Deutschland (υποβρύχιο)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Για άλλες χρήσεις, δείτε: Deutschland.
Deutschland / U-155
Το υποβρύχιο Deutschland
Πληροφορίες
Καθέλκυση28 Μαρτίου 1916 (ως άοπλο εμπορικό Deutschland, αργότερα μετατράπηκε στο πολεμικό υποβρύχιο U-155 του Γερμανικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού
Δίδυμα σκάφηU-151, U-152, U-153, U-154, U-156, U-157
ΚατάληξηΠαραδόθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1918 και διαλύθηκε το 1922.
Γενικά χαρακτηριστικά
ΕκτόπισμαΣτην επιφάνεια: 1.512 t (1.488 LT)
Σε βύθιση: 1.875 t (1.845 LT)
Ολικό:2.272 t (2.236 LT)
ΜήκοςΟλικό: 65 m
Συμπιεσμένο κύτος: 57 m
ΠλάτοςΟλικό: 8,9 m
Συμπιεσμένο κύτος: 5,8 m
Πρόωση800 PS (790 bhp)
ΤαχύτηταΣτην επιφάνεια: 12,4 kn
Σε βύθιση: 5,2 kn
Αυτονομία25.000 ναυτικά μίλια, με ταχύτητα πλεύσης 5,5 kn στην επιφάνεια.
65 ναυτικά μίλια με ταχύτητα πλεύσης 3 kn σε βύθιση.
Μεγ. βάθος κατάδυσης50 m
Πλήρωμα6 αξιωματικοί και 50 ναύτες
Οπλισμός6 τορπιλοσωλήνες των 50 cm
2 πυροβόλα των 150 mm στο κατάστρωμα.
Σημειώσεις
Τα τεχνικά χαρακτηριστικά αφορούν τη διαμόρφωση του σκάφους ως πολεμικό.
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Deutschland ήταν αρχικά άοπλο μεταγωγικό υποβρύχιο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Κατασκευάστηκε με ιδιωτικά κεφάλαια και χρησιμοποιήθηκε από τη Norddeutscher Lloyd. Ο λόγος ύπαρξης ενός τέτοιου σκάφους ήταν η μεταφορά υλικού ενώ ήταν σε ισχύ ο ναυτικός αποκλεισμός της Γερμανίας από τις δυνάμεις της Αντάντ. Ήταν αδύνατον για τα συνηθισμένα εμπορικά σκάφη επιφανείας να τον σπάσουν και να μεταφέρουν εφόδια στα γερμανικά λιμάνια. Ύστερα από δύο ταξίδια πέρασε στην κατοχή του Αυτοκρατορικού Ναυτικού (Kaiserliche Marine) και μετατράπηκε σε πολεμικό με την ονομασία U-155.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Deutschland ναυπηγήθηκε το 1916 μαζί με το πανομοιότυπο Bremen με πόρους της ναυτιλιακής εταιρείας, θυγατρικής της Norddeutscher Lloyd και της Deutsche Bank.[1] Κατασκευάστηκε δίχως οπλισμό και είχε φαρδύ και ευρύχωρο κύτος για την αποθήκευση του φορτίου. Η μεταφορική του ικανότητα έφτανε τους 700 τόνους.[2] Αποστολή του ήταν να μεταφέρει από τις Ηνωμένες Πολιτείες στη Γερμανία πρώτες ύλες που ήταν σε έλλειψη, αποφεύγοντας το ναυτικό αποκλεισμό που είχε επιβάλει το Βασιλικό Ναυτικό. Αρχικά προβλέπονταν να κατασκευαστούν επτά τέτοια σκάφη, όμως τα πέντε ολοκληρώθηκαν ως "υποβρύχια καταδρομικά" (U-kreuzers) μακράς ακτίνας δράσης και μόνο δύο (τα Deutschland και Bremen) ως μεταγωγικά.

Η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία σύντομα διαμαρτυρήθηκαν για τη χρήση υποβρυχίων ως εμπορικών σκαφών, με βασικό επιχείρημα πως ήταν αδύνατον να ελεγχθεί αν μετέφεραν πολεμικό υλικό όπως συνέβαινε με τα συνήθη εμπορικά. Οι ΗΠΑ απέρριψαν, κατόπιν πιέσεων, αυτό το επιχείρημα: εφόσον ήταν άοπλα, τα υποβρύχια θα θεωρούνταν εμπορικά πλοία και θα υπόκεινταν στου ίδιους κανόνες με τα υπόλοιπα σκάφη αυτού του είδους.[1]

Χρήση ως εμπορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο ταξίδι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To Deutschland αναχώρησε για το πρώτο του ταξίδι με προορισμό τις ΗΠΑ στις 23 Ιουνίου 1916 με κυβερνήτη τον Πάουλ Κένιγκ (Paul König), επισήμως της Norddeutscher Lloyd. Μετέφερε 750 τόνους φορτίου, συμπεριλαμβανομένων 125 τόνων άκρως απαραίτητων χημικών βαφών.[3] Επίσης μετέφερε φάρμακα και αλληλογραφία[4] Η ολική αξία του φορτίου ανέρχονταν στο ενάμιση εκατομμύριο δολάρια.[4]

