Χάιντς Γκουντέριαν

Χάιντς Γκουντέριαν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Heinz Guderian (Γερμανικά)
Γέννηση	17  Ιουνίου 1888 Χέουμνο
Θάνατος	14  Μαΐου 1954 Σβανγκάου
Τόπος ταφής	Γκόσλαρ
Παρατσούκλι	Schneller Heinz και Hammering Heinz
Χώρα πολιτογράφησης	Γερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Γερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας στρατιωτικός
Περίοδος ακμής	1907
Οικογένεια
Σύζυγος	Margarete Goerne
Τέκνα	Χάιντς Γκύντερ Γκουντέριαν
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	αρχιστράτηγος/Panzerwaffe
Πόλεμοι/μάχες	Δυτικό Μέτωπο (Α' Παγκόσμιος Πόλεμος), Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μάχη του Μάρνη (1914), Μάχη του Βερντέν, Battle of Wizna, Battle of Kobryń, Εισβολή και κατάληψη της Γαλλίας - 1940, Μάχη του Μπιαουίστοκ-Μινσκ, Μάχη του Σμολένσκ (1941), Μάχη του Κιέβου και Μάχη της Μόσχας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Knight's Cross of the Iron Cross with Oak Leaves Τάγμα του Φρειδερίκου Clasp to the Iron Cross Τιμητικός Σταυρός του Παγκόσμιου Πολέμου 1914/1918 μετάλλιο στη μνήμη της 13ης Μαρτίου 1938 (1938) Sudetenland Medal Παράσημο Ευδοκίμου Υπηρεσίας της Βέρμαχτ Τάγμα του Σαξ-Ερνεστίν Τάγμα του Αγίου Σάββα
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Χάιντς Βίλχελμ Γκουντέριαν (Heinz Wilhelm Guderian, 17 Ιουνίου 1888 - 14 Μαΐου 1954), με το προσωνύμιο "Der Schnelle Heinz" (ο γρήγορος Χάιντς), ήταν Γερμανός στρατιωτικός, θεωρητικός της στρατιωτικής τέχνης και στρατηγός του γερμανικού στρατού (Βέρμαχτ) κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ήταν αυτός που επινόησε τη στρατηγική του κεραυνοβόλου πολέμου Blitzkrieg και την εφάρμοσε στις εκστρατείες εναντίον της Πολωνίας, της Γαλλίας και της Ε.Σ.Σ.Δ.. Μολονότι ποτέ δεν έλαβε το αξίωμα του Στρατάρχη, θεωρείται μια από τις πλέον σημαντικές στρατιωτικές προσωπικότητες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα πρώτα χρόνια

Ο Γκουντέριαν γεννήθηκε στις 17 Ιουνίου του 1888 στο Κουλμ (Kulm) της Ανατολικής Πρωσίας (σημερινό Κέλμνο, Πολωνίας). Ήταν γιος στρατιωτικού και, όταν ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές του φοίτησε, κατά την περίοδο 1901 - 1907 σε στρατιωτικές Σχολές. Το 1907 εντάχθηκε στις τάξεις του Στρατού και τοποθετήθηκε, ως εύελπις, στο 10ο Σύνταγμα Κυνηγών (Αννόβερο), διοικητής του οποίου ήταν ο πατέρας του, μέχρι τον Απρίλιο του 1907. Στη συνέχεια φοίτησε στη Στρατιωτική Ακαδημία του Μετς και το 1908, μετά την αποφοίτησή του ονομάσθηκε ανθυπολοχαγός. Το 1911 τοποθετείται στο 3ο Σύνταγμα Διαβιβάσεων, όπου παρέμεινε μέχρι το 1912. Το (1913) νυμφεύεται τη Μαργκαρέτε Γκέρνε (Margarete Goerne), με την οποία απέκτησαν δύο γιούς: τον Χάιντς - Γκύντερ (1914), ο οποίος έγινε Στρατηγός του Γερμανικού Στρατού (Bundeswehr) μετά τον Πόλεμο, και τον Κουρτ (1918), ο οποίος σκοτώθηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους αποστέλλεται να φοιτήσει στην Ακαδημία Πολέμου του Βερολίνου, καθώς οι ανώτεροί του αναγνώριζαν ότι ο νεαρός αξιωματικός ήταν πολλά υποσχόμενη στρατιωτική προσωπικότητα. Τον Νοέμβριο προάγεται σε Υπολοχαγό και ένα έτος αργότερα σε Λοχαγό.

