Χρήστος Ζαλοκώστας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Χρίστος Ζαλοκώστας
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Χρήστος Ζαλοκώστας (Ελληνικά)
Γέννηση1894[1] ή 1896[2]
Αθήνα
Θάνατος1975[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα[3][2]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταξιφομάχος
πολιτικός[4]
συγγραφέας
καινοτόμος επιχειρηματίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΈλλη Ζαλοκώστα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαμέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αθηνών)
αναπληρωματικό μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (Ιανουάριος 1953 – Μαΐου 1953)[5]
αναπληρωματικό μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης (1953–1955)[5]
δεδομένα

Ο Χρήστος Ζαλοκώστας (1894-1975) ήταν διακεκριμένος αθλητής, Έλληνας εθνικιστής, χημικός μηχανικός, Έλληνας βιομήχανος του Πειραιά, πολιτικός και συγγραφέας. Ο Χρήστος Ζαλοκώστας υπήρξε και αθλητής που υπήρξε πρωταθλητής ξιφασκίας και σκοποβολής, επιχειρηματίας με δραστηριότητα στον Πειραιά, εθνικός αγωνιστής, κουμπάρος και σύγαμβρος του βασιλιά Αλεξάνδρου, πολιτικός που αναδείχθηκε ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της «κοινωνικής δεξιάς» την περίοδο του Μεσοπολέμου και των χρόνων μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, βασικός πυλώνας στην οργανωτική συγκρότηση του αντικομμουνιστικού αγώνα της περιόδου από το 1944 έως το 1949, ο οποίος μεταπολεμικά εκλέχθηκε βουλευτής Αθηνών, καθώς και συγγραφέας ιστορικών και λογοτεχνικών βιβλίων, γεννήθηκε το 1894 στην Αθήνα όπου και πέθανε στις 26 Οκτωβρίου 1975. Τάφηκε στον τάφο της οικογένειας Ζαλοκώστα στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών. Γιος του επίσης διακεκριμένου χημικού Πέτρου Ζαλοκώστα (1855-1941) και εγγονός του ποιητή Γεωργίου Ζαλοκώστα.

Γενικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μόλις συμπλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, υπηρέτησε ως έφεδρος αξιωματικός στους Βαλκανικούς πολέμους το 1912 σε ηλικία 16 ετών, μετείχε ως εθελοντής στη μάχη του Μπιζανίου, και το 1915 πολέμησε στην επανάσταση της Βορείου Ηπείρου με τον Ιερό Λόχο στον Βορειοηπειρωτικό Αγώνα και στη συνέχεια στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τη λήξη του οποίου σπούδασε βιομηχανική χημεία και αποφοίτησε ως χημικός μηχανικός στο Μόναχο της Γερμανίας. Ο Χρήστος Ζαλοκώστας ήταν δισεγγονός του ποιητή και εθνικού αγωνιστή, Γεωργίου Ζαλοκώστα και γιος του χημικού Πέτρου Ζαλοκώστα , διευθυντή του Χημικού Εργαστηρίου του Υπουργείου Οικονομικών. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα ασχολήθηκε με την βιομηχανία αναλαμβάνοντας διευθυντής διαφόρων βιομηχανικών εταιριών και ανέλαβε επιτυχώς την επαναλειτουργία του εργοστασίου αγγειοπλαστικής «Κεραμεικός» στο Νέο Φάληρο, ενώ λίγο αργότερα, την περίοδο 1925-1935 χρημάτισε τεχνικός σύμβουλος και τεχνικός διευθυντής στο εργοστάσιο της κλωστοϋφαντουργίας των Αδελφών Ρετσίνα στον Πειραιά. Ήταν παντρεμένος με την αδελφή τους Έλλη Ρετσίνα[6]. Υπήρξε επίσης έμπιστος φίλος του Βασιλέως Αλεξάνδρου και παρέστη ως παράνυμφος (μάρτυς) στον γάμο του με την Ασπασία Μάνου, που τελέστηκε στο παρεκκλήσιο των Ανακτόρων της Αθήνας. Στην διάρκεια της παρουσίας του, τα τρία εργοστάσια των αδελφών Ρετσίνα πέρασαν από την ατμοκίνηση στην πετρελαιοκίνηση, ενώ έγιναν επενδύσεις σε κτιριακό και μηχανολογικό εξοπλισμό.

