BMW E38

BMW Σειρά 7 E38
BMW Σειρά 7 E38
	BMW E38 του 1995 - 1998 στις ΗΠΑ; BMW E38 του 1998 - 2001 στη Γερμανία
Σύνοψη
Κατασκευαστής	BMW
Παραγωγή	Απρίλιος 1994 — Ιούλιος 2001
Συναρμολόγηση	Ντίνγκολφινγκ, Γερμανία; Τολούκα, Μεξικό
Σχεδιαστής	Κλάους Λούτε (επικεφαλής της σχεδιαστικής ομάδας: 1988 - 1990); Wolfgang Reitzle (επικεφαλής της σχεδιαστικής ομάδας: 1990 - 1991); Boyke Boyer (εξωτερική αισθητική: 1990, 1991)
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Μεγάλο πολυτελές αυτοκίνητο
Αμάξωμα	4-πορτο σεντάν
Διαμόρφωση	Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση
Σχετική εξέλιξη	BMW Σειρά 5 E39
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας	Βενζίνη:; 2.8 λίτρα I6 (6-κύλινδρος σε σειρά); 3.0 λίτρα V8; 3.5 λίτρα V8; 4.0 λίτρα V8; 4.4 λίτρα V8; 5.4 λίτρα V12; Ντίζελ:; 2.5 λίτρα I6 turbodiesel; 2.9 λίτρα I6 turbodiesel; 3.9 λίτρα V8 turbodiesel
Μετάδοση	5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο; 6-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο; 5-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο
Χωρητικότητα καυσίμου	Κανονικό μεταξόνιο : 85 λίτρα; Μακρύ μεταξόνιο : 95 λίτρα
Διαστάσεις
Μεταξόνιο	SWB : 2.930 χιλιοστά; LWB : 3.070 χιλιοστά
Μήκος	SWB : 4.984 χιλιοστά; LWB : 5.124 χιλιοστά
Πλάτος	1.862 χιλιοστά
Ύψος	SWB : 1.425 χιλιοστά; LWB : 1.435 χιλιοστά
Κενό Βάρος	1.710 - 2.085 κιλά
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	BMW E32
Επόμενο μοντέλο	BMW E65

Η BMW Σειρά 7 E38 ήταν ένα μεγάλο πολυτελές σεντάν αυτοκίνητο της κατηγορίας F, που παρήχθη από τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία BMW, από τον Απρίλιο του 1994 έως τις 27 Ιουλίου 2001, αν και τα πρώτα πιλοτικά μοντέλα προ-παραγωγής είχαν αρχίσει να κατασκευάζονται από τις 23 Ιουλίου 1993, δηλαδή σχεδόν 1 χρόνο πριν ξεκινήσει η μαζική παραγωγή του. Αντικατέστησε τη BMW E32 και ήταν η τρίτη, χρονολογικώς, γενιά της Σειράς 7. Τελικώς, αντικαταστάθηκε τον Νοέμβριο του 2001 από τη BMW E65 / E66. Συνολικά κατασκευάστηκαν 340.242 αντίτυπα σειράς Ε38 στα 7 έτη παραγωγής της, αριθμός ελαφρά μεγαλύτερος από αυτόν του προκατόχου του.^[1]^[2]

Εξέλιξη και παρουσίαση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η εξέλιξη του μοντέλου είχε ξεκινήσει ήδη από τις αρχές του 1988 και τα πρώτα επίσημα σχέδια έγιναν από το 1988 έως τον Απρίλιο του 1990 από τον επικεφαλής Claus Luthe, όταν και τον αντικατέστησε ο Dr. Wolfgang Reitzle, ενώ τότε έγινε δεκτή και επελέγη η σχεδιαστική πρόταση του Boyke Boyer, η οποία και εξελίχθηκε στο τελικό μοντέλο παραγωγής. Τον Φεβρουάριο του 1991, εγκρίθηκε το ντιζάιν παραγωγής, με την παρουσίαση του μοντέλου να έχει αρχικά οριστεί για το 1993. Μετά την εισαγωγή του Mercedes-Benz W140 στην αγορά, όμως, που έγινε το καλοκαίρι του 1991, σημειώθηκε μια καθυστέρηση, καθώς προστέθηκαν επειγόντως μερικά ακόμα στοιχεία εξοπλισμού στην E38, προκειμένου να ανταπεξέλθει επιτυχώς απέναντι στην S-Class W140 της «αιώνιας αντιπάλου» εταιρείας.

