Galileo
To Galileo είναι ένα από τα τέσσερα συστήματα παγκόσμιας δορυφορικής πλοήγησης (GNSS) διαχειριζόμενο από τον Οργανισμό του ευρωπαϊκού GNSS (GSA) εκ μέρους της Ευρωπαϊκή Ένωσης. Το εγχείρημα των 5 δισεκατομμυρίων ευρώ[1] έχει πάρει την ονομασία του από τον Ιταλό αστρονόμο Γαλιλαίο Γαλιλέι. Ένας από τους στόχους του Galileo είναι η παροχή ενός συστήματος εντοπισμού θέσης υψηλής ακρίβειας στο οποίο μπορούν να βασιστούν τα ευρωπαϊκά κράτη, ανεξαρτητοποιώντας τα έτσι από τα αντίστοιχα συστήματα GLONASS (Ρωσία), GPS (ΗΠΑ) και Beidou (Κίνα), τα οποία μπορούν να απενεργοποιηθούν εν καιρώ πολέμου ή συρράξεων.[2]
Το Galileo παρέχει τις αρχικές του υπηρεσίες από τον Δεκέμβριο του 2016 με 26 δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τη Γη. Όταν ολοκληρωθεί, θα αποτελείται από 30 δορυφόρους, 24 ενεργούς και 6 εφεδρικούς. Το Galileo στηρίζεται σε μία σειρά από επίγειους σταθμούς για την παροχή των υπηρεσιών του στο Μόναχο της Γερμανίας και στο Φουτσίνο της Ιταλίας. Το Galileo διαχειρίζεται ο Οργανισμός του ευρωπαϊκού GNSS (GSA) με έδρα την Πράγα εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Στις 21 Οκτωβρίου 2011, οι πρώτοι δύο από τους τέσσερεις εν λειτουργία δορυφόρους εκτοξεύθηκαν ώστε να επικυρωθεί το σύστημα. Οι επόμενοι δύο ακολούθησαν στις 12 Οκτωβρίου 2012, καθιστώντας «δυνατό να δοκιμαστεί το Galileo από άκρη σε άκρη».[3] Μόλις αυτή η φάση Επικύρωσης Σε Τροχιά (In-Orbit Validation, IOV) θα ολοκληρωθεί, επιπρόσθετοι δορυφόροι θα εκτοξευθούν ώστε να επιτευχθεί Αρχική Δυνατότητα Λειτουργικότητας (Initial Operational Capability, IOC) στα μέσα της δεκαετίας. Η πλήρης ολοκλήρωση του συστήματος 30 δορυφόρων Galileo (27 υπό λειτουργία και τρεις ενεργοί ανταλλακτικοί) προβλέπεται ως το 2019.[4]
Οι βασικές υπηρεσίες πλοήγησης θα είναι δωρεάν. Το Galileo προορίζεται να παρέχει μετρήσεις οριζόντιας και κάθετης θέσης με ακρίβεια 1 μέτρου και καλύτερες υπηρεσίες εντοπισμού θέσης σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη από ότι άλλα συστήματα εντοπισμού θέσης. Ως ένα ακόμη χαρακτηριστικό, το Galileo θα παρέχει μια μοναδική λειτουργία αναζήτησης και διάσωσης (search and resque, SAR). Οι δορυφόροι θα είναι εξοπλισμένοι με έναν αναμεταδότη ο οποίος θα μεταδίδει το σήματα κινδύνου από τον πομπό του χρήστη στο Κέντρο Συντονισμού Διάσωσης, το οποίο έπειτα θα κινήει την επιχείρηση διάσωσης. Την ίδια στιγμή, το σύστημα θα παρέχει ένα σήμα στους χρήστες, πληροφορόντας τους ότι η θέση τους έχει προσδιοριστεί και ότι βοήθεια είναι καθοδόν. Αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό είναι καινούργιο και θεωρείται ένα μεγάλο βήμα μπροστά σε σχέση με τα υπάρχοντα συστήματα πλοήγησης GPS και GLONASS, τα οποία δεν παρέχουν ανάδραση στον χρήστη.[5]
Διεθνής συμμετοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Σεπτέμβριο του 2003, η Κίνα εντάχθηκε στο πρόγραμμα Galileo. Η Κίνα επρόκειτο να επενδύσει 230 εκατομμύρια ευρώ (302 εκατομμύρια δολάρια, 155 εκατομμύρια λίρες στερλίνες, 2,34 δισεκατομμύρια CNY) στο έργο κατά τα επόμενα έτη.
Τον Ιούλιο του 2004, το Ισραήλ υπέγραψε συμφωνία με την ΕΕ για να γίνει εταίρος στο πρόγραμμα Galileo.
Στις 3 Ιουνίου 2005, η ΕΕ και η Ουκρανία υπέγραψαν συμφωνία για την ένταξη της Ουκρανίας στο σχέδιο, όπως αναφέρεται σε ένα δελτίο τύπου.
Από τον Νοέμβριο του 2005, το Μαρόκο εντάχθηκε στο πρόγραμμα.