Παράλληλα ασχολήθηκε έντονα με τον αθλητισμό αφού από παιδί έδειξε ιδιαίτερη αφοσίωση στον αθλητισμό, είχε κλίση στην οπλασκία και ως αθλητής πέτυχε νίκες στη μονομαχία με πιστόλι, αλλά και στην ξιφασκία, στην οποία αναδείχθηκε πρωταθλητής. Το 1928 ο Ζαλοκώστας υπήρξε ένα από τα ιδρυτικά μέλη του τμήματος Ξιφασκίας, του ομίλου Αντισφαιρίσεως Αθηνών . Από το 1935 υπήρξε μέλος της Ολυμπιακής Επιτροπής. Το 1936 έλαβε μέρος τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, στο αγώνισμα της ξιφασκίας[7] όπου αναδείχθηκε 6ος,στο Ξίφος Μονομαχίας κατέλαβε τη 10η θέση, και στο πιστόλι κατά 5 κινουμένων ανδρεικέλων, πιστόλι ταχύτητας σήμερα, κατετάγη 20ος.[8] Στους Διεθνείς Αγώνες της Λουκέρνης της Βέρνης (1939) που επίσης έλαβε μέρος στο αγώνισμα της σκοποβολής, αναδείχθηκε πρώτος λαμβάνοντας χρυσό μετάλλιο. Με το ξέσπασμα του Ελληνοϊταλικού πολέμου έλαβε μέρος ως έφεδρος αξιωματικός. Με το ξέσπασμα του Ελληνοϊταλικού πολέμου έλαβε μέρος ως έφεδρος αξιωματικός. Στη διάρκεια της Κατοχής, ίδρυσε Εθνική Οργάνωση Αντιστάσεως και υπήρξε μέλος της Επιτροπής Απελευθερώσεως. Δραστηριοποιήθηκε αποτελεσματικά στην ίδρυση Οργανισμού Προστασίας Ορεινών Πληθυσμών. Διετέλεσε μέλος της Ολυμπιακής Επιτροπής και το 1952, όμως παραιτήθηκε τον Δεκέμβριο του 1952 λόγω της εκλογής του ως Βουλευτής Αθηνών. Στην Ολυμπιακή Επιτροπή υπήρξε στενός συνεργάτης του Ιωάννη Κετσέα.

Καθεστώς 4ης Αυγούστου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Χρήστος Ζαλοκώστας ανήκε στο άτυπο κίνημα εθνικής πνευματικής αυτογνωσίας και δημιουργίας το οποίο αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1930, που συνεχίστηκε και μετά τον πόλεμο, στο οποίο εντάσσονται και οι Άριστος Καμπάνης, Φώτος Πολίτης, Παντελής Πρεβελάκης, Αγγελική Χατζημιχάλη, Αθηνά Ταρσούλη, Νίκη Πέρδικα, Δώρα Στράτου, Άγγελος και Εύα Σικελιανού, Λίνος Καρζής, Δημήτριος Πικιώνης, Δημήτριος Βεζανής, Σίμων Καρράς, Κωνσταντίνος Παρθένης, Φώτης Κόντογλου, Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας, και άλλοι καλλιτέχνες και συγγραφείς. Στις αρχές του Ιουνίου του 1948, όταν οι Ιωάννης Παναγιωτόπουλος, Κωνσταντίνος Ουράνης, Άγγελος Τερζάκης και Πέτρος Χάρης παραιτήθηκαν από την «Ελληνική Εταιρεία Λογοτεχνών» και με πρωτοστάτη τον Κωνσταντίνο Τσάτσο ίδρυσαν την «Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών» στις 20 Ιουνίου, ήταν ιδρυτικό μέλος της , ενώ διατέλεσε και αντιπρόεδρος του Διοικητικού της Συμβουλίου.