Τελικώς, η BMW E38 παρουσιάστηκε επίσημα στις 13 Μαΐου 1994, αν και τα πρώτα πιλοτικά μοντέλα προ-παραγωγής είχαν αρχίσει να κατασκευάζονται από τις 23 Ιουλίου 1993 και τα πρώτα πιλοτικά μοντέλα προδιαγραφών των ΗΠΑ άρχισαν να κατασκευάζονται στις 13 Ιανουαρίου 1994. Η τυπική παραγωγή της είχε ξεκινήσει στις 17 Φεβρουαρίου 1994, ενώ 1 ημέρα μετά, στις 18 Φεβρουαρίου, αποκαλύφθηκε επίσημα σε σχετική συνέντευξη Τύπου της BMW, ως μοντέλο της σεζόν (model year) του 1995. Η μαζική παραγωγή της ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1994 και κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στη Γερμανία τον Ιούνιο του 1994, ενώ σύντομα ακολούθησαν και όλες οι εξαγωγικές αγορές. Τους πρώτους μήνες, η E38 προσφερόταν μόνο στις 8-κύλινδρες εκδόσεις 730i και 740i, με τον V8 βενζινοκινητήρα M60, σε εκδοχές 3.0 και 4.0 λίτρων αντίστοιχα. Τον Σεπτέμβριο του 1994, η E38 άρχισε να προσφέρεται σε εκδοχή με μακρύτερο κατά 14 εκατοστά μεταξόνιο (730iL και 740iL), ενώ τον Νοέμβριο του 1994 ξεκίνησε και η παραγωγή της 12-κύλινδρης BMW 750i/750iL με βενζινοκινητήρα 5.4 λίτρων V12 και έφτασε στην αγορά τον Ιανουάριο του 1995. Σύντομα ακολούθησε πληθώρα επιπρόσθετων εκδόσεων, που αναλύονται στην επόμενη ενότητα.

Ειδικότερα τα μοντέλα προδιαγραφών των ΗΠΑ μπήκαν στη μαζική παραγωγή τον Σεπτέμβριο του 1994 και τελικώς κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά στην αμερικανική αγορά τον Νοέμβριο του 1994, επίσης για τη σεζόν (model year) του 1995.

Εκδόσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Ευρώπη κυκλοφόρησε στις εξής εκδόσεις: 725tds, 728i/iL, 730i/iL, 730d, 735i/iL, 740i/iL, 740d και 750i/iL. Αντιθέτως, μόλις 3 εκδόσεις κυκλοφόρησαν στη Βόρεια Αμερική: 740i, 740iL και 750iL, με βασικές τιμές το 2001 (το τελευταίο έτος παραγωγής της E38) στα 62.900 δολάρια για την 740i, στα 66.900 δολάρια για την 740iL και στα 92.100 δολάρια για την 750iL.

Σε όλα τα κράτη διεθνώς, η επίσημη ναυαρχίδα της Ε38 και γενικότερα της BMW, ήταν η ιδιαίτερα ακριβή και σχετικά σπάνια 12-κύλινδρη BMW 750i/750iL με βενζινοκινητήρα 5.4 λίτρων V12, ισχύος 322 hp (326 PS; 240 kW). Ο συγκεκριμένος κινητήρας αποδείχθηκε εξαιρετικά αξιόπιστος, υπό τον όρο ότι γίνεται προσεκτική και τακτική συντήρηση, και γενικότερα θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους και ανθεκτικότερους V12 της σύγχρονης ιστορίας της αυτοκίνησης. Μάλιστα δεν είναι τυχαίο ότι χρησιμοποιήθηκε και στη BMW Σειρά 8 E31 850Ci του 1994 - 1999, αλλά ακόμα και στη Rolls-Royce Silver Seraph, η οποία παρήχθη από το 1998 έως το 2002. Δεν είναι ασυνήθιστο να βρεθούν αντίτυπα αυτών των μοντέλων που να έχουν διανύσει περισσότερα από 320.000 χιλιόμετρα / 200.000 μίλια ή ενίοτε ακόμα και 500.000 χιλιόμετρα / 310.000 μίλια χωρίς να έχει χρειαστεί ανακατασκευή του κινητήρα.

