με το έργο του Τζον Φορντ Κρίμα που είναι πόρνη με τη Ρόμι Σνάιντερ στο Παρίσι. Ο Λουκίνο Βισκόντι σκηνοθέτησε την παράσταση που έσπασε ρεκόρ εισιτηρίων.[21] Συναντήθηκε ξανά με τον Ρενέ Κλεμάν στην ιταλική κωμωδία για τον φασισμό, Che gioia vivere (1961). Ήταν μια μικρή επιτυχία. Πιο δημοφιλής ήταν μια σπονδυλωτή ταινία με πολλούς αστέρες, το Amours célèbres (1961), όπου ο Ντελόν υποδύθηκε τον Αλβέρτο Γ' της Βαυαρίας απέναντι από την Μπριζίτ Μπαρντό. Περίπου αυτή την εποχή ο Ντελόν αναφέρθηκε ως πιθανότητα να πάρει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο Λόρενς της Αραβίας.[22] Ο Πίτερ Ο'Τουλ τελικά επιλέχτηκε, αλλά στη συνέχεια ο Ντελόν υπέγραψε με τη Seven Arts μια συμφωνία τεσσάρων ταινιών, συμπεριλαμβανομένης μιας διεθνούς ταινίας μεγάλου προϋπολογισμού της ιστορίας του Μάρκο Πόλο και του βασιλιά του Παρισιού, που σχετιζόταν με τον Αλέξανδρο Δουμά.[23] Καμία από τις δύο ταινίες δεν ολοκληρώθηκε. Αντίθετα, έλαβε την συμμετοχή στην ταινία του Μικελάντζελο Αντονιόνι Η έκλειψη (1962),[24] μια σημαντική κριτική επιτυχία, αν και το κοινό ήταν μικρό.

Συνεργασία με την MGM[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1963 ο παραγωγός Ζακ Μπαρ έκανε την ταινία Η μεγάλη ληστεία του καζίνο με πρωταγωνιστή τον Ζαν Γκαμπέν και με την υποστήριξη της MGM. Ο συμπρωταγωνιστής του Γκαμπέν επρόκειτο να είναι ο Ζαν-Λουί Τρεντινιάν μέχρι που ο Ντελόν άσκησε πίεση στον Μπαρ για τον ρόλο. Ο Ντελόν πήρε τα δικαιώματα διανομής της ταινίας σε ορισμένες χώρες αντί για έναν απλό μισθό. Επειδή αυτό δεν είχε γίνει ποτέ πριν στη Γαλλία, έγινε γνωστό ως «μέθοδος του Ντελόν». Το στοίχημα απέδωσε καλά, με τον Γκαμπέν να ισχυρίζεται αργότερα ότι ο Ντελόν κέρδισε 10 φορές περισσότερα χρήματα από ό,τι είχε ως αμοιβή. Ωστόσο, το 1965, ο Ντελόν ισχυρίστηκε ότι "κανείς άλλος δεν το έχει δοκιμάσει από τότε και έχει βγάλει χρήματα".[25] Ωστόσο, η εμπειρία έδωσε στον Ντελόν μια γεύση για την παραγωγή ταινιών. Υπέγραψε επίσης μια συμφωνία πέντε ταινιών με την MGM, από τις οποίες Η μεγάλη ληστεία του καζίνο ήταν η πρώτη.