Στα μέσα του 2006, η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κατέρρευσε και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να εθνικοποιήσει το Galileo ως πρόγραμμα της ΕΕ.
Τον Νοέμβριο του 2006, η Κίνα επέλεξε να αναβαθμίσει το σύστημα πλοήγησης BeiDou, το τότε περιφερειακό δορυφορικό σύστημα πλοήγησης. Η απόφαση οφείλεται σε ανησυχίες σχετικά με την ασφάλεια και ζητήματα σχετικά με τη χρηματοδότηση του Galileo.
Στις 30 Νοεμβρίου 2007, τα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφώνησαν ομόφωνα να προχωρήσουν με το σχέδιο, με σχέδια για βάσεις στη Γερμανία και την Ιταλία. Η Ισπανία δεν ενέκρινε κατά την αρχική ψηφοφορία, αλλά την ενέκρινε αργότερα εκείνη την ημέρα. Αυτό βελτίωσε σημαντικά τη βιωσιμότητα του έργου Galileo: «Το εκτελεστικό μέλος της ΕΕ είπε στο παρελθόν ότι εάν δεν επιτευχθεί συμφωνία μέχρι τον Ιανουάριο του 2008, το μακροχρόνιο προβληματικό σχέδιο θα ήταν ουσιαστικά νεκρό».
Στις 3 Απριλίου 2009, η Νορβηγία προσχώρησε επίσης στο πρόγραμμα δεσμεύοντας τα 68,9 εκατ. Ευρώ για το κόστος ανάπτυξης και επιτρέποντας στις εταιρείες της να υποβάλουν προσφορές για τις συμβάσεις κατασκευής. Η Νορβηγία, αν και δεν είναι μέλος της ΕΕ, είναι μέλος του ΕΣΟΛ.
Στις 18 Δεκεμβρίου 2013, η Ελβετία υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας για να συμμετάσχει πλήρως στο πρόγραμμα και συνεισέφερε αναδρομικά 80 εκατ. Ευρώ για την περίοδο 2008-2013. Ως μέλος της ESA, συνεργάστηκε ήδη στην ανάπτυξη των δορυφόρων Galileo, συμβάλλοντας στα σύγχρονα ρολόγια υδρογόνου. Η οικονομική δέσμευση της Ελβετίας για την περίοδο 2014-2020 θα υπολογιστεί σύμφωνα με τον τυποποιημένο τύπο που εφαρμόστηκε για τη συμμετοχή της Ελβετίας στο ερευνητικό πρόγραμμα πλαίσιο της ΕΕ.
Τον Μάρτιο του 2018, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να αποκλειστεί από τμήματα του έργου (ειδικά όσον αφορά την PRS με ασφάλεια) μετά την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως εκ τούτου, η Airbus σχεδιάζει να μετεγκαταστήσει τις εργασίες στο τμήμα ελέγχου εδάφους (GCS) από τις εγκαταστάσεις της στο Portsmouth σε κράτος της ΕΕ. Έχουν αναφερθεί Βρετανοί υπάλληλοι ότι ζητούν νομικές συμβουλές σχετικά με το αν μπορούν να διεκδικήσουν τα 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ που επενδύθηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο, από τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ που δαπανήθηκαν μέχρι σήμερα [71]. Σε μια ομιλία στο συνέδριο της ΕΕ για το Ινστιτούτο Μελετών Ασφάλειας, ο κύριος διαπραγματευτής της ΕΕ, υπεύθυνος για τις διαπραγματεύσεις για το Brexit, Michel Barnier, τόνισε τη θέση της ΕΕ ότι το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισε να εγκαταλείψει την ΕΕ και συνεπώς όλα τα προγράμματα της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου του Galileo. ] Τον Αύγουστο του 2018, αναφέρθηκε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα αναζητήσει τη δημιουργία ανταγωνιστικού δορυφορικού συστήματος πλοήγησης στο Galileo μετά το Brexit. Τον Δεκέμβριο του 2018, ο βρετανός Πρωθυπουργός Theresa May ανακοίνωσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα προσπαθεί πλέον να ανακτήσει την επένδυση και ο υπουργός Επιστήμης Sam Gyimah παραιτήθηκε από το θέμα.
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Galileo navigational system enters testing stage». Deutsche Welle. Ανακτήθηκε στις 13 Οκτωβρίου 2012.
- ↑ «Why Europe needs Galileo». ESA. 12 Απριλίου 2010. http://www.esa.int/esaNA/GGG0H750NDC_galileo_0.html. Ανακτήθηκε στις 21 Απριλίου 2010.
- ↑ «Galileo: Europe's version of GPS reaches key phase». BBC. 12 Οκτωβρίου 2012. http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-19933989. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2012.
- ↑ «First launch of 2 Galileo satellites». Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2011.
- ↑ «What is Galileo?». ESA. 11 Απριλίου 2010. http://www.esa.int/esaNA/GGGMX650NDC_galileo_0.html. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|