Deep Purple in Rock
| Deep Purple in Rock | ||||
|---|---|---|---|---|
 | ||||
| Στούντιο άλμπουμ από Deep Purple | ||||
| Κυκλοφόρησε | 5 Ιουνίου 1970 | |||
| Ηχογραφήθηκε | Αύγουστος 1969 - Μάιος 1970 στο Λονδίνο | |||
| Μουσικό είδος | Hard Rock, Heavy Metal | |||
| Διάρκεια | 43:30 | |||
| Παραγωγός | Μάρτιν Μπερτς | |||
| Δισκογραφική | Harvest Records (Ευρώπη), Warner Bros. (Αμερική) | |||
| Δισκογραφικό χρονολόγιο (Deep Purple) | ||||
| ||||
Deep Purple In Rock είναι ο τίτλος του τέταρτου δίσκου του χαρντ ροκ συγκροτήματος Deep Purple, ο οποίος κυκλοφόρησε στις 3 Ιουνίου του 1970.[1] Το συγκεκριμένο άλμπουμ ήταν ο πρώτος στούντιο δίσκος του συγκροτήματος με τον Ίαν Γκίλαν στα φωνητικά και τον Ρότζερ Γκλόβερ στο μπάσο. Ακολουθήθηκε από το σινγκλ "Black Night", το οποίο έγινε μεγάλη επιτυχία σε πολλά ευρωπαϊκά τσαρτ. Ο δίσκος παρ' όλο το ότι δεν έγινε # 1 στη Μεγάλη Βρετανία (η ανώτερη θέση που έφθασε ήταν το # 4) παρέμεινε στα βρετανικά τσαρτ για 68 εβδομάδες, πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλο δίσκο του συγκροτήματος και έκανε μεγάλες πωλήσεις στην Ευρώπη και την Αυστραλία, αλλά γνώρισε μικρή επιτυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες.[2]
Η ιστορία του δίσκου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Deep Purple, έδωσαν την πρώτη τους συναυλία με τον Ίαν Γκίλαν και τον Ρότζερ Γκλόβερ στη σύνθεση τους στις 10 Ιουλίου του 1969. Μετά από μερικές συναυλίες στην Μεγάλη Βρετανία ξεκίνησαν την πρώτη τους ευρωπαϊκή περιοδεία. Στις 22 Αυγούστου έπαιξαν στο "Bilzen Jazz Festival" και δύο ημέρες αργότερα εμφανίστηκαν στο "Paradiso Club" του Άμστερνταμ.[3] Σε αυτές τις συναυλίες παρουσίασαν μία αρχική εκτέλεση του πρώτου κομματιού του επερχόμενου δίσκου τους, "Speed King" με τίτλο "Kneel and Pray",[4] αλλά και το "Child in Time" που θα γινόταν απερίσπαστο κομμάτι των συναυλιών τους για παραπάνω από τριάντα χρόνια.[5]
Στα τέλη Αυγούστου ο Τζον Λορντ άρχισε να δουλεύει πάνω σε ένα project όπου ένα ροκ συγκρότημα και μία ορχήστρα κλασικής μουσικής θα βρίσκονταν στην ίδια σκηνή. Αυτή η προσπάθεια μετουσιώθηκε στο ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο του συγκροτήματος "Concerto for Group and Orchestra", το οποίο ηχογραφήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1969 στο "Royal Albert Hall" του Λονδίνου μαζί με τη Βασιλική Φιλαρμονική Ορχήστρα.[6][3] Η δημοτικότητα που έδωσε η συναυλία και ο δίσκος στο συγκρότημα ήταν αρκετά μεγάλη και ανάγκασε πολλούς κριτικούς να αρχίσουν να γράφουν θετικά σχόλια για τις ζωντανές εμφανίσεις των Deep Purple, ενώ οι συναυλίες τους άρχισαν να προσελκύουν έναν αρκετά μεγάλο αριθμό μουσικόφιλων, χωρίς να έχουν κάνει στούντιο ηχογράφηση.