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Η έναρξη του Α΄ Πολέμου τον βρίσκει να υπηρετεί ως Αξιωματικός Διαβιβάσεων του Γενικού Επιτελείου. Η θέση αυτή του επέτρεπε να εκτιμά την κατάσταση που επικρατούσε στα διάφορα πεδία μαχών. Έτσι είχε την ευκαιρία να δει από κοντά τις περίφημες μάχες του Μάρνη και του Βερντέν (Verdun), χωρίς όμως ποτέ να λάβει μέρος ως Διοικητής κάποιας μονάδας. Το 1918, στη "διάβαση του Σεντάν" επέδειξε εκπληκτικές ικανότητες στην επίλυση προβλημάτων τακτικής, πράγμα που του εξασφάλισε τη συμμετοχή του στο Γενικό Επιτελείο της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης, του οποίου ήταν ο νεαρότερος αξιωματικός.

Στο διάστημα του Μεσοπολέμου

Με τη λήξη του Πολέμου ο Γκουντέριαν εντάσσεται στη Ράιχσβερ, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, αφού μετά τον περιορισμό των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων σε σύνολο μόλις 100.000 ανδρών, σύμφωνα με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, παρέμεναν στη Ράιχσβερ μόνο τα καλύτερα στελέχη. Το 1927 προάγεται σε Ταγματάρχη και παράλληλα, καθώς μιλά άπταιστα τόσο αγγλικά όσο και γαλλικά, διαβάζει τις θεωρητικές εργασίες των Φoύλερ και Λίντελ-Χαρτ, βρετανών θεωρητικών του πολέμου, τις οποίες και μεταφράζει στα γερμανικά, και του, άγνωστου τότε Συνταγματάρχη του γαλλικού Στρατού Σαρλ ντε Γκωλ (Προς τον εξ επαγγέλματος Στρατό) για τη χρήση των αρμάτων μάχης, την οποία επίσης μεταφράζει στα γερμανικά. Οι εργασίες αυτές επηρέασαν σημαντικά το ήδη ανήσυχο πνεύμα του Γκουντέριαν και οι ανησυχίες του αυτές εκδηλώνονται αρχικά με τη συγγραφή άρθρων για τη μηχανοκίνηση του πολέμου και τη χρήση των αρμάτων μάχης. Έχοντας αναλάβει επικεφαλής ως Επιθεωρητής όλων των μηχανοκίνητων μονάδων και όντας ήδη καθηγητής τακτικής στη Στρατιωτική Ακαδημία του Βερολίνου, επισκέπτεται αρχικά τη Σουηδία (1929), όπου βλέπει τα σουηδικά άρματα μάχης σε ασκήσεις και, το 1931, πηγαίνει μυστικά στο Καζάν της ΕΣΣΔ για τον ίδιο λόγο. Εκεί θα γνωρίσει προσωπικά μερικούς από τους αντιπάλους του στην εκστρατεία του 1941. Επιστρέφοντας από το Καζάν προάγεται σε Αντισυνταγματάρχη και το 1933 σε Συνταγματάρχη. Η Ράιχσβερ εκείνη την εποχή δεν διαθέτει ούτε ένα θωρακισμένο (απαγορευόταν σύμφωνα με τη Συνθήκη) και ο Γκουντέριαν με τους συναδέλφους του εκτελούν ασκήσεις χρησιμοποιώντας χαρτονένια ομοιώματα, κινούμενα επάνω σε ποδήλατα ή μεταφερόμενα από δύο άνδρες. Αυτές οι εμπειρίες τον βοηθούν να συγγράφει άρθρα για τη χρήση των αρμάτων μάχης και να αποτελεί πολύτιμο τεχνικό βοηθό στην κατασκευή των πρώτων αρμάτων (Panzer I). Μετά την ανάληψη της εξουσίας, ο Χίτλερ παρακολουθεί μια άσκηση των σχετικά ανίσχυρων αυτών αρμάτων και εκστασιάζεται μπροστά στις δυνατότητες που προσφέρει η τακτική τους χρήση. Διατάσσει αμέσως μετά τη δημιουργία τριών θωρακισμένων μεραρχιών, κατά παράβαση των όρων της Συνθήκης. Ο Γκουντέριαν διέκειτο ήδη φιλικά προς τον Χίτλερ και τις πεποιθήσεις του κι έτσι τοποθετείται επικεφαλής της 2ης Μεραρχίας και προάγεται αρχικά σε Υποστράτηγο και, ενάμιση χρόνο αργότερα, σε Αντιστράτηγο, αναλαμβάνοντας τη Διοίκηση του 16ου Σώματος. Από αυτή τη θέση αποτελεί την κύρια αιχμή της εισβολής για την προσάρτηση της Αυστρίας (Anschluss) και της προσάρτησης της Σουδητίας (Sudetenland) από την Τσεχοσλοβακία. Δέκα μήνες αργότερα προάγεται σε Στρατηγό των Θωρακισμένων (General des Panzertruppen) και αναλαμβάνει επικεφαλής όλων των ταχυκίνητων στρατευμάτων (Chef des Schnellen Truppen), θέση η οποία του δίνει αρμοδιότητες για τη στελέχωση, την εκπαίδευση, την τακτική και τις τεχνικές που θα ακολουθήσουν όλες οι ταχυκίνητες μονάδες της Βέρμαχτ. Η δημιουργία των θωρακισμένων μονάδων της Βέρμαχτ είναι, κατά μέγα μέρος, δικό του δημιούργημα.