Διέπλευσε τη Μάγχη χωρίς να γίνει αντιληπτό από εχθρικά σκάφη[1] και έφτασε στη Βαλτιμόρη στις 9 Ιουλίου. (κάποιες πηγές αναφέρουν στις 7 Ιουλίου)[5] Κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί, το γερμανικό πλήρωμα έγινε δεκτό με ιδιαίτερα θετικό τρόπο, ενώ προκάλεσε μεγάλη εντύπωση το καταπληκτικό ταξίδι που πραγματοποίησαν. Ο Αμερικανός πρωτοπόρος των υποβρυχίων Σάιμον Λέηκ (Simon Lake) επισκέφτηκε το Deutschland και υπέγραψε συμφωνία με υπεύθυνους της Norddeutscher Lloyd που προέβλεπε τη ναυπήγηση ανάλογων σκαφών στις ΗΠΑ.[6] Τα σχέδια αυτά δεν πραγματοποιήθηκαν.[6]

Το υποβρύχιο απέπλευσε από τη Βαλτιμόρη στις 2 Αυγούστου, με προορισμό το Μπρεμερχάφεν στο οποίο και έφτασε στις 24 του ίδιου μήνα. Το φορτίο που μετέφερε ήταν αξίας 17,5 εκατομμυρίων δολαρίων, υπερπολλαπλάσια δηλαδή του ολικού κόστους κατασκευής τους.[6]

Το δεύτερο ταξίδι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Νοέμβριο του 1916 πραγματοποιήθηκε το δεύτερο και τελευταίο ταξίδι, αυτή τη φορά με προορισμό το Νέο Λονδίνο στο Κονέκτικατ. Στο φορτίο, συνολικής αξίας 10 εκατομμυρίων δολαρίων, περιλαμβάνονταν πολύτιμοι λίθοι, ασφάλειες και φαρμακευτικά προϊόντα. Εκείνη την περίοδο διέσχισε επίσης τον Ατλαντικό Ωκεανό το γερμανικό υποβρύχιο U-53 για να επισκεφτεί το Νιούπορτ του Ρόουντ Άιλαντ. Πριν να επιστρέψει στη Γερμανία βύθισε πέντε συμμαχικά εμπορικά πλοία, λίγο έξω από τα χωρικά ύδατα των ΗΠΑ.

Στις 16 Νοεμβρίου το Deutschland εμβόλισε και βύθισε από λάθος το ρυμουλκό T.A. Scott, Jr.. Εξαιτίας του ατυχήματος έχασαν τη ζωή τους πέντε άνθρωποι και το κύτος του υποβρυχίου υπέστη ζημιές. Οι απαραίτητες επισκευές έγιναν στο Νέο Λονδίνο και έπειτα από μία εβδομάδα καθυστέρησης, ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής.[7]

Ύστερα από αυτό το ταξίδι ο πλοίαρχος Κένιγκ έγραψε βιβλίο σχετικά με την πορεία αυτού του σκάφους, με τίτλο "Τα ταξίδια του Deutschland, του πρώτου εμπορικού υποβρυχίου" (Verlag Ullstein & Co, Berlin 1916). Το έργο αυτό χρησιμοποιήθηκε για προπαγανδιστικούς σκοπούς στη Γερμανία αλλά και στις ΗΠΑ.[8]

Πολεμική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σχεδιαζόταν τρίτο ταξίδι για τον Ιανουάριο του 1917, όμως ματαιώθηκε εξαιτίας της επιδείνωσης των σχέσεων ανάμεσα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ. Στις 19 Φεβρουαρίου το Deutschland πέρασε στην κατοχή του Γερμανικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού (Kaiserliche Marine) και μετατράπηκε σε πολεμικό πλοίο με την ονομασία U-155. Διέθετε έξι τορπιλοσωλήνες καθώς και δύο πυροβόλα των 150 mm στο κατάστρωμα. Τα πυροβόλα αυτά προέρχονταν από το παλαιό θωρηκτό SMS Zähringen.[2] Πραγματοποίησε τρεις πολεμικές αποστολές κατά τη διάρκεια των οποίων βύθισε πολυάριθμα πλοία.[9]

1917[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το καλοκαίρι του 1917 το U-155 πραγματοποίησε ταξίδι διάρκειας 105 ημερών (24 Μαΐου - 4 Σεπτεμβρίου) με κυβερνήτη τον Καρλ Μόισελ (Karl Meusel). Παραλίγο να το βυθίσει το γερμανικό SM U-19 κοντά στο νορβηγικό νησί Utsira. Παρόλα αυτά η αποστολή ήταν επιτυχής διότι το U-155 βύθισε ή εξανάγκασε σε αυτοβύθιση 19 εχθρικά εμπορικά πλοία. Το ταξίδι του ήταν ένα από τα μεγαλύτερα που πραγματοποιήθηκαν από υποβρύχιο στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.[10]

