Grumman E-1 Tracer

E-1 Tracer
E-1 Tracer
Περιγραφή
Αποστολή	Αεροσκάφος έγκαιρης προειδοποίησης
Πλήρωμα	4
Κατασκευαστής	Grumman
Διαστάσεις
Μήκος	12,9 m
Εκπέτασμα	21,2 m
Ύψος	4,9 m
Επιφάνεια πτέρυγας	46,35 m²
Βάρος
Άδειο	8.504 kg
Μέγιστο απογείωσης	13.222 kg
Πηγή ισχύος
Κινητήρες	2× Wright R-1820-82WA Cyclone 9
Ισχύς	1,525 hp (Έκαστος)
Επιδόσεις
Μέγιστη ταχύτητα	462 km/h 287 mph
Αυτονομία	2.092 km
Επιχειρησιακή οροφή	4,800 m

Το E-1 Tracer ήταν το πρώτο αεροσκάφος που κατασκευάστηκε ειδικά ως αεροσκάφος έγκαιρης προειδοποίησης για το Αμερικανικό Ναυτικό. Βασιζόταν στο C-1 Trader και πέταξε πρώτη φορά στις 17 Δεκεμβρίου 1956. Εισήλθε σε υπηρεσία το 1958 και αντικαταστάθηκε από το E-2 Hawkeye στις αρχές της δεκαετίας του 1970.

Σχεδίαση και εξέλιξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Tracer έφερε το ραντάρ Hazeltine AN/APS-82 στο θόλο, στο επάνω μέρος της ατράκτου. Το ραντάρ διέθετε τη λειτουργία Εναέριας Κατάδειξης Κινούμενων Στόχων (Airborne Moving Target Indicator - AMTI), η οποία ανέλυε τα κύματα Ντόπλερ σε αντανακλώμενη ενέργεια του ραντάρ, ώστε να διακρίνει τα αεροσκάφη από το θόρυβο που δημιουργούνταν από τα κύματα στην επιφάνεια της θάλασσας. Ο διαχωρισμός των κινούμενων αντικειμένων από το στατικό υπόβαθρο του περιβάλλοντος επιτυγχανόταν με τη χρήση του κατάλληλου εξοπλισμού.

Η αρχική ονομασία του E-1, με το παλιό σύστημα ονοματοδοσίας του Αμερικανικού Ναυτικού ήταν WF, γεγονός που του χάρισε το παρατσούκλι "Willy Fudd". Λόγω της αρχικής ονομασίας του S-2 Tracker, στο οποίο βασιζόταν το C-1 και κατά προέκταση και το E-1, ως S2F, το οποίο του είχε προσδώσει το παρατσούκλι "Stoof", το WF/E-1, με το χαρακτηριστικό θόλο του ραντάρ πήρε το παρατσούκλι "Stoof with a Roof".

Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

XWF-1: Σχεδιαστική εργασία έκδοσης έγκαιρης προειδοποίησης του S2F-1 Tracker, δεν κατασκευάστηκε.
WF-2: Έκδοση έγκαιρης προειδοποίησης του TF-1 Trader, μετονομάστηκε σε E-1B το 1962. Κατασκευάστηκαν 88 αεροσκάφη.
E-1B: Μετονομασία του WF-2 (το 1962).