Παράλληλα, το 1936 - 1937 συγγράφει - και εκδίδει - το πρώτο του βιβλίο με τίτλο "Achtung Panzer!". Είναι ένα θεωρητικό έργο τακτικής χρήσης των θωρακισμένων μονάδων, το οποίο, μέχρι σήμερα, παραμένει κορυφαίο στο είδος του και διδάσκεται στις Στρατιωτικές Ακαδημίες πολλών χωρών του κόσμου. Σε αυτό δίνεται και το θεωρητικό υπόβαθρο της τακτικής του "κεραυνοβόλου πολέμου" (Blitzkrieg, ο οποίος θα εφαρμοσθεί για πρώτη φορά στην εκστρατεία κατά της Πολωνίας δύο χρόνια αργότερα. Χωρίς οι αρχικές ιδέες να είναι δικές του, ο Γκουντέριαν καταφέρνει να συγκεράσει όλες τις ως τότε σχετικές απόψεις και να τις βελτιώσει σε σημαντικό βαθμό. Ο Χίτλερ, ο οποίος, όπως θα φανεί αργότερα, το διάβασε επιμελώς, αν και έχει πεισθεί, θα διαπράξει ένα σοβαρό σφάλμα: Ο ίδιος ο Γκουντέριαν έγραψε αργότερα (1950) ότι ο Χίτλερ, παρασυρμένος από τις δυνατότητες των θωρακισμένων, έδωσε εντολή για την κατασκευή πολλών τύπων αρμάτων, και αυτό δημιούργησε σοβαρότατο πρόβλημα τόσο στον εφοδιασμό όσο και στην υποστήριξη των αρμάτων μάχης, κυρίως στο Ρωσικό μέτωπο. Ο Χίτλερ του εκμυστηρεύθηκε, επίσης, ότι αν πίστευε ότι αυτό που υπέθεσε στο βιβλίο του ο Γκουντέριαν (μιλούσε για 10.000 σοβιετικά άρματα μάχης) ήταν αλήθεια, δεν θα είχε εκκινήσει την εκστρατεία του κατά της ΕΣΣΔ. Ο Γκουντέριαν είχε σφάλλει τότε - τα σοβιετικά άρματα μάχης αποδείχθηκε ότι ήταν περισσότερα.

