Χρίστος Ρουμελιωτάκης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Χρίστος Ρουμελιωτάκης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Χρίστος Ρουμελιωτάκης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 6 Αυγούστου 1938 Αργυρούπολη Ρεθύμνης |
| Θάνατος | 20 Ιουλίου 2018 Ναύπλιο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής |
Ο Χρίστος Ρουμελιωτάκης (Ρέθυμνο, 6 Αυγούστου 1938 - Ναύπλιο, 20 Ιουλίου 2018) είναι Έλληνας ποιητής της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε το 1938 στην Αργυρούπολη Ρεθύμνης. Μετά τον πόλεμο εγκαταστάθηκε στη Νέα Ιωνία Αττικής. Σπούδασε Νομική, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες. Έλαβε μέρος στους κοινωνικούς αγώνες της εποχής του και συμμερίστηκε τη μοίρα της ελληνικής Αριστεράς.
Συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα γράμματα εμφανίστηκε με το ποίημα «Πίσω από τα βλέφαρα» στο περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης» το 1957. Ολιγογράφος, αλλά με κείμενα των οποίων η βαρύτητα είναι αντιστρόφως ανάλογη προς την έκτασή τους, έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές και τέσσερεις συλλογές δοκιμίων. Αναλυτικότερα, εξέδωσε «ιδίοις αναλώμασιν» την ποιητική συλλογή «Κλειστή θάλασσα» (1979) και τα τρίπτυχα «Βαρούτην χανόμεθα» (1988) και «Ο ανεπίληπτος βίος. Ο λόγος και η τελείωση της Λευκοθέας» (1989). Και από τις εκδόσεις «Τυπωθήτω-Λάλον ύδωρ» τις ποιητικές συλλογές «Ξένος ειμί και άλλα ποιήματα» (2002, με ανατυπώσεις το 2006 και το 2009), «Δεν είναι τίποτα και άλλα ποιήματα» ( 2008). Εξέδωσε τη συλλογή δοκιμίων «Ασκήσεις αυτογνωσίας» (Εκδόσεις «Τυπωθήτω», 2008), με την οποία τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου-Κριτικής το 2010. Έκτοτε, με τον υπότιτλο «Δοκίμιο αυτογνωσίας», εξέδωσε το «Αποθήκες Υφάλων όπλων» (Εκδόσεις «Τυπωθήτω» 2009) και με τον υπότιτλο «Ασκήσεις αυτογνωσίας» το «Έφοδος στον Ουρανό» (Εκδόσεις «Τυπωθήτω» 2012). Τελευταίο βιβλίο του το «Χθεσινός Κόσμος - Ιωνία, η Πόλη μας (Δοκίμιο αυτογνωσίας)» (Εκδόσεις «Gutenberg», 2017).
Ήταν εκδότης του πολιτικού-λογοτεχνικού περιοδικού «Σχεδία» (1986-1987, 1989).
Η πρώτη ποιητική συλλογή του είναι δυσεύρετη καθώς έγινε «ιδίοις αναλώμασιν» και τα τελευταία χρόνια της ζωής του (2014-2018) δημοσίευσε οκτώ μπαλάντες οι οποίες δεν έχουν ακόμη εκδοθεί σε βιβλίο. Εραστής της μικρής φόρμας, έγραψε επίσης μικρά πεζά που δεν έχουν ακόμη θησαυρισθεί. Έδωσε και σημαντικές συνεντεύξεις οι οποίες δεν έχουν εκδοθεί σε βιβλίο.
Στο θερμό ενδιαφέρον και τη στοργική φροντίδα του Χρίστου Ρουμελιωτάκη οφείλεται και η έκδοση, με την επιμέλεια της Κατερίνας Πλασσαρά, του ημερολογίου που κρατούσε ο πολύπαθος πατέρας του από τον πόλεμο της Αλβανίας (Μανώλης Ρουμελιωτάκης, «Γράμμα στο γιο μου», εκδόσεις «Πλέθρον», Αθήνα 1981). Απομένουν να δημοσιευθούν δύο ακόμη ημερολόγιά του από τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Κρήτη και από την αντίσταση των αναπήρων πολέμου στην κατεχόμενη Αθήνα (βλ. Λάμπη Καψετάκη, «Τα ύστερα αυτοβιογραφικά του Μανώλη Ρουμελιωτάκη», περ. «Παλίμψηστον», τχ. 33, Ηράκλειο Κρήτης, Άνοιξη 2016, σσ. 157-172).
Πρωτοστάτησε στην ίδρυση και την οργάνωση του «Ιδρύματος ‘Τάκης Σινόπουλος‘» και διετέλεσε πρόεδρός του.
Τη βιβλιογραφία του, ώς το 2012, μπορεί να βρεί κανείς στο βιβλίο του Λάμπη Καψετάκη «Η τρυφερή μορφή (Κείμενα για τον Χρίστο Ρουμελιωτάκη)» (Gutenberg, Αθήνα 2012) καθώς και στις «Σελίδες για τον Χρίστο Ρουμελιωτάκη», το αφιέρωμα του περιοδικού «Οροπέδιο» (τχ. 16, Φθινόπωρο-Χειμώνας 2015, σσ. 833-995: 916-927), όπου δίνεται σε συντόμευση και επιλογή (μόνο για το δεύτερο μέρος της). Αφιέρωμα στον ποιητή είχε κάνει και το περιοδικό «Λυχνάρι» (τχ. 10, Νέα Ιωνία Αττικής, Μάρτιος 2003).
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
|