1,1-διφθοροδισιλάνιο

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
1,1-διφθοροδισιλάνιο
Γενικά
Όνομα IUPAC 1,1-διφθοροδισιλάνιο
Άλλες ονομασίες Δισιλυλιδενοδιφθορίδιο
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος Si2H4F2
Μοριακή μάζα 98,19960 amu[1]
Αριθμός CAS 15857-41-7
SMILES [SiH3][SiH](F)F
Δομή
Μοριακή γεωμετρία Διτετραεδρική
Φυσικές ιδιότητες
Χημικές ιδιότητες
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το 1,1-διφθοροδισιλάνιο[2] (αγγλικά: 1,1-difluorodisilane) είναι ανόργανη χημική ένωση, που περιέχει πυρίτιο, υδρογόνο και φθόριο, με μοριακό τύπο Si2H4F2, αν και παριστάνεται πιο αναλυτικά με τον ημισυντακτικό τύπο Si2H3SiHF2. Αποτελεί το πυριτιούχο ανἀλογο του 1,1-διφθοραιθάνιου. Το 1,1-διφθοροσιλάνιο ανήκει στα ανόργανα σιλάνια και ειδικότερα ταυτόχρονα στα δισιλάνια και στα διφθοροσιλάνια. Έχει ένα (1) ισομερές θέσης, το 1,2-διφθοροσιλάνιο. Η ονομασία διφθοροδισιλάνιο επεκτείνεται επίσης και σε «θυγατρικά» διφθοροδισιλάνια, δηλαδή στα υποκατεστημένα παράγωγα των δυο ισομερών διφθοροσιλανίων.

Ονοματολογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ονομασία 1,1-διφθοροδισιλάνιο προκύπτει αν η ένωση θεωρηθεί υποκατεστημένο δισιλάνιο (Si2H6), δηλαδή δισιλάνιο, δύο (2) άτομα υδρογόνου του οποίου, έχουν αντικατασταθεί από δύο (2) άτομα φθορίου. Το αριθμητικό πρόθεμα 1,1- δηλώνει ότι και τα δυο άτομα φθορίου συνδέονται με το ίδιο άτομο πυριτίου.

Δομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η μοριακή δομή του 1,1-διφθοροσιλανίου ομοιάζει γεωμετρικά με αυτήν του 1,1-διφθοραιθάνιου. Ωστόσο, οι δεσμοί Si-Η είναι πολωμένοι κατά την έννοια Siδ+-Hδ-, γιατί το πυρίτιο έχει μικρότερη ηλεκτραρνητικότητα (1,90 κατά Paouling) και από τον άνθρακα (2,55 κατά Paouling) και από το υδρογόνο (2,20 κατά Paouling). Επίσης, η διαφορά ηλεκτραρνητικότητας μεταξύ πυριτίου και φθορίου (3,98 κατά Paouling) είναι πολύ μεγαλύτερη από την αντίστοιχη άνθρακα - φθορίου. Το γεγονός αυτό δίνει μεγάλο ποσοσστό ετεροπολικότητας στο δεσμό Si-F.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Γ. Βάρβογλη, Ν. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα 1972
  • Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  • SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  • Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982

Παρατηρήσεις και παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Διαδικτυακός τόπος MolBase
  2. Για εναλλακτικές ονομασίες δείτε τον πίνακα πληροφοριών.