Η φήμη του ενισχύθηκε περαιτέρω όταν δούλεψε ξανά με τον Λουκίνο Βισκόντι για τον Γατόπαρδο (Il Gattopardo) με τον Μπαρτ Λάνκαστερ και την Κλαούντια Καρντινάλε. Αυτή ήταν η έβδομη μεγαλύτερη επιτυχία της χρονιάς στη Γαλλία και Η μεγάλη ληστεία του καζίνο ήταν η έκτη.[26] Ο Γατόπαρδος προβλήθηκε επίσης ευρέως στις ΗΠΑ από τη 20th Century Fox. Ο Ντελόν ήταν πλέον ένας από τους πιο δημοφιλείς σταρ στη Γαλλία. Πρωταγωνίστησε στη Μαύρη τουλίπα (La tulipe noire, 1964), μια άλλη επιτυχία.[27]

Το Les Félins (1964), που τον ένωσε ξανά με τον Ρενέ Κλεμάν και συμπρωταγωνίστησε με την Τζέιν Φόντα, γυρίστηκε σε γαλλική και αγγλική έκδοση. Η ταινία διανεμήθηκε από την MGM, αλλά δεν είχε επιτυχία.[28] Το 1964, ο Ντελόν ίδρυσε μια εταιρεία παραγωγής, την Delbeau Production, με τον Ζορζ Μπομέ. Παρήγαγαν την ταινία Ο επαναστάτης του Αλγερίου (L'insoumis) (1964), όπου ο Ντελόν υποδύθηκε έναν δολοφόνο του OAS. Έπρεπε να επανεξεταστεί λόγω νομικών ζητημάτων. Παρά το γεγονός ότι διανεμήθηκε από την MGM, το κοινό ήταν μικρό.[29]

Υπόθεση Μάρκοβιτς[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Όλα ξεκίνησαν όταν την 1η Οκτωβρίου 1968 όταν ένας ρακοσυλλέκτης εντοπίζει στη χωματερή του Ελανκούρ έξω από το Παρίσι το πτώμα σε αποσύνθεση του 31χρονου Σέρβου Στέφαν Μάρκοβιτς, του πρώην γραμματέα και σωματοφύλακα του Αλέν Ντελόν. Το πτώμα ήταν καλυμμένο με έναν πλαστικό μουσαμά.

Η εισαγγελική έρευνα στρέφεται αρχικά στην κατεύθυνση του ήδη διάσημου ηθοποιού και της συζύγου του Ναταλί Ντελόν, με την οποία ο Μάρκοβιτς είχε σύντομο δεσμό. Στις 25 Ιανουαρίου του 1969 ο Αλέν Ντελόν θα κληθεί να καταθέσει για περισσότερες από 24 ώρες στην Εισαγγελία, που ερευνούσε την υπόθεση Μάρκοβιτς. Είχαν προηγηθεί άλλες τρεις καταθέσεις στην αστυνομία από τον ηθοποιό, μετά τον εντοπισμό του πτώματος. Τελικά θα αφεθεί ελεύθερος, αφού δεν είχαν προκύψει ενοχοποιητικά στοιχεία εις βάρος του.[30]

Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κινηματογραφικές ταινίες
Έτος Τίτλος Ρόλος Σημειώσεις Παρ.
Ελληνικός Πρωτότυπος
1957 Γκοντό, ο εκβιαστής Quand la femme s'en mêle Τζο κινηματογραφικό ντεμπούτο [31]
1958 Χριστίνα Christine Φραντς Λομπχάιμερ με την Ρόμι Σνάιντερ [32]
Έγκλημα στην Πλας Πιγκάλ Sois belle et tais-toi Λουλού με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό [33]
1959 Αδύνατες γυναίκες Faibles femmes Ζιλιέν Φενάλ με τη Μιλέν Ντεμονζό
Ο δρόμος της διαφθοράς Le chemin des écoliers Αντουάν Μισό με τους Μπουρβίλ και Λίνο Βεντούρα [34]
1960 Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του Rocco e i suoi fratelli Ρόκο Παρόντι με τις Κατίνα Παξινού και Ανί Ζιραρντό [35]
Γυμνοί στον ήλιο Plein Soleil Τομ Ρίπλεϊ με τους Μορίς Ρονέ και Μαρί Λαφορέ [36]
1961 Γλυκιά που είν' η ζωή Che gioia vivere Ούλισε Τσεκονάτο
Διάσημοι ερασταί Les Amours célèbres Αλβέρτος Γ΄ της Βαυαρίας με την Μπριζίτ Μπαρντό [37]
