Φώτιος Πιτούλης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φώτιος Πιτούλης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1911 ή 1913
Ηγουμενίτσα
Θάνατος2  Αυγούστου 2002
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΈνωσις Κέντρου, Νέα Δημοκρατία, Ελληνικός Συναγερμός, Κόμμα Φιλελευθέρων και Εθνικό Φιλελεύθερο Κόμμα
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΈλληνας υφυπουργός Οικονομικών
Έλληνας υφυπουργός Συντονισμού‎
μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Θεσπρωτίας)

Ο Φώτιος Θ. Πιτούλης (1911 ή 1913[1] - 2 Αυγούστου 2002[2]) ήταν Έλληνας πολιτικός. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του εξελέγη βουλευτής με διάφορα κόμματα και διετέλεσε υφυπουργός Οικονομικών (δις) και Συντονισμού.

Πολιτική σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1913 στην Ηγουμενίτσα[1] και ήταν γόνος της ισχυρής βλαχόφωνης οικογένειας Πιτούλη[3]. Πήρε μέρος στις εκλογές του 1946 ως υποψήφιος βουλευτής Ιωαννίνων με τον συνδυασμό της Εθνικής Πολιτικής Ενώσεως (Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα) και έλαβε 1.063 ψήφους[εκκρεμεί παραπομπή]. Εξελέγη βουλευτής το 1951 από τη β΄ κατανομή και το 1952 στη Θεσπρωτία με τον Ελληνικό Συναγερμό, το 1956 με την ΕΡΕ, το 1958 και το 1961 με το Κόμμα Φιλελευθέρων και το 1963 με την Ένωση Κέντρου. Στις εκλογές του 1964 επανεξελέγη βουλευτής με την Ένωση Κέντρου. Το 1965 ήταν ανάμεσα στους 48 «αποστάτες» και μάλιστα έλαβε μέρος στην κυβέρνηση Νόβα του 1965 ως υφυπουργός Οικονομικών από τις 16 Ιουλίου ως τις 20 Αυγούστου 1965[4].

Στην κυβέρνηση Στεφανόπουλου ήταν υφυπουργός Συντονισμού από τις 5 Οκτωβρίου 1965 ως τις 10 Νοεμβρίου 1966 και υφυπουργός Οικονομικών στην ίδια κυβέρνηση από τις 10 Νοεμβρίου ως τις 22 Δεκεμβρίου 1966.

Στις εκλογές του 1977 εξελέγη βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, συγκεντρώνοντας 4.562 σταυρούς προτίμησης[5]. Ήταν υποψήφιος βουλευτής με τη ΝΔ και στις εκλογές του 1981, αλλά δεν εξελέγη, καθώς συγκέντρωσε 2.638 σταυρούς[6].

Απεβίωσε τον Αύγουστο του 2002 και κηδεύτηκε στις 3 Αυγούστου από τον ιερό ναό Ευαγγελιστρίας της Ηγουμενίτσας.[7] Κατέλιπε παιδιά και εγγόνια.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Κούλας Παπαδάκη-Κάκαρη, Προσωπικότητες από τον πολιτικό κόσμο της Ελλάδας. Αρχηγοί κομμάτων, υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, νομάρχες & δήμαρχοι, Αθήνα 1975, τόμος Β΄, σελ. 209.
  2. Οι προσωπικότητες που "έφυγαν" μέσα στο 2002, patris.gr, από τις τράπεζες δεδομένων ΑΠΕ-Μνήμη
  3. Μαυρίκα, Βιργινία (2019). «Αρχοντικό Πιτούλη: μια «αστική» κατοικία του Μεσοπολέμου στην Ηγουμενίτσα». Στο: Ιωάννης Π. Χουλιαράς· Γεωργία Θ. Πλιάκου. ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ I. Α΄Αρχαιολογικό και Ιστορικό Συνέδριο για τη Θεσπρωτία. Πρακτικά. 2. Ιωάννινα: Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού / Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας. σελ. 704. 
  4. «Κυβέρνησις Νόβα – Αθανασιάδη Από 15.7.1965 Έως 20.8.1965». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2013. 
  5. Διγκαβές 1986, σελ. 117
  6. Διγκαβές 1986, σελ. 182
  7. Η Καθημερινή, φύλλο 3ης Αυγούστου 2002, σελ. 6.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Διγκαβές, Κώστας (1986). Οι εκλογές στην Ελλάδα 1844-1985. Θεσσαλονίκη: Μαλλιάρης Παιδεία. σελ. 293.