Μετά από πέντε συναυλίες, από τις 4 ως και τις 12 Οκτωβρίου, στην Ελβετία, τη Γερμανία και το Βέλγιο το συγκρότημα μπήκε στο στούντιο για να ξεκινήσει τις πρώτες του ηχογραφήσεις για τον νέο δίσκο που θα κυκλοφορούσε μέσα στη νέα χρονιά.[3] Οι ηχογραφήσεις ξεκίνησαν στο "Studio A" των "IBC Studios" στο "Portland Place", ένα παλιό κτίριο του οποίου είχαν γκρεμίσει τον πάνω όροφο κάνοντας το ένα ψηλοτάβανο χώρο. Ανάμεσα στις 14 με 21 Οκτωβρίου του 1969, ηχογράφησαν για πρώτη φορά την πιάνο εκτέλεση του "Speed King" και το "Living Wreck" με μηχανικό ήχου τον Άντι Νάιτ. Μία μικρή αλλά πολύ δυνατή εισαγωγή στο "Speed King" δημιουργήθηκε ανάμεσα στις 3 με 6 Νοεμβρίου, το επονομαζόμενο "Woffle", το οποίο δεν μπήκε στην έκδοση του δίσκου στις Η.Π.Α., αφού η "Warner" επέμενε να το αφήσει απ’ έξω.
Ενώ οι συναυλίες συνεχιζόταν σχεδόν καθημερινά, οι Deep Purple συνέχισαν τις επισκέψεις στο στούντιο. Από τις αρχές Νοεμβρίου, έρχεται η γνήσια ηχογράφηση του "Child in Time", ενός εκ των ιστορικότερων κομματιών της ροκ μουσικής.[5] Η αρχική ιδέα του τραγουδιού ήταν από το "Bombay Calling" των It’s A Beautiful Day, αλλά η εκτέλεση του Ίαν Γκίλαν στα φωνητικά ήταν -κατά γενική ομολογία- εξαιρετική και όπως παραδέχθηκε μετά από αρκετά χρόνια ο Ρίτσι Μπλάκμορ, ο Γκίλαν ήταν πιθανόν ο μοναδικός άνθρωπος στον κόσμο που μπορούσε να τραγουδήσει αυτό το κομμάτι. Στα μέσα Νοεμβρίου οι Deep Purple επισκέφτηκαν τη Σκωτία και την Ουαλία, όπως και αρκετές πόλεις της Αγγλίας, ενώ δεν έφυγαν από τη Μεγάλη Βρετανία από τις 22 Οκτωβρίου ως τις 28 Δεκεμβρίου του 1969.[3] Στις 24 με 28 Νοεμβρίου ηχογραφήθηκε το "Into the Fire" μαζί με ένα ορχηστρικό κομμάτι που αφέθηκε εκτός δίσκου, το "Jam Stew", στα "IBC Studios" όπου είχαν ηχογραφηθεί και όλα τα άλλα κομμάτια μέχρι τότε. Το "Into the Fire" ήταν ένα από τα αγαπημένα κομμάτια του Ρίτσι Μπλάκμορ, λόγω του πολύ βαρύ ήχου του ενώ μπήκε αμέσως στο set-list των συναυλιών του συγκροτήματος.[7]
Μέσα στο Δεκέμβριο το συγκρότημα έδωσε 13 συναυλίες από τις 4 ως τις 20 Δεκεμβρίου, ενώ η τελευταία συναυλία της χρονιάς δόθηκε στις 28 του μήνα στο "Creyhound" του "Groydon".[3] Ο Ίαν Γκίλαν πήγε στα στούντιο που ηχογραφούνταν το soundtrack της ταινίας "Jesus Christ Superstar" στο οποίο συνεργάστηκαν δεκάδες καλλιτέχνες.[8]
Την Πρωτοχρονιά του 1970, το συγκρότημα πήγε στα "De Lane Lea Studios" όπου ηχογράφησαν ένα άλλο ιστορικό κομμάτι, το "Hard Lovin' Man", με τον Μάρτιν Μπερτς για πρώτη φορά πίσω από την κονσόλα του ήχου. Ο Μπερτς, στον οποίο σύμφωνα με το εσώφυλλο του δίσκου αφιερώθηκε το "Hard Lovin' Man", έμεινε μαζί με το συγκρότημα μέχρι τη διάλυση του 1976 και όπως ομολόγησαν τα μέλη του συγκροτήματος χρόνια αργότερα, ήταν σαν να έπαιζε και αυτός στους Deep Purple και ρύθμιζε τον ήχο όπως ακριβώς ήθελε το συγκρότημα. Ο Μπερτς, μετά τους Deep Purple, ήταν μηχανικός ήχου σε πολύ επιτυχημένα χαρντ ροκ συγκροτήματα όπως οι Rainbow, οι Blue Öyster Cult, οι Black Sabbath και οι Iron Maiden. Το σόλο κιθάρα που παίζει ο Ρίτσι Μπλάκμορ στο "Hard Lovin' Man" ήταν επαναστατικό για την εποχή, καθώς θυμίζει σόλο κιθάρας της δεκαετίας του ’80. Η αρχική ιδέα του συγκεκριμένου κομματιού ήρθε από την εποχή που οι Deep Purple έκαναν πρόβες στο "Hanwell Community Center" και ήταν το αγαπημένο κομμάτι του Ρότζερ Γκλόβερ, από το συγκεκριμένο δίσκο.[9]
