Φρίντριχ Πάουλους

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Φρίντριχ Πάουλους
Ο Στρατηγός Φρίντριχ Πάουλους, διοικητής της Γερμανικής Έκτης Στρατιάς
Γέννηση23 Σεπτεμβρίου 1890
Γκουξχάγκεν, Έση-Νασσάου, Γερμανική αυτοκρατορία
Θάνατος1 Φεβρουαρίου 1957 (67 ετών) Δρέσδη, Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας
Χώρα Γερμανική Αυτοκρατορία (έως το 1918)
Δημοκρατία της Βαϊμάρης (έως το 1933)
Ναζιστική Γερμανία (έως το 1943)
Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας
Εν ενεργεία1910-1943
ΒαθμόςΣτρατάρχης
Διοικήσεις6η Στρατιά
Μάχες/πόλεμοιΑ' Παγκόσμιος Πόλεμος
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
ΤιμέςΣταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού
ΣύζυγοςElena Rosetti-Solescu
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Φρίντριχ Βίλχελμ Ερνστ Πάουλους (Friedrich Wilhelm Ernst Paulus, 23 Σεπτεμβρίου 1890 - 1 Φεβρουαρίου 1957) ήταν ανώτατος αξιωματικός του Γερμανικού στρατού από το 1910 έως το 1945. Έφτασε έως τον βαθμό του στρατάρχη, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και είναι περισσότερο γνωστός ως ο διοικητής της 6ης γερμανικής Στρατιάς, που πήρε μέρος στη Μάχη του Στάλινγκραντ, και παραδόθηκε στους Σοβιετικούς.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε την 23η Σεπτεμβρίου 1890, στο Μπράιτεναου. Κατατάχθηκε στον γερμανικό στρατό το 1910 και υπηρέτησε στον Ανατολικό και το Δυτικό μέτωπο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στο τέλος του πολέμου είχε τον βαθμό του λοχαγού, έχοντας τιμηθεί με τον Σιδηρού Σταυρό. Συνέχισε τη στρατιωτική του σταδιοδρομία υπηρετώντας στη Ράιχσβερ. Το 1934, προήχθη σε αντισυνταγματάρχη και διαδέχθηκε τον Χάιντς Γκουντέριαν στην ηγεσία του επιτελείου των γερμανικών μηχανοκίνητων δυνάμεων, το 1935.[1]

Ως χαρακτήρας, θεωρούνταν από τους συγχρόνους του άκαμπτος, μεθοδικός και, κάποιες φορές, αναποφάσιστος. Το 1939 προήχθη σε υποστράτηγο και αρχηγό του επιτελείου του στρατηγού Ράιχεναου, συμμετέχοντας στις εισβολές στην Πολωνία, το Βέλγιο και τη Γαλλία. Συμμετείχε στον σχεδιασμό της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα, ως αναπληρωτής επιτελάρχης της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης. Τον Ιανουάριο του 1942, μετά από αίτημα του Ράιχεναου, έγινε διοικητής της 6ης γερμανικής στρατιάς η οποία ανήκε στην Ομάδα Στρατιών του Νότου.[1]

Πολιόρκησε τη σοβιετική πόλη του Στάλινγκραντ, από τον Αύγουστο του 1942 έως και τον Ιανουάριο του 1943. Έχει κατηγορηθεί πως αυτός και ο Χίτλερ δεν προέβλεψαν τη σοβιετική αντεπίθεση. Επίσης έχει κατηγορηθεί για την άρνησή του να εγκαταλείψει εγκαίρως με τον στρατό του την πόλη, καθώς υπάκουσε στην εντολή του Χίτλερ.[1]

Τελικά, οι δυνάμεις του Πάουλους, αποτελούμενες από Γερμανούς, Ούγγρους, Ιταλούς, Ρουμάνους, Ισπανούς και άλλους συμμάχους και συνεργάτες του Άξονα, περικυκλώθηκαν, έπειτα από γιγαντιαία αντεπίθεση του Κόκκινου στρατού. Μετά τη αποτυχία του εναέριου ανεφοδιασμού της Στρατιάς του και την εξάντληση κάθε είδους εφοδίων, οι ναζιστικές δυνάμεις βρέθηκαν σε απελπιστική κατάσταση. Ο Γκαίρινγκ δήλωσε πώς κακώς ο Πάουλους έδινε συσσίτιο στους εγκλωβισμένους στην πόλη Ρώσους πολίτες και στους Γερμανούς τραυματίες («δεν μπορείς να ταΐζης ετοιμοθανάτους», δήλωσε)[εκκρεμεί παραπομπή]. Ο ίδιος ο Πἀουλους και όλη η Στρατιά, με διαταγή του, έπαιρνε μερίδα απλού στρατιώτη[εκκρεμεί παραπομπή].

