324 Βαμβέργη

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
324 Βαμβέργη
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε απόΓιόχαν Παλίζα
Ημ/νία ανακάλυψης25 Φεβρουαρίου 1892
Τροχιακά χαρακτηριστικά
Εποχή 30 Ιανουαρίου 2005 (Ι.Η. (JD) 2453400,5)
Αφήλιο3,591 AU (537,2 εκατομ. km)
Περιήλιο1,775 AU (265,6 εκατομ. km)
Ημιάξονας τροχιάς
2,683 AU (401,4 εκατομ. km)
Εκκεντρότητα0,338
1605,4
4,56°
Κλίση11,107°
328,06°
= 44,06°
Απόλυτο μέγεθος (H)
7,26[2]

Η Βαμβέργη (Bamberga) είναι από τους μεγαλύτερους αστεροειδείς της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών, με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 6,82. Ανακαλύφθηκε το 1892 από τον Αυστριακό αστρονόμο Γιόχαν Παλίζα, που παρατηρούσε από τη Βιέννη, και πήρε το όνομά του από την πόλη Μπάμπεργκ της Βαυαρίας.

Παρότι η μεγάλη εκκεντρότητα της τροχιάς της σημαίνει ότι το φαινόμενο μέγεθος m της Βαμβέργης είναι αρκετά διαφορετικό κατά τις διάφορες αντιθέσεις της, στην εγγύτερη αντίθεση η Βαμβέργη μπορεί να φθάσει σε m = +8,0, σε απόσταση 0,78 αστρονομικής μονάδας από τη Γη. Τέτοιες περιηλιακές αντιθέσεις της συμβαίνουν κάθε 22 χρόνια. π.χ. το 1991 και το 2013, και καθιστούν τη Βαμβέργη τον φωτεινότερο αστεροειδή φασματικού τύπου C, περίπου 2,5 φορές φωτεινότερο του 10 Υγιεία.

Συνολικά, η Βαμβέργη είναι ο δέκατος φωτεινότερος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης μετά τους (κατά σειρά) 4 Εστία, Παλλάδα, Δήμητρα, Ίριδα, Ήβη, Ήρα, Μελπομένη, Ευνομία και Χλωρίδα.

Μία επιπρόσθηση αστέρα από τη Βαμβέργη παρατηρήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1987 και έδωσε μία διάμετρο 228 χιλιομέτρων, σε συμφωνία με αυτή που προέκυψε από τα δεδομένα του IRAS.

Φυσικά χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μέση διάμετρος της Βαμβέργης υπολογίζεται σε 228 χιλιόμετρα, ενώ η μάζα της εκτιμάται σε 11 τετράκις εκατομμύρια τόνους με μέση πυκνότητα 1,8 gr/cm³. Ο φασματικός της τύπος είναι C (ανθρακούχος), αλλά παρομοιάζει και στον P, ενώ το άλβεδό της είναι 0,0628 (από δεδομένα του IRAS). Η Βαμβέργη περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 29 ώρες και 26 λεπτά, μία ασυνήθιστα αργή περιστροφή για αστεροειδή, μικρό ή μεγάλο. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 100 περίπου βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 JPL Small-Body Database. ssd.jpl.nasa.gov/tools/sbdb_lookup.html#/?sstr=20000324. Ανακτήθηκε στις 24  Ιανουαρίου 2024.
  2. JPL Small-Body Database. ssd.jpl.nasa.gov/tools/sbdb_lookup.html#/?sstr=20000324. Ανακτήθηκε στις 18  Οκτωβρίου 2023.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]