Τα μοντέλα με κινητήρες βενζίνης ήταν διαθέσιμα και με μακρύτερο κατά 14 εκατοστά μεταξόνιο, που ξεχώριζαν από ένα επιπλέον «L» στο όνομα, όπως π.χ. BMW 750iL. Ο επιπλέον χώρος ήταν αποκλειστικά για τους πίσω επιβάτες. Επίσης, τα μοντέλα με μακρύτερο μεταξόνιο είχαν ένα μεγαλύτερο ντεπόζιτο καυσίμων, όγκου 95 λίτρων, έναντι 85 λίτρων στις εκδόσεις με το κοντό μεταξόνιο. Αντιθέτως, ο χώρος αποσκευών είχε όγκο 500 λίτρων σε όλες τις εκδόσεις. Ο αεροδυναμικός συντελεστής Cd ήταν 0,30 σε όλες σχεδόν τις E38, εκτός από την κορυφαία έκδοση BMW 750i/750iL που είχε Cd 0,32 λόγω φαρδύτερων ελαστικών 235/60 R16, έναντι 215/65 R16 όλων των άλλων E38.

Από το 1997 έως το 2001, παρήχθη και μια εξαιρετικά σπάνια έκδοση λιμουζίνας, με τον κινητήρα 5.4 λίτρων V12 και με 25 εκατοστά μεγαλύτερο μεταξόνιο από την 750iL και διατέθηκε ως BMW L7. Η υπερπολυτελής έκδοση L7 είχε το εντυπωσιακό μήκος των 5.374 χιλιοστών και βάρος 2.215 κιλά. Κατασκευαζόταν και στις δύο διεθνείς εκδοχές πλευράς οδήγησης, αριστεροτίμονη και δεξιοτίμονη, και προοριζόταν κυρίως για τις αγορές των ΗΠΑ, της Νοτιοανατολικής Ασίας και της Μέσης Ανατολής. Ωστόσο, ένας μικρός αριθμός διατέθηκε και στην Ευρώπη, όπου η τιμή πώλησης ήταν 246.000 γερμανικά μάρκα με την τότε ισοτιμία, ενώ στην Ελλάδα δεν διατέθηκε ποτέ επίσημα. Διέθετε ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα μπροστινά και πίσω καθίσματα, τραπεζάκια για τους πίσω επιβάτες, ψυγείο, κινητό τηλέφωνο, τηλεόραση, ξεχωριστές οθόνες με τηλεόραση και video player για τους πίσω επιβάτες, φαξ, σύστημα δορυφορικής πλοήγησης και, κατόπιν παραγγελίας, ένα πλήρες «γραφείο» στα πίσω καθίσματα. Τα μοντέλα των 2 τελευταίων ετών, μπορούσαν να παραγγελθούν και με ένα συρόμενο διαχωριστικό τζάμι μεταξύ των εμπρός και των πίσω καθισμάτων. Συνολικά κατασκευάστηκαν μόλις 900 αντίτυπα σειράς L7 και τα 899 πωλήθηκαν, ενώ το 1 κατέληξε απευθείας στο μουσείο της BMW. Σήμερα οι BMW L7 είναι άκρως δυσεύρετες και με ιδιαίτερα υψηλές τιμές μεταπώλησης ως προς την παλαιότητά τους.

Τις δύο τελευταίες σεζόν του μοντέλου, δηλαδή του 2000 και του 2001, η BMW παρήγαγε και τεθωρακισμένες εκδόσεις της E38, όλες σε συνδυασμό με τις 740iL και 750iL, με αντίστοιχες τιμές 99.100 και 124.400 δολάρια με την τότε ισοτιμία. Τα μοντέλα αυτά, γνωστά με το όνομα Protection Line (Γραμμή Προστασίας), έφεραν και ελαστικά run-flat, δηλαδή μπορούν να συνεχίζουν κανονικά την πορεία τους ακόμα και αν πυροβοληθούν και τα 4 ελαστικά.

Κινητήρες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρακάτω παρουσιάζονται τα μοντέλα με κινητήρες βενζίνης. Τα περισσότερα έφεραν στάνταρ 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο (ειδικότερα στις εκδόσεις 735i/735iL καταργήθηκε το 1998) και προαιρετικά 5-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο. Κατ' εξαίρεση, οι εκδόσεις 740i/740iL έφεραν στάνταρ 5-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο και προαιρετικά 6-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο, αν και στην πράξη ελάχιστα αντίτυπα (γύρω στο 5%) κυκλοφόρησαν με το μηχανικό, ενώ οι εκδόσεις με τον V12 κινητήρα 5.4 λίτρων (750i/750iL και L7) προσφέρονταν αποκλειστικά με 5-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο, σε όλα τα έτη παραγωγής τους. Επίσης, οι τιμές σε παρένθεση για την επιτάχυνση και την τελική ταχύτητα, αναφέρονται στα μοντέλα με αυτόματο κιβώτιο ταχυτήτων.