Στις 30 Ιανουαρίου, Ο Χίτλερ προήγαγε τον Πάουλους σε στρατάρχη (γερμανικά: generalfeldmarschall), κίνηση που ξεκάθαρα προέτρεπε σε αυτοκτονία του δεύτερου, καθώς ποτέ ως τότε Γερμανός στρατάρχης δεν είχε παραδοθεί σε εχθρό[2][1][3][4][5][6][7][8]. Ωστόσο, ο Πάουλους παραδόθηκε την επόμενη ημέρα, άνευ όρων, στις σοβιετικές δυνάμεις, λέγοντας στους στρατηγούς του «δεν έχω σκοπό να αυτοκτονήσω για χάρη αυτού του του δεκανέα από τη Βοημία»[8]. Συνολικά 250.000 Γερμανοί και σύμμαχοί τους είχαν παγιδευτεί στον θύλακα του Στράλινγκραντ, με τις απώλειές της να φτάνουν συνολικά τους περίπου 150.000 νεκρούς και 91.000 αιχμαλώτους[9].

Κατά τη διάρκεια της κράτησής του από τους Σοβιετικούς, ο Πάουλους μετατράπηκε σε σφοδρό πολέμιο του ναζισμού, συμμετέχοντας σε αντιναζιστικές ραδιοφωνικές εκπομπές ενώ ο Χίτλερ διέταξε να φυλακιστεί ολόκληρη η οικογένειά του. Δεν απελευθερώθηκε παρ'όλα αυτά, παρά μόνο το 1953.[1]

Έζησε το υπόλοιπο της ζωής του στην Ανατολική Γερμανία, όπου είχε τοποθετηθεί ως επιθεωρητής της Αστυνομίας, στη Δρέσδη. Απεβίωσε την 1η Φεβρουαρίου 1957.[1]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Dowling, Timothy C. (2016). «Paulus, Friedrich (1890–1957)». Στο: Tucker, Spencer C. World War II: The Definitive Encyclopedia and Document Collection. ABC-CLIO. ISBN 978-1-85109-968-9. 
  2. Zabecki, David T., επιμ. (2014). Germany at War: 400 Years of Military History (4 τόμοι). ABC-CLIO. σελ. 1621. ISBN 978-1-59884-981-3. 
  3. Shepherd, Ben H. (28 Ιουνίου 2016). Hitler's Soldiers: The German Army in the Third Reich. Yale University Press. σελ. 271. ISBN 978-0-300-21952-4. 
  4. Ripley, Tim (2013) [2003]. The German Army in World War II, 1939-1945. Routledge. σελ. 184. 
  5. Epstein, Catherine A. (2015). Nazi Germany: Confronting the Myths. John Wiley & Sons. σελ. 184. ISBN 978-1-118-29479-6. 
  6. Hellbeck, Jochen (2015). Stalingrad: The City that Defeated the Third Reich. Μετάφραση από Christopher Tauchen, Dominic Bonfiglio. PublicAffairs. σελ. 223. ISBN 978-1-61039-497-0. 
  7. Zabecki, David T., επιμ. (2015). World War II in Europe: An Encyclopedia. Routledge. σελ. 447. ISBN 978-1-135-81242-3. 
  8. 8,0 8,1 Beevor, Anthony (2004). Στάλινγκραντ. Αθήνα: Γκοβόστης. σελ. 498. ISBN 960-270-968-5. 
  9. Weinberg 1994, σελ. 454.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Dowling, Timothy C. (2016). «Paulus, Friedrich (1890–1957)». Στο: Tucker, Spencer C. World War II: The Definitive Encyclopedia and Document Collection. ABC-CLIO. ISBN 978-1-85109-968-9. 
  • Weinberg, Gerhard L. (1994). A World at Arms - A Global History of War World II. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-55879-4. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]