Πολιτική δράση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ζαλοκώστας μαζί με τους Αιμίλιο Σαββίδη, δημοσιογράφο, γνωστό με τα λογοτεχνικά ονόματα «Σαβαίμ», «N. Δέλτας» και «Bοσπορινός», ο οποίος ήταν ο εισηγητής της ανάγκης για την επιβολή λογοκρισίας, και τον Ιωάννη Ψαρούδα, μουσικολόγο, πατέρα της Άννας Ψαρούδα-Μπενάκη, μετέπειτα βουλευτού, υπουργού και προέδρου της Βουλής, ήταν μέλος της ομάδος λογοκρισίας , που λειτούργησε στη διάρκεια της 4ης Αυγούστου, του Ιωάννη Μεταξά. Μετά την απελευθέρωση αναμίχθηκε με την πολιτική και εξελέγη βουλευτής Αθηνών (1946) με το Λαϊκό Κόμμα. Παράλληλα υπήρξε μέλος της Επιτροπής Συντονισμού Εθνικού Αγώνα για την παλινόρθωση της Βασιλείας και την προετοιμασία του δημοψηφίσματος του 1946. Στη διάρκεια της Κατοχής ήταν μέλος της αντιστασιακής οργανώσεως «Εθνική Δράσις», και στις 15 Ιανουαρίου 1943 δημιούργησαν την «Οικονομική Επιτροπή» της οργανώσεως, με πρόεδρο τον Αντώνιο Μπενάκη, και ανέλαβαν την εξασφάλιση οικονομικών πόρων για τη χρηματοδότηση των εθνικών αντιστασιακών ομάδων. Την ίδια περίοδο είχε οριστεί από τον Γεώργιο Γρίβα, ως πρόεδρος της επιτροπής οικονομικών της Οργανώσεως «Χ», ενώ καθώς είχε στην κατοχή του τρίκυκλο όχημα με σήμα του Ερυθρού Σταυρού, το διέθετε για τις μετακινήσεις του Γρίβα, αλλά και για τη μεταφορά οπλισμού της οργανώσεως. Ήταν μέλος της Επιτροπής Αντικατοχικού Αγώνα και συνεργάτης του στρατιωτικού διοικητή Αθηνών στρατηγού Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλου.

Στις 28 Αυγούστου 1944, κατά τον Έκτορα Τσιρονίκο, ή στις 30 Αυγούστου 1944 σύμφωνα με τον ίδιο τον Ζαλοκώστα, , απέστειλε ένα χειρόγραφο σημείωμα με το οποίο ζητούσε τη μεσολάβηση του Τσιρονίκου στον Νοϋμπάχερ, πολιτικό διοικητή υπεύθυνο των Βαλκανίων, προκειμένου να

  • αφαιρεθεί η ποσότητα δυναμίτη από το φράγμα του Μαραθώνα.
  • μην καταστραφούν το λιμάνι του Πειραιά, το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής και το τηλεφωνικό κέντρο.
  • μεταβιβαστεί η Διοίκηση των Γερμανικών Δυνάμεων Αθηνών από τον υποστράτηγο των SS Σιμάνα εις τον υποστράτηγο της Βέρμαχτ Φέλμυ.
  • κηρυχθεί η πρωτεύουσα ανοχύρωτη πόλη και να εγκαταλείψουν οι Γερμανοί τα οχυρά του Λυκαβηττού.
  • αντικατασταθεί ο Διοικητής Ειδικής Ασφαλείας Λάμπρου με του συνταγματάρχη Ραφτοδήμο και η προσπάθεια τους στέφθηκε από επιτυχία.

