Φιλικούντι
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
.jpg) | |
| Γεωγραφία | |
|---|---|
| Αρχιπέλαγος | Αρχιπέλαγος των Αιολίδων (νότια Τυρρηνική Θάλασσα) |
| Νησιωτικό σύμπλεγμα | Αιολίδες Νήσοι |
| Έκταση | 9,7 km² |
| Υψόμετρο | 774 μ |
| Υψηλότερη κορυφή | Φόσα Φέλτσι |
| Χώρα | |
| Δήμος | Λίπαρι |
| Επαρχία | Μεσσήνης |
| Περιφέρεια | Αυτόνομη Περιφέρεια Σικελίας |
| Δημογραφικά | |
| Πληθυσμός | 235 (απογραφής 2001) |
| Πρόσθετες πληροφορίες | |
| Ιστοσελίδα | http://www.filicudi.it/ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το Φιλικούντι (Filicudi) είναι ένα μικρό ηφαιστειογενές νησί της νότιας Ιταλίας, το δεύτερο δυτικότερο του συμπλέγματος των Αιολίδων. Ο πληθυσμός του ανέρχεται σε 235 κατοίκους (απογραφή 2001 Αρχειοθετήθηκε 2011-09-27 στο Wayback Machine.), οι οποίοι πολλαπλασιάζονται το καλοκαίρι.
Προέλευση του ονόματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για την ιστορία της περιοχής, βλ. Ιστορία των Αιολίδων Νήσων
Η ονομασία προέρχεται από παραφθορά του λατινικού Phoenicusa, το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό «Φοινικούσσα». Έτσι είχαν ονομάσει το νησί κατά την αρχαϊκή εποχή οι πρώτοι Έλληνες έποικοι, επειδή το είχαν βρει γεμάτο από χαμαίροπες, ένα είδος φοίνικα.
Καθημερινή ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Φιλικούντι υπάγεται διοικητικά στο Λίπαρι, από το οποίο απέχει 24 ναυτικά μίλια. Μαζί με το γειτονικό Αλικούντι, είναι τα δύο λιγότερο επηρεασμένα από το σύγχρονο τρόπο ζωής νησιά των Αιολίδων - συνδέθηκε με το ηλεκτρικό δίκτυο μόλις το 1986. Διαθέτει δύο μικρά λιμάνια, το Πόρτο και το Πεκορίνι Μάρε. Το δεύτερο χρησιμοποιείται συνήθως όταν τα πλοία δεν μπορούν να δέσουν στο Πόρτο λόγω κακών καιρικών συνθηκών.
Παλαιότερα μοναδική πηγή εσόδων ήταν η μικρή γεωργική παραγωγή, η οποία κυριαρχείται από την κάππαρη και τα σύκα. Παραδόξως, αν και νησιώτες οι κάτοικοι δεν ασχολούνται με την αλιεία παρά μόνο κάποιοι ερασιτεχνικά.
Σήμερα το εισόδημα των ντόπιων εξασφαλίζεται κυρίως από τον τουρισμό που ξεκίνησε να αναπτύσσεται μετά την άφιξη του ηλεκτρισμού. Πέρα από τις παραλίες, βασικοί προορισμοί είναι η Φόσα Φέλτσι (Fossa Felci, ο κώνος του -σβησμένου εδώ και 35.000 χρόνια- ηφαιστείου), η ανασκαφή του νεολιθικού οικισμού στο Κάπο Γκρατσιάνο και το μικρό αρχαιολογικό μουσείο, παράρτημα του κεντρικού Μουσείου των Αιολίδων που εδρεύει στο Λίπαρι. Στο μουσείο φιλοξενούνται τα σπουδαιότερα ευρήματα της ανασκαφής, δείγματα μιας εποχής που στις Αιολίδες δέσποζε η επεξεργασία του οψιανού.
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|