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος

Κατά την εκστρατεία εναντίον της Πολωνίας (1η Σεπτεμβρίου 1939) ο Γκουντέριαν διοικεί το 14ο Σώμα Στρατού. Η πρώτη εφαρμογή των θεωριών του - ταχυκίνητες μονάδες θωρακισμένων, υποστηριζόμενες από την αεροπορία - έχουν λαμπρά αποτελέσματα και προκαλούν τη στρατιωτική κατάρρευση της Πολωνίας μέσα σε δεκατέσσερις μόλις ημέρες. Ωστόσο η κατάρρευση ενός στρατού ιπποκίνητου, χωρίς άρματα μάχης, αντιαρματικά όπλα και αεροπορία, δεν είναι αρκετή για να καταδείξει από μόνη της την ανωτερότητα της στρατηγικής αυτής. Η υπεροπλία της Βέρμαχτ απέναντι στον πολωνικό Στρατό είναι αναμφισβήτητη. Η πλήρης επιβεβαίωσή της θα έρθει τον Μάιο του 1940, στην εισβολή στη Γαλλία. Ο γαλλικός Στρατός δεν είναι ιπποκίνητος, διαθέτει μεγάλο αριθμό θωρακισμένων και σημαντική αεροπορία, αντιαρματικά όπλα και πολύ ισχυρό πυροβολικό. Όλα αυτά δεν θα εμποδίσουν την ήττα του, καθώς αιφνιδιάζεται από τη γερμανική τακτική και αδυνατεί να την αντιμετωπίσει, κύρια λόγω της στατικότητας αντίληψης της γαλλικής διοίκησης. Το Τεθωρακισμένο Σώμα πού διοικεί διασχίζει το Σεντάν, περνάει τον ποταμό Μεύση και αιφνιδιάζει τον Γαλλικό Στρατό που θεωρούσε αδιάβατο το δάσος των Αρδεννών. Διασπά τη γαλλική άμυνα και προκαλεί πανικό και γενική υποχώρηση, ακόμη και μονάδων που δεν αντίκρισαν ακόμη Γερμανό. Η προώθηση των αρμάτων του είναι ραγδαία, το γερμανικό πεζικό μένει πίσω και το Γενικό Επιτελείο φοβάται πως θα αποκοπεί. Διατάσσεται να σταματήσει για ανασύνταξη αλλά δεν υπακούει. Ο φον Κλάιστ, διοικητής της Ομάδος Τεθωρακισμένων τού αφαιρεί τη διοίκηση, ο Γκουντέριαν υποβάλει την παραίτησή του. Ο Χίτλερ, ειδοποιημένος από τον φον Ρούστεντ, τον αποκαθιστά και στις 17 Μαΐου, η "κούρσα του γρήγορου Χάινς" συνεχίζεται μέχρι τη Μάγχη: Οι Βελγικές, Ολλανδικές, Βρετανικές και πολλές Γαλλικές μονάδες έχουν κυκλωθεί. Στις 21 Μαΐου η Βέρμαχτ, αναστρέφοντας μέτωπο, ξεκινά προς νότο, αντιμετωπίζοντας τον υπόλοιπο γαλλικό στρατό που, έχοντας συνέλθει από τον αιφνιδιασμό, πολεμά σκληρά. Παρά την πεισματική αντίσταση που συναντά, τα αποτελέσματα που επιτυγχάνει ο ίδιος είναι εκπληκτικά: φθάνοντας στις 17 Ιουνίου στα γαλλοελβετικά σύνορα κυκλώνει μία Γαλλική Στρατιά. Τηλεγραφώντας στο Στρατηγείο του Χίτλερ τη θέση του (Βρίσκομαι στο Πονταρλιέ...") παίρνει την απάντηση "Το τηλεγράφημά σας περιέχει ένα λάθος. Θα πρόκειται για το Πονταγιέ συρ Σον". Ο Γκουντέριαν απαντά: "Κανένα λάθος! Βρίσκομαι στο Πονταρλιέ, στην ελβετική μεθόριο". Η ταχύτητα αυτής της προέλασής του προσέδωσε και το προσωνύμιο "Ο γρήγορος Χάιντς". Η εφαρμογή της τακτικής αυτής επέφερε στον γαλλικό στρατό ένα είδος διάλυσης, καθώς αποκόπηκε το μέτωπο από τα μετόπισθεν, διακόπηκαν οι επικοινωνίες και έγινε αδύνατη η επικοινωνία των διοικητών με τις μεγάλες μονάδες που διοικούσαν. Αρκετοί ιστορικοί θεωρούν τον γαλλικό στρατό ως υπέρτερο σε άρματα μάχης σε σχέση με τον γερμανικό, κυρίως από άποψη ισχύος των αρμάτων σε θωράκιση και εξοπλισμό. Η τακτική ήταν αυτή που επέφερε τη γαλλική ήττα περισσότερο από την καθαυτό ισχύ των όπλων. Ο Γκουντέριαν ύστερα από τη μάχη της Γαλλίας προήχθη σε Αρχιστράτηγο (Generaloberst). Τα άρματα μάχης που διοικούσε ο Γκουντέριαν έφεραν, από τότε, ένα λευκό "G" στον πυργίσκο τους (αντίστοιχα αυτά του φον Κλάιστ έφεραν λευκό "Κ").

