Dehumanizer
| Dehumanizer | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Στούντιο άλμπουμ από Black Sabbath | ||||
| Κυκλοφόρησε | 22 Ιουνίου 1992 | |||
| Ηχογραφήθηκε | 1991 1992 | |||
| Μουσικό είδος | Heavy Metal | |||
| Διάρκεια | 51:50 | |||
| Παραγωγός | Ρέινχολντ Μακ | |||
| Δισκογραφική | I.R.S. Records (Ευρώπη) Reprise Records (Αμερική) | |||
| Δισκογραφικό χρονολόγιο (Black Sabbath) | ||||
| ||||
Dehumanizer είναι ο τίτλος του 16ου στούντιο δίσκου του βρετανικού χέβι μέταλ συγκροτήματος Black Sabbath, ο οποίος κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1992 μέσω της δισκογραφικής εταιρείας "I.R.S." στην Ευρώπη και της "Reprise" στην Αμερική.
Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 7 Φεβρουαρίου 2011 σε μορφή διπλού CD, με το δεύτερο μέρος να περιλαμβάνει εναλλακτικές εκτελέσεις τριών τραγουδιών, αλλά και ηχογραφήσεις από την εμφάνιση τους στις 25 Ιουλίου 1992 στην Τάμπα της Φλόριντα.
Ιστορία του δίσκου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ενώ βρισκόταν στην περιοδεία για το δίσκο "Lock Up the Wolves" το καλοκαίρι του 1990, ο Ρόνι Τζέιμς Ντίο ένωσε τις δυνάμεις του επί σκηνής με τον μπασίστα Γκίζερ Μπάτλερ κατά τη την εμφάνιση του στο "Minneapolis Forum", όπου έπαιξαν μαζί το τραγούδι "Neon Knights" από το δίσκο "Heaven and Hell" των Black Sabbath. Μετά το τέλος της συναυλίας, οι δύο μουσικοί έδειξαν ενδιαφέρον στο να επανενώσουν τη σύνθεση του συγκροτήματος από τις αρχές της δεκαετίας του '80. Ο Μπάτλερ έπεισε τον κιθαρίστα Τόνι Αϊόμι να απολύσει τον τραγουδιστή Τόνι Μάρτιν και τον μπασίστα Νιλ Μάρεϊ και το φθινόπωρο του 1990, οι τρεις τους μαζί με το ντράμερ Κόζι Πάουελ ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στον επόμενο τους δίσκο.
Το Νοέμβριο εκείνης της χρονιάς, ο Πάουελ έσπασε τον γοφό του σε ένα ατύχημα που είχε ενώ έκανε ιππασία και αντικαταστάθηκε από τον Βίνι Άπις. Το συγκρότημα μπήκε στα "Rockfield Studios" της Ουαλίας με παραγωγό τον Ρέινχολντ Μακ, αλλά διάφορα προβλήματα προέκυψαν, με αντιπαραθέσεις ανάμεσα στον Αϊόμι και τον Ντίο για τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να εκτελεστούν τα κομμάτια.
Μουσικά, το άλμπουμ θεωρείται ένα από τα βαρύτερα του συγκροτήματος, ενώ οι στίχοι του είναι γεμάτοι από αμφιβολία για τα δρώμενα και τις απόψεις της κοινωνίας. Παρ' όλο το γεγονός ότι η σύνθεση είναι ίδια με αυτήν που ηχογράφησε το "Mob Rules" το 1981, η μουσική κατεύθυνση είναι πολύ διαφορετική, ιδιαίτερα επηρεασμένη από την προσωπική καριέρα του Ντίο.
Από εμπορικής απόψεως, ο δίσκος επανέφερε τους Black Sabbath στο προσκήνιο ανεβαίνοντας στο βρετανικό Top-30 και το Top-50 του Billboard. Επίσης, ανέβηκε στο Top-20 στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες και το # 7 στην Αυστρία. Το τραγούδι "TV Crimes" κυκλοφόρησε σε μορφή σινγκλ λίγες ημέρες πριν από το δίσκο, ανεβάζοντας το συγκρότημα στο Top-40 των σινγκλ για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια. Το άλμπουμ έλαβε μέτριες κριτικές με το "AllMusic" να του δίνει 2,5 αστέρια και το "Rolling Stone" μόλις δύο.