1962 Η έκλειψη L'Eclisse Πιερό με την Μόνικα Βίτι [38]
Die Rote επιβάτης στη Βενετία
Ο Διάβολος και οι 10 εντολές Le Diable et les Dix Commandements Πιερ Μεσαζέ με την Ντανιέλ Νταριέ
1963 Η μεγάλη ληστεία του καζίνο Melodie En Sous Sol Φρανσίς Βερλό με τον Ζαν Γκαμπέν [39]
Ο γατόπαρδος Il Gattopardo Τανκρέντι ντι Φαλκονέρι με τους Μπαρτ Λάνκαστερ και Κλάουντια Καρντινάλε [40]
Οι κομπιναδόροι Carambolages Λαμπέρ με τους Λουί ντε Φινές και Ζαν-Κλοντ Μπριαλί
1964 Η μαύρη τουλίπα La tulipe noire Ζιλιέν / Γκιγιόμ με τη Βίρνα Λίζι
Ο τυχοδιώκτης του Μόντε Κάρλο Les félins Μαρκ Μπορέλ με την Τζέιν Φόντα
Ο επαναστάτης του Αλγερίου L'Insoumis Τόμας Βλασενρό με την Λέα Μασάρι [41]
Η κίτρινη Ρολς-Ρόις The Yellow Rolls-Royce Στέφανο με τους Σίρλεϊ Μακ Λέιν και Τζορτζ Σι Σκοτ
1965 Ο κλέφτης Once a Thief Έντι Πέντακ με τους Αν Μάργκρετ και Βαν Χέφλιν
L'amour à la mer ηθοποιός στην ταινία
1966 Χαμένη ταξιαρχία Lost Command λοχαγός Φιλίπ Εσλαβιέ με τους Άντονι Κουίν και Τζορτζ Σίγκαλ
Κάψτε το Παρίσι Paris brûle-t-il ? Ζακ Σαμπάν-Νταλμάς με τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Σαρλ Μπουαγιέ
Οι αετοί του Τέξας Texas Across the River ντον Αντρέα Μπαλτάζαρ με τον Ντιν Μάρτιν
1967 Οι τρεις τυχοδιώκτες Les aventuriers Μανού με τον Λίνο Βεντούρα
Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο Le Samouraï Τζεφ Κοστέλο με τους Φρανσουά Περιέ και Ναταλί Ντελόν [42]
Μέχρις εσχάτων Diaboliquement vôtre Πιερ Λαγκράνζ
1968 Ιστορίες μυστηρίου Histoires extraordinaires Γουίλιαμ Νέλσον με την Μπριζίτ Μπαρντό
Το κορίτσι με τη μοτοσικλέτα The Girl on a Motorcycle Ντανιέλ με τη Μαριάν Φέιθφουλ
Αντίο φίλε Adieu l'ami Ντινό Μπαράν με τους Τσαρλς Μπρόνσον και Ολγκά Ζορζ-Πικό [43]
Ho! Ο εκτελεστής Ho! άνδρας στο αεροδρόμιο με τον Ζαν Πολ Μπελμοντό
1969 Η πισίνα La Piscine Ζαν-Πολ με τους Μορίς Ρονέ και Ρόμι Σνάιντερ [44]
Ο εγκληματίας Jeff Λοράν με τη Μιρέιγ Νταρκ
Η συμμορία των Σικελών Le Clan di Sicillien Ροζέ Σαρτέ με τους Ζαν Γκαμπέν και Λίνο Βεντούρα [45]
1970 Μπορσαλίνο Borsalino Ροκ Σιφρεντί τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Κατρίν Ροβέλ [46]
Ο κόκκινος κύκλος Le Cercle Rouge Κορέ με τους Μπουρβίλ, Τζιάν Μαρία Βολοντέ και Ιβ Μοντάν [47]
Μάντλι, το έγχρωμο τρίγωνο Madly Ζιλιέν με τη Μιρέιγ Νταρκ
Crepa padrone, crepa tranquillo μισθοφόρος με τους Τζέιμς Μέισον και Μαρσέλ Μποζουφί
1971 Fantasia chez les ploucs αφεντικό με τους Λίνο Βεντούρα και Μιρέιγ Νταρκ
Ένας άνδρας με σκοτεινό παρελθόν Doucement les basses Σιμόν Μεντιέ με τη Ναταλί Ντελόν
Η επιστροφή του βετεράνου La veuve Couderc Ζαν Λαβίν με τη Σιμόν Σινιορέ
Η δολοφονία του Τρότσκι The assassination of Trotsky Φρανκ Τζάκσον με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον [48]
Η κίτρινη ταυτότητα La Veuve Couderc Ζαν Λαβίνιε με την Σιμόν Σινιορέ [49]
Μονομαχία στον κόκκινο ήλιο Soleil Rouge Γκοτς με τους Τσαρλς Μπρόνσον, Τοσίρο Μιφούνε και Ουρσούλα Άντρες [50]
Ο μπάτσος Un flic Εντουάρ Κολμάν με τους Ρίτσαρντ Κρένα και Κατρίν Ντενέβ [51]
1972 Αστυνομική ιστορία Il était une fois un flic... αυτός που ψάχνει τον Ροντρίγκεζ με τους Μιρέιγ Νταρκ και Μισέλ Κονσταντέν
Καυτό καλοκαίρι La prima notte di quiete Ντανιέλ Ντομινίτσι με τους Τζιανκάρλο Τζιανίνι και Λέα Μασάρι [52]
1973 Ο αδίστακτος Traitement de choc δρ Ντεβιλέρ με την Ανί Ζιραρντό
Αίμα στο χιόνι Les Granges brûlées ανακριτής Λαρσέρ με τους Σιμόν Σινιορέ και Μιού-Μιού [53]
Δύο ξένοι στην ίδια πόλη Deux hommes dans la ville Ζινό Στραμπλιζί με τους Ζαν Γκαμπέν και Μισέλ Μπουκέ [54]
Σκορπιός Scorpio Ζαν Λοριέ με τους Μπαρτ Λάνκαστερ και Πολ Σκόφιλντ [55]
Τόνι Αρζέντα Tony Arzenta Τόνι Αρτζέντα με τον Ρίτσαρντ Κόντε [56]
1974 Ο αριβίστας La race des 'seigneurs' Ζιλιέν Νταντιέ με τη Ζαν Μορό
Μπορσαλίνο και Σία Borsalino & Co Ροκ Σιφρεντί με τον Ρικάρντο Κουτσιόλα [57]
Εκτελεστής υπεράνω του νόμου Les Seins de glace Μαρκ Ριλσόν με τους Κλοντ Μπρασέ και Μιρέιγ Νταρκ [58]
1975 Ο Ζορό χτυπά κάθε αυγή Zorro ντον Διέγο / Ζορό με τους Στάνλεϊ Μπέικερ και Οτάβια Πίκολο [59]
Μπάτσος και δολοφόνος Flic Story Ροζέ Μπορνίς με τους Ζαν-Λουί Τρεντινιάν και Ρενάτο Σαλβατόρι [60]
Ο Τσιγγάνος Le Gitan Ουγκό Σενάρ με τους Ρενάτο Σαλβατόρι και Ανί Ζιραρντό [61]
1976 Ο κύριος Κλάιν Mr Klein Ρομπέρ Κλάιν με τη Ζαν Μορό [62]
Ο κύκλος του μπούμεραγκ Comme un boomerang Ζακ Μπατκάν
1977 Η συμμορία Le Gang Ρομπέρ με τη Νικόλ Καλφάν [63]
Αρμαγεδών, ο υπ' αριθ. 1 δημόσιος κίνδυνος Armaguedon δρ Μισέλ Αμπρόζ με τον Ρενάτο Σαλβατόρι
Αδίστακτος χρυσοδάκτυλος L'homme pressé Πιερ Νιό με τις Μιρέιγ Νταρκ και Μόνικα Γκουεριτόρε
Ωραίος, σκληρός κι αδίστακτος Mort d'un pourri Χαβιέ Μαρεσάλ με τις Ορνέλα Μούτι και Στεφάν Οντράν [64]
1978 Επικίνδυνα παιχνίδια Attention, les enfants regardent άνδρας με τον Πολ Κροσέ
1979 Πτήσις Κονκόρντ - Απειλή στα 20.000 μέτρα The Concorde... Airport '79 κυβερνήτης Πολ Μετράν με τους Σούζαν Μπλέικλι και Ρόμπερτ Βάγκνερ
Ο αδάμαστος Le toubib Ζαν Μαρί Ντεσπρέ
1980 Τρεις άντρες στο στόχαστρο 3 hommes à abattre Μισέλ Γκερφό
1981 Τεχεράνη 43 Tegeran-43 επιθεωρητής Ζορζ Φος με τους Κουρντ Γιούργκενς και Κλοντ Ζαντ
Για το τομάρι ενός μπάτσου Pour la peau d'un flic Σουκά με τις Μιρέιγ Νταρκ και Αν Παριγιό

(σκηνοθετικό ντεμπούτο)

1982 Σοκ Le choc Μαρτάν Τεριέ με την Κατρίν Ντενέβ
1983 Ο μαχητής Le battant Ζακ Νταρνέ με τους Αν Παριγιό και Φρανσουά Περιέ
1984 Ένας έρωτας του Σουάν Un amour de Swann βαρόνος ντε Σορλί με τους Τζέρεμι Άιρονς και Ορνέλα Μούτι
Η ιστορία μας Notre histoire Ρομπέρ Αβράνς
1985 Ο λόγος του μπάτσου Parole de flic Ντανιέλ Πρατ
1986 Κόντρα με το θάνατο Le passage Ζαν Ντιάζ με την Αριέλ Σεμενόφ
1988 Μην ξυπνάτε έναν μπάτσο που κοιμάται Ne réveillez pas un flic qui dort Ιζέν Γκριντέλ
1990 Νέο κύμα Nouvelle vague Ροζέ Λενόξ / Ρισάρ Λενόξ
Dancing Machine Άλαν Γουλφ
1992 Η επιστροφή του Καζανόβα Le retour de Casanova Καζανόβα
1993 Un crime Σαρλ Ντινάν
1994 Ο εφιάλτης L'ours en peluche Ζαν Ριβιέρ με την Κλαούντια Παντόλφι
1995 Εκατό και μία νύχτες Les cent et une nuits de Simon Cinéma Αλέν Ντελόν με τους Μισέλ Πικολί και Μαρτσέλο Μαστρογιάνι
1997 Le jour et la nuit Αλεξάντρ με τη Λορίν Μπακόλ
1998 Ανάμεσα σε δυο μπαμπάδες 1 chance sur 2 Ζιλιέν Βινιάλ με τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Βανεσά Παραντί
2000 Ηθοποιοί εν δράσει Les acteurs Αλέν Ντελόν με τους Ζαν Πολ Μπελμοντό και Ζαν-Κλοντ Μπριαλί
2008 Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες Astérix aux jeux olympiques Ιούλιος Καίσαρ με τους Ζεράρ Ντεπαρντιέ και Κλοβίς Κορνιγιάκ
2012 S Novym godom, mamy! Αλέν Ντελόν με τη Γελιζαβέτα Μπογιάρσκαγια
2019 Toute ressemblance

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: «Alain Delon». (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118679406. Ανακτήθηκε στις 18  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6cn80g3. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ (Αγγλικά) Discogs. 303754. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Άντριου Μπελ: «Encyclopædia Britannica». (Βρετανικά αγγλικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα. Encyclopædia Britannica Inc.. biography/Alain-Delon. Ανακτήθηκε στις 1  Νοεμβρίου 2022.
  5. ↑ (Γαλλικά) Encyclopædia Universalis. Encyclopædia Britannica Inc.. www.universalis.fr/encyclopedie/alain-delon/. Ανακτήθηκε στις 1  Νοεμβρίου 2022.
  6. ↑ www.nytimes.com/movies/person/87436/Alain-Delon.
  7. ↑ www.nytimes.com/movies/person/87436/Alain-Delon/filmography.
  8. ↑ www.acmi.net.au/creators/83041.
  9. ↑ www.academie-cinema.org/personnes/alain-delon/.
  10. ↑ PREX9511324D.
  11. ↑ www.president.gov.ua/documents/5562023-48201.
  12. ↑ «Alain Delon Biography». filmreference.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2018. 
  13. ↑ «BESTOFCINE, le meilleur du cinéma – ALAIN DELON». bestofcine.free (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2018. 
  14. ↑ AG, Cinergy. «Cineman – Movie guide». cineman.ch. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2018. 
  15. ↑ Violet, Bernard (2000). Les mystères Delon. Paris: Flammarion. ISBN 2080681052. OCLC 47797567. 
  16. ↑ «"Αλέν Ντελόν και Ρόμι Σνάιντερ: Το πιο «καυτό» ζευγάρι του '60 [εικόνες]"». iefimerida.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. Περίπου 60 χρόνια μετά την απίστευτη ιστορία αγάπης που έζησαν δύο από τους διασημότερους Γάλλους ηθοποιούς, τα γαλλικά ΜΜΕ επιστρέφουν στο πιο καυτό ειδύλλιο του γαλλικού κινηματογράφου. 
  17. ↑ «1958 Box Office». Box Office Story. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2016. 
  18. ↑ «Box office Alain DELON - (page 5) - BOX OFFICE STORY». www.boxofficestory.com. Ανακτήθηκε στις 8 Ιουνίου 2024. 
  19. ↑ Peary, Gerald. «Interview with Patricia Highsmith». geraldpeary.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 2018. 
  20. ↑ Crowther, Bosley (28 Ιανουαρίου 1961). «Movie review: Rocco and His Brothers (1960)». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαΐου 2011. 
  21. ↑ "POWERLESS GALLIC CRITICS: Parisian Theatregoers Flock to Play That Is Slashed And Stay Away From Another That Is Hailed" by JEAN-PIERRE LENOIR PARIS. The New York Times 4 June 1961, pg. X3.
  22. ↑ "Two Stars Signed for 'Lawrence' Film" Hopper, Hedda. Chicago Daily Tribune 22 March 1961: b5.
  23. ↑ Scheuer, Philip K. (21 December 1961). «Zanuck Pitching in as 'Day' Director: Three Units on D-Day Epic; Enemies-Below Duo Reunited». Los Angeles Times: σελ. B13. 
  24. ↑ Bradshaw, Peter (25 August 2015). «L'Eclisse review – Antonioni's strange and brilliant film rereleased». The Guardian. https://www.theguardian.com/film/2015/aug/27/leclisse-review-antonionis-strange-and-brilliant-film-rereleased. 
  25. ↑ Thomas, Kevin (18 December 1965). «New Dream for Alain Delon». Los Angeles Times: σελ. A12. 
  26. ↑ «Box office for 1963». http://www.boxofficestory.com/box-office-alain-delon-c22669761/14. 
  27. ↑ «1964 box office». http://www.boxofficestory.com/box-office-alain-delon-c22669761/15. 
  28. ↑ French Movie Actor Bears Resemblance to Jimmy Dean Tinee, Mae. Chicago Tribune 16 February 1964, pg. G15.
  29. ↑ Stafford, Jeff (10 May 2008). «L'insoumis: Vintage Alain Delon circa 1964». FilmStruck. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 November 2019. https://web.archive.org/web/20191107161124/http://streamline.filmstruck.com/2008/05/10/linsoumis-vintage-alain-delon-circa-1964/. Ανακτήθηκε στις 4 October 2019. 
  30. ↑ Ο Γάλλος ηθοποιός Αλέν Ντελόν καταθέτει για την υπόθεση Μάρκοβιτς στη δικαιοσύνη το 1969 στον Theguardian.com(αγγλικά) ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2018
  31. ↑ «Quand la femme s'en mêle» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  32. ↑ «Κριστίν» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  33. ↑ «Sois belle et tais-toi» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  34. ↑ «Le chemin des écoliers» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  35. ↑ «Rocco e i suoi fratelli» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  36. ↑ «Plein Soleil» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  37. ↑ «Les Amours célèbres» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  38. ↑ «L'Eclisse» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  39. ↑ «Η Μεγάλη Ληστεία του Καζίνο» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2022. 
  40. ↑ «Il Gattopardo» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  41. ↑ «L'Insoumis» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  42. ↑ «Le Samouraï'» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  43. ↑ «Adieu l'ami» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  44. ↑ «La Piscine» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  45. ↑ «Η συμμορία των Σικελών» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2022. 
  46. ↑ «Borsalino» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  47. ↑ «Le Cercle Rouge» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  48. ↑ «the-assassination-of-trotsky» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  49. ↑ «La Veuve Couderc» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  50. ↑ «Soleil Rouge» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  51. ↑ «Un flic'» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  52. ↑ «La prima notte di quiete» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  53. ↑ «Les Granges brûlées» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  54. ↑ «Deux hommes dans la ville» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  55. ↑ «Scorpio» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  56. ↑ «Tony Arzenta» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  57. ↑ «borsalino & Co» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  58. ↑ «Les Seins de glace» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  59. ↑ «Zorro» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  60. ↑ «Flic Story» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  61. ↑ «Le Gitan» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  62. ↑ «Mr Klein» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. [νεκρός σύνδεσμος]
  63. ↑ «Le Gang» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 
  64. ↑ «Mort d'un pourri» (στα Αγγλικά). frenchfilms.org. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αλέν_Ντελόν&oldid=10604964"