Το 1941 ο Γκουντέριαν συμμετέχει, με το Σώμα Θωρακισμένων του, στην εκστρατεία κατά της Ρωσίας. Αρχικά (ανα)καταλαμβάνει το Μπρεστ - Λιτόφσκ και, προελαύνοντας, καταλαμβάνει το Μινσκ, το Κίεβο και το Χάρκοβο. Επισκέπτεται τον Χίτλερ, ως εκπρόσωπος των συναδέλφων του, για να τον πείσει να προελάσει η Βέρμαχτ κατά της Μόσχας, στόχου που ο Χίτλερ μοιάζει να αγνοεί. Τον μισοπείθει και, όταν η διαταγή δίνεται, είναι ήδη πολύ αργά: Ο ρωσικός χειμώνας βρίσκεται στο αποκορύφωμά του και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όλοι οι Στρατηγοί των θωρακισμένων είναι τεράστια. Στις αρχές της εκστρατείας αντιμετώπισαν διαφορετικά προβλήματα: Η σκόνη στην χωρίς δρόμους ΕΣΣΔ κατέστρεφε τους κινητήρες όλων των οχημάτων. Με τις πρώτες μάχες κατά των Σοβιετικών αρμάτων, οι Γερμανοί δοκίμασαν ισχυρή έκπληξη: Το ρωσικό άρμα Τ-34, την ύπαρξη του οποίου αγνοούσαν, είναι ισχυρά εξοπλισμένο και ακόμη πιο ισχυρά θωρακισμένο: Τα βλήματα του γερμανικού αντιαρματικού των 37mm αναπηδούν στο άρμα σαν μπαλάκια του τένις και μόνο δύο σημεία του μπορούν να προσβληθούν: Οι ερπύστριες και η σχάρα του κινητήρα του. Με την έλευση του χειμώνα τα γερμανικά άρματα, έχοντας υδρόψυκτους κινητήρες, έχουν σοβαρά τεχνικά προβλήματα, ενώ τα ρωσικά άρματα έχουν αερόψυκτο κινητήρα. Οι ανώτατοι αξιωματικοί προτείνουν την οπισθοχώρηση από τις ακραίες θέσεις στις οποίες είναι ευάλωτα τα στρατεύματά τους και σύμπτυξη προς τον ποταμό Μιους. Ο Γκουντέριαν προσφέρεται να πάει ο ίδιος στον Χίτλερ και να τον πείσει. Πραγματικά, πηγαίνει στο Βερολίνο αλλά όχι μόνο δεν καταφέρνει να πείσει τον Φύρερ, αλλά μόλις επιστρέφει στη θέση του μαθαίνει ότι ο Χίτλερ τον απαλλάσσει από τα καθήκοντά του. Ο Γκουντέριαν επιστρέφει στο Βερολίνο στο τέλος του 1941 χωρίς διοίκηση και σε δυσμένεια. Θα εξαφανισθεί από το στρατιωτικό προσκήνιο μέχρι το 1943.

