Ψοφίμι
Το ψοφίμι ή κουφάρι (αγγλικά: carrion από το λατινικό: «caro», που σημαίνει «κρέας»), αναφέρεται στη νεκρή και σε κατάσταση αποσύνθεσης σάρκα ενός ζώου.
Ρόλος στο οικοσύστημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ψοφίμι είναι μια σημαντική πηγή τροφής για τα μεγάλα σαρκοφάγα και παμφάγα στα περισσότερα οικοσυστήματα. Στα παραδείγματα των πτωματοφάγων (ή καθαριστών) περιλαμβάνονται οι γύπες, τα γεράκια, οι αετοί,[2] οι ύαινες,[3] τα virginia opossum (Didelphis virginiana),[4] οι δαίμονες της Τασμανίας,[5] τα κογιότ,[6] οι δράκοι του Κομόντο[7] και οι νεκρόφοροι κάνθαροι (burying beetles - Silphidae).[8] Πολλά ασπόνδυλα όπως οι νεκρόφοροι κάνθαροι, καθώς και οι προνύμφες (maggots) των μυγών calliphorid όπως και οι σαρκόμυγες (flesh-flies), επίσης, τρώνε ψοφίμια, παίζοντας έτσι ένα σημαντικό ρόλο στην ανακύκλωση του αζώτου και του άνθρακα, στα ζωικά υπολείμματα.
Διαδικασία αποσύνθεσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ψοφίμι αρχίζει να σαπίζει από τη στιγμή του θανάτου του ζώου, θα προσελκύει δε όλο και περισσότερο τα έντομα και θα αναπαράγει βακτήρια. Λίγο καιρό μετά το θάνατο του ζώου, το σώμα του θα αρχίσει να αποπνέει μια αποκρουστική μυρωδιά, η οποία προκαλείται από την παρουσία των βακτηρίων και την εκπομπή της καδαβερίνης (cadaverine) και πουτρεσκίνης (putrescine).
Μίμηση ψοφιμιού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ορισμένα φυτά και μύκητες μυρίζουν σαν ψοφίμι σε αποσύνθεση και να προσελκύουν έντομα που βοηθούν στην αναπαραγωγή. Τα φυτά που παρουσιάζουν αυτή τη συμπεριφορά είναι γνωστά ως θνησιμαία λουλούδια. Τα μανιτάρια φαλλοί, αποτελούν παραδείγματα των μυκήτων με αυτό το χαρακτηριστικό.
Χρήση του όρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η λέξη ψοφίμι, χρησιμοποιείται συχνά στη μυθολογία της Δανίας, για να περιγράψει τα ζώα που έχουν θυσιαστεί και τα ζώα που έχουν θανατωθεί λόγω της οργής των θεών.[εκκρεμεί παραπομπή]
Ορισμένες φορές το ψοφίμι χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα μολυσμένο πτώμα που είναι άρρωστο και δεν πρέπει να αγγιχθεί. Ένα παράδειγμα όπου η λέξη «carrion» χρησιμοποιείται στη βιβλιογραφία, για να περιγραφούν τα νεκρά σώματα και η σήψη, μπορεί να βρεθεί στο έργο Ιούλιος Καίσαρ (Julius Caesar) του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (William Shakespeare):
- Κραυγή «Όλεθρος», και αφήστε να γλιστρήσουν τα σκυλιά του πολέμου·
(Cry 'Havoc,' and let slip the dogs of war;) - Ότι αυτή η αποκρουστική πράξη θα μυρίζει πάνω στη γη
(That this foul deed shall smell above the earth) - Με πτώματα ανδρών, που στενάζουν να ταφούν.
(With carrion men, groaning for burial.) - (III.i)[9]
Ένα άλλο παράδειγμα μπορεί να βρεθεί στο Ροβινσώνα Κρούσο (Robinson Crusoe) του Ντάνιελ Ντεφόε (Daniel Defoe), όταν ο ήρωας του έργου σκοτώνει ένα άγνωστο πουλί, προκειμένου να το φάει, αλλά βρίσκει «την σάρκα του ψοφίμι και να μην είναι κατάλληλη για τίποτα».
Στο δίκαιο του Νώε (Noahide law)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι τριάκοντα καταμετρημένοι νόμοι του (Ταλμουδιστή) Ούλλα (Ulla (Talmudist)), περιλαμβάνουν την απαγόρευση των ανθρώπων που καταναλώνουν ψοφίμια,[10] αυτή η καταμέτρηση είναι πρόσθετη στους επτά καταμετρημένους κανόνες και έχουν δημοσιευθεί πρόσφατα από την Εβραιο-Αραβική γραφή του Shmuel ben Hophni Gaon αφού είχε χαθεί για αιώνες.[11]
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Τα χέλια (eelpouts), είναι ψάρια με ακτινωτά πτερύγια της οικογένειας Zoarcidae. Όπως υποδηλώνει και το κοινό τους όνομα, κατά κάποιον τρόπο στην εμφάνιση μοιάζουν με χέλι, με επιμήκη σώματα και τα ραχιαία και πρωκτικά πτερύγιά τους σε συνέχεια με το ουραίο πτερύγιο. Από τα περίπου 300 είδη, όλα είναι θαλάσσια και ζουν κυρίως στον πυθμένα του βυθού, κάποια από αυτά δε, σε μεγάλα βάθη.
- ↑ Mobula είναι ένα γένος σαλαχιών στην οικογένεια Myliobatidae (σαλάχια αετοί). Η εμφάνισή τους είναι παρόμοια με εκείνη των σαλαχιών Manta, τα οποία βρίσκονται στην ίδια οικογένεια.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Πρότυπο:FishBase genus
- ↑ Hovenden, Frank. The Carrion Eaters Αρχειοθετήθηκε 2010-06-01 στο Wayback Machine.. Comox Valley Naturalists Society. 7 Μαΐου 2010.
- ↑ «San Diego Zoo's Animal Bytes: Striped hyena». San Diego Zoo. 7 Μαΐου 2010.
- ↑ Len McDougall (2004). The Encyclopedia of Tracks and Scats: A Comprehensive Guide to the Trackable Animals of the United States and Canada. Globe Pequot. σελίδες 274–. ISBN 978-1-59228-070-4. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2011.
- ↑ «San Diego Zoo's Animal Bytes: Tasmanian Devil». San Diego Zoo. 7 Μαΐου 2010.
- ↑ Stegemann, Eileen. «Skull Science: Coyote». NYS Department of Environmental Conservation Απρίλιος 2006
- ↑ Irvin, Randall. Attachment and Colonization of Pseudomonas aerugionsa: Role of the Surface Structures. Pseudomonas aeruginosa as an Opportunistic Pathogen. 1993.
- ↑ John George Wood (1892). Insects abroad: Being a popular account of foreign insects; their structure, habits and transformations. Longmans. σελίδες 82–. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2011.
- ↑ The Life and Death of Julies Caesar. SCENE I. Rome. Before the Capitol; the Senate sitting above.
- ↑ talmud, hullin 92b
- ↑ Mossad HaRav Kook edition of Gaon's commentary to Genesis.