Μέσα στον Αύγουστο του 1944 ο Ζαλοκώστας και μαζί του ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης διασφάλισαν με επαφές τους τη νομιμοφροσύνη των Ταγμάτων Ασφαλείας προς την εξόριστη κυβέρνηση, όμως έμεινε ατελέσφορη η επαφή του Ζαλοκώστα με τον Γερμανό φρούραρχο στρατηγό Φέλμι, για συντεταγμένη παράδοση-παραλαβή της εξουσίας . Ο Ζαλοκώστας έδωσε μια αναλυτική περιγραφή για την υπονόμευση της Αθήνας από τους Γερμανούς. Ο Ζαλοκώστας ήταν τότε πολιτικός σύνδεσμος του συμμαχικού στρατιωτικού διοικητή Αθήνας Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλου, που είχε οριστεί μετά τη συμφωνία της Καζέρτας το Σεπτέμβριος 1944 και την υπαγωγή όλων των ελληνικών αντιστασιακών δυνάμεων υπό τον Σκόμπυ, και ήταν ένας από τους διαπραγματευτές με τους Γερμανούς. Ο υποστράτηγος Σισμάνα, ο διοικητής των Ες-Ες μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου, γράφει ότι «...απεφάσισα να εκτελέσω κατά γράμμα την διαταγή του Χίτλερ να αμυνθή μέχρις εσχάτων μέσα στην πρωτεύουσα και άρχισα οχυρώσεις μεγάλης εκτάσεως, ετοποθέτησα 80 τόννους δυναμίτη στο φράγμα του Μαραθώνα και πυροβολικό μέσα σε 5 τούνελ του Λυκαβηττού...». Το δίχτυ των υπονομεύσεων περιλάμβανε «την Τηλεφωνική Εταιρεία, τους στρατώνες, την Ηλεκτρική Εταιρεία, τις Αποβάθρες του Πειραιώς, τους σταθμούς, τα γεφύρια, τα Τελωνεία, το εργοτάξιο των ΣΕΚ...», ενώ άλλες πηγές μιλούν και για άλλα σημαντικά κτίρια, τις στρατιωτικές αποθήκες στο Ρουφ, το κτίριο του Ραδιοφωνικού σταθμού και κεντρικά ξενοδοχεία. Κατά την εκτίμηση του Ζαλοκώστα «...εάν αυτό το πρόγραμμα το πραγματοποιούσαν τα Ες-Ες αι Αθήναι δεν θα μπορούσαν να κατοικηθούν...».

Ο Ζαλοκώστας το 1946 υπήρξε μέλος της Επιτροπής Συντονισμού Εθνικού Αγώνα για την παλινόρθωση της Βασιλείας και την προετοιμασία του δημοψηφίσματος, ενώ στις 7 Ιουλίου 1946, έστειλε άκρως απόρρητο «Σημείωμα επί της Δημοσίας Τάξεως» , στο βασιλιά Γεώργιο Β'. Στο άκρως απόρρητο «Σημείωμα επί της Δημοσίας Τάξεως»  που απέστειλε στις 7 Ιουλίου 1946 στο βασιλιά Γεώργιο ο τότε βουλευτής Ζαλοκώστας, τον ενημέρωνε για την απόφαση της κυβερνήσεως του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη για την ίδρυση, όπως ήταν η πρόταση του Σπύρου Μαρκεζίνη, ενός νέου «Μακεδονικού Κομιτάτου», το οποίο θα φρόντιζε να σωθεί η Βόρεια Ελλάδα. Σε σύσκεψη υπό τον υπουργό Μαυρομιχάλη, στην οποία συμμετείχαν ο Παναγιώτης Σπηλιωτόπουλος, ο Σπύρος Μαρκεζίνης και ο Ζαλοκώστας, αποφασίστηκε η ίδρυση του Κομιτάτου και η διάθεση εξεύρει 100 εκατομμυρίων δραχμών, τα οποία θα κατανέμονταν 50.000.000 στον στρατηγό Βεντήρη για την Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία, 40.000.000 εις τον στρατηγό Γεωργούλη, για τη Δυτική Μακεδονία και Θεσσαλία και 10.000.000 εις τον στρατηγό Δημήτριο Γιατζή, για τη Στερεά Ελλάδα. Το Κομιτάτο απαρτίστηκε από τους στρατηγούς Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλο και Κωνσταντίνο Βεντήρη, τον Μαρκεζίνη, το βουλευτή Καβάλας Ν. Γρηγοριάδη, και τους διευθυντές των εφημερίδων Αχιλλέα Κύρου της «Εστίας», Καλαποθάκη του «Εμπρός» και Βοβολίνη της εφημερίδος «Ελληνικόν Αίμα». Ταυτόχρονα το Γενικό Επιτελείο Στρατού άρχισε την αποστολή όπλων, 600 στη Θεσσαλονίκη, 750 στη Δυτική Μακεδονία και 200 στη Στερεά Ελλάδα, τα οποία διανεμήθηκαν σε εθνικιστές πολίτες, με στόχο την αυτοπροστασία τους και την καταδίωξη ανταρτικών κομμουνιστικών ομάδων. Η οργάνωση διευθύνονταν από την Αθήνα και τις αποφάσεις εκτελούσε το Γενικό Επιτελείο Στρατού μέσω ειδικού γραφείου που ιδρύθηκε άμεσα το οποίο διηύθυνε ο υπαρχηγός Γ.Ε.Σ. τότε ταξίαρχος Θωμάς Πετζόπουλος, που τις επόμενες ημέρες αναχώρησε για ταξίδι στη Μακεδονία όπου επέβλεψε την εφαρμογή των συμφωνηθέντων.

