Η 7η Συμφωνία σε Ρε ελάσσονα, K. 45 (γερμανικά: Sinfonie D-Dur Köchelverzeichnis 45) είναι μία συμφωνία του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, που γράφτηκε το 1768, μετά την επιστροφή της οικογένειάς του από το Όλομουτς. Η Συμφωνία αποτελείται από τέσσερα μέρη. Πιθανώς είναι η πρώτη που παρουσιάστηκε σε ιδιωτικό κονσέρτο.[1] Στη συνέχεια η Συμφωνία δουλεύτηκε ξανά και χρησιμοποιήθηκε ως Ουβερτούρα της όπερας του, La finta semplice, K. 51,[2] η οποία γράφτηκε και παρουσιάστηκε ένα χρόνο αργότερα. Η Οβερτούρα χρησιμοποιήθηκε περαιτέρω για μία νέα συμφωνία, γνωστή στον κατάλογο του Κέχελ ως K. 46a. Το χειρόγραφο της συμφωνίας φυλάσσεται σήμερα στην Staatsbibliothek Preusischer Kulturbesitz, του Βερολίνου.[2]
Giglberger, Veronika: (Preface), translated by J. Branford Robinson. In Wolfgang Amadeus Mozart: Die Sinfonien I, edited by [απαιτείται πλήρης παραπομπή] . Bärenreiter-Verlag, Kassel 2005 ISMN M-006-20466-3.