Μοντέλο	Έτη παραγωγής	Κωδικός κινητήρα	Κύλινδροι	Κυβισμός	Ισχύς hp/rpm	Ροπή N·m/rpm	Μέγιστη ταχύτητα (km/h)	Επιτάχυνση 0–100 km/h (sec)
728i	1995 - 1998	M52B28	I6	2.793 cm³	193/5.300	282/3.950	227 (225)	8,6 (9,6)
728i	1998 - 2001	M52TUB28	I6	2.793 cm³	193/5.300	282/3.500	228 (226)	8,6 (9,6)
730i	1994 - 1996	M60B30	V8	2.997 cm³	218/5.800	290/4.500	235 (234)	8,3 (9,5)
735i	1996 - 1998	M62B35	V8	3.498 cm³	235/5.700	320/3.300	244 (240)	7,6 (8,0)
735i	1998 - 2001	M62TUB35	V8	3.498 cm³	238/5.800	345/3.800	(243)	(8,2)
740i	1994 - 1996	M60B40	V8	3.982 cm³	286/5.800	400/4.500	250 (250)	6,9 (7,4)
740i	1996 - 1998	M62B44	V8	4.398 cm³	286/5.400	440/3.600	250 (250)	6,8 (7,3)
740i	1998 - 2001	M62TUB44	V8	4.398 cm³	290/5.400	440/3.600	250 (250)	6,8 (7,3)
750i	1994 - 1998	M73B54	V12	5.379 cm³	326/5.000	490/3.900	(250)	(6,7)
750i	1998 - 2001	M73TUB54	V12	5.379 cm³	326/5.000	490/3.900	(250)	(6,6)
L7	1996 - 1998	M73B54	V12	5.379 cm³	326/5.000	490/3.900	(250)	(6,8)
L7	1998 - 2001	M73TUB54	V12	5.379 cm³	326/5.000	490/3.900	(250)	(7,0)

Ακολουθούν οι εκδόσεις Diesel. Ειδικότερα ο βασικός κινητήρας ντίζελ της έκδοσης 725tds προσφέρθηκε από το 1995 έως το 2000 και υπήρξε ο πρώτος πετρελαιοκινητήρας στην ιστορία της Σειράς 7, αλλά εισέπραξε αρνητικά σχόλια για σοβαρή ανεπάρκεια ισχύος ως προς το βάρος του αυτοκινήτου, μολονότι από την άλλη ήταν ιδιαίτερα οικονομικός. Οι άλλες εκδόσεις ντίζελ, 730d και 740d, προστέθηκαν στην παλέτα των μοντέλων το 1998 και το 1999, αντίστοιχα, και συνδυάζονταν αποκλειστικά με 5-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο.

Μοντέλο	Έτη παραγωγής	Κωδικός κινητήρα	Κύλινδροι	Κυβισμός	Ισχύς hp/rpm	Ροπή N·m/rpm	Μέγιστη ταχύτητα (km/h)	Επιτάχυνση 0–100 km/h (sec)
725tds	1995 - 2000	M51D25S	I6	2.498 cm³	143/4.800	280/2.400	206 (202)	11,4 (12,2)
730d	1998 - 2000	M57D29	I6	2.926 cm³	184/4.000	410/1.750	(220)	(9,2)
730d	2000 - 2001	M57D29	I6	2.926 cm³	193/4.000	430/2.000	(220)	(8,9)
740d	1999 - 2000	M67D39	V8	3.901 cm³	238/4.000	560/2.000	(242)	(8,4)
740d	2000 - 2001	M67D39	V8	3.901 cm³	245/4.000	560/1.750	(242)	(8,0)

Εξοπλισμός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το επίπεδο εξοπλισμού της Ε38 ήταν πραγματικά κορυφαίο για τα δεδομένα της δεκαετίας του 1990. Τα πιο αξιοσημείωτα στοιχεία που διέθετε εξ αρχής στάνταρ η Ε38 στον εξοπλισμό της, ήταν τα εξής:

2-ζωνικός αυτόματος κλιματισμός με φίλτρο καυσαερίων.
Ηχοσύστημα με CD-player, 14 ηχεία και 4 subwoofers.
Φωτισμός του πίνακα οργάνων και των άλλων ενδείξεων με πορτοκαλί LED (Light Emitting Diode - Δίοδος Εκπομπής Φωτός), κάτι πρωτοποριακό για την τότε δεκαετία, όταν σχεδόν όλα τα αυτοκίνητα χρησιμοποιούσαν ακόμα μικρές λυχνίες για τον φωτισμό.
Χειριστήρια στο τιμόνι για τον έλεγχο του ηχοσυστήματος.
Cruise control.
Θερμαινόμενα και ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα μπροστινά καθίσματα.
Θερμαινόμενοι και ηλεκτρικά ρυθμιζόμενοι εξωτερικοί καθρέφτες.
Αισθητήρες παρκαρίσματος εμπρός και πίσω.
Προβολείς ομίχλης εμπρός και πίσω.
Κεντρικό κλείδωμα.
Ζάντες αλουμινίου.

