Φρανσουά-Εμίλ Αντρέ
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Φρανσουά-Εμίλ Αντρέ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Émile André (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 22 Αυγούστου 1871 Νανσύ |
| Θάνατος | 10 Μαρτίου 1933 Νανσύ |
| Τόπος ταφής | Cimetière de Préville |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Σπουδές | Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρχιτέκτονας σχεδιαστής σχεδιαστής επίπλων |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Jacques André Michel André |
| Γονείς | Charles André |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φρανσουά-Εμίλ Αντρέ (François-Émile André) υπήρξε Γάλλος αρχιτέκτονας και σχεδιαστής επίπλων του 20ου αιώνα καθώς και ένας από τους ιδρυτές του κινήματος Αρ Νουβό. Ήταν γιος του αρχιτέκτονα Σαρλ Αντρέ και πατέρας δυο ακόμα αρχιτεκτόνων, του Ζακ και του Μισέλ Αντρέ.
Δεν είναι τόσο γνωστός στις μέρες μας αλλά το ύφος και η συμβολή του στο Αρ Νουβό έχει επηρεάσει πολλούς σύγχρονούς αρχιτέκτονες, καθώς και πολλούς τουρίστες που πηγαίνουν στη Γαλλία για να δουν τα παραδείγματα αυτού του ύφους.
Πέθανε στις 10 Μαρτίου το 1933.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Émile André γεννήθηκε στο Νανσύ της Γαλλίας στις 22 Αυγούστου του 1871 και έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του εκεί. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στη διάσημη Σχολή Καλών Τεχνών (Beaux-Arts) του Νανσύ και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι. Σε νεαρή ηλικία, από το 1894 έως και την αλλαγή του αιώνα, ταξίδεψε στην Ιταλία, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή,η οποία επηρέασε και το ύφος του. Από τα ταξίδια του κρατούσε σημειωματάρια τα οποία περιελάμβαναν φωτογραφίες, σκίτσα, ζωγραφιές και σημειώσεις. Το 1900 επέστρεψε στο Νανσύ όπου και εργάστηκε στο αρχιτεκτονικό γραφείο του πατέρα του.
Το 1901 ο Εμίλ Αντρέ πήρε τη θέση του καθηγητή των εφαρμοσμένων τεχνών και της αρχιτεκτονικής στη Σχολή του Νανσύ όπου δίδαξε για πολλά χρόνια και επηρέασε την επόμενη γενιά των Γάλλων αρχιτεκτόνων και καλλιτεχνών μεταξύ των οποίων ήταν και οι δύο γιοι του. Ήταν και εξακολουθεί να θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες της Σχολής Καλών Τεχνών του Νανσύ. Έκτισε πάνω από δώδεκα κτίρια Αρ Νουβό μεταξύ του 1901 και 1912 στο Νανσύ, μερικά από αυτά ήταν και η τράπεζα ΒNP, τα Maison Lew Pins και το Maison Huout.
Αρ Νουβό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μαζί με τον καλλιτέχνη και αρχιτέκτονα Εζέν Βαλλέν (Eugene Vallin) ανέπτυξαν τις αρχές του κινήματος Αρ Νουβό. Το κίνημα αυτό γνωστό και ως Νέα Τέχνη, απέρριπτε την επιβίωση η την κατασκευασμένη αναβίωση του «νεκρού» παρελθόντος στο «ζωντανό» παρών της σύγχρονης εποχής και αναζητούσε διεξόδους στα ουδέτερα μορφολογικά συστήματα του γεωμετρικού και φυτικού κόσμου. Άκμασε σαν κίνημα πριν τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η περίοδος αυτή έμεινε γνωστή στη Γαλλία ως Μπελ Επόκ.
Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1901-1909 Πύλες του πάρκου SAURUPT
- 1902-1904 Βίλα WISTERIA
- 1903 TOWNHOUSES HUOT
- την Τράπεζα ΒNP
- τα Maison Lew Pins
- το Maison Huout
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Edmond Delaire, Les Architectes Élèves à l'École des Beaux-Arts 1793-1907 (Paris: Librarie de Construction Moderne, 1907).
|