Ο Ζαλοκώστας στη διάρκεια του συμμοριτοπολέμου, της ένοπλης ανταρσίας των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος [Κ.Κ.Ε.], συνελήφθη από τους αντάρτες του ΚΚΕ/ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και οδηγήθηκε στην Κοκκινιά, όπου καταδικάστηκε σε θάνατο από λαϊκό δικαστήριο, καθώς χαρακτηρίστηκε «εχθρός του λαού», όμως κατάφερε να δραπετεύσει. Το 1948 προσυπέγραψε τη διακήρυξη που εξέδωσε η «Εθνική Εταιρεία Λογοτεχνών», η οποία αφορούσε την ένοπλη ανταρσία των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, καθώς η Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών δεν είχε λάβει καμία θέση στο θέμα. Την 1 Ιουλίου 1948, δημοσιεύθηκε η διακήρυξη σύμφωνα με την οποία «...{...}.. Οι υπογραφόμενοι λογοτέχνες διακηρύσσουν πως η ανταρσία, που σήμερα αιματοκυλίζει τον τόπο, είναι ένας αντεθνικός αγώνας που υποδαυλίζεται από ξένους και από τους ίδιους ξένους συντηρείται. Κάθε αληθινός Έλληνας έχει χρέος να πάρει απέναντί της αυτή τη σαφή στάση. Πράξεις σαν το παιδομάζωμα, την αρπαγή γυναικών και το σταύρωμα των ιερωμένων, βρίσκεται σε βαθιάν αντίθεση με τις ευγενικές παραδόσεις της φυλής μας...{...}...» .

Ο Χρήστος Ζαλοκώστας εκλέχθηκε βουλευτής στην Ά Αθηνών στις 31 Μαρτίου 1946 με την «Ηνωμένη Παράταξη Εθνικοφρόνων», με σημαντικότερο πολιτικό της φορέα το «Λαϊκό Κόμμα», και έλαβε 12.786 ψήφους.

Από το 1947 προσχώρησε στο κόμμα που ίδρυσε ο Σπύρος Μαρκεζίνης με τον τίτλο Νέον Κόμμα (1947-1950) και μαζί με τους βουλευτές, Χαρίλαο Αλετρά, Ελευθέριο Γονή, Νικόλαο Γρηγοριάδη, Ευθύμιο Δεδούση, Εμμανουήλ Διακογιάννη, Ιωάννη Ζολώτα, Ηρακλή Ζουμπουλάκη, Σπύρο Θεοτόκη, Χρήστο Θηβαίο, Αντώνιο Κακαρά, Θάνο Καψάλη, Ιωάννη Λάμπρου, Παυσανία Λυκουρέζο, Κωνσταντίνο Παπαγιάννη και Ανδρέα Στράτο, απάρτισαν την κοινοβουλευτική του ομάδα..Όλοι είχαν αναδειχθεί βουλευτές στην αναμέτρηση της 31ης Μαρτίου 1946 με τη σημαία της «Ηνωμένης Παρατάξεως Εθνικοφρόνων» της οποίας κύρια συνιστώσα ήταν το «Λαϊκό Κόμμα». Στις εκλογές του 1951 απέτυχε να εκλεγεί. Το 1952 πολιτεύθηκε και επενεκλέχθηκε πάλι ως βουλευτής Αθηνών υπό τη σημαία αυτή τη φορά του κόμματος του «Ελληνικού Συναγερμού» του Αλέξανδρου Παπάγου και από το 1955 εντάχθηκε και πάλι στο Κόμμα των Προοδευτικών του Σπ. Μαρκεζίνη (1955-1956), και μαζί με 30 ακόμη βουλευτές που προέρχονταν από το κόμμα «Ελληνικός Συναγερμός», μεταξύ τους και η Ελένη Σκούρα, η πρώτη Ελληνίδα βουλευτής, προσχώρησε στο Κόμμα των Προοδευτικών, το οποίο λόγω του μεγάλου κατακερματισμού των πολιτικών δυνάμεων της εποχής, αποτέλεσε τη μείζονα αξιωματική αντιπολίτευση, όμως απέτυχε στις εκλογές του 1956. Στις εκλογές του 1956 απέτυχε να εκλεγεί. Σημειώνεται ότι την περίοδο μεταξύ των ετών 1953 - 1956 αντιπροσώπευσε ως βουλευτής των Αθηνών την Ελλάδα για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Παρασημοφορήθηκε με τον «Χρυσούν Ταξιάρχην» του Γεωργίου για τη συμμετοχή του στην εθνική αντίσταση την περίοδο από το 1941 έως το 1944.