Στάνταρ ή προαιρετικά, ανάλογα με την έκδοση και την χώρα, διέθετε επιπλέον:

Πλήρως δερμάτινο σαλόνι, με φινίρισμα από ξύλο καρυδιάς (στάνταρ στις ανώτερες εκδόσεις).
Αισθητήρα βροχής για πλήρως αυτόματη λειτουργία και αυτορυθμιζόμενη ταχύτητα των υαλοκαθαριστήρων ανάλογα με την ένταση της βροχής (στάνταρ από τα τέλη του 1999).
Μπροστινούς προβολείς με φώτα Xenon (αρχικά μόνο στις 750i/750iL και στάνταρ σε όλα από τα τέλη του 1999).
Πακέτο μνήμης 3 θέσεων για το κάθισμα του οδηγού.
Σύστημα μασάζ «Active Comfort Seat» (από το 1998) για βελτίωση της άνεσης και μείωση της κόπωσης του οδηγού και των επιβατών.
Θερμαινόμενα, ηλεκτρικά ρυθμιζόμενα πίσω καθίσματα.
Θερμαινόμενη στεφάνη του τιμονιού.
Ξεχωριστός αυτόματος κλιματισμός για τους πίσω επιβάτες.
Κινητό τηλέφωνο.
6-δισκο CD-changer (στάνταρ από τα τέλη του 1999).
Από τον Σεπτέμβριο του 1994, λίγους μήνες μετά την εισαγωγή της, άρχισε να προσφέρει έξτρα σύστημα δορυφορικής πλοήγησης που λειτουργούσε με CD-ROM και είχε πλήρως έγχρωμη οθόνη και αναλογική τηλεόραση (όλα στάνταρ από τα τέλη του 1999). Όσα μοντέλα παραγγέλθηκαν με αυτά, έφεραν στάνταρ έναν μηχανισμό που έθετε την τηλεόραση εκτός λειτουργίας όταν ο οδηγός έθετε σε κίνηση το αυτοκίνητο, για προφανείς λόγους ασφαλείας. Αρχικά μάλιστα, η BMW Ε38 ήταν το πρώτο διαθέσιμο στη Γερμανία μοντέλο με εργοστασιακό σύστημα πλοήγησης και το πρώτο ευρωπαϊκό μοντέλο που την προσέφερε σε όλες τις εκδόσεις (κάποιες άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες προηγουμένως, την προσέφεραν μόνο σε κάποιες ειδικές εκδόσεις ή σε λίγες κορυφαίες εκδόσεις που είχαν κυκλοφορήσει σε ελάχιστα αντίτυπα ή ενίοτε ως aftermarket προσθήκη). Επίσης, ήταν και η πρώτη στη ιστορία BMW με τηλεόραση στον εξοπλισμό της.
Τον Απρίλιο του 2000, όλα τα μοντέλα ευρωπαϊκής κυκλοφορίας άρχισαν να προσφέρουν και adaptive cruise control, για την αυξομείωση της ταχύτητας του αυτοκινήτου, έτσι ώστε η απόσταση από το προπορευόμενο όχημα να παραμένει πάντα σταθερή.

Ενεργητική και παθητική ασφάλεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επίσης και στην ενεργητική ασφάλεια, ο εξοπλισμός της ήταν πλήρης, καθώς διέθετε στάνταρ:

4 δισκόφρενα, με τα μπροστινά να είναι αεριζόμενα. Ειδικότερα στην κορυφαία έκδοση BMW 750i/750iL ήταν και τα 4 αεριζόμενα.
Σύστημα Αντιμπλοκαρίσματος Τροχών (Anti-lock Braking System / ABS) σε όλες τις εκδόσεις της E38, από την έναρξη των πωλήσεων το 1994.
Σύστημα ελέγχου πρόσφυσης (traction control system) σε όλες τις εκδόσεις της E38 και επίσης από την έναρξη των πωλήσεων το 1994.
Σύστημα Ηλεκτρονικής Ευστάθειας (ΕSΡ) από τα τέλη του 1995 στις εκδόσεις 740i/740iL και 750i/750iL, ενώ από το 1998 σε όλα.
Σύστημα Υποβοήθησης Φρεναρίσματος (Brake Assist) από το 1999 και σε όλες τις εκδόσεις.