Η πρώτη συναυλία για το 1970, ήταν στις 5 Ιανουαρίου στο Παρίσι, ενώ οι υπόλοιπες συναυλίες του Ιανουαρίου περιορίστηκαν στο δεύτερο μισό του μήνα, με μία επίσκεψη στο "Big Apple Club" του Μονάχου στις 21 Ιανουαρίου.[3] Στις 13 Ιανουαρίου στα "IBC Studios", ηχογραφήθηκε το "Cry Free" το οποίο αναγκάστηκαν να παίξουν 30 φορές για να βρουν την εκτέλεση που ήθελαν, για να το αφήσουν τελικά εκτός δίσκου.[10]
Οι συναυλίες συνεχίστηκαν και μέσα στο Φεβρουάριο όπου από τις 6 ως τις 27 έδωσαν 13 συναυλίες σε όλη τη βρετανική επικράτεια.[3] Στις 19 Φεβρουαρίου επισκέφτηκαν τα στούντιο του BBC όπου ηχογράφησαν μία 50λεπτη συναυλία, στην οποία έπαιξαν τα "Speed King", "Child in Time", "Wring that Neck" και "Mandrake Root", για την εκπομπή του Τζον Πηλ, η οποία μεταδόθηκε στις 22 Φεβρουαρίου. Η ηχογράφηση αυτή κυκλοφόρησε το 1980 στον διπλό δίσκο "Deep Purple in Concert", του οποίου αποτελούσε το πρώτο μισό, αφού το δεύτερο προερχόταν από ηχογραφήσεις του 1972.[11]
Κατά την περίοδο που το συγκρότημα έκανε πρόβες στο "Hanwell Community Center", κάποιος είχε αναφέρει το θέμα του "Flight of the Bumble Bee", και ο Τζον Λορντ άρχισε να παίζει το συγκεκριμένο κομμάτι. Από εκεί προέκυψε το "Flight of the Rat", ένα ενθουσιώδες κομμάτι που αποτέλεσε μία πρόγευση για το γρήγορο χέβι μέταλ που θα ακολουθούσε μετά από μερικά χρόνια και οι στίχοι του αποτελούσαν, όπως και αυτοί του "Into the Fire", μία προειδοποίηση για τα ναρκωτικά. Η ηχογράφηση του τραγουδιού αυτού έγινε στα "De Lane Lea Studios", στις 11 Μαρτίου του 1970.[12]
Μέσα στον Απρίλιο του 1970 έπαιξαν συναυλίες στην Ελβετία, την Αγγλία, τη Γερμανία και την Αυστρία. Αφού επέστρεψαν στη Μεγάλη Βρετανία, έδωσαν μία συναυλία στις 11 του μήνα στο Chatham και αμέσως μετά ξαναμπήκαν στο στούντιο για το τελευταίο κομμάτι του δίσκου.[3] Στις 13 Απριλίου του 1970, επισκέφθηκαν τα "Abbey Road Studios", που είχαν σαν μηχανικό ήχου τον Φιλ ΜακΝτόναλντ. Στο τρίτο κατά σειρά στούντιο που ηχογράφησαν, οι Deep Purple, δημιούργησαν το "Bloodsucker", το οποίο σύμφωνα με τον Ίαν Πέις ήταν ένα τραγούδι που ήταν παράδειγμα για άλλα συγκροτήματα ως προς το πως να παίζουν δυνατά.[13]
Το μόνο πρόβλημα που είχε απομείνει άλυτο, ήταν το σινγκλ που θα βοηθούσε στην προώθηση του δίσκου. Οι μάνατζερ του συγκροτήματος έκλεισαν τα De Lane Lea στις αρχές του Μαίου. Ο Ρότζερ Γκλόβερ αναφέρει ότι πήγαν ένα μεσημέρι αλλά δεν βγήκε τίποτα. Το βράδυ της ίδιας ημέρας και ενώ κάθονταν όλοι μαζί σε μία παμπ, έφυγε μαζί με τον Ρίτσι Μπλάκμορ και πήγαν και πάλι στο στούντιο. Ο Μπλάκμορ πήρε την κιθάρα και άρχισε να παίζει ένα πολύ ωραίο ρυθμό, το "Summertime" του Ρίκι Νέλσον. Αφού επέστρεψαν και οι υπόλοιποι, οι Deep Purple έπαιξαν για πρώτη φορά το "Black Night", με τη δομή του "Summertime".[14]
