Φασγά
| Συγγραφέας | Νίκος Καζαντζάκης |
|---|---|
| Γλώσσα | Ελληνικά |
| Μορφή | θεατρικό έργο |
| δεδομένα () | |
Το Φασγά είναι θεατρικό έργο του Νίκου Καζαντζάκη.
Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Λώρης, ένας άθεος γιατρός και θεατρικός συγγραφέας, έχει παράνομο δεσμό με μια μοιραία γυναίκα, τη βοηθό του Ελένη. Μετά από μια σφοδρή σύγκρουση με τη γυναίκα του Μαρία, εγκαταλείπει την οικογένειά του και φεύγει με την ερωμένη του. Μερικά χρόνια αργότερα, επιτυχημένος δραματουργός, ζει με την Ελένη και τη θετή τους κόρη· έχει κερδίσει τη δόξα αλλά δεν είναι ευτυχισμένος. Η Μαρία τον επισκέπτεται και του ζητά βοήθεια για το άρρωστο παιδί τους, αλλά εκείνος τη διώχνει. Μετά από αρκετό καιρό, γλεντά σ' ένα καμπαρέ ξεπεσμένος και μόνος, αφού η Ελένη τον έχει εγκαταλείψει. Μισότρελος από τις τύψεις του, ξεψυχά στην αγκαλιά της πρώην γυναίκας του.[1]
Πληροφορίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρόκειται για ένα τρίπρακτο συμβολιστικό-εξπρεσσιονιστικό έργο. Γράφεται στην Αθήνα το 1907. Φασγά ονομάζεται η κορυφή του όρους όπου ο Μωυσής είδε τη Γη της Επαγγελίας και πέθανε. Ο Καζαντζάκης το είχε υποβάλει στον Παντελίδειο δραματικό αγώνα του 1908, χωρίς όμως να γίνει δεκτό λόγω του περιεχομένου του. Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Πινακοθήκη (τομ.Ζ, αρ.81). Το έργο παίχτηκε τον χειμώνα του 1907-1908 από τον Οικονόμου.[2] Το έργο έχει αυτοβιογραφικά στοιχεία όπου ο Λώρης ταυτίζεται με τον ίδιο τον νεαρό Καζαντζάκη, η Ελένη με τη Γαλάτεια Αλεξίου και η Μαρία με τη μητέρα του Μαρία Χριστοδουλάκη.[3]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Δημήτρης Γουνελάς, Τρία μονόπρακτα του Καζαντζάκη, Νέα Εστία, τομ.ΝΑ, τχ. 1211 (Χριστούγεννα 1977), σελ.362-394
- ↑ Γιάννης Σιδερης, «Αγώνες για μια γνήσια θεατρική τέχνη.Θωμάς Οικονόμου», Νέα Εστία,τομ.67 τχ.789, (15 Μαΐου 1960)σελ.653[1][νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Βάλτερ Πούχνερ, «Φασγά», Ανθολογία Νεοελληνικής Δραματουργίας,τομ. Β΄ -βιβλίο 2, Από την Επανάσταση του 1821 ως την Μικρασιατική Καταστροφή, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 2006, σελ795, 800
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βάλτερ Πούχνερ, «Φασγά», Ανθολογία Νεοελληνικής Δραματουργίας,τομ.Β-βιβλίο 2, Από την Επανάσταση του 1821 ως την Μικρασιατική Καταστροφή, εκδ. Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 2006, σελ.795-811
- Δημήτρης Γουνελάς, Τρία μονόπρακτα του Καζαντζάκη, Νέα Εστία, τομ.ΝΑ, τχ. 1211 (Χριστούγεννα 1977), σελ.362-394
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ο άγνωστος Καζαντζάκης: Φασγά , Νέα Εστία, τομ.63 τχ.743 (15 Ιουνίου 1958), σελ.902-905[2][νεκρός σύνδεσμος]