Ιδιαίτερα πρωτοποριακό υπήρξε και στην παθητική ασφάλεια. Ήδη από από την έναρξη των πωλήσεων, το 1994, έφερε στάνταρ 2 μπροστινούς αερόσακους οδηγού (όγκου 45 έως 64 λίτρων στις τότε BMW, αναλόγως με το μοντέλο, την αγορά και τις διαστάσεις του τιμονιού) και συνοδηγού (όγκου 105 λίτρων σε όλες τις τότε BMW), και από τον Σεπτέμβριο του 1996 απέκτησε και στάνταρ πλευρικούς αερόσακους προστασίας πλευρών (side torso airbags) στις μπροστινές πόρτες (όγκου 14 λίτρων, όπως ήταν και σε όλες τις BMW των πρώτων ετών μετά), φτάνοντας έτσι τους 4 αερόσακους στάνταρ (οι πλευρικοί είχαν εμφανιστεί τον Μάιο του 1996, επίσης στην E38, ως έξτρα).

Τον Σεπτέμβριο του 1997, η Σειρά 7 E38, ταυτόχρονα και με την λίγο μικρότερη Σειρά 5 E39, εφοδιάστηκαν με στάνταρ στην E38 πλευρικούς αερόσακους στις πίσω πόρτες (όγκου επίσης 14 λίτρων σε όλες τις τότε BMW), προστασίας πλευρών (στην E39 ήταν έξτρα), και στάνταρ μπροστινούς πλευρικούς αερόσακους κεφαλής, σωληνωτού σχήματος (tubular side airbags), γνωστοί με το όνομα «Σύστημα Προστασίας Κεφαλής / Head Protection System (HPS)»^[3] (ειδικότερα οι πλευρικοί κεφαλής είχαν εμφανιστεί τον Μάιο του 1997 στην E38, ως έξτρα). Αυτή ήταν η πρώτη παγκοσμίως πατέντα για προστασία της κεφαλής κατά τις πλευρικές συγκρούσεις. Για την ακρίβεια, ήταν διαμήκεις αερόσακοι που έμοιαζαν με λουκάνικα μεγάλου μήκους (όγκου 13 λίτρων σε όλες τις τότε BMW) και κάλυπταν διαγώνια τα πλαίσια των μπροστινών παραθύρων, προστατεύοντας έτσι τα κεφάλια οδηγού και συνοδηγού. Οι ίδιοι αερόσακοι είχαν εξ αρχής την ιδιότητα να διατηρούνται επίσης φουσκωμένοι για έως και 7 δευτερόλεπτα, για προστασία των επιβατών ακόμα και στο ενδεχόμενο της ανατροπής.

Πάντως στα μεταγενέστερα μοντέλα της BMW αυτός ο αρχικός αερόσακος σωληνωτού σχήματος αντικαταστάθηκε από τον αερόσακο που δημιουργεί ένα φουσκωτό «παραπέτασμα» για ακόμα καλύτερη προστασία. Ο συγκεκριμένος αερόσακος, είναι γνωστός ως «πλευρικός αερόσακος τύπου κουρτίνας» (side curtain airbag) και κατά την πρόσκρουση ξεδιπλώνεται και κατεβαίνει από την οροφή, καλύπτοντας έτσι πλήρως όλους τους επιβάτες, μπροστινούς και πίσω, ανεξαρτήτως ύψους (αναστήματος). Αυτός ο πλευρικός αερόσακος τύπου κουρτίνας και για όλους τους επιβάτες, εισήχθη απευθείας στα μοντέλα όλων των άλλων αυτοκινητοβιομηχανιών, ενώ ειδικότερα στη Σειρά 7 E38 καθιερώθηκε για τους πίσω επιβάτες τον Σεπτέμβριο του 1998, με την έναρξη της σεζόν του 1999, ενώ με την εισαγωγή της διαδόχου BMW E65 / E66 καθιερώθηκε και για τους μπροστινούς επιβάτες.^[4] Για την ιστορία, στην αμέσως μικρότερη BMW Σειρά 5 καθιερώθηκε με την εισαγωγή της διαδόχου BMW E60, τον Ιούνιο του 2003.

