Τρύφων Ευαγγελίδης
| Τρύφων Ευαγγελίδης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Τρύφων Ευαγγελίδης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1ιουλ. / 13 Φεβρουαρίου 1863γρηγ.[1] Τρίγλια[1] |
| Θάνατος | Φεβρουάριος 1941[1] Αθήνα[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Μεγάλη του Γένους Σχολή Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας[1] ιστορικός[1] μεταφραστής[1] |
Ο Τρύφων Ευαγγέλου Ευαγγελίδης, (Τρίγλεια Μικράς Ασίας, 1 Φεβρουαρίου 1863 - Αθήνα, Φεβρουάριος 1941), ήταν Έλληνας συγγραφέας, ιστορικός, εκπαιδευτικός φιλόλογος και γυμνασιάρχης.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πήγε σχολείο στη γενέτειρά του Τρίγλεια κι έπειτα, 1878-1884, στη Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη[2] και από το 1884 παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών[3]. Μετέβη στη Γερμανία όπου έγινε διδάκτωρ το 1892. Γυρίζοντας στην Αθήνα άρχισε να γράφει βιβλία και ιστορικές μελέτες. Γυναίκα του ήταν η Παρθενόπη Ζολώτα και είχαν 4 γιους και μία κόρη. Παιδιά τους ήταν ο Ευάγγελος (1903-1945), γεωπόνος-φυτοπαθολόγος, ο Ιωάννης (1904-1982), δικηγόρος και πολιτικός (Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων 1954-1958, Πρόεδρος τού Δημοτικού Συμβουλίου τού Δήμου Αθηναίων 1956 και Βουλευτής Αθηνών τής προδικτατορικής Ε.Δ.Α. 1958-1963), ο Γεώργιος, φιλόλογος καθηγητής (1906-1970), η Μαρία (1906-1977) και ο Αριστείδης, δικηγόρος (1909-1937). Εγγόνια του είναι ο επίτιμος δικηγόρος, τ. Νομικός Σύμβουλος τού Νοσοκομείου Ε.Ε.Σ. και μεταφραστής Τρύφων Γ. Ευαγγελίδης (1946-), ο συνταξιούχος τής Τραπέζης Ελλάδος και τ. Διευθυντής και Αντιπρόεδρος τού Ταμείου Υγείας της Ιωάννης Γ. Ευαγγελίδης (1948-), η Παρθενόπη Γ. Ευαγγελίδου (1951-), παιδιά τού Γεωργίου Ευαγγελίδη και η Παρθενόπη Ι. Ευαγγελίδου (1958-2012), κόρη τού Ιωάννου Ευαγγελίδη,
Το 1899 επέστρεψε στη Γερμανία και στο Βερολίνο μαζί με άλλους ίδρυσαν την εφημερίδα "Νέα Ελλάς" που το 1901 συνέχισε την κυκλοφορία της στην Αθήνα. Από το 1901 διορίστηκε καθηγητής σε γυμνάσια και δίδαξε για περισσότερα από 30 χρόνια, από τα οποία τα 11 ως γυμνασιάρχης. Δίδαξε στα γυμνάσια Σύρου, Πάρου, Στυλίδας, Βόλου, στο Α' Γυμνάσιο Πατρών το σχολικό έτος 1916-17[4], και στη Θήβα. Έγινε γυμνασιάρχης στη Ρόδο κι έπειτα στο Πλωμάρι, στη Σητεία, στα Καρδάμυλα και στη Σάμο.
Τιμήθηκε δύο φορές από την Ακαδημία Αθηνών για τα βιβλία του Η ιστορία του Εποικισμού της Ύδρας (1935) και Η παιδεία επί Τουρκοκρατίας εις δύο τόμους (1936).
Έργα του[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η τυφλή του Σορρέντου (μετάφραση), Αθήναι 1887.
- Η τελευταία ημέρα του καταδίκου (μετάφραση), Αθήναι 1888.
- Ο καμπούρης των Παρισίων (μετάφραση), Αθήναι 1888.
- Κιανών πολιτεία, ήτοι ιστορία της Βιθυνιακής πόλεως Κίου, Αθήναι 1892
- Ιστορία του μεγάλου Ναπολέοντος, του Ρογήρου Παύρ (μετάφραση), Αθήναι 1892.
- Ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Αθήναι 1893.
- Η κυρία με τας καμελίας του Αλεξάνδρου Δουμά (μετάφραση), Αθήναι 1893.
- Ιστορία του Όθωνος, Αθήναι 1893.
- Ο ρακοσυλλέκτης των Παρισίων (μετάφραση), Αθήναι 1893
- Ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Αθήναι 1894.
- Ιστορία του Κυβερνήτου της Ελλάδος Ι. Α. Καποδιστρίου, Αθήναι 1894.