Κατά την περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ, οι Black Sabbath περιέλαβαν στο set list τους τα τραγούδια "Computer God", "Time Machine", "Master Of Insanity", "After All (The Dead)" και "TV Crimes" από το "Dehumanizer" και ξεκίνησαν με δύο εμφανίσεις στο "Olympia Hall" του Σάο Πάολο στις 23 και 24 Ιουνίου 1992, για να συνεχίσουν με άλλες πέντε εμφανίσεις στη Βραζιλία και να μεταβούν στη συνέχεια στην Αργεντινή για άλλες δύο συναυλίες στο Μπουένος Άιρες.
Η βορειοαμερικανική περιοδεία τους ξεκίνησε στις 24 Ιουλίου από τη Φλόριντα, με τους Danzig να ανοίγουν την εμφάνιση τους. Μετά από 13 συναυλίες, οι Black Sabbath ξεκίνησαν το ευρωπαϊκό σκέλος της περιοδείας τους από το "Super Rock festival" στο Μάνχαϊμ, μαζί με τους Iron Maiden, Slayer, Helloween, W.A.S.P. και Testament. Στις αρχές Σεπτεμβρίου έδωσαν επτά συναυλίες στη Μεγάλη Βρετανία, για να συνεχίσουν στις 12 Σεπτεμβρίου στο φεστιβάλ "Festa Nazionale Dell' Unita" στη Ρέτζιο-Εμίλια της Ιταλίας. Η περιοδεία πέρασε από τη Γερμανία, τη Γαλλία, το Βέλγιο και την Ολλανδία, πριν το συγκρότημα απιστρέψει στη Βόρεια Αμερική, όπου με τους Skew Siskin και τους Exodus έδωσαν 24 συναυλίες μέχρι τις 13 Νοεμβρίου 1992, όπου μετά την εμφάνιση τους στο Όκλαντ της Καλιφόρνια, ο Ντίο αποχώρησε αρνούμενος να εμφανιστεί την επόμενη ημέρα ως support συγκρότημα του αρχικού τραγουδιστή των Black Sabbath, Όζι Όσμπορν. Την τελευταία στιγμή, αντικαταστάθηκε από τον τραγουδιστή των Judas Priest, Ρομπ Χάλφορντ, ενώ τη δεύτερη βραδιά ανέβηκαν στη σκηνή και ο Όσμπορν μαζί με τον ντράμερ Μπιλ Γουόρντ παίζοντας τέσσερα κομμάτια από τα δύο πρώτα άλμπουμ του συγκροτήματος.
Τραγούδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
1. Computer God (Iommi, Dio, Butler) - 6:10
2. After All (The Dead) (Iommi, Dio, Butler) - 5:37
3. TV Crimes (Iommi, Dio, Butler) - 3:58
4. Letters from Earth (Iommi, Dio, Butler) - 4:12
5. Master of Insanity (Iommi, Dio, Butler) - 5:54
6. Time Machine (Iommi, Dio, Butler) - 4:10
7. Sins of the Father (Iommi, Dio, Butler) - 4:43
8. Too Late (Iommi, Dio, Butler) - 6:54
9. I (Iommi, Dio, Butler) - 5:10
10. Buried Alive (Iommi, Dio, Butler) - 4:47
Θέσεις τσαρτ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
Dehumanizer (άλμπουμ) Επίσημη κυκλοφορία: 22 Ιουνίου 1992
|
TV Crimes (σινγκλ) Επίσημη κυκλοφορία: Ιούνιος 1992
|
Τα μέλη του συγκροτήματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Dehumanizer ηχογραφήθηκε από τους εξής μουσικούς:
- Ρόνι Τζέιμς Ντίο - φωνητικά
- Τόνι Αϊόμι - κιθάρα
- Γκίζερ Μπάτλερ - μπάσο
- Βίνι Άπις - τύμπανα
- Τζεφ Νίκολς - πλήκτρα
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| ||||||||||||||||||||