Από τον Μάρτιο του 1999, οι δύο μπροστινοί αερόσακοι της BMW E38 έγιναν 2 σταδίων, αναλόγως με τη σοβαρότητα της πρόσκρουσης, ενώ απέκτησε και στάνταρ πλευρικούς αερόσακους κεφαλής, επίσης τύπου κουρτίνας, και για τους πίσω επιβάτες, φτάνοντας έτσι τους στάνταρ 10 αερόσακους, σε όλες τις εκδόσεις του μοντέλου. Παραδόξως όμως, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες «μόνο» οι 8 αερόσακοι ήταν στάνταρ και οι 2 πίσω πλευρικοί αερόσακοι προστασίας πλευρών (side torso airbags) ήταν έξτρα.

Επίσης, στην E38 το ντεπόζιτο καυσίμων ήταν μπροστά από τον πίσω άξονα και προς το κέντρο του αμαξώματος, κάτω από τα πίσω καθίσματα (σε αντίθεση με την προκάτοχο E32 που το είχε στο πίσω άκρο του αμαξώματος και μάλιστα καταλαμβάνοντας ολόκληρο τον χώρο κάτω από την «ουρά»), μειώνοντας έτσι δραστικά τον κίνδυνο έκρηξης και εκδήλωσης πυρκαγιάς σε τυχόν οπίσθια πρόσκρουση. Προσοχή θέλει μόνο στο γεγονός ότι η E38 ήταν η τελευταία ιστορικώς BMW που είχε μεταλλικό ντεπόζιτο, σε μια εποχή που όλα τα άλλα μοντέλα της BMW (μετά τη λήξη της παραγωγής της BMW Σειράς 5 E34 τον Δεκέμβριο του 1995 για το σεντάν και τον Ιούνιο του 1996 για το στέισον βάγκον) είχαν πλαστικό ντεπόζιτο, και λόγω της παλαιότητας του μοντέλου αρκετά αντίτυπα της E38 έχουν εμφανίσει φαινόμενα σκουριάς στο ντεπόζιτο και διαρροής καυσίμου. Να σημειωθεί ότι στην E38 το ντεπόζιτο αποτελείται από δύο θαλάμους που συνδέονται μεταξύ τους, μια σχεδίαση που ξεκίνησε για πρώτη φορά το 1990 με την εισαγωγή της BMW Σειράς 3 E36 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε όλες τις BMW.

Ανανέωση του 1998[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Σεπτέμβριο του 1998, το μοντέλο υπέστη μια έντονη ανανέωση στην εξωτερική εμφάνιση, στον εξοπλισμό και στην ασφάλεια, προκειμένου να αντέξει τον ανταγωνισμό από την τότε καινούρια Mercedes-Benz S-Class W220. Η νέα αυτή E38 μπήκε στη μαζική παραγωγή τον Σεπτέμβριο και κυκλοφόρησε στην αγορά τον Δεκέμβριο του 1998, για τη σεζόν (model year) του 1999. Οι πιο εμφανείς διαφορές ήταν τα δύο «δάκρυα» στον καθένα από τους μπροστινούς προβολείς (κατά το πρότυπο της BMW Σειράς 3 E46 που είχε μόλις μπει στην παραγωγή, από τον Μάρτιο του 1998), τα πιο μακρόστενα μπροστινά φλας (που μπορούσαν πλέον να παραγγελθούν με λευκό εξωτερικό γυαλί, αντί για πορτοκαλί, με έξτρα χρέωση) και τα πιο διάφανα κρύσταλλα των πίσω φώτων (από τα πρώτα αυτοκίνητα παγκοσμίως που καθιέρωσαν αυτή την μόδα). Ταυτόχρονα, εμφανίστηκαν και νέα μεταλλικά εξωτερικά χρώματα στην παλέτα επιλογής, νέας σχεδίασης ζάντες αλουμινίου και τοποθετήθηκε στο πίσω μέρος και μια οριζόντια στενή λωρίδα από χρώμιο πάνω από την πίσω πινακίδα, με μοναδική εξαίρεση το πακέτο εξωτερικής εμφάνισης Shadow Line, δηλαδή (αισθητική) Γραμμή Σκιάς, που δεν την είχε.