Τα τραγούδια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Speed King (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice) - 5:48
- Bloodsucker (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice) - 4:10
- Child in Time (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice) - 10:14
- Flight of the Rat (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice) - 7:51
- Into the Fire (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice) - 3:28
- Living Wreck (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice) - 4:27
- Hard Lovin' Man (Blackmore, Gillan, Glover, Lord, Paice) - 7:11
Κυκλοφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Στις 5 Ιουνίου του 1970 κυκλοφόρησε ο δίσκος "Deep Purple in Rock" σε μορφή βινυλίου. Ο δίσκος επανεκδόθηκε σε μορφή CD το 1987 από την εταιρεία "Warner" και επίσης σε CD από την "EMI" το 1995 ως επετειακή έκδοση για τα 25 χρόνια από την αρχική κυκλοφορία του δίσκου (25th Anniversary Edition).[1]
- Στις 5 Ιουνίου του 1970 κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου το σινγκλ "Black Night" με το "Living Wreck" στη δεύτερη πλευρά στην Ευρώπη και το "Into the Fire" στις Η.Π.Α. και την Ιαπωνία.[15]
- Τον Ιούνιο του 1970 κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου στην Ολλανδία και τη Γερμανία το σινγκλ '"Speed King". Στη δεύτερη πλευρά του σινγκλ βρισκόταν το τραγούδι "Into the Fire".[16]
- Τον Νοέμβριο του 1970 κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου στην Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γερμανία το σινγκλ "Child in Time part 1". Στη δεύτερη πλευρά του σινγκλ βρισκόταν το δεύτερο μισό του ίδιου κομματιού.[17]
- Τον Νοέμβριο του 1970 κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου στην Αυστραλία το σινγκλ "Flight of the Rat". Στη δεύτερη πλευρά του σινγκλ βρισκόταν το τραγούδι "And the Address".[18]
- Τον Οκτώβριο του 1975 κυκλοφόρησε σε μορφή 7" βινυλίου στο Βέλγιο το σινγκλ "Child in Time part 1". Στη δεύτερη πλευρά του σινγκλ βρισκόταν το δεύτερο μισό του ίδιου κομματιού.[17]
Θέσεις τσαρτ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
Deep Purple in Rock (άλμπουμ) Επίσημη κυκλοφορία: 5 Ιουνίου 1970
|
Black Night (σινγκλ) Επίσημη κυκλοφορία: 5 Ιουνίου 1970
|
Speed King (σινγκλ) Επίσημη κυκλοφορία: Απρίλιος 1970
Child in Time (σινγκλ) Επίσημη κυκλοφορία: Νοέμβριος 1970
|
Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Deep Purple in Rock (άλμπουμ)
- Ηνωμένες Πολιτείες (RIAA Certification): Χρυσός[19]
- Ηνωμένο Βασίλειο (BPI Certification): Χρυσός[20]
- Γερμανία (BVMI Certification): Χρυσός[21]
- Γαλλία (SNEP Certification): Χρυσός[22]
- Ολλανδία (NVPI Certification): Χρυσός[23]
- Αργεντινή (CAPIF Certification): Χρυσός
- Ιταλία (FIMI Certification): Χρυσός[24]
Κατατάξεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Classic Rock, Τα 100 καλύτερα άλμπουμ βρετανικού ροκ όλων των εποχών: # 13 [25]
- Kerrang! Τα 100 καλύτερα άλμπουμ βρετανικού ροκ όλων των εποχών: # 56 [26]
- Kerrang! Τα 100 καλύτερα χέβι μέταλ άλμπουμ όλων των εποχών: # 15 [27]
- Q Magazine, Τα 100 καλύτερα βρετανικά άλμπουμ όλων των εποχών: # 78 [28]