Προσωπική ζωή

Παντρεύτηκε δύο φορές. Η πρώτη σύζυγός του ήταν η Ρωξάνη Μάνου (1898 - ????), κόρη του Πέτρου Μάνου (1871-1918) και αδελφή της Ασπασίας Μάνου, η οποία ήταν γυναίκα του καλού φίλου του Ζαλοκώστα Βασιλιά Αλέξανδρου Ά σε μοργανατικό γάμο, καθώς και της Ραλλούς Μάνου, η οποία ήταν ετεροθαλής της πρώτης συζύγου του. Από το γάμο τους απέκτησαν ένα γιο που με το βαθμό του Λοχία υπηρέτησε στην πρώτη γραμμή του Μετώπου στην περιοχή της Βορείου Ηπείρου στη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου και πέθανε το 1942 σε νεαρή ηλικία. Η δεύτερη σύζυγός του ήταν η δυναμική παίκτρια του τένις Έλλη Ρετσίνα, η οποία ήταν αδελφή των βουλευτών Αλέξανδρου και Θεόδωρου Ρετσίνα. Ήταν στενός φίλος και από τον πρώτο του γάμο έγινε μπατζανάκης του βασιλιά Αλέξανδρου Α΄, ενώ είχε παρασταθεί ως κουμπάρος στον γάμο του Αλέξανδρου με την Ασπασία Μάνου, ο οποίος έγινε το βράδυ της 12ης Νοεμβρίου 1919. Εκείνο το βράδυ στο σπίτι του Ζαλοκώστα βρίσκονταν έξι άτομα και περίμεναν τον αρχιμανδρίτη Ζαχαρία των ανακτόρων, ο Αλέξανδρος, η Ασπασία, η μητέρα και η αδελφή της και οι φίλοι του Αλέξανδρου, Ζαλοκώστας και Σοφιανός, ενώ στον Ζαχαρία είχαν πει, πως ο Ζαλοκώστας επρόκειτο να βαπτίσει το παιδί του Τάκη Καμπά. Στο σπίτι του Ζαλοκώστα πληροφορήθηκε η Ασπασία Μάνου, την είδηση ότι ο σύζυγός της, τραυματίστηκε έπειτα από επίθεση πιθήκου στο κτήμα του στο Τατόι, ενώ ανέλαβε την ενημέρωση του πρωθυπουργού Ελευθέριου Βενιζέλου, σχετικά με τη σοβαρότητα του τραύματος, προκειμένου να κληθεί από το Παρίσι ο ειδικός στις λοιμώξεις, Γάλλος καθηγητής Φερδινάνδος Βιντάλ.

Λογοτεχνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έργο με το οποίο ο Ζαλοκώστας εμφανίστηκε στα Ελληνικά γράμματα ήταν οι ταξιδιωτικές εντυπώσεις με τίτλο:«Γύρω από την Ελλάδα-Ταξιδιωτικά» το 1938.