1918[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 11 Αυγούστου 1918 απέπλευσε από το Κίελο με διοικητή τον Φέρντιναντ Στουντ (Ferdinand Studt). Οι διαταγές του Στουντ ήταν να χτυπήσει εμπορικά πλοία κοντά στις ακτές των ΗΠΑ και να ποντίσει νάρκες στα ανοιχτά του Αγίου Ιωάννη (στη Νέα Γη) και του Χάλιφαξ. Επίσης είχε εντολή να κόψει τα τηλεγραφικά καλώδια στα ανοιχτά της νήσου Sable (περ. 80 χλμ. νοτιοανατολικά της Νέας Σκοτίας). Οι εντολές αποδείχτηκαν προβληματικές και ο Στουντ θεώρησε πως έπρεπε να ναρκοθετήσει στα ανοικτά του Αγίου Ιωάννη στο Νιου Μπράνσγουικ.

Το υποβρύχιο συνάντησε και βύθισε αρκετά εχθρικά πλοία κατά τη διάρκεια της αποστολής του. Στις 7 Σεπτεμβρίου αντάλλαξε για αρκετή ώρα πυρά με το αμερικανικό εμπορικό Frank H. Buck. Μάλιστα το εμπορικό ανέφερε εσφαλμένα πως κατάφερε να βυθίσει το U-155. Στις 13 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε ξανά ανταλλαγή πυρών, αυτή τη φορά με το βρετανικό Newby Hall', το οποίο κατάφερε να πλήξει το γερμανικό σκάφος προξενώντας του ζημιές.

Ο Στουντ δεν κατάφερε να εντοπίσει και να κόψει τα τηλεγραφικά καλώδια στη νήσο Stable.[11]

Κατάληξη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το U-155 επέστρεψε στη Γερμανία από την τελευταία πολεμική του αποστολή στις 12 Νοεμβρίου 1918. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, με τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας, παραδόθηκε μαζί με άλλα γερμανικά υποβρύχια. Μεταφέρθηκε στη Μεγάλη Βρετανία, οπού εκτέθηκε ως πολεμικό τρόπαιο στο Λονδίνο και άλλες πόλεις. Το 1921 διαλύθηκε για σκραπ. Πέντε άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε ατύχημα κατά τη διάρκεια των εργασιών διάλυσης.[12]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 «Primary Documents: German Submarine Deutschland's Atlantic Crossing, 9 July 1916». FirstWorldWar.com. 8 Νοεμβρίου 2003. 
  2. 2,0 2,1 Showell, Jak P. Mallman (2006). The U-boat century : German submarine warfare 1906–2006Απαιτείται δωρεάν εγγραφή. Chatham Publishing. σελ. 81. ISBN 978-1-86176-241-2. 
  3. «The Cargo of the Submarine "Deutschland"». Journal of the Chemical Society XXXV (23): 1202. 15 December 1916. 
  4. 4,0 4,1 «The Submarine "Deutschland"». ColorantsHistory.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2015. 
  5. Gibson, p. 103
  6. 6,0 6,1 6,2 Polmar, Norman· Kenneth J. Moore (2004). Cold War Submarines. Brassey's. σελίδες 225. ISBN 1-57488-594-4. 
  7. «FIVE MEN DROWN AS DEUTSCHLAND CRASHES INTO TUG» (PDF). New York Times. 18 November 1916. http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?res=9C07E2D6143BE633A2575BC1A9679D946796D6CF. 
  8. Directed Readings on the U-Boat War Αρχειοθετήθηκε 2007-03-26 στο Wayback Machine. – Blake, Sam, East Carolina University, April 2003.
  9. U 155 (ex. Deutschland) WWI U-boats on uboat.net
  10. Gibson, p. 217
  11. Hadley, Michael L.· Roger Flynn Sarty (1991). Tin-pots and Pirate Ships. McGill-Queen's Press. σελίδες 244–245. ISBN 0-7735-0778-7. 
  12. Paine, Lincoln P.· Hal Fessenden· James H. Terry (1997). Ships of the World: An Historical Encyclopedia. Houghton Mifflin Co. σελίδες 140. ISBN 0-395-71556-3. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Duncan, Francis (April 1965). «Deutschland – Merchant Submarine». Proceedings (Annapolis: United States Naval Institute): 68–75. 
  • Gibson, R.H.· Maurice Prendergast (2002). The German Submarine War 1914–1918. Periscope Publishing Ltd. ISBN 1-904381-08-1. 
  • Gröner, Erich (1985). U-Boote, Hilfskreuzer, Minenschiffe, Netzleger, Sperrbrecher. Die deutschen Kriegsschiffe 1815–1945 (στα Γερμανικά). III. Koblenz: Bernard & Graefe. ISBN 3-7637-4802-4. 
  • Jung, Dieter (2004). Die Schiffe der Kaiserlichen Marine 1914-1918 und ihr Verbleib [German Imperial Navy ships 1914-1918 and their fate] (στα Γερμανικά). Bonn: Bernard & Graefe. ISBN 3-7637-6247-7. 
  • König, Paul (2001). Voyage of the Deutschland, the First Merchant Submarine. US Naval Institute Press. ISBN 1-55750-424-5. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]