Somos libres, seámoslo siempre

Ο Περουβιανός εθνικός ύμνος (Somos libres, seámoslo siempre) αποτελεί τον εθνικό ύμνο του Περού. Καθιερώθηκε το 1821.

Ιστορία

Μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Περού, ο στρατηγός Χοσέ ντε Σαν Μαρτίν ξεκίνησε δημόσιο διαγωνισμό για την επιλογή εθνικού ύμνου. Η προκήρυξη απευθυνόταν σε καθηγητές ποίησης, συνθέτες και ερασιτέχνες στιχουργούς και δημοσιεύτηκε στην επίσημη εφημερίδα (Gaceta Ministerial) στις 7 Αυγούστου του 1821. Επτά από τα τραγούδια επιλέχθηκαν για ακρόαση και το 7ο ήταν του Χοσέ Μπερνάρντο Αλσέντο. Το άσμα αυτό επιλέχθηκε ως εθνικός ύμνος. Παίχτηκε για πρώτη φορά τη νύχτα της 23ης Σεπτεμβρίου 1821 στο θέατρο της Λίμας, ενώπιον του Σαν Μαρτίν και των υποστηρικτών της ανεξαρτησίας. Για πρώτη φορά τραγουδήθηκε από τη Ρόσα Μερίνο σε αρχικούς στίχους του ποιητή Δον Χοσέ ντε λα Τόρρε Ουχάρτε.

Ακολούθησαν διάφορες αλλαγές στον ύμνο και το 1869 το αρχικό κείμενο αποκαταστάθηκε από τον Κλαούντιο Ρεμπαλιάτι. Το 1901 εγκρίθηκε η τροποποίηση του ύμνου και προκηρύχθηκε νέος διαγωνισμός για στίχους. Νικητής ήταν ο ποιητής Χοσέ Σάντος Τσοκάνο. Στη συνέχεια ζητήθηκε ξανά η επαναφορά στους προηγούμενους στίχους σε βαθμό που το Κογκρέσο το 1913 ανακήρυξε τους στίχους "άθικτους", όπως επίσης και τη χορωδία του εθνικού ύμνου.

Το 1959 ο Τσαμπούκα Γκράντα συνέθεσε ένα νέο εναλλακτικό κείμενο για τον πρώτο στίχο του ύμνου, ωστόσο εκείνο δεν εφαρμόστηκε ποτέ.

Η τελευταία απόπειρα για αλλαγή του ύμνου έγινε επί διοίκησης του Στρατηγού Χουάν Βελάσκο Αλβαράδο, ο οποίος θέλησε να αλλάξει τη δεύτερη και τρίτη στροφή. Η απόπειρα αυτή επίσης ήταν ανεπιτυχής.

Τον Ιούνιο του 2005 το Συνταγματικό Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η πρώτη στροφή του ύμνου (Largo tiempo...) δεν γράφτηκε από τον Χοσέ ντε λα Τόρρε Ουγάρτε (José de la Torre Ugarte) και ότι ήταν από τη λαϊκή μούσα. Επίσης, το Δικαστήριο επαλήθευσε ότι η πέμπτη στροφή αποκλείστηκε από τον εθνικό ύμνο και δεδομένων των πνευματικών δικαιωμάτων του συγγραφέα και της μοναδικότητας του κομματιού, διατάχθηκε να επαναφερθεί η πέμπτη στροφή στον επίσημο ύμνο με τη μορφή έκτης στροφής. Έτσι, ο εθνικός ύμνος συναποτελείται από 7 συνολικά στροφές.

Στίχοι

Ισπανικοί στίχοι Coro Somos libres, seámoslo siempre, y antes niegue sus luces el sol que faltemos al voto solemne que la patria al Eterno elevó. I Largo tiempo el peruano oprimido la ominosa cadena arrastró; condenado a cruel servidumbre largo tiempo en silencio gimió. Mas apenas el grito sagrado ¡Libertad! en sus costas se oyó, la indolencia de esclavo sacude, la humillada cerviz levantó. II Y al estruendo de broncas cadenas que escuchamos tres siglos de horror, de los libres al grito sagrado que oyó atónito el mundo, cesó. Por doquier San Martín inflamado, libertad, libertad, pronunció, y meciendo su base los Andes la anunciaron, también, a una voz. III Con su influjo los pueblos despiertan y cual rayo corrió la opinión; desde el istmo a las tierras del fuego, desde el fuego a la helada región. Todos juran romper el enlace que Natura a ambos mundos negó, y quebrar ese cetro que España reclinaba orgullosa en los dos. IV Lima cumple ese voto solemne, y, severa, su enojo mostró, al tirano impotente lanzando, que intentaba alargar su opresión. A su esfuerzo saltaron los grillos y los surcos que en sí reparó, le atizaron el odio y venganza que heredara de su Inca y Señor. V Compatriotas, no más verla esclava. Si humillada tres siglos gimió, para siempre jurémosla libre, manteniendo su propio esplendor. Nuestros brazos, hasta hoy desarmados estén siempre cebando el cañón, que algún día las playas de Iberia sentirán de su estruendo el terror. VI Excitemos los celos de España pues presiente con mengua y furor que en concurso de grandes naciones nuestra patria entrará en parangón. En la lista que de éstas se forme llenaremos primero el reglón que el tirano ambicioso Iberino, que la América toda asoló. VII En su cima los Andes sostengan la bandera o pendón bicolor, que a los siglos anuncie el esfuerzo que ser libres por siempre nos dio. A su sombra vivamos tranquilos, y al nacer por sus cumbres el sol, renovemos el gran juramento que rendimos al Dios de Jacob.