Ο Χρήστος Ζαλοκώστας ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνία, και ειδικότερα με την ιστορική, εκδίδοντας αξιόλογα βιβλία, τα περισσότερα των οποίων επανεκδόθηκαν δύο και τρεις φορές. Κείμενά του έχουν συμπεριληφθεί στα Νεοελληνικά Αναγνώσματα από τον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων (Ο.Ε.Δ.Β). Τα έργα του Ζαλοκώστα, που τιμήθηκε το 1972 με το Κρατικό Βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας, διαπνέονται από αγάπη για την Ελλάδα και ιστορικό προβληματισμό, ενώ επανεκδόθηκαν δύο και τρεις φορές. έργα του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά και στα Γαλλικά. Αποσπάσματα από τα βιβλία του έχουν συμπεριληφθεί στα «Νεοελληνικά Αναγνώσματα» από τον «Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων», [Ο.Ε.Δ.Β].

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Διηγήματα

  • Ο Βασιλέας Αλέξανδρος (1952)
  • Ηλιόλουστη φτώχεια 1955
  • Μαρίνα (1956)

Δοκίμια

  • Ρούπελ[Τετράτομο-Το χρονικό της εποποιΐας των οχυρών[Πραγματεύεται την αντίσταση του ομώνυμου οχυρού της Μακεδονίας και κυκλοφόρησε με πρόλογο του Αλέξανδρου Παπάγου-Βιβλιοπωλείον της Εστίας] (1944, 1965, 1974)
  • Πίνδος-Ή Εποποιΐα στην Αλβανία[Τετράτομο-αποκαλύπτει το φλογερό του πατριωτισμό, καθώς προσπαθεί να αναστήσει το έπος της Αλβανίας, εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας] (1945, 1969)
  • Το χρονικό της σκλαβιάς (Ά έκδοση Τετράτομο και υπογεγγραμένο αντίτυπο-Ημερολόγιον Κατοχής-Ιστορικό χρονικό που έχει για θέμα του έχει τη γερμανοϊταλική κατοχή και την αντίσταση, ξυλογραφίες Γιάννη Κεφαλληνού, εκδόσεις «Άλφα Ι.Μ.Σκαζίκη») (1946, 1949, 1967)
  • Το χρονικό της σκλαβιάς (Β έκδοση Τετράτομο και υπογεγγραμένο αντίτυπο-Ημερολόγιον Κατοχής-Ιστορικό χρονικό που έχει για θέμα του έχει τη γερμανοϊταλική κατοχή και την αντίσταση, ξυλογραφίες Γιάννη Κεφαλληνού, εκδόσεις «Άλφα Ι.Μ.Σκαζίκη») (1946, 1949, 1967)
  • Αλβανία(Τετράτομο-Ημερολόγιον Κατοχής-Ιστορικό χρονικό που έχει για θέμα του έχει τη γερμανοϊταλική κατοχή και την αντίσταση, ξυλογραφίες Γιάννη Κεφαλληνού, εκδόσεις «Άλφα Ι.Μ.Σκαζίκη») (1946, 1949, 1967) (1946)
  • Σωκράτης, ο προφήτης της αρχαιότητος[παρουσιάζει τη διδασκαλία του φιλοσόφου και την προβάλλει ως υπόβαθρο του ελληνοχριστιανικού πνεύματος-(Βιβλιοπωλείον της Εστίας)- (1962, 1966, 1971, 1974 4η έκδοση)
  • Ανδρέας Μιαούλης[Αφιέρωμα στον τεράστιο οπλαρχηγό,Μέγα Ναύαρχο,Μπουρλοτιέρη και ήρωα της επανάστασης του 1821 Ανδρέα Μιαούλη] (1963)
  • Αθανάσιος Διάκος[Αφιέρωμα στον τεράστιο οπλαρχηγό και Μέγα ήρωα της επανάστασης του 1821 Αθανάσιο Διάκο] (1963)
  • Οδυσσέας Ανδρούτσος[Αφιέρωμα στον τεράστιο οπλαρχηγό και Μέγα ήρωα της επανάστασης του 1821 Οδυσσέα Ανδρούτσο] (1964)
  • Κωνσταντίνος Παλαιολόγος(Ά έκδοση Βιβλιοπωλείον της Εστίας) (1965, 1971)
  • Κωνσταντίνος Παλαιολόγος(Ά έκδοση με αφιέρωση Βιβλιοπωλείον της Εστίας) (1965, 1971)
  • Κωνσταντίνος Παλαιολόγος(Β έκδοση Βιβλιοπωλείον της Εστίας) (1967, 1972)
  • Το χρονικό της σκλαβιάς (Τετράτομο-Ημερολόγιον Κατοχής-Ιστορικό χρονικό που έχει για θέμα του έχει τη γερμανοϊταλική κατοχή και την αντίσταση, ξυλογραφίες Γιάννη Κεφαλληνού, εκδόσεις «Βιβλιοπωλείον της Εστίας») (1946, 1949, 1967)
  • Θεόδωρος Κολοκοτρώνης[Αφιέρωμα στον τεράστιο οπλαρχηγό, Μέγα Στρατηγό και Μέγα ήρωα της επανάστασης του 1821 και Γέρο του Μοριά Θεόδωρο Κολοκοτρώνη] (1967)
  • Γεώργιος Καραϊσκάκης[Αφιέρωμα στον τεράστιο οπλαρχηγό, Μέγα Στρατηγό και Μέγα ήρωα της επανάστασης του 1821 Γεώργιο Καραϊσκάκη] (1967)
  • Ελλάς, η Κυρά της θάλασσας[υπογεγγραμένο αντίτυπο- αναδρομή στη ναυτική ιστορία του έθνους μας, αρχίζοντας από την αρχαιότητα και φτάνοντας μέχρι τις μέρες μας] (1968)
  • Ιωάννης Καποδίστριας[Αφιέρωμα στον Ά Κυβερνήτη της Ελλάδας κατά την διάρκεια και μετά την επανάστασης του 1821 Ιωάννη Καποδίστρια] (1970)
  • Μέγας Αλέξανδρος, ο πρόδρομος του Ιησού(Βιβλιοπωλείον της Εστίας) (1971)
  • Ιουλιανός ο Παραβάτης 1974, [εκδόσεις βιβλιοπωλείον της Εστίας] (2008) ISBN 960-05-1379-1 και ISBN 978-960-469-089-3 (1973)
  • Ιουλιανός ο Παραβάτης 1974, [επανεκδόσεις Alter Ego Μ.Μ.Ε. - Α.Ε.] (2008) ISBN 960-05-1379-1 και ISBN 978-960-469-089-3