Στο σαλόνι, τοποθετήθηκαν νέες και ακόμα καλύτερες δερμάτινες επενδύσεις στο σαλόνι, μαζί με καινούριας σχεδίασης και υψηλότερης ποιότητας επενδύσεις από ξύλο, και μεγαλύτερη οθόνη για το σύστημα δορυφορικής πλοήγησης. Τα καθίσματα του οδηγού και του συνοδηγού έγιναν κατά 2,0 εκατοστά μακρύτερα, αυξάνοντας έτσι την άνεση. Προαιρετικά, στη Σειρά 7 E38 και στη Σειρά 5 E39 εμφανίστηκε, με έξτρα χρέωση, φωνητικός έλεγχος για το κινητό τηλέφωνο και το σύστημα πλοήγησης, έτσι ώστε ο οδηγός να μπορεί να επιλέγει τις λειτουργίες της πλοήγησης ή να εισάγει έναν τηλεφωνικό αριθμό ή να χρησιμοποιεί το ηλεκτρονικό σημειωματάριο χωρίς να παίρνει τα χέρια του από το τιμόνι. Αρχικά, ο φωνητικός έλεγχος προσφερόταν σε αυτά τα δύο μοντέλα μόνο στα γερμανικά, ενώ από την άνοιξη του 1999 έγινε διαθέσιμος και σε άλλες ευρωπαϊκές γλώσσες. Επίσης, με την ανανέωση τον Σεπτέμβριο του 1998, υπήρξαν και περαιτέρω βελτιώσεις και αναβαθμίσεις στον εξοπλισμό του και, όπως προαναφέρθηκε, στην ασφάλεια που προσέφερε.^[5]

Η παραγωγή της E38 έληξε στις 27 Ιουλίου 2001 και το τελευταίο αντίτυπο ήταν μια 740i με ασημί εξωτερική βαφή και μαύρο δερμάτινο σαλόνι, όπως το μοντέλο της προηγούμενης φωτογραφίας (που είναι μια ασημί E38 728i με μαύρο δερμάτινο σαλόνι που ταξινομήθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο).

Δυνατότητες αναβάθμισης του εξοπλισμού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και λόγω της παλαιότητας του μοντέλου δεν υπήρξε ποτέ έκδοση με DVD-ROM για το σύστημα δορυφορικής πλοήγησης, ούτε με MP3 για το εργοστασιακό ηχοσύστημα, ωστόσο τα συστήματα της Ε38 μπορούν να αναβαθμιστούν εύκολα, με μικρές τροποποιήσεις, ώστε να υπάρξει aftermarket συμβατότητα με νεότερες τεχνολογίες της BMW, όπως DVD για το σύστημα δορυφορικής πλοήγησης, MP3 για το 6-δισκο CD-changer και hands-free κινητό τηλέφωνο, με τεχνολογία Bluetooth χωρίς καλώδια.

Συνολική παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με βάση την έκδοση:

725tds 9.053
728i 38.947
728iL 6.816
730d 12.336
730i 20.876
730iL 2.137
735i 21.481
735iL 6.963
740d 3.450
740i 88.853
740iL 91.431
750i 8.559
750iL 15.759
L7 899

Με βάση τον κινητήρα:

M51 9.053
M52 28.086
M52TU 17.677
M57 12.336
M60/1 23.013
M60/2 45.724
M62 163.004
M67 3.450
M73 25.217

Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑ Kittler, Eberhard (2001). Deutsche Autos seit 1990, Band 5. Stuttgart: Motorbuch Verlag. ISBN 3-613-02128-5.
↑ Auto Katalog, 2003 edition, p. 312. Note: Figures include early E65 production.
↑ «BMW Head Protection System Sets New Standard in Side-Impact Protection in Latest IIHS Crash Test». www.theautochannel.com. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2017.
↑ 7-forum.com/ Sicherheitssystem im BMW 7er, Modell E38.
↑ 7-forum.com/ Die 7er-Reihe, ab Modelljahr 1999: neue Motoren, optischer Feinschliff, neue Ausstattungen, Modell E38.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Commons logo

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
BMW E38

[DeAutosab90Kittler-1] Kittler, Eberhard (2001). Deutsche Autos seit 1990, Band 5. Stuttgart: Motorbuch Verlag. ISBN 3-613-02128-5.

[2] Auto Katalog, 2003 edition, p. 312. Note: Figures include early E65 production.

[3] «BMW Head Protection System Sets New Standard in Side-Impact Protection in Latest IIHS Crash Test». www.theautochannel.com. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2017.

[4] 7-forum.com/ Sicherheitssystem im BMW 7er, Modell E38.

[5] 7-forum.com/ Die 7er-Reihe, ab Modelljahr 1999: neue Motoren, optischer Feinschliff, neue Ausstattungen, Modell E38.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]