Ύστερα από την τραγική γερμανική ήττα στο Στάλινγκραντ το 1943 ο Χίτλερ ανασύρει τον Γκουντέριαν από την αφάνεια και τον διορίζει Γενικό Επιθεωρητή των Θωρακισμένων (Φεβρουάριος 1943). Ο Γκουντέριαν γρήγορα αναπτύσσει φιλικές σχέσεις με τον Υπουργό Εξοπλισμών Άλμπερτ Σπέερ και πασχίζει μαζί του να αυξήσει τον αριθμό των παραγόμενων θωρακισμένων. Η θεαματική αριθμητική αύξηση πραγματοποιείται και παράλληλα γίνονται πολλές σοβαρές βελτιώσεις, που οφείλονται στον Γκουντέριαν. Ύστερα από την αποτυχημένη απόπειρα κατά του Χίτλερ στις 20 Ιουλίου 1944 ο Γκουντέριαν διορίζεται Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού - θέση η οποία είναι περισσότερο τιμητική παρά ουσιαστική, μια και τις αποφάσεις λαμβάνει αποκλειστικά ο ίδιος ο Χίτλερ χωρίς να επιτρέπει την παραμικρή παρέμβαση. Ο Γκουντέριαν, όμως, δεν μπορεί να δεχθεί τις σοβαρά εσφαλμένες αποφάσεις του Φύρερ του και εναντιώνεται πολύ συχνά σε αυτές. Σε μια από τις πλέον έντονες συζητήσεις τους, τον Μάρτιο του 1945, ο Χίτλερ λέγει στον Γκουντέριαν: "Στρατηγέ, τα νεύρα σας είναι χάλια. Πάρτε μερικές εβδομάδες άδεια..." και απαλλάσσει ξανά τον Γκουντέριαν από τα καθήκοντά του. Τον διαδέχεται ο Στρατηγός Χανς Κρεμπς. Κρίνοντας από την έκβαση του Πολέμου και τον ρόλο που διαδραμάτισε ο Κρεμπς στην παράδοση του Βερολίνου, η απαλλαγή του Γκουντέριαν ήταν μάλλον ενέργεια που τελικά τον ωφέλησε.

Μετά τον Πόλεμο

Ο Γκουντέριαν παραδόθηκε στους Αμερικανούς στις 10 Μαΐου του 1945 και κρατήθηκε ως αιχμάλωτος πολέμου ως το 1948. Παρά το γεγονός ότι οι Πολωνοί και οι Σοβιετικοί επιθυμούσαν να τον συμπεριλάβουν στη Δίκη της Νυρεμβέργης ως εγκληματία πολέμου, οι Δυτικοί σύμμαχοι δεν βρήκαν κάτι που να δικαιολογεί αυτή την ενέργεια και αποφάνθηκαν ότι ο Γκουντέριαν ενεργούσε πάντα στα στρατιωτικά πλαίσια του Πολέμου. Το 1948 αφέθηκε ελεύθερος και ασχολήθηκε με τη συγγραφή βιβλίων, σημαντικότερο από τα οποία είναι αυτό με τον αρχικό τίτλο "Αναμνήσεις ενός στρατιώτη" (1950) και μεταφράσθηκε στα Αγγλικά με τον τίτλο "Panzer Leader" (Ηγέτης των Θωρακισμένων) με πρόλογο του Λίντελ Χαρτ (1952). Πέθανε ακριβώς 14 χρόνια μετά την εισβολή του στο Σεντάν, στις 14 Μαΐου 1954, στο Σβάνγκαου (Schwangau bei Füssen) κοντά στο Φύσεν στη Βαυαρία της τότε Δυτικής Γερμανίας και τάφηκε στο Γκόσλαρ (Goslar).