Ταξιδιωτικά Έργα

  • Γύρω από την Ελλάδα-Ταξιδιωτικά[υπογεγγραμένο αντίτυπο Βιβλιοπωλείον της Εστίας] (1935, 1950, 1970)
  • Το περιβόλι των Θεών-Βόρεια Ήπειρος-Θεσσαλία-Μακεδονία[Ά έκδοση- Συνθετική εργασία για τη Θεσσαλία, τη Β Ήπειρο και τη Μακεδονία](1944, 1969) (1971)
  • Το περιβόλι των Θεών-Βόρεια Ήπειρος-Θεσσαλία-Μακεδονία[Β έκδοση- Συνθετική εργασία για τη Θεσσαλία, τη Β Ήπειρο και τη Μακεδονία](1944, 1969) (1972)

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Sports-Reference.com. za/khristos-zalokostas-1. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 LIBRIS. 22  Ιανουαρίου 2013. libris.kb.se/katalogisering/75kntl7r104ztqq. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  3. ↑ (Αγγλικά) Sports-Reference.com. www.sports-reference.com/olympics/athletes/za/khristos-zalokostas-1.html. Ανακτήθηκε στις 20  Ιανουαρίου 2016.
  4. ↑ (Αγγλικά) pace.coe.int. 405. Ανακτήθηκε στις 20  Απριλίου 2022.
  5. ↑ 5,0 5,1 www.assembly.coe.int/nw/xml/AssemblyList/MP-Details-EN.asp?MemberID=405.
  6. ↑ Ελευθέριου Σκιαδά, 100 χρόνια Όμιλος Αντισφαίρισης Αθηνών 1895-1995, Μικρός Ρωμηός Ε.Π.Ε., ISBN 960-85466-2-1, σελ. 249
  7. ↑ «Christos ZALOKOSTAS». Olympics.com. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2021. 
  8. ↑ «Ζαλοκώστας Χρήστος - Αναμνήσεις». HOA. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2021. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χρήστος_Ζαλοκώστας&oldid=9851593"