English translation Χορωδία Είμαστε ελεύθεροι, είθε να είμαστε έτσι πάντα, και προτιμότερο ας μας αρνηθεί το φως του ο ήλιος Παρά να επιτρέψουμε τον εαυτό μας να παραβιάσει τον ιερό όρκο Που η πατρίδα ύψωσε για πάντα. I Για πολύ καιρό ο καταπιεσμένος Περουβιανός έσερνε τα απαίσια δεσμά καταδικασμένος σε απάνθρωπη δουλεία για πολύ καιρό πονούσε με σιωπηρές κραυγές. Όμως αμέσως μόλις η ιερή κραυγή "Ελευθερία!" ακούστηκε στις ακτές του, αποτίναξε την οκνηρία της σκλαβιάς, σήκωσε τον ταπεινωμένο τράχηλο. II Τώρα ο ήχος των σκληρών αλυσίδων που ακούγαμε επί τρεις αιώνες φρίκης από τους ελεύθερους, στην ιερή κραυγή που ο κόσμος άκουγε εντυπωσιασμένος, έπαψε. Παντού ο φλογερός Σαν Μαρτίν φώναξε "Ελευθερία", "Ελευθερία" και οι Άνδεις, αναταράζοντας τη βάση τους, το ανακοίνωσαν κι αυτές, με μια φωνή. III Με την είσοδό της οι λαοί ξύπνησαν the peoples woke up, και σαν αστραπή εέβαλαν τη γνώμη τους από τη Διώρυγα (του Παναμά) ως τη Γη του Πυρός, και από τη Γη του Πυρός ως την παγωμένη περιοχή. Όλοι ορκίστηκαν να σπάσουν την ένωση που η Φύση αρνήθηκε και στους δύο κόσμους, και να σπάσουν το σκήπτρο που η Ισπανία είχε θέσει επάνω και στους δύο με περηφάνια. IV Η Λίμα εκπλήρωσε αυτόν τον ιερό όρκο, και, αυστηρή, έδειξε την οργή της με το να εκδιώξει τον αδύναμο τύραννο, που προσπαθούσε να επεκτείνει την καταπίεσή του. Στην προσπάθειά της έσπασαν οι αλυσίδες, και τα αυλάκια που είχε επουλώσει πάνω της μεγάλωσαν το μίσος της και το πάθος για αντεκδίκηση, που κληρονόμησε από τους Ίνκα και τον Θεό. V Πολίτες, είθε να μη δείτε ξανά σκλάβο. Εάν επί τρεις αιώνες βρυχιόταν, ταπεινωμένη, για πάντα είθε να ορκιστούμε ότι θα είναι ελεύθερη, διατηρώντας την αίγλη της. Τα όπλα μας, μέχρι σήμερα μη γεμισμένα, να είναι πάντα έτοιμα για το κανόνι, και κάποια μέρα οι ακτές της Ιβηρίας θα νιώσουν τη φρίκη από το θόρυβό του. VI Είθε να ξυπνήσουμε το φθόνο της Ισπανίας καθώς έχουμε προαίσθημα, με επιθυμία και οργή, ότι στο διαγωνισμό των σπουδαίων χωρών η χώρα μας θα εισέλθει και αυτή προς σύγκριση. Στον κατάλογο που απαρτίζεται από αυτές θα πρέπει να είμαστε στην πρώτη γραμμή, μπροστά από τον φιλόδοξο Ίβηρα τύραννο, ο οποίος κατέστρεψε ολόκληρη την Αμερική. VII Στην κορυφή τους είθε να φέρουν οι Άνδεις τη δίχρωμη σημαία ή την καθιερωμένη (σημαία), είθε να ανακοινώνει για πάντα ανά τους αιώνες την προσπάθεια που μας έκανε να είμαστε για πάντα ελεύθεροι. Κάτω από τον ίσκιο της είθε να ζούμε ήρεμα και, κατά την ανατολή του ήλιου πάνω από τις κορυφές της, είθε να ανανεώνουμε τον μεγάλο όρκο που οφείλουμε στον Θεό του Ιακώβ.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ο εθνικός ύμνος με τον Χουάν Ντιέγκο Φλόρες να ψάλλει
• Ορχηστρική εκτέλεση