- Guitarist Magazine, Τα 50 επιδραστικότερα άλμπουμ όλων των εποχών: # 8 [29]
- Rolling Stone (Germany) Τα 500 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών: # 177 [30]
- Rate Your Music Τα 100 καλύτερα ροκ άλμπουμ όλων των εποχών: # 93 [31]
- Micha Jans, Οι πρώτοι δίσκοι σε πωλήσεις για τη δεκαετία του '70 στην Ολλανδία: # 12 [32]
- FNAC (Γαλλία) Τα 1000 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών: # 220 [33]
Τα μέλη των Deep Purple[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Deep Purple in Rock ηχογραφήθηκε από τη δεύτερη σειρά μελών του συγκροτήματος. Η εν λόγω σειρά έμεινε στην ιστορία ως η πιο επιτυχημένη και χαρακτηριστική των Deep Purple. Τα μέλη της ήταν τα εξής:
- Ίαν Γκίλαν - φωνητικά
- Ρίτσι Μπλάκμορ - κιθάρα
- Τζον Λορντ - πλήκτρα
- Ρότζερ Γκλόβερ - μπάσο
- Ίαν Πέις - τύμπανα
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Deep Purple - Deep Purple In Rock | Releases | Discogs
- ↑ Chart Positions - The Highway Star
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 Mark 2 (1969 - 1973) - === Deep Purple Tour Page
- ↑ Deep Purple - Kneel & Pray (From 'Ritchie's Blues' Bootleg)
- ↑ 5,0 5,1 Child In Time by Deep Purple - Songfacts
- ↑ Deep Purple Concert Setlist at Royal Albert Hall, London on September 24th, 1969
- ↑ Into The Fire by Deep Purple - Songfacts
- ↑ When Ian Gillan Took the Lead on 'Jesus Christ Superstar'
- ↑ Hard Lovin' Man by Deep Purple - Songfacts
- ↑ Deep Purple - Cry Free
- ↑ Deep Purple - In Concert | Releases | Discogs
- ↑ Flight Of The Rat by Deep Purple - Songfacts
- ↑ Bloodsucker by Deep Purple - Songfacts
- ↑ Black Night by Deep Purple - Songfacts
- ↑ Deep Purple - Black Night | Releases | Discogs
- ↑ Deep Purple - Speed King | Releases | Discogs
- ↑ 17,0 17,1 Deep Purple - Child In Time | Releases | Discogs
- ↑ Deep Purple - Flight Of The Rat (1970, Vinyl) | Discogs
- ↑ «RIAA Gold & Platinum database». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2011.
- ↑ «Certified Awards - BPI». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2011.
- ↑ BVMI | Datenbank - Bundesverband Musikindustrie
- ↑ Gold & Platinum - France
- ↑ «Overzicht Goud/Platina Audio | NVPI». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ Certificazioni - FIMI
- ↑ 100 Classic Rock Greatest British Rock Album Ever
- ↑ «Kerrang! Magazine's Top 100 British Rock Albums Of All Time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2013.
- ↑ «warpigcat >lists >Kerrang! The 100 Greatest Heavy Metal Albums of all Time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2013.
- ↑ The 100 Greatest British Albums Ever
- ↑ The Top 50 Most Influential Guitar Albums of All Time
- ↑ Rolling Stone (2004) Die 500 besten Alben aller Zeiten - Kritiker
- ↑ 100 Greatest Rock Albums of All Time - Rate Your Music
- ↑ «1-1000 - Chello». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2013.
- ↑ «Les 1000 CD des disquaires de la fnac | Listology». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2013.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|
| ||||||||