- Αβδηρίται, του γερμανού Χ. Μ. Βείλανδ (μεταφρασθέν κατ’ επιτομήν υπό το ψευδώνυμον Χρυσοσθένης Χρυσοσπάθης) Αθήναι 1893.
- Βίος του Ιησού Χριστού, Αθήναι 1894.
- Βίοι των Αγίων, Αθήναι 1895.
- Ιστορία του Αλή Πασά, Αθήναι 1896.
- Γοργοεπήκοος, Αθήναι 1895.
- Βίος του Αγίου Νικήτα, Αθήναι 1895.
- Γεννάδιος Β’, ο Σχολάριος, Αθήναι 1896.
- Κοσμάς ο Αιτωλός, Αθήνα 1897.
- Κυριακά Λόγια ή Λόγια του Χριστού, Αθήναι 1897.
- Ιστορία του όνου, Αθήναι 1896.
- Η Μονή της Σιγριανής, Αθήναι 1895.
- Επιστολαί του Όθωνος, Αθήναι 1896.
- Ιστορία της Τραπεζούντος, Οδησσός 1898.
- Ιστορία του αυτοκράτορος Ηρακλείου, Αθήναι 1908
- Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897, Αθήναι 1898.
- Τα μετά τον Όθωνα, Αθήναι 1898.
- Η τελευταία ηγεμονίς του Τραπεζούντος, Αθήναι 1899.
- Γρηγορίου Χιονιάδου επιστολαί ιστ΄, Αθήνα 1902.
- Η Υπάτη και αι θέρμαι αυτής, Αθήνα 1906.
- Μαυροκορδάτοι και Ράλληδες, Ερμούπολις 1910.
- Ο Χριστιανισμός εν τοις Κυκλάσι, Ερμούπολις 1908
- Η μυθιστοριογραφία παρά τοις αρχαίοις Έλλησι, Ερμούπολις 1910.
- Κοσμάς Αιτωλός ο ισαπόστολος, εν Βόλω 1912
- Συμβολή εις την ιστορίαν της Ελληνικής παιδείας, Ρόδος 1917.
- Μεγάλη Ιερά Ιστορία της τε Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, Αθήναι 1898.
- Μπαίδεκερ, οδηγός της Ελλάδος, Αθήναι 1901.
- Μπαίδεκερ, της Νέας Ελλάδος, Αθήναι 1913.
- Η νήσος Σέριφος και αι περί αυτήν νησίδες, Ερμούπολις 1909.
- Επίσκοποι Σκιάθου Σκοπέλου, εν Εchos, d’ Orient 1912.
- Η Μύκονος, ήτοι ιστορία της νήσου από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ’ ημάς, Αθήναι 1912.
- Η νήσος Σκιάθος και αι περί αυτήν νησίδες, Αθήναι 1913.
- Το θανατικόν της Ρόδου, Ρόδος 1914.
- Ροδιακά, Ρόδος 1917.
- Ροδιακά, τόμ. Β΄ τεύχος α΄, η εκκλησία της Ρόδου, Αθήναι 1929.
- Τα Ελληνικά σχολεία από της αλώσεως μέχρι Καποδιστρίου, Αθήναι 1933.
- Βρύλλειον Τρίγλεια, Αθήναι 1934.
- Ιστορία τής νήσου Κάσου, Αθήναι 1935, μαζί με τον Μιχαήλ Μιχαηλίδη-Νουάρο.
- Η ιστορία του Εποικισμού της Ύδρας, (βραβείον της Ακαδημίας Αθηνών), Αθήναι 1935.
- Η παιδεία επί Τουρκοκρατίας εις δύο τόμους, (βραβείον Ακαδημίας Αθηνών), Αθήναι 1936.Tρύφων Eυαγγελίδης, H Παιδεία επί Tουρκοκρατίας, τόμοι A-B, Aθήνα 1936
- Νέα Ελλάς, Αθήνα 1913
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11253638r. Ανακτήθηκε στις 19 Αυγούστου 2023.
- ↑ Βιβλίονετ, Ευαγγελίδης Τρύφων Ε.
- ↑ Παναγιώτη Καραθανάση, Μικρασιάτες λόγιοι και συγγραφείς από τον 10ο αιώνα π.χ. ως το 1922 Αρχειοθετήθηκε 2016-04-26 στο Wayback Machine., 2008
- ↑ Ανδρέα Ευθ. Μουγγολιά, Το Α' Γυμνάσιον εν Πάτραις, Ιστορική και εκπαιδευτική διαδρομή, Έκδοση Εκτυπωτική Αττικής, Πάτρα 2001 ISBN 960-91579-0-4, σελίδα 149
|
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |