Syllogae minores

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Με τον όρο Syllogae minores (δηλαδή «ελάσσονες συλλογές») αποκαλούνται στη διεθνή βιβλιογραφία μικρές συλλογές ελληνικών επιγραμμάτων, οι οποίες είναι μέρος της λεγόμενης Ελληνικής Ανθολογίας ή όπως λέγεται του «ελληνικού επιγράμματος» , του γενικότερου συνόλου των ελληνικών επιγραμμάτων. Ο όρος minores (ελάσσονες) δίνεται σε αντίθεση με τις μεγάλες και σημαντικές συλλογές της Παλατινής Ανθολογίας ή της Ανθολογίας του Πλανούδη. Μερικές από τις συλλογές αυτές θεωρούνται σημαντικές λόγω των επιγραμμάτων που περιέχουν (κάποια δε βρίσκονται σε καμιά από τις άλλες συλλογές), ενώ άλλες έχουν στενή εξάρτηση από γνωστές πηγές, κυριώτερα την Ανθολογία του Πλανούδη.

Τις Syllogae minores αποτελούν οι συλλογές (οι συλλογές αυτές συντομογραφούνται με τη λέξη Sylloge ή Syll. και ένα ή περισσότερους χαρακτήρες όπως φαίνεται παρακάτω)[1][2][3][4][5]:

  • Sylloge S (γνωστή ως Sylloge Parisina): 118 επιγράμματα, Paris. Suppl. 352 του 13ου αιώνας (δημοσιεύτηκε από τον Cramer, An. Par. 4.365) , καθώς και σε συντομευμένη μορφή στον Par. gr. 1630 (μέσα του 14ου αιώνα)
  • Sylloge L (Laurenziana ή Laurentiana): 169 επιγράμματα, γραμμένη από τον Μάξιμο Πλανούδη 20 χρόνια πριν την έκδοση της Ανθολογίας του (γύρω στο 1280). Σώζεται σε διάφορα χειρόγραφα σε συντομευμένη έκδοση. Η πληρέστερη έκδοσή της βρίσκεται στο κώδικα Laur. 32.16 (αυτόγραφο του Πλανούδη).
  • Sylloge E: Αναφέρεται, ιδίως παλαιότερα, και ως Ευφημιανή συλλογή (Sylloge Euphemiana) από το όνομα ανθρώπου στον οποίο ήταν αφιερωμένα δυο ποιήματα της συλλογής, 82 επιγράμματα, τρία χειρόγραφα (16ος αιώνας): Κώδικας Parisinus 2720 (δημοσιεύτηκε από τον Schneidewin, στο Progymn. in Anth. Gr. Goettingen 1855[6]), αυτός είναι και η κύρια πηγή. Τα άλλα δυο χειρόγραφα ο κώδικας Parisinus 1773 και ο κώδικας Laur. 57.29[7] (δημοσιεύτηκε από τον Stadtmueller) εξαρτώνται (είναι αντίγραφα) από το πρώτο κείμενο (του Paris. 27270).
  • Syll. Σπ: 58 επιγράμματα που έχουν γραφεί σε κενές σελίδες της Παλατινής Ανθολογίας (στην αρχή, στο τέλος και σε κάποιες ενδιάμεσες σελίδες). Το περιεχόμενό τους είναι σε μεγάλο βαθμό ίδιο με την Syll.E (Ευφημιανή συλλογή)
  • Appendix B.-V. ή ABV (Appendix Barberino-Vaticana), 56 (ή 54) ερωτικά επιγράμματα, τρια χειρόγραφα: Vat. Barb. gr. 123, Vat. gr. 240 και Par. Suppl. gr. 1199 (16ος αιώνας), (δημοσιεύτηκαν από τους L. Sternbach, Anth.Plan. Appendix Barberino-Vaticana (Leipsig 1890)[8] ([1] kai [2])
  • Sylloge I, περιέχει 17 επιγράμματα και σώζεται στον κώδικα Vat. Pal. gr. 128 (πρώτο μισό του 15ου αιώνα)
  • Sylloge H, πέντε χειρόγραφα. Σώζονται συνολικά 24 επιγράμματα. Σε κάθε χειρόγραφο έχει διαφορετικό αριθμο επιγραμμάτων
  • Sylloge Σ, περιέχει 121 επιγράμματα και βρίσκεται μαζί με την Syll. E στον κώδικα Par. gr. 1773, αλλά και στον Laur. 57.29.
  • Sylloge T, με 45 επιγράμματα που βρίσκονται στον κώδικα Vindobonensis Phil. gr. 311 (τέλος του 15ου αιώνα)
  • Sylloge F, πενήντα δύο επιγράμματα: Laurentianus Gr. 91 sup. 8 ff. 1-6 (16ος αιώνας) (συστηματικά όμοια με αντίστοιχα από την Ανθολογία του Πλανούδη)[4]
  • Sylloge O, 31 επιγράμματα με βάση την Ανθολογία του Πλανούδη που σώζονται στον Laur. 32.50 (15ος-16ος αιώνας)
  • Sylloge K, 19[9] ή 24 επιγράμματα (20 υπάρχουν και στην Παλατινή και στην Ανθολογία του Πλανούδη, ένα μόνο στην Ανθολογία του Πλανούδη και τρια δεν υπάρχουν σε καμιά από τις δυο[4]), με βάση την Ανθολογία του Πλανούδη που σώζονται στα χειρόγραφα , Laurentianus Gr. 59.44 ff. 235-239, Marc. gr. XI.15 και στο Vat. gr. 1404
  • Sylloge G, 33 επιγράμματα με βάση την Ανθολογία του Πλανούδη, που σώζονται στον κώδικα Par. Suppl. gr. 455 (15ος-16ος αιώνας)

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επιπλέον βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • The Greek anthology : from Meleager to Planudes, Alan Cameron, Oxford : Clarendon Press ; New York : Oxford University Press, 1993, κεφ. VII. The Syllogae Minores

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Francesca Maltomini, Tradizione antologica dell'epigramma greco. Le Sillogi Minori di età bizantina e umanistica. (Pleiadi 9.), Rome: Edizioni di Storia e Letteratura, 2008, ISBN 978-88-8498-480-7
  2. ↑ Further greek epigrams,edited by D.L. Page, Cambridge University Press, 1981, σελ. xiv
  3. ↑ Bryn Mawr Classical Review 2009.05.41 Αρχειοθετήθηκε 2018-04-13 στο Wayback Machine., Reviewed by Lucia Floridi, Center for Hellenic Studies
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Asclepíades de Samos, epigramas y fragmentos: estudio introductorio, revisión del texto, traducción y comentario, Luis Arturo Guichard, 2004, σελ 96
  5. ↑ Greek Anthology : The Garland of Philip and Some Contemporary Epigrams - A. S. F. Gow, D. L. Page, σελ. liv, Cambridge University Press, ISBN 9780521737586
  6. ↑ Progymnasmata in Anthologiam Graecam, Friedrich Wilhelm Schneidewin, Georg-August-Universität (Göttingen, Allemagne), Gottingae, 1855
  7. ↑ The Classical review , Τόμοι 5-6, Classical Association (Great Britain) , D. Nutt, 1955, σελ. 143
  8. ↑ Anthologiae Planudeae Appendix Barberino-Vaticana Recensuit Sternbach Leo. Leipzig, Teubner: 1890.
  9. ↑ The Greek Anthology (F.) Maltomini Tradizione antologica dell'epigramma greco. Le Sillogi Minori di età bizantina e umanistica. (Pleiadi 9.) Rome: Edizioni di Storia e Letteratura, 2008, ISBN 978-88-8498-480-7
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Syllogae_minores&oldid=8188671"