Ο χαρακτήρας του

Οι καθηγητές του στη Στρατιωτική Ακαδημία περιγράφουν τον Γκουντέριαν ως ένα "πάντα σοβαρό" εύελπι, ο οποίος πολύ σύντομα ανέπτυξε την ικανότητα να μιλά με εξαιρετική λιτότητα αλλά και σαφήνεια και, όταν το επιθυμούσε, με εξαιρετική ψυχρότητα και κοφτερά λόγια. Παρόλ' αυτά ήταν παρορμητικός και ερχόταν συχνά σε σύγκρουση με τους ανωτέρους του (ο Στρατάρχης Γκίντερ φον Κλούγκε ήταν άσπονδος εχθρός του ακριβώς για τον λόγο αυτό) και δεν μασούσε τα λόγια του - οι δύο απαλλαγές από τα καθήκοντά του από τον Χίτλερ το αποδεικνύουν. Οι άνδρες των μονάδων που διοικούσε τον αγαπούσαν, επειδή ποτέ δεν έμενε στα μετόπισθεν και ήταν πάντα μαζί τους στην πρώτη γραμμή. Ο ίδιος δεν χαμογελούσε εύκολα (παρά το γεγονός ότι σε αρκετές φωτογραφίες, για λόγους προπαγάνδας, εμφανίζεται χαμογελαστός). Γνώριζε κάθε λεπτομέρεια των αρμάτων που διοικούσε και μπορούσε να οδηγήσει και να χειριστεί τον οπλισμό κάθε τύπου. Η στρατηγική του ικανότητα δεν προερχόταν ούτε από τη διαίσθηση ούτε από το παράτολμο του χαρακτήρα του: Πήγαζε από τη βαθειά γνώση τόσο της ιστορίας της στρατηγικής όσο και του υλικού που μεταχειρίζονταν οι μονάδες του.

Συγγραφικό έργο

• "Achtung - Panzer! Die Entwicklung der Panzerwaffe, ihre Kampftaktik und ihre operativen Möglichkeiten", Stuttgart 51937.
• "Achtung Panzer! The Development od Armored Forces, their Tactics and operational Potential", Arms and Armor Press ISBN 1-85409-282-0 (αγγλική έκδοση του αρχικού γερμανικού έργου).
• "Die Panzertruppen und ihr Zusammenwirken mit anderen Waffen" (Θωρακισμένα στρατεύματα και η συνεργασία τους με άλλες στρατιωτικές δυνάμεις), 1937.
• "Gruppe Guderian", (Ed.), Berlin 1940 (Guderian, 2.Zug/2nd Platoon PK 666) (Η Ομάδα Γκουντέριαν. Έργο της Προπαγάνδας).
• "Mit den Panzern in Ost und West", (Ed.), Berlin/Prag/Wien 1942 (Με τα θωρακισμένα σε Ανατολή και Δύση. Έργο της Προπαγάνδας).
• "Die Tiger-Fibel", and "Die Panther-Fibel", (Ed.), o.O. (H.Qu.) 1943, (διάσημα εγχειρίδια χρήσης αρμάτων με ερωτικού περιεχομένου σκίτσα σε κάθε σελίδα).
• "Erinnerungen eines Soldaten" (Αναμνήσεις ενός Στρατιώτη), Heidelberg 1950, 4 εκδόσεις

Μετάφραση στην αγγλική "Panzer Leader", (Πρόλογος του B.H. Liddell Hart), Ν. Υόρκη 1952, Επανέκδοση: 1981 Zenger Publish. Comp., Inc, ISBN 0-939482-06-1.

• "Kann Westeuropa verteidigt werden?" (Είναι δυνατή η προστασία της Δυτικής Ευρώπης;), Göttingen 1950
• "Panzer-Marsch", (Nachlaß, bearbeitet von Gen.-Major a.D. Oskar Munzel), München 1955 (έκδοση βασισμένη στις σημειώσεις του, ύστερα από τον θάνατό του).

Βιβλιογραφία

• Macksey, Kenneth, Guderian: Panzer General (1992, revision of Guderian, Creator of the Blitzkrieg, 1976)
• Walde, Karl J., Guderian (1978)
• Kershaw, Ian, Hitler 1936-1945: Nemesis (2001)
• William Shirer, The Rise and Fall of the 3rd Reich
• Henri Michel, Histoire de la Seconde Guerre Mondiale Paris 1999
• Beevor, Antony La Chute de Berlin (γαλλ. μτφ.) Editions de Fallois, 2002.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• https://web.archive.org/web/20090218153124/http://lexikon-der-wehrmacht.de/Personenregister/GuderianH.htm Βιογραφικό σημείωμα
• http://www.dhm.de/lemo/html/biografien/GuderianHeinz/ Βιογραφικό σημείωμα